Η δημόσια τηλεόραση είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ!!

Η Τέχνη Εν Κινήσει (ΤΕΚ) καταδικάζει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο την προκλητική κυβερνητική απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, που ανακοίνωσε με τον πιο κυνικό τρόπο ο εκπρόσωπος της τρικομματικής συμμορίας. Η ΕΡΤ γίνεται θυσία στο βωμό των μνημονίων και των τροϊκανών τοκογλύφων, για να βρει η κυβέρνηση 2.800 εργαζόμενους και να τους πετάξει στο δρόμο. Ταυτόχρονα, η διάλυση κι απαξίωση της ΕΡΤ αποτελεί ένα μεγάλο δώρο στους καναλάρχες της ιδιωτικής ασυδοσίας. Η διάλυση της δημόσιας τηλεόρασης φέρνει άμεσα χιλιάδες απολύσεις, ακόμα πιο έντονο έλεγχο της πληροφόρησης και των ειδήσεων από τα πρόθυμα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του κεφαλαίου, της τρόικας και της κυβέρνησης, ολοκληρωτική απαξίωση του πολιτιστικού και μορφωτικού έργου της ΕΡΤ. 

Ως εργαζόμενοι καλλιτέχνες, στεκόμαστε στο πλευρό των εργαζομένων στην ΕΡΤ, και θέτουμε τις καλλιτεχνικές μας δεξιότητες (μουσική/τραγούδια, εικαστικά, θέατρο κλπ) στο πλευρό τους, για όποια δράση μας ζητηθεί (συναυλία, παραστάσεις κλπ). Να δημιουργήσουμε άμεσα, μια μαζική ασπίδα αλληλεγγύης, που θα ακυρώσει τα κυβερνητικά σχέδια. Να αγωνιστούμε για την ανατροπή των μνημονίων, για την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, για μια ενημέρωση που δεν θα κρύβει την αλήθεια και τους αγώνες του λαού μας, για μια πραγματικά δημόσια ΕΡΤ υπό εργατικό έλεγχο.  

- όχι στο λουκέτο στην ΕΡΤ

- όλοι στις καθημερινές συγκεντρώσεις στο κτίριο της ΕΡΤ Αγίας Παρασκευής

- όλοι στην αυριανή πανεργατική/πανελλαδική απεργία!

Συναυλία αλληλεγγύης στους απολυμένους χαλυβουργούς

Συμμετέχουμε ως Τέχνη Εν Κινήσει, στη συναυλία αλληλεγγύης στους απολυμένους χαλυβουργούς, Παρασκευή 14 Ιουνίου, 8.30 μμ, άλσος Βεϊκου/Γαλάτσι. Ερχόμαστε όλοι!!

Στίχοι Ναζίμ Χικμέτ - Κατεβάστε και ακούστε τον δίσκο "πολιτικά τραγούδια"

Φίλοι κι αδέλφια της ψυχής μου. Εσείς που πέσατε στις φυλακές και στα νησιά της κόλασης, που σας κρατάν αλυσωμένους μες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί πολεμάτε για την ανεξαρτησία, το ψωμί και τη λευτεριά του ελληνικού λαού, δεχτείτε την αγάπη και τον θαυμασμό μου. 

Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουνε τους ίδιους θανάσιμα μισητούς εχθρούς: τον αγγλοαμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του. 

Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, φιλιωμένοι ὁ ένας με τον άλλο, με τη βοήθεια των φιλειρηνικών λαών όλου του κόσμου, θα τσακίσουνε στο τέλος αυτούς τους εχθρούς τους. Αυτό το πιστεύω. Ὁ δικός σας ένδοξος αγώνας είναι μία από τις πιο λαμπρές αποδείξεις ότι θα νικήσει ἡ υπόθεση της ειρήνης, του ψωμιού και της λευτεριάς. Σας σφίγγω όλους μ᾿ αγάπη στην αγκαλιά μου.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ 

10/8/1951 Βερολίνο

Κατεβάστε και ακούστε τον δίσκο «Πολιτικά τραγούδια».

Τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο CD

1 ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
2 ΚΟΜΑΝΤΑΤΕ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ
3 ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΤΕΣ (τραγουδά ο Θάνος Μικρούτσικος)
4 Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΠΕΡΑΤΕΡ
5 Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΧΟΥΛΙΑΝ ΓΚΡΙΜΑΟΥ
6 ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΒΑΡΕΘΕΙ
7 ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ
8 ΑΝ Η ΜΙΣΗ ΜΟΥ ΚΑΡΔΙΑ
9 ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΪΧΗ ΜΠΕΝΤΡΕΝΤΙΝ Ι
10 ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΪΧΗ ΜΠΕΝΤΡΕΝΤΙΝ ΙΙ
11 ΧΙΟΝΙΖΕΙ ΜΕΣ΄ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
12 Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

downloading: Καλή σας ακρόαση!

Από το Βαθύ Κόκκινο 

Η επαναστατική τέχνη ως συνείδηση της εποχής

του Περικλή Παυλίδη*

(Κείμενο ομιλίας στην παρουσίαση του βιβλίου του Η.Κακαβάνη, «Ο άγνωστος Βάρναλης και 19 αδημοσίευτα ποιήματά του», Θεσσαλονίκη 21/4/13)

Το βιβλίο του Ηρακλή Κακαβάνη «Ο άγνωστος Βάρναλης» είναι ένα πολύ φροντισμένο πόνημα το οποίο εξοικειώνει τον αναγνώστη με τη γενική πνευματική διαδρομή του ποιητή φωτίζοντας συνάμα κρίσιμες στιγμές της και αποκαλύπτοντας ουσιώδεις πτυχές της προσωπικότητάς του, πράγμα  που επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα το περιεχόμενο του έργου του. Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια η σημασία της ενασχόλησης  στις μέρες μας με το έργο του Βάρναλη, τι δικαιώνει το ενδιαφέρον για ένα τόσο αδιαμφισβήτητα στρατευμένο κομμουνιστή διανοητή. 

Ομαδική έκθεση Ζωγραφικής στην IN ART GALLERY

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013  ΣΤΙΣ 9:30 μ.μ.
 Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: ΚΑΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΣ – ΣΟΡΟΓΚΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν παρουσία των καλλιτεχνών.

 Διάρκεια έκθεσης : 1 ΕΩΣ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Υπεύθυνη γκαλερί : Έφη Μπάρδα-Αργυροπούλου

Τηλέφωνα επικοινωνίας : 6939.476.146-6974.778.466  
                       

 e-mail: argiropoulosd@yahoo.gr          www.inartgallery.gr          

Διεύθυνση : Πάγκαλου 9 (πλατεία Αντωνίου) 42100 Τρίκαλα

Ωράριο λειτουργίας:  ΤΕ ΚΑΙ ΠΑ: 10:30-14:30 KAI 18:30-21:30 , ΤΡ-ΠΕ-ΣΑΒ .: 10:30 – 14:30                      ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΛΕΙΣΤΑ.                    

Ας στηρίξουμε το ντοκιμαντέρ για την απεργία στη Χαλυβουργία

Αναδημοσίευση από http://mao.gr/nonomnismoria/

Ομάδα κινηματογραφιστών με επικεφαλής την σκηνοθέτιδα Θεοδοσία Γραμματικού  ασχολήθηκε και κατέγραψε από την αρχή της, τη μεγάλη απεργία της Ελληνικής Χαλυβουργίας με στόχο το υλικό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή έμπνευσης και ενημέρωσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η ανεξάρτητη παραγωγή  «Non omnis moriar» (ελεύθερη μετάφραση:  κάτι από μένα θα παραμείνει ζωντανό ή θα μείνει κάτι πίσω μας)  ζητάει οικονομική στήριξη ώστε να μπορέσει να ολοκληρωθεί.

Όπως αναφέρει η ομάδα: 

Η όλη προσπάθεια μας για αυτό το ντοκιμαντέρ «Non omnis moriar». ξεκίνησε πριν περίπου ενάμιση χρόνο, όταν μάθαμε για την απεργία στην Ελληνική χαλυβουργία και βρεθήκαμε μέσα σ’ αυτήν για περίπου εννέα μήνες (όσο διήρκησε), με χωρίς καθόλου budget . Ως αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι να έχουμε μαζέψει ένα μεγάλο όγκο υλικού στα χέρια μας, το οποίο πιστεύουμε ότι δεν αρκεί μόνο του, χρειαζόμαστε οικονομική ενίσχυση για εξτρά γυρίσματα, μουσική και το post-produsction για να έχουμε ένα άρτια καλλιτεχνικά ντοκιμαντέρ. Τελευταίο αλλά σημαντικό είναι ότι το ντοκιμαντέρ είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή από εθελοντές κινηματογραφιστές, χωρίς χρηματοδοτήσεις και χορηγούς, για αυτό το λόγο ζητάμε να το ενισχύσετε υλικά. Και αν όμως δεν μπορείτε, μπορείτε να συνδράμετε σε αυτή τη προσπάθεια με το να το προωθήσετε να φίλους και γνωστούς. 

Εδώ είναι η σελίδα “kickstarter” για οικονομική στήριξη του εγχειρήματος  

Σελίδα του Non Omnis Moriar στο facebook

Κάλεσμα Π.Μ.Σ. σε ΓΣ για τα 100 χρόνια του σωματείου

Συνάδελφοι,

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την ίδρυση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου. Το Σωματείο μας, ένα από τα αρχαιότερα εν ενεργεία Σωματεία και το αρχαιότερο στο χώρο των καλλιτεχνών, συμπληρώνει εφέτος 100 χρόνια ζωής, δράσης, διεκδίκησης για τα δικαιώματα των εργαζομένων μουσικών. Σήμερα ο κλάδος μας βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο άγρια επίθεση. Χτυπιόμαστε ως εργαζόμενοι από την ανεργία, την διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Μπροστά σ’ αυτές τις συνθήκες το ζήτημα του εορτασμού των εκατοντάχρονων του Συλλόγου δεν έχει έναν επετειακό χαρακτήρα, αντίθετα θέλουμε να αναδυκνύει την αγωνιστική ιστορία των μουσικών και την ιστορική αποτύπωση της σύγκρουσης των δύο γραμμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Καλούμε όλα τα μέλη του Σωματείου να δώσουν το παρών στην Γενική Συνέλευση με θέμα τον εορτασμό των 100 χρόνων του Συλλόγου, η οποία θα γίνει την Πέμπτη 6 Ιουνίου και ώρα 13.30 μ.μ., στην αίθουσα Συνελεύσεων του Σωματείου, Σαπφούς 10, 1^ος όροφος.

 

Revolted Masses-Savage Temper (Music/Lyric Video)

Παράξενος - Απ' το ποτάμι πίνω αίμα (Official Video)

Το τηλέφωνο του Πάνου ακόμα χτυπάει

της Μαριάννας Τζιαντζή

Με το έργο του ο Πάνος Γεραμάνης αποτύπωσε πτυχές του λαϊκού πολιτισμού που χωρίς αυτόν θα είχαν χαθεί, όμως ο ίδιος ήταν κάτι παραπάνω από απλός διασώστης. Στο μυαλό όσων των γνώρισαν, τον διάβαζαν η τον άκουγαν αποτυπώθηκε ο ίδιος σαν σπάνιο παράδειγμα ευφυΐας, γενναιοδωρίας και ευγένειας. Δεν χρειάζεται να φτάσει το Μεγάλο Σάββατο ή η παραμονή της Πρωτομαγιάς για να θυμηθούμε τον Πάνο Γεραμάνη που πέθανε το 2005. Το παράξενο είναι ότι δεν τον θυμούνται μόνο οι στενοί φίλοι και οι συγγενείς του, αλλά και άνθρωποι που τον έχουν συναντήσει πολύ λίγες φορές ή που τον γνώρισαν μόνο μέσα από τις ραδιοφωνικές εκπομπές και τα κείμενά του. Η μοίρα του δημοσιογράφου είναι να ξεχνιέται μόλις απομακρυνθεί από το Μέσο όπου εργάζεται. Η αναγνωρισιμότητα δεν κρατά πολύ. Πολύ όμως κρατά η αγάπη – και ο Πάνος αγαπήθηκε όσο λίγοι. Να τι έγραφε πριν λίγα χρόνια ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στη στήλη του «Ματιές» των Νέων για έναν διακεκριμένο δημοσιογράφο του Βήματος, τον Παύλο Παλαιολόγο που κάποτε τα χρονογραφήματά του ήταν ευαγγέλιο για πολλούς: