Kατά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Τετάρτης 5 Οκτώβρη, στο οποίο συμμετείχαν μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι ενάντια στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, γίναμε θεατές των πιο ωμών σκηνικών καταστολής από την πλευρά της αστυνομίας, που προσπάθησε, για άλλη μια φορά να πνίξει τη διάχυτη λαϊκή οργή απέναντι στην κατεδάφιση της κοινωνίας από την ήδη εκπίπτουσα, υπό τη λαϊκή πίεση, πλέον, κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Στη συγκεκριμένη πορεία έγιναν 10 συλλήψεις και 3 προσαγωγές. Η λύσσα των ΜΑΤ για “παραγωγικότητα” οδήγησε σε μεγάλο αριθμό προσαχθέντων – συλληφθέντων που αρπάζονταν, φυσικά, απ’ το σωρό. Σημειωτέον, μεγάλο κομμάτι των συλληφθέντων – προσαχθέντων δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την κινητοποίηση, απλά έτυχε να περνάνε δίπλα από τους αστυνομικούς.
Οι προσαχθέντες και οι συλληφθέντες υπέστησαν τα πάνδεινα από τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Εξευτελισμός λεκτικός και σωματικός, απειλές για τους ίδιους και τις οικογένειές τους υπό τη μορφή επικείμενου ρεβανσισμού με θήτες τους αστυνομικούς αλλά και “τους φίλους τους, τους χρυσαυγίτες”, όπως έλεγαν, και βέβαια πολύ ξύλο: γροθιές, κλωτσιές, από πλήρως οπλισμένους ΜΑΤατζήδες σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους με δεμένα χέρια.
Οι συλληφθέντες – προσαχθέντες δοκίμασαν μια προσωπική - νομική περιπέτεια που τους κόστισε πολύ και σε πολλά επίπεδα: δαπανώντας χρόνο από τη δουλειά τους και χρήματα για την υπεράσπιση τους, συρμένοι σε δίκες με “αδιάσειστα” τεκμήρια τις μαρτυρίες των οργάνων της “προστασίας του πολίτη”, που εν τω μεταξύ με τα χτυπήματά τους είχαν χαρίσει μόλωπες, πρισμένα γόνατα, ραγισμένες λεκάνες και σαγόνια στους προσαχθέντες πολίτες. Αλλά επίσης, και με μια την ψυχική ταραχή και προσβολή της προσωπικότητάς τους που στοχεύει βέβαια, στο εκφοβισμό τους και στην παραίτησή τους από τη συμμετοχή τους στις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Οι συλληφθέντες – προσαχθέντες δοκίμασαν μια προσωπική - νομική περιπέτεια που τους κόστισε πολύ και σε πολλά επίπεδα: δαπανώντας χρόνο από τη δουλειά τους και χρήματα για την υπεράσπιση τους, συρμένοι σε δίκες με “αδιάσειστα” τεκμήρια τις μαρτυρίες των οργάνων της “προστασίας του πολίτη”, που εν τω μεταξύ με τα χτυπήματά τους είχαν χαρίσει μόλωπες, πρισμένα γόνατα, ραγισμένες λεκάνες και σαγόνια στους προσαχθέντες πολίτες. Αλλά επίσης, και με μια την ψυχική ταραχή και προσβολή της προσωπικότητάς τους που στοχεύει βέβαια, στο εκφοβισμό τους και στην παραίτησή τους από τη συμμετοχή τους στις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Οι σκηνές στα κρατητήρια ήταν εφάμιλλες των προηγουμένων. Στην ταπείνωση προστέθηκε και η πλεκτάνη από μέρους των “ανθρώπων του νόμου”: Ένα κρυφτούλι στήθηκε στους δικηγόρους των συλληφθέντων με αποτέλεσμα να μένουν αυτοί χωρίς υπεράσπιση για ώρες. Κάποιοι άνθρωποι δεν σέβονται καθόλου τους νόμους..
Ανάμεσα στους συλληφθέντες βρέθηκε και το μέλος της Τέχνης Εν Κινήσει, Η.Λ.. Και αυτός κατηγορούμενος με αποδεικτικό στοιχείο την κατάθεση ενός ΜΑΤατζή. Και αυτός εξευτελίστηκε. Και αυτός έφαγε υπερβολικό ξύλο. Και αυτός ένα κομμάτι του κόσμου που στοχοποιείται περαιτέρω σήμερα. Εργαζόμενος με συνθήκες γαλέρας. Νέος. Ανασφάλιστος. Χωρίς μέλλον.
Η Τέχνη Εν Κινήσει καταγγέλει την βάναυση αστυνομική βία απέναντι στο σύντροφό μας αλλά και σε όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο, που βγαίνει στο προσκήνιο. Γιατί και ο ΗΛ ανήκει ακριβώς εκεί: στην τάξη που ενώ παράγει όλο τον πλούτο χτυπιέται σήμερα όσο ποτέ.
Αλλά δεν έχουμε αυταπάτες. Η βία και ο αυταρχισμός δεν είναι ούτε “κακές συνήθειες” ούτε μεμονωμένα περιστατικά. Είναι μια καθαρή επιλογή της κυβέρνησης. Από αυτήν παίρνει τις εντολές της και εξ ονόματος αυτής ασκεί τη βία τους στους εχθρούς της: τον εργαζόμενο λαό.
Εκτελώντας τις διαταγές του πολιτικού προσωπικού του ελληνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου, που τρέχει και δε φτάνει να διαμορφώσει τους πιο απάνθρωπους τριτοκοσμικούς όρους ζωής για τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, επιτίθεται, με λύσσα στο δρόμο, όχι μόνο στα κινητοποιούμενα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, που βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν, αλλά και πλέον αδιάκριτα σε όλους∙ περαστικούς, δημοσιογράφους, όλους.
Μία νέα κουλτούρα καταστολής είναι το αιτούμενο από την πλευρά τους. Ένας ανώτερος βαθμός πειθάρχησης της κοινωνίας. Μια λογική μηδενικής ανοχής στην αμφισβήτιση της παντοκρατορίας του κρισιακού προσώπου του κεφαλαίου, μηδενικής ανοχής στη διακίνηση πληροφοριών που μπορεί να αποκαλύπτουν την αυταρχικότητα και τη φασιστική λογική που διαπερνά την αστυνομία, όλο και πιο έντονα.
Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να τρομοκρατείται από αυτήν την πολιτική. Οι αγώνες του δεν πρέπει να υποχωρήσουν. Πρέπει να κλιμακωθούν και να γενικευτούν σε κάθε χώρο δουλειάς και ζωής, γιατί, όπως είναι πλέον φανερό σε όλους, είναι και ο μόνος δρόμος. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Δεν μας τρομοκρατεί η αστυνομική βία. Δεν μας φοβίζει η πολιτική τους.
Αθώωση των συλληφθέντων.
Τέχνη εν Κινήσει,
1 Νοέμβρη 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου