Νερό & Αλάτι

Υπεραστικοί - Νερό & Αλάτι Ενα τραγούδι για τους 300 μετανάστες εργάτες   απεργούς πείνας. Σύνδεσμος: http://www.youtube.com/watch?v=gWv8zeMAZ2E&feature=related

«...Για τους δικούς σου, από την ώρα που φεύγεις μετανάστης είσαι ήδη σαν νεκρός, στρώνουν κάθε βράδυ τραπέζι κι εσύ λείπεις. Τους είπα να με κλάψουν 40 μέρες, κι αυτό ήταν. Κι εμείς αν πεθάνουμε, θα κοιμόμαστε για πάντα ήσυχοι. Όμως, αυτοί που δε μας δίνουν μια σφραγίδα δε θα κοιμούνται ήσυχοι ποτέ. Θέλω να πω και μια κουβέντα στους Έλληνες φίλους που έκανα: μπήκατε στην καρδιά μου. Ζήσαμε ευτυχισμένοι. Και σε όλους αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα, μας έφαγαν λεφτά: σας τα χαρίζω, σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Αντίο σας».

Χασάν Ένας από τους 300 εργάτες μετανάστες απεργούς πείνας

ΤΕΚ: Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων για να μην κλείσει το περιοδικό Δίφωνο

Πριν από λίγα χρόνια κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο στους μουσικο-καλλιτεχνικούς χώρους. Αν ένας συγκεκριμένος όμιλος αποφάσιζε μια μέρα ότι δεν υπάρχει ελληνική μουσική, την επόμενη μέρα δεν θα υπήρχε. Η συγκέντρωση του μεγαλύτερου τμήματος των δικαιωμάτων της ελληνικής δισκογραφίας στα χέρια του ομίλου Γιαννίκου όπως και ο έλεγχος μιας σημαντικής μερίδας μουσικού τύπου καθώς και ραδιοφωνικών/τηλεοπτικών σταθμών, αντικατοπτρίζει την ολοένα και μεγαλύτερη επιβαλλόμενη εξουσία πάνω στην μουσική – καλλιτεχνική παραγωγή και απεύθυνση, βαθαίνοντας τις σχέσεις εξάρτησης των καλλιτεχνών και άλλων επαγγελματικών ομάδων (δημοσιογράφοι, ραδ. παραγωγοί κ.λπ.) από το συγκεκριμένο όμιλο.

Το Δίφωνο είναι ένα από τα περιοδικά που βρέθηκαν στην ιδιοκτησία του ομίλου τα τελευταία χρόνια. Στην προηγούμενη περίοδο υπήρξε ένα από τα λίγα έντυπα που αντιστάθηκαν στην ευτέλεια, κράτησε ψηλά το επίπεδο της μουσικής δημοσιογραφίας, αρωγός και συνοδοιπόρος της ντόπιας καλλιτεχνικής παραγωγής, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης με το κοινό του. Στα χέρια της συγκεκριμένης εταιρείας όμως λειτούργησε σαν ένα ακόμα μέσο προβολής των δισκογραφικών παραγωγών του ομίλου, διαφημιστικής εκποίησης των παλαιότερων καταλόγων αλλά και νομιμοποίησης των επιλογών του ομίλου. Η επιθετική κίνηση όμως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, το αναγνωστικό κοινό έστρεψε την πλάτη στη νέα μορφή του περιοδικού και ξαφνικά προέκυψαν οι «οικονομοτεχνικοί λόγοι» που «επέβαλλαν» το κλείσιμο του περιοδικού. Οι εργαζόμενοι σε αυτό, είτε μόνιμοι είτε έκτακτοι που δουλεύουν για χρόνια ικανοποιώντας πάγιες ανάγκες του περιοδικού και συνήθως αμειβόμενοι με μπλοκάκι, βρέθηκαν απλήρωτοι για μήνες ενώ τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι και με την ανεργία.

Το κλείσιμο του περιοδικού Δίφωνο αποτελεί ένα σημαντικό πλήγμα ενάντια στον κόσμο του πολιτισμού. Η «Τέχνη Εν Κινήσει» στέκεται στο πλευρό των εργαζόμενων στο Δίφωνο, απέναντι στην επιλογή και τις πρακτικές της ιδιοκτήτριας εταιρείας, που αποφάσισε να διακόψει την έκδοση του περιοδικού αφήνοντας απλήρωτους τους μόνιμους και «έκτακτους» συνεργάτες του. Επίσης δηλώνει τη στήριξή της στην προσπάθεια των συντακτών και των υπόλοιπων εργαζομένων να συνεχίσουν την έκδοση του ιστορικού περιοδικού. Στις όποιες εκδηλώσεις – κινητοποιήσεις τους προς αυτήν την κατεύθυνση θα μας βρουν στο πλάι τους με τα όποια μέσα διαθέτουμε.

Η αλληλεγγύη και η αντίσταση των εργαζόμενων στον πολιτισμό, αλλά και παντού, είναι η μόνη απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία που ήδη πετάει στα σκουπίδια τις ζωές μας.

