ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
Περπατώντας σιωπηλά σε τσιμεντένιους τοίχους
Ακροβατώντας ήσυχα πάνω σε σκόρπιες λέξεις
Είναι δύσκολο ν’ αντέξεις
Ισορροπώντας / κλαίγοντας σε στάχτες απ’ ατσάλι
Συγκρατώντας ή τέμνοντας το διαλυμένο σου
κεφάλι
από χθεσινά φετίχ
μισά νοήματα ή σκέψεις
Είναι δύσκολο ν’ αντέξεις
Κι αν είχες να προτείνεις πως το μέλλον είναι εδώ
ή πως αλλιώς θα νόμιζες ότι η νύχτα έχει ώρες που
δεν ξέρεις;
Είναι βαρύ να το προφέρεις;
Τι σου ’παν; Ηρεμιστικά ή αντιόξινα;
Δε θυμάσαι και στριμώχνεσαι
Οι τοίχοι κλείνουν πίσω τους ό,τι ’χες να διαλέξεις
Κι είναι νωρίς για υποσχέσεις
Το τηλεφώνημα; Ήταν τρεις ή τέσσερις;
Ήταν ξημέρωμα σίγουρα
Ήταν το χάδι του; Ή τα σημάδια από οικείες επιθέσεις;
Κι είναι αργά για υποθέσεις…
Νίκος Χαραλαμπόπουλος
