από το Hit&Run
Όταν μας ζητήθηκε από τη συντακτική ομάδα του Hit&Run να γράψουμε αυτό το άρθρο για τον Παύλο, η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντευτήκαμε πολύ σχετικά με το περιεχόμενό του. Στην αρχή, είπαμε να γράψουμε κάτι για τη μουσική που αγαπούσε, τη ραπ, τη «δεύτερη γενιά» του ελληνικού χιπ χοπ στην οποία ανήκε ο Παύλος αλλά και εμείς οι ίδιοι, και το πως αυτή η γενιά έζησε την εξέλιξη αυτού του κινήματος στην Ελλάδα. Από την άλλη όμως, και παρόλο που πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη μέρα που οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής σκοτώσανε τον Παύλο, υπάρχει ακόμα κάτι που μας κάθεται στο λαιμό: εκείνο το «να μη μιλήσουμε πολιτικά» της χιπ χοπ κοινότητας σε εκείνη τη συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ. Επειδή λοιπόν για μια πολιτική δολοφονία εμείς θεωρούμε ότι επιβάλλεται να μιλάμε πολιτικά, αυτό θα κάνουμε σε αυτό το άρθρο. Για το χιπ χοπ σου τα ‘χουμε γράψει και αλλού, και ίσως επανέλθουμε με την πρώτη ευκαιρία.
Για τον Παύλο τώρα…
Όταν μας ζητήθηκε από τη συντακτική ομάδα του Hit&Run να γράψουμε αυτό το άρθρο για τον Παύλο, η αλήθεια είναι ότι αμφιταλαντευτήκαμε πολύ σχετικά με το περιεχόμενό του. Στην αρχή, είπαμε να γράψουμε κάτι για τη μουσική που αγαπούσε, τη ραπ, τη «δεύτερη γενιά» του ελληνικού χιπ χοπ στην οποία ανήκε ο Παύλος αλλά και εμείς οι ίδιοι, και το πως αυτή η γενιά έζησε την εξέλιξη αυτού του κινήματος στην Ελλάδα. Από την άλλη όμως, και παρόλο που πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη μέρα που οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής σκοτώσανε τον Παύλο, υπάρχει ακόμα κάτι που μας κάθεται στο λαιμό: εκείνο το «να μη μιλήσουμε πολιτικά» της χιπ χοπ κοινότητας σε εκείνη τη συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ. Επειδή λοιπόν για μια πολιτική δολοφονία εμείς θεωρούμε ότι επιβάλλεται να μιλάμε πολιτικά, αυτό θα κάνουμε σε αυτό το άρθρο. Για το χιπ χοπ σου τα ‘χουμε γράψει και αλλού, και ίσως επανέλθουμε με την πρώτη ευκαιρία.
Για τον Παύλο τώρα…