Αντινομίες, αμφισημίες και ο καλλιτέχνης ως εργαζόμενος

Τοποθέτηση του Κώστα Χριστόπουλου στο 3 φεστιβάλ της ΤΕΚ "Για μια τέχνη στο πλευρό των εργαζομένων". 

Δεν θα μπορούσε, ίσως, κανείς ως καλλιτέχνης να συμμετέχει διαφορετικά σε μια συζήτηση με θέμα τον ίδιο ως «εργαζόμενο» παρά διατυπώνοντας, ή αναπαράγοντας αυτήν την αίσθηση αμηχανίας, που σχετίζεται στο σύγχρονο συγκείμενο με το ρόλο του καλλιτεχνικού υποκειμένου σε στιγμές κρίσης, ή, γενικότερα, σε στιγμές έντασης της σχέσης ανάμεσα στο αισθητικό και το ευρύτερα κοινωνικό. Αυτό το συγκείμενο θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί σε γενικές γραμμές μέσα από όλες τις θεωρήσεις της μετανεωτερικότητας, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να απαριθμηθούν εδώ. Μπορεί κανείς όμως να κρατήσει το γεγονός πως η συνθήκη αυτή έχει καταδικάσει το δημιουργικό και μη υποκείμενο σε μια διαρκή διχοστασία και στη μόνιμη αμφισημία των αποτελεσμάτων της πρακτικής του, ή στην αντινομία των διακυβευμάτων της συνολικής δραστηριότητάς του. Οι καιροί αυτοί θα μπορούσαν εξόχως να χαρακτηριστούν ως ριζικά αντινομικοί.Παρακάτω, θα επιχειρηθεί να υποστηριχθούν οι λόγοι για τους οποίους η καλλιτεχνική εργασία εμπεριέχει όλες τις αντινομίες της εποχής- της σημερινής εποχής- στην οποία αυτή λαμβάνει χώρα.

Τέχνη και («άυλη») εργασία

Παρέμβαση στη συζήτηση «Οι καλλιτέχνες ως εργαζόμενοι» που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010 στην ΑΣΚΤ, στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ «Τέχνη εν κινήσει».

Ο Βάγκνερ ισχυριζόταν κάποτε ότι η «αληθινή τέχνη και μουσική είναι ασύμβατες με τον καπιταλισμό». Αν και σε πολλούς από εμάς ένας τέτοιος ρομαντικός αφορισμός ηχεί παράδοξα οικείος, καθώς έχει βαθιές ρίζες στις αστικές ιδεοληψίες μας, η αλήθεια είναι πως στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε ότι οι εξελίξεις τον έχουν οικτρά διαψεύσει, σε βαθμό που σήμερα να ηχεί στ' αυτιά μας περισσότερο σαν ρομαντική αφέλεια παρά σαν ηθική προτροπή που θέτει το ζήτημα της χειραφέτησης της τέχνης. 

Δελτίο Τύπου (3ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ-WHICH SIDE ARE YOU ON FEST)

Στις 11-12 Δεκέμβρη η Τέχνη Εν Κινήσει (ΤΕΚ) διοργανώνει στην ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (Α.Σ.Κ.Τ.), Πειραιώς 256, Αγ.Ι. Ρέντης, το 3^ο Φεστιβάλ Εν Κινήσει, με τίτλο:

«WHICH SIDE ARE YOU ON FEST» - Για μια τέχνη αντίστασης στο πλευρό των εργαζομένων.

Η Τέχνη Εν Κινήσει (ΤΕΚ) είναι μια συλλογικότητα εργαζόμενων καλλιτεχνών που προσπαθεί να συσπειρώσει μουσικούς, εικαστικούς και άλλους καλλιτέχνες και να αναπτύξει καλλιτεχνική-κινηματική δράση στο πλευρό των εργαζομένων.

Κατά τη διάρκεια του 3ου Φεστιβάλ Εν Κινήσει θα πραγματοποιηθούν 2 κεντρικές συζητήσεις, μία κάθε μέρα, προσεγγίζοντας ζητήματα ως προς τη σχέση των μουσικών με το κίνημα των εργαζομένων και τη θέση των καλλιτεχνών στην παραγωγική διαδικασία.

Στο μουσικό μέρος του Φεστιβάλ συμμετέχουν σημαντικοί καλλιτέχνες/συγκροτήματα της σύγχρονης αθηναϊκής σκηνής. Πολλοί από τους καλλιτέχνες έχουν «γράψει» υλικό με άξονα το περιεχόμενο του συγκεκριμένου φεστιβάλ. Θα εμφανιστούν (κατά σειρά εμφάνισης):

Πάρτυ υποστήριξης του 3ου Φεστιβάλ Εν Κινήσει

Εν όψει του 3^ου Φεστιβάλ Εν Κινήσει διοργανώνουμε το πάρτυ οικονομικής ενίσχυση για την μερική κάλυψη υλικοτεχνικού εξοπλισμού.

