- Βάλε και κάτι αρχαία: Παρθενώνες,
μικρά γλυπτά, περίτεχνες κολώνες
που φτιάχνουνε στο Νότο τόσα χρόνια.
Τι άλλο υπάρχει θέαμα εκεί κάτω;
- Η θάλασσα, καρπούζι μες το πιάτο
κι ο ήλιος που ποτέ δεν θα τους λείψει.
τους ρίχνω κάθε τόσο επιδοτήσεις,
νοήματα να κάνουν, τις κινήσεις
που παίζουνε στα θέατρα τι ωραία.
θυμίζουν, τόσο αθώα, χαριτωμένα.
- Α! πότε θα με πας βόλτα κι εμένα,
να τους χαϊδέψω τρυφερά τα κεφαλάκια;
λίγες ψυχούλες, λίγη αγάπη μας ζητάνε.
- Μου 'πανε, υπάρχουν κάποιοι που μιλάνε
κι αντιμιλάνε (ποιος το περιμένει; )
Μ' αρέσουνε μαζί με τη σιωπή τους
με την κουλτούρα τους, τη νοηματική τους.
Τι, να μιλάνε σαν κι εμάς;! Μη σώσουν.!
Πηγή: http://blog.sofiakolotourou.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου