-->

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Αρχική τοποθέτηση του Μιχάλη Παπαμακάριου στην παρουσίαση της συλλογής "Μέρες από ατσάλι" στη Λέσχη "Αναιρέσεις"

«Στο εργοστάσιο Ασπροπύργου της "Χαλυβουργίας Ελλάδος", ξεκίνησε στις 31 Οκτώβρη 2011 μία απεργία που κράτησε 272 μέρες…. Ο ηρωικός αγώνας των απεργών αλλά και το κύμα αλληλεγγύης που έδειξαν σωματεία εργαζομένων, συλλογικότητες, κοινωνικοί χώροι μα και μεμονωμένα άτομα σε αυτόν, ενέπνευσε και εμάς όχι μόνο ως εργαζόμενους αλλά και ως καλλιτέχνες».

Με αυτά τα λόγια η «Τέχνη εν Κινήσει» παρουσιάζει την συλλογή τραγουδιών Μέρες από Ατσάλι. Η πρωτοβουλία αυτή συνδέει το σήμερα της Ελλάδας της αντίστασης στην εργοδοτική επίθεση και τον εφιάλτη της κρίσης, με ανάλογες στιγμές κοινωνικής και πολιτικής εγρήγορσης τόσο των εργαζομένων όσο και των μουσικών. Κουβαλά στις αποσκευές της, τη παράδοση των τραγουδοποιών των εργατικών αγώνων των αρχών του προηγούμενου αιώνα, του Τζο Χιλ και του Γούντυ Γκάθρι, των συγκροτημάτων του Βρετανικού ροκ που στάθηκαν δίπλα στην ιστορική απεργία των ανθρακωρύχων, φέρνει στην εγχώρια μουσική σκηνή την κουλτούρα του Αμερικάνικου Axis of Justice.
 
Η συλλογή είναι ένα κολάζ διαφορετικών ρευμάτων και μουσικών αισθητικών που τα ενώνει ο κοινός σκοπός της υποστήριξης ενός ηρωικού εργατικού αγώνα. Από το ποστ-ροκ των Common I, στη ροκ μπαλάντα των Boxcar Betty (το όνομα των οποίων μνημονεύει τον ομώνυμο οργανωτή τον wobblies) και παρακάτω στο στυλ Django Reinhardt jazz-manouche «Απεργοσπάστη» των Παυλέα και Χάρη Πανταζή. Oι Υπεραστικοί μέσα από τη σύγχρονα λαϊκή τους τραγουδοποιία μας θυμίζουν στιχουργικά αυτό που οφείλει να μην ξεχνά ποτέ η αριστερά που θέλει να τιμά το όνομα της: «δεν θα στεριώσει δίκιο δίχως σύγκρουση».

Ίσως η ουσία του ηρωικού αγώνα των απεργών της Χαλυβουργίας Ελλάδος να συμπυκνώνεται στους στίχους των Μητέρα Φάλαινα Τυφλή στο ομώνυμο κομμάτι της συλλογής, μιας αιχμηρής και νευρώδους φολκ-ροκ αφήγησης : «στα σύνορα του χάλυβα όλη τη νύχτα πάλευα και όσο και αν με χτυπούσανε τους χτύπαγα και εγώ». Ενώ το ηλεκτρονικό «Σύντροφε μου» των db-project αποτελεί μια ωδή στη συλλογικότητα, στο «εμείς», τραγουδώντας: «Εμείς σύντροφε μου γροθιά, γροθιά, να ανοίξουμε δρόμους στη ζωή που έξω χαράζει». Ακολουθεί το σκοτεινό και καθόλα ατμοσφαιρικό 272, όσες και οι ημέρες και νύχτες της απεργίας, των Lady N, ενώ το Stoner/grunge των C.R.D.χαράζει το δρόμο για μια νέα αυγή πριν το φινάλε των The Blue Association που αναδεικνύει την ουσία της συλλογής: « η μόνη δωρεά είναι ο αγώνας…». Βλέπετε η συλλογή δεν έχει κανένα εμπορευματικό σκοπό και διατίθεται δωρεάν ή με την τακτική της εθελοντικής οικονομικής ενίσχυσης του εγχειρήματος της ΤΕΚ.

Η πρωτοβουλία αυτή των ανθρώπων της ΤΕΚ και των συγκροτημάτων και μουσικών που πήραν μέρος επαναφέρει το ερώτημα, αλλά και το αίτημα για μια μουσική δίπλα σε εκείνα τα ζωντανά κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται, αγωνίζονται και αναζητούν. Οι άνθρωποι, τα συγκροτήματα και οι μουσικοί που πήραν μέρος στη συλλογή δίνουν μια δική τους απάντηση. Η σημαντικότερη συμβολή τους είναι πως δίνουν όχι ένα μοντέλο αλλά ένα τρόπο στοχασμού και δράσης για κάθε μουσικό, σκηνοθέτη, λογοτέχνη, εικαστικό, ευρύτερα καλλιτέχνη. Η επιλογή δηλαδή υποστήριξης και με ένα τρόπο ιδιαίτερης αποτίμησης, του πιο σημαντικού εργατικού αγώνα των τελευταίων χρόνων, δείχνει αυτό που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο της λαϊκής δημιουργίας και των τεχνών, δηλαδή το να ζει και να αναπνέει μαζί με αυτούς που πρωτοπορούν στο κοινωνικό στίβο.

Στις «Μέρες από Ατσάλι», δεν οφείλουμε την ύπαρξη ή την ανάπτυξη της κοινωνικά ενεργής ή της πολιτικοποιημένης τραγουδοποιίας, αυτή υπάρχει προ πολλού στην Ελλάδα και τον κόσμο. Της οφείλουμε όμως την ύπαρξη και λειτουργία ενός ζωντανού παραδείγματος συλλογικής καλλιτεχνικής συμπόρευσης για ένα σκοπό κοινωνικά δίκαιο. Μιας συμπόρευσης που υπερβαίνει, καλλιτεχνικούς εγωισμούς, αισθητικούς ανταγωνισμούς και ατομικές πορείες και ακριβώς σε αντίθεση με αυτές τις παθογένειες που μας έχει κληροδοτήσει ο πολιτισμός της αστικής τάξης, ποτίζει όλα τα όμορφα και αναγκαία λουλούδια στο κήπο της δημιουργίας της απελευθέρωσης. Με άλλα λόγια και τέτοιες «Μέρες από ατσάλι», μας ατσαλώνουν για το δύσκολο αλλά συνάμα γοητευτικό ταξίδι της ανατροπής.

Ελπίζουμε και προσδοκούμε και σε άλλα τέτοια εγχειρήματα. Ως λέσχη θα υποστηρίξουμε με όλα μας τα μέσα και τις δυνάμεις αυτές τις προσπάθειες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου