ΓΑΛΛΙΑ | 1968-1974 | 4 ΔΟΚΙΜΙΑ
ΠΡΟΒΟΛΕΣ & ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Μετά
τον Μάη του ’68, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, στο αποκορύφωμα της διασημότητάς
του και (ήδη από το 1966) σε μια προσπάθεια να δραπετεύσει από το modus
operandi του εμπορικού κινηματογράφου, ασκώντας μέσα από τις ταινίες του
οξεία κριτική στους κανόνες αναπαράστασης του αστικού θεάματος και
διερευνώντας επίμονα τα προβλήματα της μπρεχτικής αισθητικής, έχοντας
από το 1967 σκηνοθετήσει ταινίες που αντανακλούν την έντονη μαρξιστική
και μαοϊκή επίδραση που είχε δεχτεί από το κίνημα εκείνης της περιόδου
στη Γαλλία, παραιτείται από τον ρόλο του «δημιουργού» και υιοθετεί
εκείνον του «εργάτη του κινηματογράφου», προσπαθώντας εις το εξής να
κάνει ταινίες με συλλογικό τρόπο.