Οταν ο σκυλάδικος χρυσαυγιτισμός πάει χέρι χέρι με τον ευρωλιγούρικο νεοπλουτισμό

του Μιχάλη Παπαμακάριου από το ΠΡΙΝ

Το δράμα της Ρουσλάνας...  

Κυκλοφορεί τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο ένα βίντεο στο οποίο αστέρες της πίστας, όπως ο Στέλιος Ρόκκος, η Κέλλυ Κελεκίδου, ο Νίκος Κουρκούλης, ο Κώστας Μαρτάκης, ηθοποιοί όπως η Μιμή Ντενίση, η Βάνα Μπάρμπα και η Τζένη Μπότση, μοντέλα και σελέμπριτις (όπως υπογράφουν και στο βίντεο άλλωστε) σαν τη Γωγώ Μαστροκώστα και την Αννίτα Ναθαναήλ, δηλώνουν την υποστήριξη τους στο κίνημα της Ουκρανίας και στην ομότεχνη τους Ρουσλάνα, η οποία από την πρώτη κιόλας μέρα των διαδηλώσεων βρέθηκε στο κέντρο του Κιέβου.

Στο βίντεο, σε κλίμα που ξεχειλίζει από συγκίνηση και αλληλεγγύη στη δοκιμαζόμενη Ουκρανία, υπό τους ήχους του «Imagine», οι εν λόγω καλλιτέχνες λένε σε ελληνικά και ουκρανικά: «Άμεσα ειρήνη στην Ουκρανία»! Πραγματικά δεν ξέρει τι να σχολιάσει κανείς... Δεν γνωρίζουμε ποιος συνέλαβε αυτή την ιδέα, ούτε αν οι πρωταγωνιστές της παραλιακής και των πρωινάδικων γνωρίζουν το περιεχόμενο της σύγκρουσης στην ουκρανική επικράτεια κι αν έχουν ασχοληθεί με τη γεωπολιτική σημασία του ουκρανικού ζητήματος. 

Προκαλείται όμως αυθόρμητα το ερώτημα γιατί αυτοί οι καλλιτέχνες, οι οποίοι βέβαια είναι της άποψης «η πολιτική δεν έχει θέση στη δουλειά μας», δεν εξέφρασαν παρόμοια αγωνία ούτε έφτιαξαν βίντεο για τη κατάσταση στη χώρα τους, ούτε βέβαια έκαναν εκκλήσεις για ειρήνη στη Παλαιστίνη ή για δημοκρατία στην Αίγυπτο και την Τουρκία. Γιατί αυτός ο ανθός του νεοελληνικού πολιτισμού, αυτοί οι εκπρόσωποι της καλλιτεχνικής Ελλάδας, της χώρας που στενάζει από τα μνημόνια, της χώρας που οι πολίτες καταστέλλονταν από τους πραιτοριανούς των ΜΑΤ στη πλατεία Συντάγματος, στις Σκουριές και όπου αλλού, δεν έχουν κάτι να πουν για την ανεργία ενάμισι εκατομμυρίου συμπολιτών τους;   

Άλλωστε κι αυτούς τους έχει χτυπήσει αλύπητα η κρίση: κοτζάμ Βάνα Μπάρμπα πήρε το παιδί της από το ιδιωτικό σχολείο και το πήγε στο δημόσιο! Τέτοια εξαθλίωση.... Πού ήταν η ίδια αγωνία για τη πλατεία Συντάγματος, την Ταχρίρ και την Ταξίμ; Μάλλον οι ουκρανοί είναι περισσότερο άνθρωποι από τους εγχώριους και πιο κοσμοπολίτες από Τούρκους, Παλαιστίνιους και λοιπούς.  

Βέβαια μπορεί και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες των εκφραστών του κυριάρχου πολιτιστικού λάιφ στάιλ να μην τους είχαν αφήσει χρόνο να μάθουν για τις Σκουριές, την Κερατέα, τη δολοφονία του Π. Φύσσα κι άλλα ασήμαντα γεγονότα, μπροστά στο δράμα της Ρουσλάνας και την έκκλησή της για αλληλεγγύη. Αλλά φαίνεται, όπως πάντα άλλωστε, ότι όσοι δηλώνουν πως η πολιτική δεν έχει καμιά σχέση με τη καλλι¬τεχνική τους δουλειά αναπαράγουν τη κυρί¬αρχη πολιτική στις χειρότερες εκφάνσεις της.  

Πραγματικά εντυπωσιάζει η απόπειρα εξωτερικής πολιτικής από τη παραλιακή και τα πρωινάδικα. Εντυπωσιάζει για την επιλεκτικότητα και τη φαιδρότητα της. Για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι ο σκυλάδικος χρυσαυγιτισμός πάει χέρι χέρι με τον ευρωλιγούρικο νεοπλουτισμό των κάθε λογής ατάλαντων σελέμπριτις. Είναι να γελάει κανείς, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος. Ή μήπως να κλαίει;