Ανοιχτή επιστολή του Θάνου Μικρούτσικου: Το ελληνικό τραγούδι για πρώτη φορά κινδυνεύει να πεθάνει

tvxs

Ανοιχτή επιστολή του Θάνου Μικρούτσικου για τους δημιουργούς που εργάζονται στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού, συνθέτες, τραγουδοποιούς, στιχουργούς και οι οποίοι «βρίσκονται σε τραγικό αδιέξοδο». Ο μουσικοσυνθέτης μιλά για το χώρο της μουσικής και όχι μόνο, για την υπόθεση της ΑΕΠΙ και καλεί σε άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για τα πνευματικά δικαιώματα. Ακολουθεί η ανοιχτή επιστολή του Θάνου Μικρούτσικου:

Το ελληνικό τραγούδι στην μακρά πορεία του στον χρόνο και ειδικότερα τα τελευταία 75 χρόνια της νεότερης ιστορίας του, συντροφεύει τον νεοέλληνα, είτε συνομιλώντας με τον καθένα, είτε εκφράζοντας τις αγωνίες και τα πάθη όλων. Δεν υπάρχει αντίστοιχο παράδειγμα σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, Λαός να έχει συνομιλήσει με αυτό τον τρόπο με τους ποιητές και τους συνθέτες του. Αυτό το ελληνικό τραγούδι για πρώτη φορά κινδυνεύει να πεθάνει.

Η δισκογραφική βιομηχανία εδώ και χρόνια κατέρρευσε ολοσχερώς με αποτέλεσμα οι Έλληνες Δημιουργοί να χάσουν το βασικό τους στήριγμα. Απέμεινε μόνο η δημόσια παρουσίαση της δουλειάς τους και τα δικαιώματα που απορρέουν από τη δημόσια εκτέλεση καθώς και από τις αναμεταδόσεις όσων χρησιμοποιούν τη μουσική μας. Η δημόσια παρουσίαση (συναυλίες) είναι σχεδόν αδύνατη για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνθετών, των τραγουδοποιών αλλά και των τραγουδιστών.

Η κυβέρνηση ενώ ορθώς κράτησε το ΦΠΑ για το βιβλίο και για το θέατρο στο 6,5% ανέβασε το ΦΠΑ για τις συναυλίες μας στο 24%. Αν σ’ αυτό προσθέσει κανείς το υψηλό ποσοστό που ζητούν φορείς του δημοσίου και δήμοι για την χρήση των χώρων που διαθέτουν αλλά και την πολύ χαμηλή τιμή του εισιτηρίου, λόγω της Κρίσης γίνεται αμέσως κατανοητό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων υπολειτουργεί ανεβάζοντας ταυτοχρόνως σε δυσθεώρητα ύψη την ανεργία των μουσικών. Ο κλάδος βρίσκεται σε παράλυση.

Έμεινε λοιπόν μόνο η δημόσια εκτέλεση που για τους πρωτογενείς δημιουργούς έχει να κάνει κυρίως με την ΑΕΠΙ. Κατ’ αρχήν σωστά διέταξε το ΥΠΠΟ τη διεξαγωγή διαχειριστικού ελέγχου στην ΑΕΠΙ. Αλλά ταυτοχρόνως ευθύνεται για την καθυστέρηση της ενσωμάτωσης της κοινοτικής οδηγίας περί πνευματικής ιδιοκτησίας καθιστώντας έτσι τους δημιουργούς ομήρους ανάμεσα στους χρήστες και την ΑΕΠΙ. Αυτά που προέκυψαν από τον έλεγχο δείχνουν ξεκάθαρα την ευθύνη των βασικών μετόχων της ΑΕΠΙ -δηλαδή της οικογένειας Ξανθόπουλου- και είναι απολύτως απαραίτητο η δικαιοσύνη να ενεργήσει ταχύτατα και να αποδώσει όλες τις ευθύνες.

Όμως φίλες και φίλοι προσέξτε: Τα οργανωμένα συμφέροντα των μεγαλοχρηστών που ΠΟΤΕ δεν απέδιδαν τα δικαιώματα που εκ του νόμου όφειλαν να αποδώσουν, εκμεταλλεύονται τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του διαχειριστικού ελέγχου της ΑΕΠΙ και ο μηχανισμός απόδοσης των δικαιωμάτων οδηγείται σε πλήρη κατάρρευση. Πέραν των μεγάλων χρηστών και οι μικρότεροι χρήστες αρνούνται να πληρώσουν λόγω της καθυστέρησης της ψήφισης του νομοσχεδίου. Η εμπιστοσύνη στον κλάδο των δικαιωμάτων χάθηκε ολοσχερώς. Σε δύο μήνες -τον Ιούνιο- οι Έλληνες Δημιουργοί θα βρεθούν σε δραματική κατάσταση.

Η ατέρμονη συζήτηση περί τραπεζικής ή μη επιτροπείας απλά συσκοτίζει το θέμα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου για αυτή τη συζήτηση. Κινδυνεύει ο μηχανισμός με ξαφνικό θάνατο. Πρέπει ΑΜΕΣΑ να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα που είναι στη σωστή κατεύθυνση αφού καταργεί θεσμικά την διοικητική ασυδοσία της ΑΕΠΙ. Πρέπει άμεσα να φτιαχτεί το εποπτικό συμβούλιο δημιουργών.

Έπειτα η πολιτεία διαθέτει θεσμούς και πέραν του νομοθετικού έργου και μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά έστω την ύστατη στιγμή.

1. Πρέπει να εξασφαλιστεί με όλους τους τρόπους ότι οι μέτοχοι της ΑΕΠΙ θα καλύψουν τα αρνητικά κεφάλαια της εταιρίας.

2. Το διοικητικό συμβούλιο της ΑΕΠΙ πρέπει εκτός από τον τεχνοκράτη διευθύνοντα σύμβουλο να αποτελείται πλειοψηφικά από δημιουργούς επιλεγμένους από τους φορείς - σωματεία τους.

Η συνέχεια του τραγουδιού μας είναι συνυφασμένη με τη συνέχεια του μηχανισμού της απόδοσης δικαιωμάτων. Όσοι συνειδητά ή ασυνείδητα σε κάθε δημόσια παρέμβασή τους δηλητηριάζουν το κλίμα και οδηγούν τους χρήστες σε άρνηση πληρωμής των δικαιωμάτων, έχουν ιστορική ευθύνη, καθότι ο θάνατος του ελληνικού τραγουδιού βρίσκεται προ των πυλών. Ας μας πουν πώς θα συσταθεί άμεσα άλλος φορέας; Πότε θα ξαναεισπράξει δικαιώματα; Η κοινή λογική και η γνώση του αντικειμένου μας λέει ότι απαιτούνται τουλάχιστον 5 χρόνια γι’ αυτό. Και στο μεταξύ θα υπάρχει η απόλυτη ανεργία στον κλάδο μας αλλά και στους κλάδους που συνδέονται καθοριστικά μαζί μας.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις στους συναδέλφους δημιουργούς. Είναι σεβαστές. Ας σταθούμε όμως σε όσα μας ενώνουν. Συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει να ζούμε από τη δουλειά μας. Συμφωνούμε ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να αποδώσει άμεσα τις ευθύνες και πρέπει να τη βοηθήσουμε όλοι ανεξαιρέτως οι δημιουργοί. Πάνω απ’ όλα συμφωνούμε και ταυτιζόμαστε στην αγάπη μας για το ελληνικό τραγούδι. Ας το βοηθήσουμε να συνεχίσει να υπάρχει.