Τρίτη 28 Απριλίου 2020
Δευτέρα 27 Απριλίου 2020
Η ΟΜΑΔΑ ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ για τους GRUP YORUM
H Ομάδα Σημείο Μηδέν τιμά την Helin Bolek και τον Mustafa Kocak Και στέκεται δίπλα στον Ibrahim Gökçek που συνεχίζει την απεργία πείνας. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας…
"Η πιο όμορφη θάλασσα"-Nazim Hikmet, ''Τα ποιήματα των 9-10Μ.Μ''
Music Credits: “Drama Koprusu” Turkish traditional song, Cover by Stavros Tsumanis & Stavros Tsumanis - Classial guitar & whistle, Piano intro composition by Elli Ingliz, Video Editing: Manos Markakis
Να σώσουμε τον Ιμπραήμ Γκιοκτσέκ-Μάζεμα υπογραφών και στο AVAAZ
Avaaz | Ο μουσικός και αγωνιστής Ιμπραήμ Γκιοκτσέκ συνεχίζει μέχρι τέλους τον αγώνα του, κλείνοντας τις 300 μέρες απεργίας πείνας. Απεργεί για να μπορεί να τραγουδάει ελεύθερα! Ενάντια στα εμπόδια και τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης Ερντογάν που θεωρεί τους Grup Yorum τρομοκράτες.
Η θυσία της Ελίν Μπολέκ δείχνει πως “οι καλλιτέχνες δεν αρκεί να μιλούν απλά και μόνο με την Τέχνη τους αλλά χρειάζεται να κάνουν πολύ περισσότερα στην πάλη για τα μεγάλα και τα σπουδαία στο πλάι του λαού” (από την ανακοίνωση του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου). Ο σύντροφός της Ιμπραήμ Γκιοκτσέκ συνεχίζει τον αγώνα μέχρι τέλους, απαιτώντας να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του συγκροτήματος, να μπορούν να δίνουν ελεύθερα τις συναυλίες τους, να μη γίνονται επιθέσεις στο Πολιτιστικό τους Κέντρο. Είναι ανάγκη να ενταθεί τώρα η αλληλεγγύη, πριν είναι αργά. Η σιωπή και η αδράνεια είναι συνενοχή στη δολοφονία του από το τουρκικό κράτος.
Σάββατο 25 Απριλίου 2020
GRUP YORUM: Πολλά παραπάνω από ένα συγκρότημα
Οι Grup Yorum διώκονται στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια όπως και πολλοί αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, της αριστεράς, του κουρδικού λαού.Φυλακισμένα μέλη του συγκροτήματος μαζί και με άλλους αγωνιστές κάνουν απεργία πείνας εδώ και πολύ καιρό. Την τελευταία φορά που επισκέφθηκαν την Αθήνα ήταν και πάλι λόγω διώξεων και επιθέσεων του τούρκικου κράτους στο Πολιτιστικό τους Κέντρο. Παρακάτω ένα μικρό αφιέρωμα που αναδημοσιεύουμε:
*****
Μια τριακονταετής ιστορία λαϊκών ήχων και «επικίνδυνων» στίχων, διώξεων και βασανιστηρίων, ανυποχώρητης δημιουργίας και αντίστασης
Το Grup Yorum ιδρύθηκε το 1985 στην Τουρκία. Σε μία περίοδο που συντελούνταν αλλεπάλληλες φυλακίσεις και εκτελέσεις φοιτητών, εργατών, καλλιτεχνών, κομμουνιστών, κούρδων και αλεβιτών. Μία περίοδο πραξικοπημάτων που ήδη δύο δεκαετίες, τότε, έπληττε «μετα»-ψυχροπολεμικά όλον τον ντουνιά. Οι ξεριζωμένες, κυνηγημένες και νομαδικές φυλές και θρησκευτικές ομάδες που αποτελούν τους λαούς της Τουρκίας έρχονται αντιμέτωπες με την πείνα, τις διώξεις, τα βασανιστήρια και τις ομαδικές σφαγές. Οι φωνές της αντίδρασης καταπνίγονται πότε μες τα μπουντρούμια, πότε μες το αίμα, ξεδιπλώνοντας το νήμα, 40 χρόνια μετά, μέχρι το σημερινό φασιστικό καθεστώς του AKP.
Lale Alatli - Αλληλεγγύη και λευτεριά! (Διήγημα)
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια κοντινή χώρα που όλα τα ζώα ζούσαν μόνο κάτω από τους κανόνες του δάσους υπήρχε ένα μουσικό συγκρότημα με διάφορα πουλιά. Στο τραγούδι ήταν το τρυφερό σπουργίτι, στην κιθάρα ο γενναίος γλάρος. Διάφορα ζώα σε όλο το ζωικό βασίλειο τραγουδούσαν μαζί για αλληλεγγύη και λευτεριά. Σ’ αυτήν την χώρα ζούσε και μια γαλοπούλα πολύ δυνατή και με μεγάλη εξουσία. Ήθελε να ακούνε όλοι μόνο την τσιρίδα της και τίποτα άλλο. Έλεγχε τα πάντα για να μην μπορεί σηκώσει κανείς το κεφάλι. Δεν ήθελε να ακούσει για αλληλεγγύη και λευτεριά.
Όταν η γαλοπούλα έμαθε για το συγκρότημα, ξαφνικά όλη η παρέα βρέθηκε σε κλουβί με τα φτερά δεμένα. Η γαλοπούλα χαμογελούσε χαρούμενη με το κλειδί στο χέρι. Πίστεψε ότι θα μπορούσε να τους σταματήσει έτσι. Αλλά τώρα το απαγορευμένο τραγούδι ακουγόταν πολύ πιο δυνατά. Δεν το τραγουδούσαν μόνο τα πουλιά αλλά και τα μυρμήγκια, οι ελέφαντες, τα άλογα, οι πασχαλίτσες, τα ποντίκια «Αλληλεγγύη και λευτεριά!»
Τα πουλιά μες το κλουβί, από τη στεναχώρια σφράγισαν τα ράμφη τους. Ούτε φαΐ ούτε τραγούδι. Και τα άλλα ζώα ήταν πολύ στεναχωρημένα επίσης, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Όποιο προσπαθούσε να βοηθήσει τα φυλακισμένα, ξυπνούσε κι αυτό μες το κλουβί. Όσο τα κλουβιά γέμιζαν τόσο πιο δυνατά ακουγόταν το τραγούδι σε όλο την χώρα: «Αλληλεγγύη και λευτεριά!»
Η γαλoπούλα όλο και περισσότερο εκνευρισμένη άρχισε να τρώει ένα ένα τα πουλιά. Δεν χόρταινε το θάνατο. Κι έτσι μια μέρα άρπαξε το τρυφερό σπουργίτι κάνοντας το για πάντα αθάνατο. Τότε ακούστηκε ακόμα πιο δυνατά το τραγούδι τους. Μια μεγάλη χορωδία με πεταλούδες, σκιουράκια, αγελάδες, αλεπούδες… Ακόμα και τα ψάρια κι οι αχινοί φώναζαν αλληλεγγύη και λευτεριά! Η γαλοπούλα ήθελε να τα φάει όλα και να μην ξανακούσει το τραγούδι αυτό. Έστρωσε το τραπέζι και έφαγε ακόμα ένα, ακόμα ένα, ακόμα ένα… Άρχισαν να τραγουδάνε ακόμα κι οι παπαρούνες, οι ελιές, οι κερασιές, οι μολόχες, οι κατιφέδες… «Αλληλεγγύη και λευτεριά!».
Ήταν τόσο μα τόσο ανελέητη που δεν χόρταινε το θάνατο, συνέχισε να τα τρώει ένα ένα κι έτσι μια μέρα δεν έμεινε κανένα ζώο γύρω της, ούτε και κάποιο φυτό αλλά το αθάνατο τραγούδι δεν σταμάτησε. Γι’ αυτό τώρα αν προσέξετε λίγο, αν αφουγκραστείτε προσεκτικά μπορείτε να ακούσετε τα σύννεφα, τον ήλιο, το φεγγάρι, τη θάλασσα και τα βράχια να τραγουδάνε «αλληλεγγύη και λευτεριά!».
