Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός" (I)

Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός"

Ομιλία στο Ινστιτούτο για τη μελέτη του φασισμού, Παρίσι, 27 Απρίλη 1934
 
Μετάφραση: Lenin Reloaded

Θα θυμάστε πώς φέρεται στους συγγραφείς ο Πλάτωνας, στο έργο του περί Πολιτείας. Για το συμφέρον της κοινωνίας, τους στερεί το δικαίωμα να είναι μέλη της. Ο Πλάτων είχε μεγάλη ιδέα για την δύναμη της λογοτεχνίας. Αλλά τη θεωρούσε βλαβερή και περιττή -- σε μια τέλεια κοινωνία, βέβαια. Από τις μέρες του Πλάτωνα, το ζήτημα του δικαιώματος του συγγραφέα στην ύπαρξη δεν έχει συχνά τεθεί με την ίδια έμφαση· σήμερα, τίθεται εκ νέου. Φυσικά, σπάνια μόνο αναδύεται με την μορφή αυτή. Αλλά είστε όλοι σας οικείοι με αυτό σε μια διαφορετική μορφή, αυτή του ζητήματος της αυτονομίας του συγγραφέα: της ελευθερίας του να γράφει ό,τι αγαπά. Δεν τείνετε να του εκχωρείτε τούτη την αυτονομία. Πιστεύετε πως η σημερινή κοινωνική κατάσταση τον εξαναγκάζει σε ποιου την υπηρεσία θέλει να θέσει την δραστηριότητά του. Ο αστός συγγραφέας της λογοτεχνίας αναψυχής δεν αποδέχεται αυτή την επιλογή. Τού αποδεικνύετε ότι χωρίς να το παραδέχεται, εργάζεται για λογαριασμό συγκεκριμένων αστικών συμφερόντων. Ένας προοδευτικός τύπος συγγραφέα αποδέχεται αυτή την επιλογή. Η απόφασή του διαμορφώνεται στη βάση της ταξικής πάλης: θέτει τον εαυτό του στο πλευρό του προλεταριάτου. Κι αυτό είναι το τέλος της αυτονομίας του. Κατευθύνει την δραστηριότητά του προς ό,τι είναι χρήσιμο στο προλεταριάτο στην ταξική πάλη. Αυτό συνήθως το ονομάζουμε αναζήτηση της τάσης, ή "στράτευση."

Σώπα, μη μιλάς! (Αζίζ Νεσίν)

Ένα συγκλονιστικό ποίημα του Αζίζ Νεσίν που αξίζει να το ακούσετε! Απαγγέλει η ηθοποιός Μαριέτα Ριάλδη. Η μουσική επένδυση είναι το "Death is the Road to Awe" του Clint Mansell από το soundtrack της ταινίας "The Fountain".

Η «Σοσιαλιστική τριλογία» του Pabst για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Για πρώτη φορά, οι σινεφίλ της Αθήνας θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν πλήρη την «Σοσιαλιστική Τριλογία» του Pabst σε ενιαίο πρόγραμμα και οι τρεις ταινίες μαζί, με ενιαίο εισιτήριο 5ε και 3ε για τους ανέργους, στον κινηματογράφο ΤΙΤΑΝΙΑ CINEMAX (Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους - τηλ.: 2103811147, 2103841689), την εβδομάδα από Πέμπτη 31/01/2013 έως Τετάρτη 06/02/2013.

17:00 – Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ
19:00 – ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
20:30 – ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
22:00 – ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

Ο Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ, πιο επίκαιρος παρά ποτέ ανήκε μαζί με τον Λανγκ και τον Μουρνάου στις πιο δημιουργικές μορφές της χρυσής εποχής του γερμανικού κινηματογράφου. Η ανομοιομορφία της δουλειάς του και η διφορούμενη στάση του στη διάρκεια του πολέμου, έφεραν ένα σημαντικό πλήγμα στη φήμη του, η οποία ποτέ δεν αποκαταστάθηκε πλήρως, όμως τα έργα που δημιούργησε παραμένουν και σήμερα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ενας χρόνος από το θάνατο του Θ. Αγγελόπουλου (Βίντεο)

Αναδημοσίευση από το "Βαθύ Κόκκινο"
  

Την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου, συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σκοτώθηκε σε τροχαίο πάνω στα γυρίσματα της ταινίας του «Η ΑΛΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ». Εκτός από τις σπουδαίες ταινίες «Αναπαράσταση» και «Μέρες του ’36», ο Θόδωρος Αγγελόπουλος άφησε πίσω του τις δύο κατά τη γνώμη μας καλύτερες ελληνικές ταινίες: Τον «Θίασο» και τους «Κυνηγούς». Παραθέτουμε ένα βίντεο με κάποια πολύ δυνατά αποσπάσματα από τον «Θίασο».

-Πρόκειται για τη σκηνή της Πρωτοχρονιάς του 1946 που με τον συμβολικό του τρόπο ο σκηνοθέτης αποδίδει την ήττα, τον «αφοπλισμό» αλλά και την περηφάνεια και την ηθική υπεροχή της αριστεράς. 

-Για την κινηματογραφική παρουσίαση του Δεκέμβρη του ’44.

-Για την κουστωδία τέλος των κανίβαλων που με νταούλια και ζουρνάδες περιφέρουν σαν τρόπαιο τα κομμένα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλλα, πριν καταλήξουν στον φανοστάτη των Τρικάλων...

 «Ο Θίασος» προβλήθηκε πρώτη φορά στις 27 Σεπτέμβρη του 1975, στην επέτειο της ίδρυσης του ΕΑΜ, με πρωταγωνιστές πολλούς σπουδαίους ηθοποιούς (Βαγγέλης Καζάν, Εύα Κοταμανίδου, Αλίκη Γεωργούλη, Χριστόφορος Νέζερ, Στράτος Παχής, Νένα Μεντή κ.ά.). Σε μουσική επιμέλεια Λουκιανού Κηλαηδόνη, πολλά γνωστά τραγούδια συγκλονίζουν παρά τους τρόπον τινά «χαμηλούς τόνους» και την λυρική τους απόδοση: «Τόχουμε γράψει στο Σύνταγμα με αίμα, λαοκρατία και όχι βασιλιά…», «Της λευτεριάς καμπάνα χτυπάει να σηκωθούν, κι όλοι οι οι σκλαβωμένοι να λευτερωθούν». 

ΟΧΙ: Κείμενο του Μάκη Ζέρβα το οποίο πλαισιώνει τη συλλογή "Μέρες από ατσάλι"

Δυστυχώς δεν έτρεχα γρήγορα, άρχισα να μετανιώνω που ποτέ δεν αθλήθηκα λίγο, αλλά δεν πρόλαβα να το σκεφτώ περισσότερο, ήταν ακριβώς πίσω μου, αισθάνθηκα ένα σπρώξιμο και άρχισα να χάνω την ισορροπία μου, ένιωσα ότι άρχισα να πέφτω, προσπάθησα όμως να κρατηθώ, να μείνω όρθιος, να φύγω, να ξεφύγω. 

Γυρίζω το πρόσωπό μου προς τα πίσω, να τους δω, θέλω ενστικτωδώς να τους δω, αλλά αυτό φέρνει με μία περίεργη κίνηση όλο μου το κορμί προς την άλλη πλευρά, οι ώμοι μου στέκονται ευθεία μπροστά, αλλά τα πόδια μπλέκονται και, αντί να απομακρυνθώ για να τους αποφύγω, βρίσκομαι τώρα λίγα μόνο εκατοστά απέναντί τους, τόσο κοντά τους ώστε θα μπορούσα να νιώσω την ανάσα τους, δεν μπορώ όμως επειδή φοράνε αυτές τις τεράστιες μάσκες που καλύπτουν όλο το πρόσωπό τους, ο αέρας που αναπνέουν περνά μέσα από αυτό το στρογγυλό αλλόκοτο φίλτρο που τους κάνει τρομακτικούς -λες να το έχουν σχεδιάσει επίτηδες για να μας τρομάζει η όψη τους;- και έτσι δεν μπορώ να αισθανθώ τον αέρα που αναπνέουν, όμως είναι κοντά μου, πολύ κοντά μου, (...)

"Τα πρόσωπα της κρίσης": Πίνακες του Μάκη Ζέρβα οι οποίοι περιέχονται στη συλλογή "Μέρες από ατσάλι"!