Ημερομηνία: 13/11/2010
Ώρα: 22:00
Διεύθυνση: Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 15 Εξάρχεια

Έισοδος Ελεύθερη

Ανοιχτό κάλεσμα της «Τέχνης εν Κινήσει» προς τους καλλιτέχνες - Ιούλιος 2010, Αθήνα

ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Στο σύγχρονο, παγκοσμιοποιημένο τοπίο βιώνουμε μια απ’ τις σφοδρότερες, αν όχι τη σφοδρότερη, οικονομικές κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, κρίσεις που αποτελούν εγγενές χαρακτηριστικό της λειτουργίας του. Ο οξυμένος ανταγωνισμός μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων οδήγησε κάποια από αυτά σε χρεωκοπία. Προκειμένου να αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος αρκετές κυβερνήσεις ενίσχυσαν τα ιδρύματα αυτά δημιουργώντας ταυτόχρονα μεγάλα εθνικά ελλείμματα. 

Η Τ.Ε.Κ. στο 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

Η Τέχνη εν Κινήσει συμμετέχει στο 15^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Ημερομηνία διεξαγωγής Παρασκευή 9-7 ως και Κυριακή 11-7 2010 στο Πάρκο Γουδή.

2ο Φεστιβάλ Τέχνη Εν Κινήσει

Αναδημοσίευση από το "Κόκκινο"  

Στις 28 και 29 Δεκεμβρίου 2009 οι απομακρυσμένες ανηφόρες του Βύρωνα φιλοξένησαν, στο παλιό Ταπητουργείο, την ομάδα της «Τέχνη Εν Κινήσει» (Τ.Ε.Κ.) - μια συλλογικότητα μουσικών με κύριο στόχο την ενεργοποίηση τόσο των ίδιων αλλά και του ακροατηρίου, μέσα από διαδικασίες που ανυψώνουν το μουσικό-καλλιτεχνικό κριτήριο και ενισχύουν τη συλλογική δράση. Η θέλησή τους να απομακρυνθούν από ατομικιστικές νοοτροπίες και αντιλήψεις που έχει δημιουργήσει το «σύστημα» σε κάθε πτυχή της ζωής μας, τους οδήγησε στη λύση του D.I.Y (Do-It-Yourself), μια πρακτική που έχει εφαρμοστεί πολλές φορές στο παρελθόν σε Live, πάρτι, φεστιβάλ, συζητήσεις. Παρόλο που οι DIY εκδηλώσεις είναι, αρκετές φορές, για να είμαστε ειλικρινείς, συνυφασμένες με προχειρότητα και κακή ποιότητα οργάνωσης (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερούν απαραίτητα σε προσέλευση κόσμου), η Τ.Ε.Κ. αποφάσισε να τις υιοθετήσει και να τους δώσει ένα χαρακτήρα που αρμόζει στο σημερινό μουσικό. Δεν είναι λίγες οι φορές, που οι μουσικοί, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από ιδιοκτήτες ζωντανών σκηνών και μπαρ· τα πενιχρά ή μηδενικά νυχτοκάματα συμπληρώνωνται από την αδιαφορία ακόμα και για τα λειτουργικά έξοδα των μουσικών, το μηδαμινό ενδιαφέρον για την ποιότητα του ήχου και τις άπειρες εκφράσεις ασέβειας απέναντι στην προσωπικότητα του καλλιτέχνη. Όμως, οι μουσικοί οι ίδιοι, έχοντας άμεση ανάγκη αυτούς τους ανθρώπους, και τα μαγαζιά τους, για να βγάλουν προς τα έξω τις δημιουργίες τους και να εκφραστούν καλλιτεχνικά, και αναλογιζόμενοι ότι μπορεί να πάνε χαμένα τα λεφτά και οι ώρες προετοιμασίας και πρόβας, συνεχίζουν να παίζουν με αυτούς τους όρους, διαιωνίζοντας μια κατάσταση που δεν βλάπτει μόνο τους ίδιους αλλά όλους. Βάσει των παραπάνω, τα μέλη της Τ.Ε.Κ. αποφάσισαν να επιλέξουν μια δικιά τους πορεία μακριά από σπόνσορες (εκτός από την ταλαιπωρημένη τσέπη των μελών) και να στήσουν ένα διήμερο φεστιβάλ με ηχητική και οργανωτική αξιοπρέπεια.  

Συνέχεια....

Έρευνα για τις καλλιτεχνικές συλλογικότητες του παρελθόντος.

Η Τέχνη εν Κινήσει δεν αποτελεί προϊόν παρθενογένεσης. Ούτε οι δράσεις της καταγράφονται ως καινοφανείς στον ρου της ιστορίας. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει αντίστοιχα εγχειρήματα. Η μελέτη της ιστορικής τους εξέλιξης, δηλαδή οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννήθηκαν, έδρασαν και εξαφανίστηκαν οι διάφορες καλλιτεχνικές συλλογικότητες του παρελθόντος είναι το αντικείμενο της έρευνας που ξεκινάμε. Τα πρώτα-λιγοστά- στοιχεία βρίσκονται εδώ.