Η Τέχνη Εν Κινήσει στο Keratea Art Resistance Festival

Εδώ και τέσσερις μήνες ο λαός της Κερατέας αντιστέκεται αγωνιζόμενος στην επίθεση που δέχεται από την κυβέρνηση. Εναντιώνεται στην κατασκευή Χ.Υ.Τ.Α. (και όχι Χ.Υ.Τ.Υ. όπως κάποιοι ισχυρίζονται) στην περιοχή του Οβριόκαστρου. Οι σημερινοί κυβερνώντες, όπως και οι προκάτοχοί τους, στάθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν αποτελεσματικά το πρόβλημα των απορριμάτων της Αττικής. Στην προσπάθειά τους να εναρμονιστούν με την ευρωπαϊκή νομοθεσία προσανατολίστηκαν σε βραχυπρόθεσμες και ασύμφορες λύσεις. Τώρα επιλέγουν να συνδέσουν τη διαχείριση/επεξεργασία απορριμάτων με το μεγάλο κεφάλαιο. Το κράτος του ΠΑΣΟΚ, για την υπεράσπιση των μεγαλοσυμφερόντων, δε διστάζει να επιτεθεί και να καταστείλει με πρωτοφανή αγριότητα τους αγώνες των κατοίκων της Κερατέας που αντιστέκονται για να μη γίνει η πόλη τους ο σκουπιδοντενεκές της Αθήνας.

Η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τη συντριπτική πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, προσπαθεί να επιβάλλει στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι οι κάτοικοι εναντιώνονται για να εξυπηρετήσουν κυρίως τα μικρά – τοπικά τους συμφέροντα. Η αλήθεια διαφέρει διότι οι κάτοικοι της Κερατέας δεν εναντιώνονται απλά στην επερχόμενη υποβάθμιση της ζωής τους αλλά προσπαθούν να συμβάλλουν και στη διαμόρφωση προτάσεων για μια άλλη διαχείριση των απορριμάτων με υπερτοπικά χαρακτηριστικά. Την ίδια στιγμή η κυβερνητική προπαγάνδα αποσιωπά τα κέρδη που θα φέρει στις μεγάλες εταιρείες η κατασκευή και η λειτουργία των αντίστοιχων υποδομών διαχείρισης / επεξεργασίας απορριμάτων.

Εμείς, οι καλλιτέχνες της «Τέχνης Εν Κινήσει», συμμετέχουμε στο ART RESISTANCE FESTIVAL, γιατί είναι ένα πολιτιστικό γεγονός που προσπαθεί αδιαμεσολάβητα να φέρει σ’ επαφή τους καλλιτέχνες με τον αγωνιζόμενο λαό της Κερατέας. Είναι ελπιδοφόρο ότι εκατοντάδες καλλιτέχνες έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή σε ένα τέτοιο φεστιβάλ, προκρίνοντας ουσιαστικά ένα μοντέλο συλλογικής δράσης, διαμορφώνοντας παράλληλα και μια νέα πρόταση σύνδεσης ανάμεσα στην Τέχνη και το Κίνημα. Ως κομμάτι των εργαζόμενων καλλιτεχνών, στηρίζουμε τον αγώνα του λαού της Κερατέας. Εναντιωνόμαστε σε αυτή τη λογική διαχείρισης των σκουπιδιών, που θεωρεί «πίσω αυλή» των πόλεων τις λαϊκές περιοχές, όπως η Κερατέα, το Γραμματικό ή τα Άνω Λιόσια. Διεκδικούμε μια άλλου τύπου διαχείριση των απορριμάτων, με χρήση των ήδη υπαρχόντων επιστημονικών επιτευγμάτων και των εφαρμογών τους, που μπορούν να επιφέρουν μείωση του κόστους διαχείρισης αλλά και του όγκου των σκουπιδιών, με ουσιαστική συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, κόντρα σε κάθε ιδιωτικό συμφέρον που ρίχνει τα βάρη στον εργαζόμενο λαό.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ

ΤΕΚ: Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων για να μην κλείσει το περιοδικό Δίφωνο