Στο εργοστάσιο Ασπροπύργου της "Χαλυβουργίας Ελλάδος", ξεκίνησε στις 31 Οκτώβρη 2011 μία απεργία που κράτησε 272 μέρες. Η απεργία αυτή, ίσως η πιο σημαντική για το εργατικό κίνημα από τότε που ξεκίνησε η επίθεση στην εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό, μετά το ξέσπασμα της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης, έδωσε μια νέα πνοή στις συλλογικές διεκδικήσεις του κόσμου της δουλειάς. Ο ηρωικός αγώνας των απεργών αλλά και το κύμα αλληλεγγύης που έδειξαν σωματεία εργαζομένων, συλλογικότητες, κοινωνικοί χώροι μα και μεμονωμένα άτομα σε αυτόν, ενέπνευσε και εμάς όχι μόνο ως εργαζόμενους αλλά και ως καλλιτέχνες.Mε αφορμή την πρώτη επέτειο από την έναρξη της ηρωικής απεργίας η Τέχνη Εν Κινήσει παρουσιάζει μια συλλογή από έργα μελών της με τίτλο Μέρες από Ατσάλι.

Επιλέγουμε να δημοσιεύσουμε σε ξεχωριστή ανάρτηση τους πίνακες του Μάκη Ζέρβα, θεωρώντας πως έχουν και αυτοτελή θέση στη συλλογή!

Μάκης Ζέρβας - Τα πρόσωπα Της Κρίσης (πίνακες)

Συνέντευξη της ΤΕΚ στο ρ/σ "105,5 στο Κόκκινο", με αφορμή την έκδοση της συλλογής "Μέρες από ατσάλι"

Στο πλαίσιο της παρουσίασης της συλλογής "Μέρες από ατσάλι" αναρτήσαμε τη συνέντευξη μελών της ΤΕΚ στο ρ/σ "105,5 Στο Κόκκινο". Η συνέντευξη δόθηκε στην εκπομπή "δυό γάϊδαροι μαλώναν" στις 12 Ιανουαρίου 2013. Για όσους είναι βιαστικοί βάλτε τον κέρσορα στο 1:02:10. Ακούστε την!

http://stokokkino.gr/ekpompes/dyo-gaidaroi-malonane/2013-01-12.mp3/view

Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου (ΘτΚ)

Το θέατρο δεν είναι απλώς ένα συμβάν, 

είναι τρόπος ζωής!

    Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης     

δεν  σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία,

σημαίνει ότι την αλλάζεις».

Augusto Boal, (2009)

Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου δημιουργήθηκε το Μάιο του 2010 με τη σύγκληση των δύο φορέων, της Διεθνούς Αμνηστίας και της Ώσμωσης, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Για την ομάδα του ΘτΚ βασικό άξονα και οδηγό αποτελεί το Θέατρο του Καταπιεσμένου του Augusto Boal και τα εργαλεία του. Για το δημιουργό του δεν υπάρχουν θεατές και ηθοποιοί. Κανένας δεν είναι το ένα ή το άλλο, αλλά όλοι είναι και τα δύο μια δεδομένη χρονική στιγμή. Βλέπεις, αλλά συγχρόνως παίζεις γιατί δεν υπάρχει ηθοποιός χωρίς θεατή αφού ο τελευταίος καλείται να γίνει ένα δρων άτομο στη σκηνή".

Διακηρυκτικά: Κείμενο φυσιογνωμίας της ΤΕΚ το οποίο κυκλοφορεί σε τρίπτυχο

Ποιοι είμαστε ; Τι μας ενώνει ; 

Η «Τέχνη Εν Κινήσει» είναι μια καλλιτεχνική συλλογικότητα. Απαρτίζεται από καλλιτέχνες-εργαζόμενους. Η δράση μας άρχισε το καλοκαίρι του 2008 στις γειτονιές Βύρωνα – Παγκρατίου, αλλά σήμερα επεκτείνεται και σε όλη την Αθήνα. Μεμονωμένοι καλλιτέχνες αλλά και συμμετέχοντες σε διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες (μουσικά σχήματα της αθηναϊκής σκηνής, θεατρικές ομάδες κλπ), επιδιώκουμε τη συλλογική δράση, ενάντια στη λογική της «αγοράς». Στην «καλλιτεχνική» μας καθημερινότητα αντιμετωπίζουμε μια σειρά από κοινά προβλήματα: υψηλό κόστος εξοπλισμού, οικονομική αφαίμαξη για τις πρόβες, υποβαθμισμένες υποδομές στους συναυλιακούς χώρους, απαράδεκτες συμπεριφορές από τους ιδιοκτήτες, απώλεια  ελέγχου του καλλιτεχνικού έργου, περιορισμένη προσβασιμότητα στο κοινό, κ.λπ. 

Όλοι σήμερα στο αντιφασιστικό συλαλλητήριο και στη συναυλία!