Lale Alatli
Κώστας Λίχνος - Επιδημική κρίση (Τα διηγήματα του εγκλεισμού)*
Έχω πια σιχαθεί το ίδιο μου το σπίτι. Πόσο ν’ αντέξεις, άλλωστε, κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους; Ακόμη κι ο ύπνος μου είναι ανήσυχος πλέον, γιομάτος ανατριχίλες και παράξενα όνειρα. Εχθές ξύπνησα χαράματα πάλι, κάθιδρος και ξαφνιασμένος· νιώθοντας πως δεν με χωράει ο τόπος. Ύστερα, πήγα στο μπάνιο να απολυμανθώ κι ένιωσα απευθείας κάπως καλύτερα. Λίγο αργότερα, βέβαια, απολύμανα και πάλι τα χέρια μου, υπακούοντας σε κάποιο ανυπέρβλητο της εμμονής, λάκτισμα. Κι όταν κάθισα στον καναπέ, αποστειρωμένος κι ασφαλής, άρχισα να κουτουλώ απ’ την έλλειψη ύπνου. Ενώ ένιωθα τα μάτια μου να φλέγονται, τα μηνίγγια μου να πονούν και τ’ αυτιά να βουίζουν.
Παρασκευή 24 Απριλίου 2020
Μεγαλώνει η αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum! Πάνω από 350 υπογραφές καλλιτεχνών μέχρι τώρα
Μεγαλώνει η αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum: Συνεχής ενημέρωση!
# # # # # #
Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Ibrahim Gökçek!
Ο Ibrahim Gökçek, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum, κάνει απεργία πείνας μέχρι θανάτου, έχοντας ξεπεράσει πλέον τις 300 ημέρες αγώνα. Στις 3 του Απρίλη, η σύντροφός του Helin Bölek έπεσε μάρτυρας ύστερα από 288 ημέρες απεργίας πείνας. Ο Ibrahim Gökçek συνεχίζει αλύγιστος την απεργία πείνας, διεκδικώντας:
- Να επιτραπούν οι συναυλίες τους στην Τουρκία!
- Να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του Grup Yorum και να αποσυρθούν οι δικαστικές διώξεις εναντίον τους!
- Nα σταματήσουν οι έφοδοι της αστυνομίας στο Πολιτιστικό τους Κέντρο Idil και στα γραφεία τους!
- Να αφαιρεθούν από τη λίστα επικήρυξης της τουρκικής «αντιτρομοκρατικής» τα μέλη του συγκροτήματος και να ακυρωθούν τα εντάλματα σύλληψης τους!
Οι Grup Yorum, είναι κάτι περισσότερο από μια μπάντα: πρόκειται για ένα σύμβολο των λαϊκών αγώνων ενάντια στην καταπίεση του αστικού τουρκικού καθεστώτος. Αντιφασίστες, αντι-ιμπεριαλιστές, οι Grup Yorum είναι εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η φωνή των φτωχών, των διωκόμενων και των αγωνιζομένων. Μια μαχητική φωνή ελευθερίας και πολιτισμού! Από το 2015 μέχρι και σήμερα οι συναυλίες του συγκροτήματος απαγορεύονται, τα μέλη του επικηρύσσονται και φυλακίζονται, τα πολιτιστικά του κέντρα δέχονται επιθέσεις από το τουρκικό καθεστώς. Οι Grup Yorum δίνουν έναν ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στη φίμωση που τους επιβάλλεται.
«Ένας καλλιτέχνης που δεν μπορεί να τραγουδήσει για τον λαό του, που δεν μπορεί να κάνει συναυλίες, θεωρείται ήδη νεκρός».
İbrahim Gökçek – Helin Bölek
Οι καλλιτέχνες και οι καλλιτέχνιδες στην Ελλάδα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, στον απεργό πείνας Ibrahim Gökçek! Ο Ibrahim Gökçek να ζήσει! Helin Bölek, Αθάνατη! Αλληλεγγύη στους αγωνιστές του Grup Yorum!
Υπογράφουν:
Σήμερα πέθανε ο Mustafa Koçak, ύστερα από 297 μέρες απεργία πείνας
Σήμερα πέθανε ο Μουσταφά Κοτσέκ, ύστερα από 297 μέρες απεργία πείνας στη
φυλακή. Ο Μουσταφά ήταν 28 χρονών...
Το τουρκικό κράτος προσπάθησε να τον κάνει πληροφοριοδότη βασανίζοντάς
τον, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τον απείλησαν πως θα βιάσουν την
αδερφή του, και πάλι δεν συνεργάστηκε. Κι έτσι
δεν βγήκε ποτέ από την φυλακή. Πέθανε μέσα στη φυλακή, μετά από 297 ημέρες
αγώνα, με αίτημα μια δίκαιη δίκη και τον τερματισμό των διώξεων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)