Ξημερώματα

ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ

Περπατώντας σιωπηλά σε τσιμεντένιους τοίχους

Ακροβατώντας ήσυχα πάνω σε σκόρπιες λέξεις

Είναι δύσκολο ν’ αντέξεις

Ισορροπώντας / κλαίγοντας σε στάχτες απ’ ατσάλι

Συγκρατώντας ή τέμνοντας το διαλυμένο σου

κεφάλι

από χθεσινά φετίχ

μισά νοήματα ή σκέψεις

Είναι δύσκολο ν’ αντέξεις

Κι αν είχες να προτείνεις πως το μέλλον είναι εδώ

ή πως αλλιώς θα νόμιζες ότι η νύχτα έχει ώρες που

δεν ξέρεις;

Είναι βαρύ να το προφέρεις;

Τι σου ’παν; Ηρεμιστικά ή αντιόξινα;

Δε θυμάσαι και στριμώχνεσαι

Οι τοίχοι κλείνουν πίσω τους ό,τι ’χες να διαλέξεις

Κι είναι νωρίς για υποσχέσεις

Το τηλεφώνημα; Ήταν τρεις ή τέσσερις;

Ήταν ξημέρωμα σίγουρα

Ήταν το χάδι του; Ή τα σημάδια από οικείες επιθέσεις;

Κι είναι αργά για υποθέσεις…

Νίκος Χαραλαμπόπουλος