Ο πολιτιστικός χαρακτήρας του Μάη και της δεκαετίας του '60

του Μιχάλη Παπαμακάριου* 

"Πολιτιστική επανάσταση", ήταν ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς ορισμούς που δόθηκαν στο Μάη του '68. Είναι γεγονός ότι οι αλλαγές, τα ζητήματα και οι εξελίξεις που υπήρξαν στο χώρο της κουλτούρας και των τεχνών στην ταραχώδη δεκαετία του '60 συνιστούν ένα τεράστιο γεγονός στη ιστορία του προηγούμενου αιώνα. Όπως έχει λεχθεί, ο Μάης του '68, συμπυκνώνει με ανεπανάληπτο τρόπο τις διεργασίες σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Συμβολίζει την παρέμβαση εκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως νέων στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Λατινική Αμερική και την Ιαπωνία για μια ολόκληρη δεκαετία.

Θεατρική παράσταση «Το Τάβλι»

Από το 1972 που πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν, το 2001 που ξανανέβηκε στο ΕΜΠΡΟΣ από τον Τάσσο Μπαντή, μέχρι σήμερα, "Το Τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο -κι ίσως ακόμη παραπάνω, αφού τώρα ζούμε τις συνέπειες αυτής της νεοελληνικής νοοτροπίας. Ο Δημήτρης Πώρος και ο Κωνσταντίνος Δανίκας ενσαρκώνουν τον Φώντα και τον Κόλια αντίστοιχα και στρέφουν τον καθρέφτη τους προς όλους εμάς.

κάθε Δευτέρα & Τρίτη, 21:00, 28-29/1, 11-12-18-19-25-26/2 & 4-5/3. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Δανίκας. Παίζουν: Δημήτρης Πώρος, Κωνσταντίνος Δανίκας. Περισσότερα στην ιστοσελίδα του θεάτρου Εμπρός, στην δεξιά πλαϊνή μπάρα!

Ήρωας Ft. Mc Yinka, Dash & Παράξενος - Πάντα Στον Αγώνα

Η Γ΄ ΕΛΜΕ πάει θέατρο.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Μετά από κάλεσμα του ΔΣ, συγκροτήθηκε η «πολιτιστική επιτροπή» (ΠΕ) της Γ΄ ΕΛΜΕ. Θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η ΠΕ είναι ανοιχτή σε κάθε συναδέλφισσα/ο, σε ιδέες και προτάσεις που αφορούν εμάς τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους μαθητές μας. Ο πολιτισμός, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι ένα από τα αναχώματα αντίστασης απένατι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η πολιτιστική επιτροπή αποφάσισε τα εξής: "Πρόγραμμα η Γ΄ΕΛΜΕ πάει θέατρο".

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός" (ΙΙΙ)

Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded

Μίλησα για τον φωτογράφο. Επιτρέψτε τώρα να παραθέσω πολύ σύντομα μια παρατήρηση του Χανς Άισλερ για τον μουσικό: "Στην εξέλιξη της μουσικής, τόσο στην παραγωγή όσο και στην αναπαραγωγή, θα πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε μια διαρκώς εντεινόμενη διαδικασία εκλογίκευσης...Ο δίσκος γραμμοφώνου, η ομιλούσα ταινία, το νικελόντεον μπορούν...να προωθήσουν τις καλύτερες μουσικές παραγωγές του κόσμου σε κονσερβοποιημένη μορφή. Η συνέπεια αυτής της διαδικασίας εκλογίκευσης είναι πως η μουσική αναπαραγωγή περιορίζεται σε ομάδες ειδικών που γίνονται διαρκώς μικρότερες αλλά επίσης και πιο εξειδικευμένες. Η κρίση της μουσικής για αίθουσες συναυλιών είναι η κρίση μιας μορφής παραγωγής η οποία απαρχαιώθηκε και ξεπεράστηκε από νέες τεχνικές επινοήσεις." Με άλλα λόγια, το ζητούμενο ήταν ο "λειτουργικός μετασχηματισμός" της μουσικής για αίθουσες συναυλιών με τρόπο τέτοιο ώστε να ανταποκρίνεται σε δύο προϋποθέσεις: να απαλάσσεται, πρώτον, από τη διάκριση μουσικού και ακροατηρίου και δεύτερον, από τη διάκριση τεχνικής μεθόδου και περιεχομένου. 

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός" (ΙΙ)

Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded

Με τα προηγούμενα, ελπίζω να έδειξα πως η αντίληψη του συγγραφέα ως παραγωγού πρέπει να φτάσει ως τον Τύπο. Μέσα από το παράδειγμα του Τύπου, ή τουλάχιστον του σοβιετικού Τύπου, βλέπουμε πως η τεράστια διαδικασία συγχώνευσης για την οποία μίλησα δεν καταστρέφει απλώς τον συμβατικό διαχωρισμό μεταξύ ειδών, μεταξύ συγγραφέα και ποιητή, μελετητή και εκλαϊκευτή, αλλά αμφισβητεί ακόμα και τον διαχωρισμό ανάμεσα σε συγγραφέα και αναγνώστη. Ο Τύπος είναι το πιο καθοριστικό σημείο αναφοράς στη διαδικασία αυτή, και για τον λόγο αυτόν κάθε προσπάθεια να αναλογιστούμε τον συγγραφέα ως παραγωγό θα πρέπει να εκτείνεται ως τον Τύπο και να τον περιλαμβάνει. Αλλά δεν μπορεί να σταματάει εκεί. Διότι, όπως γνωρίζουμε, η εφημερίδα στην δυτική Ευρώπη δεν εκπροσωπεί ακόμη ένα αυθεντικό όργανο παραγωγής στα χέρια του συγγραφέα. Εξακολουθεί να ανήκει στο κεφάλαιο. Εφόσον απ' τη μία η εφημερίδα παραμένει, από τεχνική άποψη, η πιο σημαντική στρατηγική θέση του συγγραφέα και εφόσον, από την άλλη, η θέση αυτή βρίσκεται στα χέρια του εχθρού, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν η προσπάθεια του συγγραφέα να κατανοήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα της φύσης του, τα τεχνικά του μέσα και το πολιτικό του καθήκον, αντιμετωπίζει τις τρομερότερες δυσκολίες. 

Δελτίο Τύπου: Η «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα από την ομάδα Σημείο Μηδέν στο Νέο Χώρο του Θεάτρου Άττις

Νέος κύκλος παραστάσεων από την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013 και κάθε Παρασκευή,  Σάββατο στις 8:30 μμ & Κυριακή στις 7:30 μμ. Τηλέφωνα επικοινωνίας και κράτησης θέσεων: 210-3225207 & 6942-841714

Το Θέατρο Άττις φιλοξενεί την ομάδα Σημείο Μηδέν με τη «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα, σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, συνεργάτη της ομάδας Άττις και του Θόδωρου Τερζόπουλου, στο Νέο Χώρο, Λεωνίδου 12. Η ομάδα Σημείο Μηδέν παρουσιάζει στο Θέατρο Άττις, για 3^ο κύκλο παραστάσεων τη θεατρική της εκδοχή  στη «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα.

2η Συνέντευξη της ΤΕΚ στο ρ/σ "105,5 στο Κόκκινο", με αφορμή την έκδοση της συλλογής "Μέρες από ατσάλι"

Στο πλαίσιο της παρουσίασης της συλλογής "Μέρες από ατσάλι" αναρτήσαμε τη συνέντευξη μελών της ΤΕΚ στο ρ/σ "105,5 Στο Κόκκινο". Η συνέντευξη δόθηκε στην εκπομπή "τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο" και στον Αλέξη Βάκη, στις 6 Φεβρουαρίου 2013. Ακούστε την! 

http://stokokkino.gr/ekpompes/ton-pio-mikro-ton-pio-pikro-ton-pio-agapimeno/2013-02-06.mp3/view

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός" (I)

Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός"

Ομιλία στο Ινστιτούτο για τη μελέτη του φασισμού, Παρίσι, 27 Απρίλη 1934
 
Μετάφραση: Lenin Reloaded

Θα θυμάστε πώς φέρεται στους συγγραφείς ο Πλάτωνας, στο έργο του περί Πολιτείας. Για το συμφέρον της κοινωνίας, τους στερεί το δικαίωμα να είναι μέλη της. Ο Πλάτων είχε μεγάλη ιδέα για την δύναμη της λογοτεχνίας. Αλλά τη θεωρούσε βλαβερή και περιττή -- σε μια τέλεια κοινωνία, βέβαια. Από τις μέρες του Πλάτωνα, το ζήτημα του δικαιώματος του συγγραφέα στην ύπαρξη δεν έχει συχνά τεθεί με την ίδια έμφαση· σήμερα, τίθεται εκ νέου. Φυσικά, σπάνια μόνο αναδύεται με την μορφή αυτή. Αλλά είστε όλοι σας οικείοι με αυτό σε μια διαφορετική μορφή, αυτή του ζητήματος της αυτονομίας του συγγραφέα: της ελευθερίας του να γράφει ό,τι αγαπά. Δεν τείνετε να του εκχωρείτε τούτη την αυτονομία. Πιστεύετε πως η σημερινή κοινωνική κατάσταση τον εξαναγκάζει σε ποιου την υπηρεσία θέλει να θέσει την δραστηριότητά του. Ο αστός συγγραφέας της λογοτεχνίας αναψυχής δεν αποδέχεται αυτή την επιλογή. Τού αποδεικνύετε ότι χωρίς να το παραδέχεται, εργάζεται για λογαριασμό συγκεκριμένων αστικών συμφερόντων. Ένας προοδευτικός τύπος συγγραφέα αποδέχεται αυτή την επιλογή. Η απόφασή του διαμορφώνεται στη βάση της ταξικής πάλης: θέτει τον εαυτό του στο πλευρό του προλεταριάτου. Κι αυτό είναι το τέλος της αυτονομίας του. Κατευθύνει την δραστηριότητά του προς ό,τι είναι χρήσιμο στο προλεταριάτο στην ταξική πάλη. Αυτό συνήθως το ονομάζουμε αναζήτηση της τάσης, ή "στράτευση."

Σώπα, μη μιλάς! (Αζίζ Νεσίν)

Ένα συγκλονιστικό ποίημα του Αζίζ Νεσίν που αξίζει να το ακούσετε! Απαγγέλει η ηθοποιός Μαριέτα Ριάλδη. Η μουσική επένδυση είναι το "Death is the Road to Awe" του Clint Mansell από το soundtrack της ταινίας "The Fountain".