Πριν από λίγα χρόνια κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο στους μουσικο-καλλιτεχνικούς χώρους. Αν ένας συγκεκριμένος όμιλος αποφάσιζε μια μέρα ότι δεν υπάρχει ελληνική μουσική, την επόμενη μέρα δεν θα υπήρχε. Η συγκέντρωση του μεγαλύτερου τμήματος των δικαιωμάτων της ελληνικής δισκογραφίας στα χέρια του ομίλου Γιαννίκου όπως και ο έλεγχος μιας σημαντικής μερίδας μουσικού τύπου καθώς και ραδιοφωνικών/τηλεοπτικών σταθμών, αντικατοπτρίζει την ολοένα και μεγαλύτερη επιβαλλόμενη εξουσία πάνω στην μουσική – καλλιτεχνική παραγωγή και απεύθυνση, βαθαίνοντας τις σχέσεις εξάρτησης των καλλιτεχνών και άλλων επαγγελματικών ομάδων (δημοσιογράφοι, ραδ. παραγωγοί κ.λπ.) από το συγκεκριμένο όμιλο.

Το Δίφωνο είναι ένα από τα περιοδικά που βρέθηκαν στην ιδιοκτησία του ομίλου τα τελευταία χρόνια. Στην προηγούμενη περίοδο υπήρξε ένα από τα λίγα έντυπα που αντιστάθηκαν στην ευτέλεια, κράτησε ψηλά το επίπεδο της μουσικής δημοσιογραφίας, αρωγός και συνοδοιπόρος της ντόπιας καλλιτεχνικής παραγωγής, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης με το κοινό του. Στα χέρια της συγκεκριμένης εταιρείας όμως λειτούργησε σαν ένα ακόμα μέσο προβολής των δισκογραφικών παραγωγών του ομίλου, διαφημιστικής εκποίησης των παλαιότερων καταλόγων αλλά και νομιμοποίησης των επιλογών του ομίλου. Η επιθετική κίνηση όμως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, το αναγνωστικό κοινό έστρεψε την πλάτη στη νέα μορφή του περιοδικού και ξαφνικά προέκυψαν οι «οικονομοτεχνικοί λόγοι» που «επέβαλλαν» το κλείσιμο του περιοδικού. Οι εργαζόμενοι σε αυτό, είτε μόνιμοι είτε έκτακτοι που δουλεύουν για χρόνια ικανοποιώντας πάγιες ανάγκες του περιοδικού και συνήθως αμειβόμενοι με μπλοκάκι, βρέθηκαν απλήρωτοι για μήνες ενώ τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι και με την ανεργία.

Το κλείσιμο του περιοδικού Δίφωνο αποτελεί ένα σημαντικό πλήγμα ενάντια στον κόσμο του πολιτισμού. Η «Τέχνη Εν Κινήσει» στέκεται στο πλευρό των εργαζόμενων στο Δίφωνο, απέναντι στην επιλογή και τις πρακτικές της ιδιοκτήτριας εταιρείας, που αποφάσισε να διακόψει την έκδοση του περιοδικού αφήνοντας απλήρωτους τους μόνιμους και «έκτακτους» συνεργάτες του. Επίσης δηλώνει τη στήριξή της στην προσπάθεια των συντακτών και των υπόλοιπων εργαζομένων να συνεχίσουν την έκδοση του ιστορικού περιοδικού. Στις όποιες εκδηλώσεις – κινητοποιήσεις τους προς αυτήν την κατεύθυνση θα μας βρουν στο πλάι τους με τα όποια μέσα διαθέτουμε.

Η αλληλεγγύη και η αντίσταση των εργαζόμενων στον πολιτισμό, αλλά και παντού, είναι η μόνη απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία που ήδη πετάει στα σκουπίδια τις ζωές μας.

Αντινομίες, αμφισημίες και ο καλλιτέχνης ως εργαζόμενος

Τοποθέτηση του Κώστα Χριστόπουλου στο 3 φεστιβάλ της ΤΕΚ "Για μια τέχνη στο πλευρό των εργαζομένων". 

Δεν θα μπορούσε, ίσως, κανείς ως καλλιτέχνης να συμμετέχει διαφορετικά σε μια συζήτηση με θέμα τον ίδιο ως «εργαζόμενο» παρά διατυπώνοντας, ή αναπαράγοντας αυτήν την αίσθηση αμηχανίας, που σχετίζεται στο σύγχρονο συγκείμενο με το ρόλο του καλλιτεχνικού υποκειμένου σε στιγμές κρίσης, ή, γενικότερα, σε στιγμές έντασης της σχέσης ανάμεσα στο αισθητικό και το ευρύτερα κοινωνικό. Αυτό το συγκείμενο θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί σε γενικές γραμμές μέσα από όλες τις θεωρήσεις της μετανεωτερικότητας, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να απαριθμηθούν εδώ. Μπορεί κανείς όμως να κρατήσει το γεγονός πως η συνθήκη αυτή έχει καταδικάσει το δημιουργικό και μη υποκείμενο σε μια διαρκή διχοστασία και στη μόνιμη αμφισημία των αποτελεσμάτων της πρακτικής του, ή στην αντινομία των διακυβευμάτων της συνολικής δραστηριότητάς του. Οι καιροί αυτοί θα μπορούσαν εξόχως να χαρακτηριστούν ως ριζικά αντινομικοί.Παρακάτω, θα επιχειρηθεί να υποστηριχθούν οι λόγοι για τους οποίους η καλλιτεχνική εργασία εμπεριέχει όλες τις αντινομίες της εποχής- της σημερινής εποχής- στην οποία αυτή λαμβάνει χώρα.

Τέχνη και («άυλη») εργασία

Παρέμβαση στη συζήτηση «Οι καλλιτέχνες ως εργαζόμενοι» που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010 στην ΑΣΚΤ, στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ «Τέχνη εν κινήσει».

Ο Βάγκνερ ισχυριζόταν κάποτε ότι η «αληθινή τέχνη και μουσική είναι ασύμβατες με τον καπιταλισμό». Αν και σε πολλούς από εμάς ένας τέτοιος ρομαντικός αφορισμός ηχεί παράδοξα οικείος, καθώς έχει βαθιές ρίζες στις αστικές ιδεοληψίες μας, η αλήθεια είναι πως στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι οι εξελίξεις τον έχουν οικτρά διαψεύσει, σε βαθμό που σήμερα να ηχεί στ' αυτιά μας περισσότερο σαν ρομαντική αφέλεια παρά σαν ηθική προτροπή που θέτει το ζήτημα της χειραφέτησης της τέχνης. 

Δελτίο Τύπου (3ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ-WHICH SIDE ARE YOU ON FEST)

Στις 11-12 Δεκέμβρη η Τέχνη Εν Κινήσει (ΤΕΚ) διοργανώνει στην ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (Α.Σ.Κ.Τ.), Πειραιώς 256, Αγ.Ι. Ρέντης, το 3^ο Φεστιβάλ Εν Κινήσει, με τίτλο:

«WHICH SIDE ARE YOU ON FEST» - Για μια τέχνη αντίστασης στο πλευρό των εργαζομένων.

Η Τέχνη Εν Κινήσει (ΤΕΚ) είναι μια συλλογικότητα εργαζόμενων καλλιτεχνών που προσπαθεί να συσπειρώσει μουσικούς, εικαστικούς και άλλους καλλιτέχνες και να αναπτύξει καλλιτεχνική-κινηματική δράση στο πλευρό των εργαζομένων.

Κατά τη διάρκεια του 3ου Φεστιβάλ Εν Κινήσει θα πραγματοποιηθούν 2 κεντρικές συζητήσεις, μία κάθε μέρα, προσεγγίζοντας ζητήματα ως προς τη σχέση των μουσικών με το κίνημα των εργαζομένων και τη θέση των καλλιτεχνών στην παραγωγική διαδικασία.

Στο μουσικό μέρος του Φεστιβάλ συμμετέχουν σημαντικοί καλλιτέχνες/συγκροτήματα της σύγχρονης αθηναϊκής σκηνής. Πολλοί από τους καλλιτέχνες έχουν «γράψει» υλικό με άξονα το περιεχόμενο του συγκεκριμένου φεστιβάλ. Θα εμφανιστούν (κατά σειρά εμφάνισης):

Ανοιχτό κάλεσμα της «Τέχνης εν Κινήσει» προς τους καλλιτέχνες - Ιούλιος 2010, Αθήνα

ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Στο σύγχρονο, παγκοσμιοποιημένο τοπίο βιώνουμε μια απ’ τις σφοδρότερες, αν όχι τη σφοδρότερη, οικονομικές κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, κρίσεις που αποτελούν εγγενές χαρακτηριστικό της λειτουργίας του. Ο οξυμένος ανταγωνισμός μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων οδήγησε κάποια από αυτά σε χρεωκοπία. Προκειμένου να αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος αρκετές κυβερνήσεις ενίσχυσαν τα ιδρύματα αυτά δημιουργώντας ταυτόχρονα μεγάλα εθνικά ελλείμματα. 

Έρευνα για τις καλλιτεχνικές συλλογικότητες του παρελθόντος.

