Κείμενο της ΤΕΚ για το αντιφασιστικό συλλαλητήριο της 19ης Γενάρη

Ο χειμώνας του 2012-'13 βρίσκει την ελληνική κοινωνία σε διάλυση. Η τεράστια πια ανεργία και η εργασιακή ζούγκλα, το διαλυμένο κοινωνικό κράτος, η τρομερή ανασφάλεια για το αύριο, η αυξανόμενη μετανάστευση -κυρίως της νεολαίας- στο εξωτερικό, ο αποκλεισμός από την κοινωνική ζωή, από τους δημόσιους χώρους, την παιδεία και την τέχνη, η αποξένωση, η λυσσασμένη επίθεση της τριαδικής κυβέρνησης σε δικαιώματα εργαζομένων, λαού και νεολαίας, η αναβάθμιση της κρατικής καταστολής ενάντια στους αγώνες αλλά και σε εστίες αμφισβήτησης, με λίγα λόγια τα κοινωνικά απότοκα της συστημικής καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, συνθέτουν την εικόνα του σήμερα. Είναι αυτό το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον στο οποίο άρχισε να εξαπλώνεται, παίρνοντας πλέον τρομαχτικές διαστάσεις, το αποκρουστικό ναζιστικό-φασιστικό φαινόμενο με κεντρική δύναμη αυτή της εγκληματικής-ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Οι δολοφονικές-συμμορίτικες επιθέσεις σε μετανάστες, σε φοιτητές και αγωνιστές, που αποτελούσαν διαχρονικά τις πρακτικές τους, ακόμα και στα χρόνια που ήταν στο περιθώριο, τείνουν να γίνουν κανόνας σε πολλές περιοχές.

     Πολιτικά, τρέχουν να αποδειχθούν πρόθυμα σκυλιά των αφεντικών, με προτάσεις όπως η κατάργηση της φορολογίας των ελλήνων εφοπλιστών, τη μεροληψία εις όφελος του «καλού» ελληνικού κεφαλαίου έναντι του «κακού» ξένου  κεφαλαίου που θέλει να «κάνει κακό στη χώρα μας», ενδεδυμένοι τον αντι-μνημονιακό μανδύα επειδή «απειλεί την εδαφική μας ακεραιότητα»! Ιδεολογικά, προσπαθούν ήδη σιγά σιγά να θέσουν τα αντιεπιστημονικά και φαιδρά τους ιδεολογήματα του φυλετικού διαχωρισμού, της άρειας φυλής, ή του ζωτικού χώρου στην καθημερινή συζήτηση της ελληνικής κοινωνίας, και σε ένα βαθμό ο κίνδυνος αυτός απειλεί να πραγματωθεί. 

  Ο στόχος των ναζί παραμένει ένας: Οι δημοκρατικές οργανώσεις των εργαζομένων και του λαού, που είναι και οι μόνες που έχουν το συμφέρον και τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσουν. Η αρχή γίνεται πατώντας πάνω στο οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο του κόσμου που το ίδιο το σύστημα παράγει, δημιουργώντας έναν πρώτο πλαστό εσωτερικό εχθρό: τους μετανάστες. Δηλαδή τους κολασμένους της γης, τους οποίους ο ιμπεριαλισμός, με τη μορφή της οικονομικής υποδούλωσης ή/και του πολέμου (ο οποίος τόσο διεγείρει και εμπνέει τους φασίστες) οδηγεί σε ξεριζωμό από τα σπίτια τους και σε αναζήτηση κάποιας καλύτερης μοίρας με κίνδυνο πολλές φορές την ίδια τους τη ζωή.

  Ούτε για μια στιγμή δεν μπαίνουμε σε συζήτηση για το «πόσους μετανάστες χωράει η Ελλάδα»! Η καπιταλιστική Ελλάδα σε κρίση δεν χωράει κανέναν, ούτε έλληνα ούτε μετανάστη! Αυτό το βιώνουμε στο πετσί μας! Οι έλληνες μετανάστες και οι μετανάστες στην Ελλάδα βιώνουν τον οικονομικό εξοστρακισμό λόγω του συστήματος παραγωγής και η κίνηση τους αυτή αξιοποιείται στρατηγικά από τα αφεντικά σαν μέσο για την συμπίεση του μεροκάματου και των εργασιακών δικαιωμάτων. Γι’αυτό είναι τόσο σημαντικό για τις κυβερνήσεις να κρατούν τους μετανάστες διαχωρισμένους από τους έλληνες εργαζόμενους. Γι’αυτό είναι σημαντικό να τους κρατούν σε ανασφάλεια. Γι’ αυτό δεν τους δίνουν χαρτιά. Γι’ αυτό δεν τους δίνουν άσυλο. Η ανεργία, ο ρατσισμός, τα χαμηλά μεροκάματα, η διάσπαση των εργαζομένων είναι για αυτούς επιλογή όχι πρόβλημα! Ούτε για μια στιγμή δεν μπαίνουμε σε συζήτηση για «νόμιμους ή παράνομους» μετανάστες. Οι μετανάστες είναι τα ταξικά αδέρφια μας. Οι μετανάστες είμαστε εμείς, άλλωστε πλέον και εμείς είμαστε μετανάστες.

Η ΤΕΚ σαν συλλογικότητα εργαζομένων-καλλιτεχνών δεν στέκεται μόνο ιδεολογικά και πολιτικά μαζί με τους μετανάστες και απέναντι από τους ναζί, αλλά επιδιώκει μια καλλιτεχνική παραγωγή στο πλευρό τους, στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού: ελλήνων μαζί και μεταναστών.

Πρωτοβουλίες όπως αυτή της 19 Γενάρη μπορούν να συμβάλουν στην ανάδειξη του ζητήματος κεντρικά στην κοινωνία, και να ανοίξουν μια χρήσιμη κουβέντα για να εξηγηθεί το φασιστικό-ναζιστικό φαινόμενο. Μπορούν να δώσουν στην κοινωνία το σήμα ότι η ντόπια διανόηση-τέχνη διαχωρίζεται ρητά από τους ναζί και να καλέσει την ίδια την κοινωνία να πάρει θέση μαζί της. Γι’αυτό σαν ΤΕΚ καλούμε στο συλλαλητήριο της 19ης Γενάρη, και συμμετέχουμε σε αυτό με τη φυσική μας παρουσία στο δρόμο καθώς και στο καλλιτεχνικό σκέλος της εκδήλωσης (MC Yinka).

Για να μπορεί μια τέτοια κίνηση να είναι προωθητική για τον αντιφασιστικό αγώνα πρέπει να προσπαθήσει, με την πολιτική της στάση αλλά και την καλλιτεχνική της παραγωγή, να βρει τους πραγματικούς δεσμούς που υπάρχουν μεταξύ των ελλήνων και μεταναστών καταπιεσμένων και να προβάλλει τον κοινό οργανωμένο αγώνα σαν την μόνη λύση απέναντι στην επίθεση των από πάνω που βρίσκονται σε πανικό λόγο της δικιάς τους κρίσης.

Οι μετανάστες θα μας βρουν μαζί τους με τη δράση και την τέχνη μας, οι φασίστες απέναντί τους.

  Αθήνα, Ιανουάριος 2013