Σοφία Κολοτούρου: SPEECH FOR DEAF CHILDREN

SPEECH FOR DEAF CHILDREN

Δεν πόθησα άλλο πέρα από τις λέξεις -
μακριά από μένα της εικόνας τυραννία.
Κι ας προσπαθήσανε με λύσσα (τι ειρωνία! )
να μου υποβάλλουν τις δικές τους σκέψεις.

Κι αν είμαι και κουφή τι τους πειράζει;
Δικός μου πάντοτε ο Λόγος εν Αρχή  -
ποτέ δεν μ' έθελξε η Νοηματική:
ύψιστο νόημα η Λέξη μού φαντάζει.

Η μόνη γλώσσα μου, η γλώσσα του Ομήρου -
(τι τρομερό, δεν θεωρείται αυτονόητο !
και πώς να πείσω σ' ένα κόσμο τόσο ανόητο; )
Τι μαύρη τύχη μου στο τράβηγμα του κλήρου.

Κι είμαι, όπως λένε, καθαρά τύπος "ακουστικός",
 (πες μου μια φράση, μια κρυμμένη μελωδία,
κάποια παρήχηση, μια ομοιοκαταληξία,
για τη συνίζηση και για τη χασμωδία. )
-  κάποιος μ' εμπαίζει, κάποιος άγνωστος θεός.

Τις λέξεις προστατεύω μην ζητήσουν,
τις αγκαλιάζω, τις κρατώ σφιχτά,
μπρος στην Εικόνα αντιδρώ με ουρλιαχτά,
διαβάζω ποιήματα, που τα 'χω φυλαχτά -
στον σιωπηλό τους κόσμο δεν θα με κρατήσουν.