Η Τέχνη εν Κινήσει δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης. Ούτε οι δράσεις της καταγράφονται ως καινοφανείς στον ρου της ιστορίας. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει αντίστοιχα εγχειρήματα. Η μελέτη της ιστορικής τους εξέλιξης, δηλαδή οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκαν, έδρασαν και εξαφανίστηκαν οι διάφορες καλλιτεχνικές συλλογικότητες του παρελθόντος είναι το αντικείμενο της έρευνας που ξεκινάμε. Τα πρώτα-λιγοστά- στοιχεία βρίσκονται εδώ.

Το αποτύπωμα του 2ου Φεστιβάλ της ΤΕΚ "εν Κινήσει"

Τη νύχτα της Τρίτης 29/12/2009 έπεσε η αυλαία και του 2ου Φεστιβάλ εν Κινήσει. Πολύς ο κόσμος που συνέρρευσε και γέμισε το Στέκι Νεολαίας Βύρωνα και τις δυο μέρες του φεστιβάλ. Τα πολλά και ποιοτικά συμμετέχοντα σχήματα, η ελεύθερη είσοδος – με προαιρετική οικονομική ενίσχυση- και ο χαρακτήρας που προσπαθεί να προσδώσει στις εκδηλώσεις της η Τ.Ε.Κ. ήταν σημαντικά κίνητρα για τον κόσμο που στήριξε την προσπάθεια αυτή.

Σ’ αυτό το συναυλιακό διήμερο συμμετείχαν οκτώ συγκροτήματα με ισόχρονες εμφανίσεις. Δόθηκε μεγάλη σημασία στα μέσα γνωστοποίησης του φεστιβάλ αλλά και στον τρόπο παρουσίασης των σχημάτων ώστε να εξασφαλιστεί η ισότιμη παρουσία τους. Μέλη τους, συνεργάστηκαν με μεγάλη διάθεση και ενθουσιασμό επί αρκετές εβδομάδες με τους συμμετέχοντες στην Τ.Ε.Κ. αναλαμβάνοντας τόσο να διεκπεραιώσουν ορισμένες διαδικασίες προεργασίας όσο και να καλύψουν και αναγκαίες οργανικές θέσεις του φεστιβάλ, πέρα από το αμιγώς καλλιτεχνικό μέρος. Στο τελευταίο είδαμε, την πρώτη μέρα και κατά σειρά εμφάνισης, τους πρωτοεμφανιζόμενους Killing Grannies με την πειστική τους παρουσία να μας κερδίζουν, τους Grain με την απέριττη και ουσιαστική τους εμφάνιση, τον μεστό ελληνικό στίχο και τα εκφραστικά φωνητικά τους, τους Magic De Spell με το πλούσιο, από την πολύχρονη ιστορία τους, υλικό τους και τους Mighty Shakers με το αυθεντικό rock ‘n’ roll τους. 

Party T.E.K. Report.

Η μέρα ήταν καλή...Ανοιξιάτικη,το λιγότερο. Το πάρτυ ξεκινούσε στις 8. Για Κυριακή βράδυ ό,τι καλύτερο αφού η Δευτέρα είναι-πάντα-εργάσιμη μέρα. Η ελεύθερη είσοδος επίσης ένα σημαντικό δέλεαρ. Ήταν λοιπόν καλή ευκαιρία για όσους ήθελαν να μας γνωρίσουν από κοντά και να ενημερωθούν για το τί είναι και τί προσπαθεί να κάνει η Τ.Ε.Κ. Και την ευκαρία αυτή την άδραξαν πολλοί. Αρκετός κόσμος λοιπόν. Οι περισσότεροι μουσικοί και γενικότερα άνθρωποι που ασχολούνται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό με την τέχνη. Ο χώρος του πάρτυ,το-πρώην;-στέκι Νεολαίας Βύρωνα, ιδιαίτερα άνετος και φιλόξενος. 

Η μεγάλη του επιφάνεια προσφέρει αρκετές προοπτικές. Αισθάνεται κανείς την άνεση ευρισκόμενος εκεί. Εύλογα όμως γεννιούνται και ερωτήματα. Γιατί αυτός ο τόσο λειτουργικός χώρος παραμένει ανεκμετάλλευτος; Γιατί έχει εγκαταλειφθεί ενώ πριν από αρκετά χρόνια αποτελούσε νεολαιίστικο πνεύμονα; Γιατί κατάντησε να δίνεται για...παιδικά πάρτυ,σε ιδιώτες; Ο χώρος θα μπορούσε να διατεθεί για πλήθος πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως θέατρο, συναυλίες, εικαστικές εκθέσεις, προβολές ταινιών, σεμινάρια, ακόμη και για μαθήματα μουσικής ή για πρόβες. Αντ’αυτών,τίποτε...Είναι κρίμα...

