Εδώ και μερικές δεκαετίες οι Grup Yorum μας θυμίζουν ότι η μουσική και η τέχνη γενικότερα μπορεί να μην είναι απλά ένα εμπόρευμα πίσω από ένα λινκ η μέσα σε μια γκαλερί, αλλά ένα εργαλείο κοινωνικής έκφρασης με πολύ μεγαλύτερη δύναμη απ ότι μας επιτρέπει ο πολιτισμός του θεάματος.
Απόδειξη αυτού η πρεμούρα του τουρκικού κράτους να φιμώσει ένα μουσικό σχήμα με κάθε κόστος. Κι αν απ αυτή τη μεριά του Αιγαίου πιστεύουμε ότι αυτά είναι πολύ μακριά και δε γίνονται στα δικά μας καθεστώτα, μάλλον έχουμε κοντή μνήμη στα όρια ηλιθιότητας. Αλληλεγγύη στα μέλη του Grup Yorum που συνεχίζουν την απεργία πείνας. Έχουν δίκιο. Θα νικήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου