Τέλος εποχής για τη Δύση (χωρίς περαιτέρω σχόλια: το σκίτσο τα λέει όλα)

Ένα «αντεστραμμένο» κουτί της Πανδώρας: για το βιβλίο του Κυριάκου Κατζουράκη "ΤΑΞΗ ΣΤΟ ΧΑΟΣ"

της Νάντιας Βαλαβάνη 

εφ. Η ΕΠΟΧΗ 

Όποιος πιστεύει ότι μια αρχιτεκτονική μελέτη για την ανάπλαση μιας πλατείας, δηλ. μια συγκεκριμένη εκδοχή λειτουργικής εφαρμογής μιας κατ’ ουσία καλλιτεχνικής σύλληψης, είναι κάτι «ουδέτερο», ας σκεφτεί το μακρύ καλοκαίρι του 2013 σε όλη την Τουρκία με αφορμή τη σύγκρουση που ξεκίνησε μ’ επίκεντρο το Πάρκο Γκεζί. Σίγουρα δε θα μπορούσε να αποδώσει τα γεγονότα στην έλλειψη «εσωτερικής ισορροπίας» των αρχιτεκτονικών σχεδίων, που η έντονη παρουσία της στα σχέδια του αρχιτέκτονα Δημήτρη Κατζουράκη αποτελεί σημαντικό έπαινο από τον ζωγράφο αδερφό του στο βιβλίο του Τάξη στο χάος.

Η ναυμαχία του Φαρμακονησίου...

Ένα πολύ επίκαιρο σκίτσο το οποίο μας ήρθε στο μέηλ και το αναδημοσιεύουμε χωρίς περαιτέρω σχολιασμό: 

Η ναυμαχία του Φαρμακονησίου

Εγκαίνια έκθεσης «Φώτης Σαρρής (1937-2011). Ζωγραφική»

Σήμερα Τετάρτη 29 Ιανουαρίου εγκαινιάζεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο η αναδρομική έκθεση του ζωγράφου Φώτη Σαρρή. Δυόμισι χρόνια μετά τον θάνατό του, η έκθεση φωτίζει για πρώτη φορά το σύνολο της ζωγραφικής του πορείας και παράλληλα παρουσιάζει τη σχέση του με τη βυζαντινή τέχνη, η οποία ελάχιστα έχει σχολιασθεί και μελετηθεί. Επιχειρεί, επίσης, να αναδείξει μια σπάνια, βαθιά σε μελέτη και πειραματισμούς διαλογική σχέση του καλλιτέχνη με το περιεχόμενο και τη μορφή της βυζαντινής ζωγραφικής παράδοσης σε ένα βαθύτατα προσωπικό και κατά κύριο λόγο πολιτικό έργο. Διότι ο Φώτης Σαρρής είχε και μια άλλη ιδιότητα: Αυτή του στρατευμένου πολιτικά, αριστερού συνδικαλιστή και αγωνιστή.

Η έκθεση, στην οποία παρουσιάζονται 75 έργα του Φώτη Σαρρή, αρθρώνεται σε τρεις ενότητες: 

Στην πρώτη γίνεται μερική ανασύσταση του εργαστηρίου και της βιβλιοθήκης του καλλιτέχνη, ώστε να καταδειχθεί το ερευνητικό του έργο και η στενή του σχέση με τις ιστορικές χρωστικές και τις πηγές που τις παραδίδουν. Η μακρά και εμπεριστατωμένη ενασχόληση του Φώτη Σαρρή με τις χρωστικές των αγιογράφων της μεταβυζαντινής κυρίως περιόδου δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να έρθει σε άμεση επαφή με το πρωτογενές αυτό υλικό. Στη δεύτερη ενότητα προβάλλεται το κοσμικό του έργο απ’ όλες τις καλλιτεχνικές περιόδους ενώ η τρίτη ενότητα είναι αφιερωμένη στο θρησκευτικό του έργο. 

Η παρουσίαση του έργου του στους χώρους του Βυζαντινού Μουσείου αποτελεί εξαιρετική ευκαιρία για τον επισκέπτη να «ταξιδέψει» από τα βυζαντινά εικονογραφικά πρότυπα σε μια σύγχρονη ζωγραφική γλώσσα. 

Εγκαίνια: Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 19:30 

Διάρκεια έκθεσης: 29 Ιανουαρίου έως 18 Μαΐου 2014

trailer: "... Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!"

το εξώφυλλο της συλλογής (cd-rom)

Στις 10 Γενάρη 2014, η συλλογικότητα εργαζόμενων-καλλιτεχνών «Τέχνη Εν Κινήσει» κυκλοφορεί τη νέα συλλογή αντιφασιστικών έργων "...Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!".

Το εφιαλτικό σκηνικό που ζούμε τα τελευταία χρόνια αποτέλεσμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης μα και της αποθράσυνσης της ελληνικής άρχουσας τάξης που προτάσσει το φασισμό ως την αιχμή του δόρατος για την επίθεση στους ντόπιους και μετανάστες εργαζόμενους, δίνει τον τόνο και τις αποχρώσεις για να παραχθούν τα πρωτότυπα έργα, τραγούδια, εικαστικά, κείμενα, ποιήματα, της συλλογής.

Στη συλλογή συμμετέχουν με έργα τους οι: Δημήτρης Καρούσος, Υπεραστικοί, Tzouran Tzouran, Doughy Mug, MC Yinka, Παυλέας (JazzΜatazz), Common I, Horse Attic, Roadkill, Revolted Masses, Lady Vanishes, db-projekt, Αγγελική Τόμπρου, Μάκης Ζέρβας, Δανάη Μπάτση, Ορέστης Ρούτσος, Μαρία Στασινού, Χρήστος Σταυρακάκης, Χρυσάνθη Μούρτη, Βασίλης Τσατσάνης και Διαμαντής Διαμαντίδης.

Η συλλογή θα διατίθεται χωρίς αντίτιμο, με προαιρετική οικονομική ενίσχυση.

"Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα". Έργο της Ελπινίκης Πουλοπούλου.

"Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα". Έργο της Ελπινίκης Πουλοπούλου.

Χρυσαυγουλόφιδο ή κοινώς φασιστόφιδο!

Ορέστης Ρούτσος: Τάγμα Εφόδου (Κάρβουνο σε χαρτί)

Τάγμα Εφόδου: 2.00 x 1.50
Κάρβουνο σε χαρτί
2013, Ορέστης Ρούτσος

Φρεντερίκ Μπουασονά (Fred Boissonnas): φωτογραφίες από την Ελλάδα του 1900

Ερανιστής

Ο Φρεντερίκ Μπουασονά (Γαλλικά: Fred Boissonnas, Γενεύη 18 Ιουνίου 1858 – 17 Οκτωβρίου 1946) ήταν Γαλλοελβετός φωτογράφος, ιδιαίτερα γνωστός για την φωτογραφική τεχνική του αλλά και την εκτεταμένη φωτογράφιση του ελληνικού χώρου επί τριάντα περίπου έτη, μαζί με τον συνοδοιπόρο του Ντανιέλ Μπο-Μποβί, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης. Το έργο του, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον στην Ελλάδα θεωρείται εν γένει «πρωτοποριακό αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα». Γόνος «φωτογραφικής δυναστείας», ως περιγράφεται, o νεαρός Μπουασονά φέρεται ως πολύπλευρο ταλέντο που συνδύαζε τα σπορ (αλπινισμός), τη μουσική και τις καλές τέχνες. Επηρεασμένος από τον δάσκαλό του Ούγγρο Κόλερ, ανέπτυξε τη δική του τεχνική στη φωτογραφία, η οποία, μαζί με τη χρήση νέων υλικών, τού απέφερε πολλές διεθνείς διακρίσεις, μεταξύ άλλων το πρώτο βραβείο της παγκόσμιας έκθεσης του Παρισιού. Το εργαστήριο που κληρονόμησε από τον πατέρα του το διαχειρίστηκε μαζί με τον χημικό αδελφό του Εντμόν-Βικτόρ. Η ορθοχρωματική πλάκα, δική τους επινόηση έδινε βελτιωμένο φωτογραφικό αποτέλεσμα. Φωτογραφίζοντας το Mont-Blanc, με τηλεφακό κατασκευασμένο στην Αγγλία, κατόρθωσε να διακρίνει το μπλε του ουρανού από το λευκό του χιονιού στη φωτογράφισή του, διαμορφώνοντας μια φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου.

Την περίδο 1900 – 1930 επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα αποτυπώνοντας με την φωτογραφική του μηχανή όψεις της ελληνικής κοινωνίας. Το 1903 επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα μαζί με τον Ντανιέλ Μπο – Μποβί, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης. Μαζί με τον Ντανιέ και τον κυνηγό Χρήστο Κάκαλο κατέκτησεγια πρώτη φορά την κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα, τον Αύγουστο του 1913. Το τελευταίο του ταξίδι στην Ελλάδα το πραγματοποίησε το 1930 οπότε και επισκέφθηκε το Άγιο Όρος. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε την Πελοπόννησο, την Ανδρίτσαινα, την Αθήνα, την Ιθάκη, την Κρήτη κ.α. Συνοδοιπόρος σε πολλά ταξίδια του στην Ελλάδα υπήρξε ο ελληνιστής Βικτόρ Μπεράρ. Το αρχείο του με τις ελληνικού περιεχομένου φωτογραφίες του φυλάσσεται στο Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης.

Ομαδική έκθεση Ζωγραφικής στην IN ART GALLERY

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013  ΣΤΙΣ 9:30 μ.μ.
 Στην έκθεση συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: ΚΑΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΣ – ΣΟΡΟΓΚΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν παρουσία των καλλιτεχνών.

 Διάρκεια έκθεσης : 1 ΕΩΣ 30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2013

Υπεύθυνη γκαλερί : Έφη Μπάρδα-Αργυροπούλου

Τηλέφωνα επικοινωνίας : 6939.476.146-6974.778.466  
                       

 e-mail: argiropoulosd@yahoo.gr          www.inartgallery.gr          

Διεύθυνση : Πάγκαλου 9 (πλατεία Αντωνίου) 42100 Τρίκαλα

Ωράριο λειτουργίας:  ΤΕ ΚΑΙ ΠΑ: 10:30-14:30 KAI 18:30-21:30 , ΤΡ-ΠΕ-ΣΑΒ .: 10:30 – 14:30                      ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΛΕΙΣΤΑ.                    

Οι μοναδικές εικονογραφήσεις της Sara Tyson

Αναδημοσιεύουμε την παρουσίαση στην ιστοσελίδα Consider, της σχεδιάστριας Sara Tyson. Η Sara Tyson είναι σχεδιάστρια και εικονογράφος από τον Καναδά. Με 30 χρόνια εμπειρίας στον χώρο του σχεδιασμού, η Sara έχει συνεργαστεί με διεθνούς φήμης περιοδικά ενώ έχει λάβει δεκάδες βραβεία για την εξαιρετική δουλειά της.

Οι εικονογραφήσεις της ενσωματώνουν μια ιδιαίτερη οργάνωση του χώρου με σχήματα, έντονες αντιθέσεις και χρώματα, με κάθε στοιχείο να παίζει έναν σημαντικό ρόλο σε κάθε έργο της. Η ίδια, έχει επίσης επηρεαστεί από την Βυζαντινή τέχνη καθώς και από τους ζωγράφους του 20^ου αιώνα. Μπορείτε να δείτε μερικά από τα έργα της στις εικόνες που ακολουθούν: 

http://www.consider.gr/sara-tyson-illustrations/

"Τα πρόσωπα της κρίσης": Πίνακες του Μάκη Ζέρβα οι οποίοι περιέχονται στη συλλογή "Μέρες από ατσάλι"!

Στο εργοστάσιο Ασπροπύργου της "Χαλυβουργίας Ελλάδος", ξεκίνησε στις 31 Οκτώβρη 2011 μία απεργία που κράτησε 272 μέρες. Η απεργία αυτή, ίσως η πιο σημαντική για το εργατικό κίνημα από τότε που ξεκίνησε η επίθεση στην εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό, μετά το ξέσπασμα της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης, έδωσε μια νέα πνοή στις συλλογικές διεκδικήσεις του κόσμου της δουλειάς. Ο ηρωικός αγώνας των απεργών αλλά και το κύμα αλληλεγγύης που έδειξαν σωματεία εργαζομένων, συλλογικότητες, κοινωνικοί χώροι μα και μεμονωμένα άτομα σε αυτόν, ενέπνευσε και εμάς όχι μόνο ως εργαζόμενους αλλά και ως καλλιτέχνες.Mε αφορμή την πρώτη επέτειο από την έναρξη της ηρωικής απεργίας η Τέχνη Εν Κινήσει παρουσιάζει μια συλλογή από έργα μελών της με τίτλο Μέρες από Ατσάλι.

Επιλέγουμε να δημοσιεύσουμε σε ξεχωριστή ανάρτηση τους πίνακες του Μάκη Ζέρβα, θεωρώντας πως έχουν και αυτοτελή θέση στη συλλογή!

Μάκης Ζέρβας - Τα πρόσωπα Της Κρίσης (πίνακες)

Μέρες Από Ατσάλι - Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την έναρξη της απεργίας των χαλυβουργών

Η «Τέχνη Εν Κινήσει» παρουσιάζει τη συλλογή «Μέρες από Ατσάλι».

το εξώφυλλο του cd-rom

Η συλλογικότητα εργαζόμενων-καλλιτεχνών «Τέχνη Εν Κινήσει», με αφορμή την πρώτη επέτειο από την έναρξη της ηρωικής απεργίας των εργαζόμενων στο εργοστάσιο Ασπροπύργου της Ελληνικής Χαλυβουργίας, στις 31 Οκτωβρίου 2011, παρουσιάζει μια συλλογή από έργα μελών της με τίτλο «Μέρες από Ατσάλι».

Η απεργία αυτή, ίσως η πιο σημαντική για το εργατικό κίνημα από τότε που ξεκίνησε η επίθεση στην εργατική τάξη και όλο τον εργαζόμενο λαό μετά το ξέσπασμα της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης, έδωσε μία νέα πνοή στις συλλογικές διεκδικήσεις του κόσμου της δουλειάς. Ο ηρωικός αγώνας των απεργών αλλά και το κύμα αλληλεγγύης που έδειξαν σωματεία εργαζομένων, συλλογικότητες, κοινωνικοί χώροι αλλά και μεμονωμένα άτομα σε αυτόν, ενέπνευσε και εμάς όχι μόνο ως εργαζόμενους αλλά και ως καλλιτέχνες. Στρέψαμε τη ματιά μας προς τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, αντλώντας τα υλικά της καλλιτεχνικής μας παραγωγής από αυτήν, σε μια προσπάθεια για μια τέχνη αντίστασης που θα αμφισβητήσει τις σαθρές κυρίαρχες αξίες, θα ρίξει φως στις κοινωνικές σχέσεις, φανερώνοντάς τες ως εκμεταλλευτικές και θα επενεργήσει στις συνειδήσεις των εργαζομένων, ριζοσπαστικοποιώντας τες.

Θεωρούμε ότι η δράση στο πλευρό των άλλων εργαζομένων μπορεί να παράξει μια ζωντανή τέχνη, ικανή να αποτελέσει σημαντική προσθήκη στο οπλοστάσιο του διαρκούς αγώνα για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δίπλα στο βασικό όπλο της ταξικής πολιτικής οργάνωσης και δράσης. Αυταπάτες, βέβαια, δεν τρέφουμε. Μόνο μία νέα κοινωνία, που δε θα βασίζεται στην «αγία» ιδιοκτησία, στον ατομικισμό, στην εκμετάλλευση και στον ανταγωνισμό, θα μπορέσει να γεννήσει μια νέα, μια διαφορετική τέχνη που θα μπορεί πραγματικά να απαντά στις κοινωνικές ανάγκες, αλλά και να διευρύνει τον ορίζοντά τους.

Και όλοι οι εργαζόμενοι καλούμαστε να παλέψουμε για αυτή την κοινωνία!

Στη συλλογή συμμετέχουν με έργα τους: οι Boxcar Betty, The Blue Association, Common I, C.R.D., db-projekt, Μάκης Ζέρβας, Lady N., Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, Παυλέας & Χάρης Πανταζής (Jazzmatazz) και Υπεραστικοί, και διατίθεται χωρίς αντίτιμο.

Link για ακρόαση και download του δίσκου:

https://soundcloud.com/techni-en-kinisei/sets/tek-meres-apo-atsali

Ομαδική Έκθεση “Small Detail-Big Deal?”

ΠΟΤΝΙΑ ΘΗΡΩΝ Στέλιος Καραμανώλης – Ηλίας Καφούρος – Τούλα Πλουμή

ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ Απρίλιος 2009

του Νίκου Νικολούδια

«...Η Τέχνη που παλεύει να είναι κόσμος». Αυτή θα μπορούσε να είναι η φράση-επίλογος της άποψής μου για την έκθεση αυτή. Και ποιός ο λόγος η τελευταία μου φράση να αποτελεί και την εναρκτήρια; Μα, γιατί απλά τόσο ηχηρή ήταν η εντύπωση που αισθητηριακά αποτυπώθηκε μέσα μου. Η εντύπωση ότι η γραφή των τριών εικαστικών ήταν τόσο κοντά στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Τόσο κοντά σ’αυτήν ώστε να θέλουν να απομακρυνθούν απ’αυτή το γρηγορότερο. Όπως όλοι μας, άλλωστε... Η εναρκτήρια φράση δεν μου ανήκει. Είναι τμήμα ενός ποιητικότατου κειμένου του συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη που περιλαμβάνεται στον -πλουσιοπάροχο είναι αλήθεια- κατάλογο που αναφέρεται στην έκθεση. Μια έκθεση που πραγματοποιήθηκε στο χώρο «Πότνια Θηρών»,στα Εξάρχεια. Ένας χώρος που στεγάζεται σε νεοκλασσικό κτίριο. Κεντρικά της όψης του κτιρίου μια σημαία τοποθετημένη σε ένα μικρό μπαλκόνι με παραπλάνησε προς στιγμή, αφού πίστεψα ότι βρίσκομαι μπροστά σε ένα κτίριο πρεσβείας ή κάποιας άλλης αντίστοιχης υπηρεσίας. Κι όμως. Επρόκειτο για μια σημαία της...έκθεσης. Μια σημαία που πάνω της ήταν γραμμένα τα στοιχεία της έκθεσης...Πολύ πρωτότυπο ως ιδέα. Η κυματισμός της μου έγνεφε να μπω γρήγορα μέσα. Κι αυτό έκανα...