Στοιχεία της τοποθέτησης της ΤΕΚ στη συζήτηση με θέμα «Ανταρσία στη μουσική βιομηχανία. Το μέλλον της ανεξάρτητης δισκογραφίας» -Αναιρέσεις 09

Εγκαθίδρυση εξουσίας της μουσικής βιομηχανίας

Η μουσική βιομηχανία βέβαια δεν είναι μόνο οι δισκογραφικές εταιρείες αλλά και τα ΜΜΕ (ραδιόφωνο, τηλεόραση, τύπος, internet) με ειδικές εκπομπές, διαφημιστικές εταιρείες, δισκάδικα και γενικότερα χώροι πώλησης δισκογραφημάτων κ.λπ. Η επαφή βέβαια με τους καλλιτέχνες γίνεται κυρίως μέσω των δισκογραφικών εταιρειών όπου «ανήκουν». Ακόμα και στους χώρους αυτούς υπάρχει μια κινητικότητα όπου αλλάζουν οι συσχετισμοί ισχύος. Ενώ κάποτε οι δισκογραφικές εταιρείες είχαν το πάνω χέρι στη σχέση τους με τα ΜΜΕ και τις διαφημιστικές, φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια μετατοπίζεται η ισχύς πρώτα στις διαφημιστικές, στη συνέχεια στα ΜΜΕ και τέλος στις δισκογραφικές.

Τι επιδιώκουμε και πώς με τη συγκρότηση της ΤΕΚ.

Με τη συγκρότηση της «Τέχνης Εν Κινήσει» επιδιώκουμε να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μεταξύ των καλλιτεχνών, αλλά και τη σχέση τέχνης – κοινωνίας μέσω της συλλογικής δράσης και ενάντια στη λογική και στις επιβολές της αγοράς. Οι δράσεις που προτείνονται για την επίτευξη των παραπάνω επιδιώξεων είναι: Η καθιέρωση θεσμών που καθιστούν δυνατή την ύπαρξη και ανάπτυξη της τοπικής δημιουργίας. Η οργάνωση εκδηλώσεων (συναυλιών, συζητήσεων, παρουσιάσεων, σεμιναρίων, μαθημάτων κ.λ.π.). Η διαμόρφωση χώρων και προϋποθέσεων για την πραγματοποίηση του συνόλου ή μέρους των εκδηλώσεων που αποφασίζονται.Η ανάπτυξη έντυπου / οπτικοακουστικού / ηλεκτρονικού υλικού με στόχο την ανάδειξη της τοπικής σκηνής (ιστορίας, καλλιτεχνικής διαδρομής). Η μεθοδική προσέγγιση για τη συγκρότηση θεωρητικού πλαισίου σχετικά με την ύπαρξη ανάλογων εγχειρημάτων. Η συλλογική διεκδίκηση από τους Δήμους και άλλους φορείς, κονδυλίων και θεσμών για την υλοποίηση των σκοπών μας. H συστράτευση με άλλους καλλιτεχνικούς φορείς και συλλογικότητες που έχουν ανάλογους στόχους.

Σχέδιο Ιδρυτικής Διακήρυξης

Τέχνη Εν Κινήσει

Σχέδιο Ιδρυτικής Διακήρυξης

1.  Εισαγωγή

Στην εποχή που διανύουμε, η κοινωνία φαίνεται να έχει χάσει την όποια συνεκτικότητα που μπορεί να είχε τις προηγούμενες δεκαετίες και διαμόρφωνε  ένα σημαντικό πλαίσιο στο οποίο ολοκληρωνόταν συλλογικά ο άνθρωπος. Αντίθετα σήμερα κυριαρχεί ο κατακερματισμός σε χιλιάδες αδιέξοδες ατομικότητες. Τα μεγάλα όνειρα και τα πολιτικά οράματα για μια καλύτερη κοινωνία, έχουν δώσει τη θέση τους στο εγωιστικό μικροσυμφέρον και στην εφήμερη προσπάθεια επιβίωσης. Η όποια απάντηση στα θέματα που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο φαίνεται να προσεγγίζεται από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας περισσότερο με λογικές της προσκόλλησης στον «ισχυρό» (συνήθως στην κρατική, τοπική ή/και εργοδοτική εξουσία).