Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Έλενα Πατρικίου
Άποψη για την παράσταση της 27/12/2008...
του Νίκου Νικολούδια
Άποψη για την παράσταση της 27/12/2008...
του Νίκου Νικολούδια
Όταν
πληροφορήθηκα για την απόπειρα δραματοποίησης και θεατρικής παρουσίασης
του Κομμουνιστικού Μανιφέστου από την, μαρξιστικών
πεποιθήσεων, συγγραφέα και σκηνοθέτιδα Έλενα Πατρικίου κυριεύθηκα από
μεγάλη περιέργεια,τέτοια που με ώθησε σε μια αγχώδη προσπάθεια να
εξασφαλίσω ένα εισιτήριο,δεδομένου ότι οι παραστάσεις
τελείωναν. Περιέργεια για να δω με ποιο τρόπο μπορεί κάποιος να
μετατρέψει ένα φιλοσοφικό κείμενο σε θεατρικό. Κυρίως όμως περιέργεια για
να δω το εξής.Πώς ένας μαρξιστής καλλιτέχνης προσεγγίζει ένα μαρξικό
κείμενο; Και το πιο σημαντικό. Τι μορφή δίνει στη θεατρική μεταφορά του;
Μια μορφή αντίστοιχη με μια σοσιαλιστικού ρεαλισμού αισθητική; Ή μήπως
μια μορφή με ποικίλα εκφραστικά μέσα που όμως ενέχουν τον κίνδυνο να
παραπέμψουν σε στείρο αισθητισμό; Τελικά επιλέγει το δρόμο της στράτευσης
στην κοινωνική μορφή τέχνης; Ή ακούει τη φωνή της καρδιάς του κι
εκφράζεται αδέσμευτα και χρησιμοποιεί ό,τι του υπαγορεύει η αμιγής
καλλιτεχνική του υπόσταση; Βρισκόμενος μπροστά σ’αυτό το σταυροδρόμι
προβληματισμού πήγα να παρακολουθήσω την παράσταση. Και δεν κρύβω ότι
διακατεχόμουν από μεγάλη ένταση, σαν να ήμουν ο ίδιος στη θέση της
Πατρικίου...