Νίκος Γεωργόπουλος: Δύο ποιήματα για τους πρόσφυγες

Σονέτο του κυνηγημένου

Πίσω φωτιά, χαλάσματα και τρόμος

μπόχα θανάτου γύρω τους καμένα

κυνηγημένους γέμισε ο δρόμος

χάσκουνε σώματα παρατημένα.

Οι μωρομάνες μπρος και πίσω γέροι

οι άντρες να προσέχουν τα πλευρά τους

συρματοπλέγματα ματώσανε το χέρι

του αγοριού που ξέφυγε μπροστά τους.

Μαζί του ο αέρας φέρνει τους πνιγμένους

π' ουρλιάζουνε σαν χάνονται στο κύμα

κι άλλους πολλούς στα γρήγορα θαμμένους

μ' ένα σημάδι αντίδωρο στο μνήμα,

κι η μυρωδιά του φόβου στους διωγμένους

με αγρίμια κι ερημιά σε κάθε βήμα

* * *

Πρόσφυγες

Φοβούνται οι μουζίκοι του άστεως

μην και περάσουν οι διωγμένοι

από πάνω τους

και τους εξαφανίσουν.

Από παλιά  όμως οι κυνηγημένοι

περνούσαν από μέσα μας.

Σε άλλους αφήνανε

γδαρσίματα  στη ψυχή

και σε άλλους

τη ψυχή τους.

Έτσι και τώρα.