GRUP YORUM: Πολλά παραπάνω από ένα συγκρότημα

Οι Grup Yorum διώκονται στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια όπως και πολλοί αγωνιστές του λαϊκού κινήματος, της αριστεράς, του κουρδικού λαού.Φυλακισμένα μέλη του συγκροτήματος μαζί και με άλλους αγωνιστές κάνουν απεργία πείνας εδώ και πολύ καιρό. Την τελευταία φορά που επισκέφθηκαν την Αθήνα ήταν και πάλι λόγω διώξεων και επιθέσεων του τούρκικου κράτους στο Πολιτιστικό τους Κέντρο. Παρακάτω ένα μικρό αφιέρωμα που αναδημοσιεύουμε:

*****

Μια τριακονταετής ιστορία λαϊκών ήχων και «επικίνδυνων» στίχων, διώξεων και βασανιστηρίων, ανυποχώρητης δημιουργίας και αντίστασης

Το Grup Yorum ιδρύθηκε το 1985 στην Τουρκία. Σε μία περίοδο που συντελούνταν αλλεπάλληλες φυλακίσεις και εκτελέσεις φοιτητών, εργατών, καλλιτεχνών, κομμουνιστών, κούρδων και αλεβιτών. Μία περίοδο πραξικοπημάτων που ήδη δύο δεκαετίες, τότε, έπληττε «μετα»-ψυχροπολεμικά όλον τον ντουνιά. Οι ξεριζωμένες, κυνηγημένες και νομαδικές φυλές και θρησκευτικές ομάδες που αποτελούν τους λαούς της Τουρκίας έρχονται αντιμέτωπες με την πείνα, τις διώξεις, τα βασανιστήρια και τις ομαδικές σφαγές. Οι φωνές της αντίδρασης καταπνίγονται πότε μες τα μπουντρούμια, πότε μες το αίμα, ξεδιπλώνοντας το νήμα, 40 χρόνια μετά, μέχρι το σημερινό φασιστικό καθεστώς του AKP.

Lale Alatli - Αλληλεγγύη και λευτεριά! (Διήγημα)

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια κοντινή χώρα που όλα τα ζώα ζούσαν μόνο κάτω από τους κανόνες του δάσους υπήρχε ένα μουσικό συγκρότημα με διάφορα πουλιά. Στο τραγούδι ήταν το τρυφερό σπουργίτι, στην κιθάρα ο γενναίος γλάρος. Διάφορα ζώα σε όλο το ζωικό βασίλειο τραγουδούσαν μαζί για αλληλεγγύη και λευτεριά. Σ’ αυτήν την χώρα ζούσε και μια γαλοπούλα πολύ δυνατή και με μεγάλη εξουσία. Ήθελε να ακούνε όλοι μόνο την τσιρίδα της και τίποτα άλλο. Έλεγχε τα πάντα για να μην μπορεί σηκώσει κανείς το κεφάλι. Δεν ήθελε να ακούσει για αλληλεγγύη και λευτεριά.

Όταν η γαλοπούλα έμαθε για το συγκρότημα, ξαφνικά όλη η παρέα βρέθηκε σε κλουβί με τα φτερά δεμένα. Η γαλοπούλα χαμογελούσε χαρούμενη με το κλειδί στο χέρι. Πίστεψε ότι θα μπορούσε να τους σταματήσει έτσι. Αλλά τώρα το απαγορευμένο τραγούδι ακουγόταν πολύ πιο δυνατά. Δεν το τραγουδούσαν μόνο τα πουλιά αλλά και τα μυρμήγκια, οι ελέφαντες, τα άλογα, οι πασχαλίτσες, τα ποντίκια «Αλληλεγγύη και λευτεριά!»

Τα πουλιά μες το κλουβί, από τη στεναχώρια σφράγισαν τα ράμφη τους. Ούτε φαΐ ούτε τραγούδι. Και τα άλλα ζώα ήταν πολύ στεναχωρημένα επίσης, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Όποιο προσπαθούσε να βοηθήσει τα φυλακισμένα, ξυπνούσε κι αυτό μες το κλουβί. Όσο τα κλουβιά γέμιζαν τόσο πιο δυνατά ακουγόταν το τραγούδι σε όλο την χώρα: «Αλληλεγγύη και λευτεριά!»

Η γαλoπούλα όλο και περισσότερο εκνευρισμένη άρχισε να τρώει ένα ένα τα πουλιά. Δεν χόρταινε το θάνατο. Κι έτσι μια μέρα άρπαξε το τρυφερό σπουργίτι κάνοντας το για πάντα αθάνατο. Τότε ακούστηκε ακόμα πιο δυνατά το τραγούδι τους. Μια μεγάλη χορωδία με πεταλούδες, σκιουράκια, αγελάδες, αλεπούδες… Ακόμα και τα ψάρια κι οι αχινοί φώναζαν αλληλεγγύη και λευτεριά! Η γαλοπούλα ήθελε να τα φάει όλα και να μην ξανακούσει το τραγούδι αυτό. Έστρωσε το τραπέζι και έφαγε ακόμα ένα, ακόμα ένα, ακόμα ένα… Άρχισαν να τραγουδάνε ακόμα κι οι παπαρούνες, οι ελιές, οι κερασιές, οι μολόχες, οι κατιφέδες… «Αλληλεγγύη και λευτεριά!».

Ήταν τόσο μα τόσο ανελέητη που δεν χόρταινε το θάνατο, συνέχισε να τα τρώει ένα ένα κι έτσι μια μέρα δεν έμεινε κανένα ζώο γύρω της, ούτε και κάποιο φυτό αλλά το αθάνατο τραγούδι δεν σταμάτησε. Γι’ αυτό τώρα αν προσέξετε λίγο, αν αφουγκραστείτε προσεκτικά μπορείτε να ακούσετε τα σύννεφα, τον ήλιο, το φεγγάρι, τη θάλασσα και τα βράχια να τραγουδάνε «αλληλεγγύη και λευτεριά!».

Lale Alatli

Κώστας Λίχνος - Επιδημική κρίση (Τα διηγήματα του εγκλεισμού)*

Έχω πια σιχαθεί το ίδιο μου το σπίτι. Πόσο ν’ αντέξεις, άλλωστε, κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους; Ακόμη κι ο ύπνος μου είναι ανήσυχος πλέον, γιομάτος ανατριχίλες και παράξενα όνειρα. Εχθές ξύπνησα χαράματα πάλι, κάθιδρος και ξαφνιασμένος· νιώθοντας πως δεν με χωράει ο τόπος. Ύστερα, πήγα στο μπάνιο να απολυμανθώ κι ένιωσα απευθείας κάπως καλύτερα. Λίγο αργότερα, βέβαια, απολύμανα και πάλι τα χέρια μου, υπακούοντας σε κάποιο ανυπέρβλητο της εμμονής, λάκτισμα. Κι όταν κάθισα στον καναπέ, αποστειρωμένος κι ασφαλής, άρχισα να κουτουλώ απ’ την έλλειψη ύπνου. Ενώ ένιωθα τα μάτια μου να φλέγονται, τα μηνίγγια μου να πονούν και τ’ αυτιά να βουίζουν. 

Μεγαλώνει η αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum! Πάνω από 350 υπογραφές καλλιτεχνών μέχρι τώρα

Μεγαλώνει η αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum: Συνεχής ενημέρωση!

Μεγαλώνει η αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum! Πάνω από 350 -για την ακρίβεια 368-  υπογραφές καλλιτεχνών μέχρι τώρα! Καλούμε τους/τις συναδέλφους/ισσες καλλιτέχνες/ιδες να υπογράψουν το κείμενο αλληλεγγύης, στέλνοντας mail (ονοματεπώνυμο - ιδιότητα, καλλιτεχνική ομάδα ή μουσικό συγκρότημα) στο: Gr.Musicians.for.Grup.Yorum@gmail.com

#  #  #  #  #  # 

Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Ibrahim Gökçek!

Ο Ibrahim Gökçek, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum, κάνει απεργία πείνας μέχρι θανάτου, έχοντας ξεπεράσει πλέον τις 300 ημέρες αγώνα. Στις 3 του Απρίλη, η σύντροφός του Helin Bölek έπεσε μάρτυρας ύστερα από 288 ημέρες απεργίας πείνας. Ο Ibrahim Gökçek συνεχίζει αλύγιστος την απεργία πείνας, διεκδικώντας:

- Να επιτραπούν οι συναυλίες τους στην Τουρκία!
- Να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του Grup Yorum και να αποσυρθούν οι δικαστικές διώξεις εναντίον τους!
- Nα σταματήσουν οι έφοδοι της αστυνομίας στο Πολιτιστικό τους Κέντρο Idil και στα γραφεία τους!
- Να αφαιρεθούν από τη λίστα επικήρυξης της τουρκικής «αντιτρομοκρατικής» τα μέλη του συγκροτήματος και να ακυρωθούν τα εντάλματα σύλληψης τους!

Οι Grup Yorum, είναι κάτι περισσότερο από μια μπάντα: πρόκειται για ένα σύμβολο των λαϊκών αγώνων ενάντια στην καταπίεση του αστικού τουρκικού καθεστώτος. Αντιφασίστες, αντι-ιμπεριαλιστές, οι Grup Yorum είναι εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η φωνή των φτωχών, των διωκόμενων και των αγωνιζομένων. Μια μαχητική φωνή ελευθερίας και πολιτισμού! Από το 2015 μέχρι και σήμερα οι συναυλίες του συγκροτήματος απαγορεύονται, τα μέλη του επικηρύσσονται και φυλακίζονται, τα πολιτιστικά του κέντρα δέχονται επιθέσεις από το τουρκικό καθεστώς. Οι Grup Yorum δίνουν έναν ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στη φίμωση που τους επιβάλλεται. 

«Ένας καλλιτέχνης που δεν μπορεί να τραγουδήσει για τον λαό του, που δεν μπορεί να κάνει συναυλίες, θεωρείται ήδη νεκρός».

 İbrahim Gökçek – Helin Bölek

Οι καλλιτέχνες και οι καλλιτέχνιδες στην Ελλάδα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, στον απεργό πείνας Ibrahim Gökçek! Ο Ibrahim Gökçek να ζήσει! Helin Bölek, Αθάνατη! Αλληλεγγύη στους αγωνιστές του Grup Yorum! 

Υπογράφουν:

Σήμερα πέθανε ο Mustafa Koçak, ύστερα από 297 μέρες απεργία πείνας

Σήμερα πέθανε ο Μουσταφά Κοτσέκ, ύστερα από 297 μέρες απεργία πείνας στη φυλακή. Ο Μουσταφά ήταν 28 χρονών... Το τουρκικό κράτος προσπάθησε να τον κάνει πληροφοριοδότη βασανίζοντάς τον, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τον απείλησαν πως θα βιάσουν την αδερφή του, και πάλι δεν συνεργάστηκε. Κι έτσι δεν βγήκε ποτέ από την φυλακή. Πέθανε μέσα στη φυλακή, μετά από 297 ημέρες αγώνα, με αίτημα μια δίκαιη δίκη και τον τερματισμό των διώξεων.

Κωστάκης - Σκίτσο στήριξης στους Grup Yorum

Αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum - Όλες οι δραστηριότητες

- Καμπάνια αλληλεγγύης στον μπασίστα των Grup Yorum, Ibrahim Gökçek - Στις 601 ανήλθαν οι υπογραφές καλλιτεχνών

- 54 Έλληνες διανοούμενοι στο πλευρό του απεργού πείνας Ibrahim Gökçek, μέλους του συγκροτήματος Grup Yorum

- Καμπάνια αλληλεγγύης στον Ibrahim Gökçek - Οι υπογραφές και των υπόλοιπων εργαζομένων

- Ψηφίσματα σωματείων | συλλόγων

- Κάλεσμα για από κοινού γνωστοποίηση κειμένων, ψηφισμάτων και ανακοινώσεων αλληλεγγύης στην πρεσβεία της Τουρκίας

- Μολυσμένο Κύμα #3: εκπομπή αλληλεγγύης στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum

- Έργα καλλιτεχνών

- GRUP YORUM: Πολλά παραπάνω από ένα συγκρότημα

- Το κείμενο αλληλεγγύης στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum, στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά και τούρκικα

- Να σώσουμε τον Ιμπραήμ Κιοκτσέκ-Μάζεμα υπογραφών και στο AVAAZ

- Σύντομο απολογιστικό κείμενο για την καμπάνια αλληλεγγύης: Η αλληλεγγύη όπλο των καλλιτεχνών, η αλληλεγγύη όπλο όλων των εργαζομένων!

Το κείμενο αλληλεγγύης στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum, στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά και τούρκικα

- English text - Solidarity with Grup Yorum bassist Ibrahim Gökçek  

- French text - Solidarité avec le gréviste de la faim Ibrahim Gökçek!

- Spanish text - ¡Solidaridad con el huelguista de hambre Ibrahim Gökçek!

- Italian text - Solidarietà con il scioperante della fame Ibrahim Gökçek!

- Turkish text - Grup Yorum’un Üyesi İbrahim Gökçek İle Dayanışma Metni

Θ.Δ.ΤΥΠΑΛΔΟΣ - Οι 300 ημέρες του IBRAHIM GOKCEK

 Τώρα που
          οι ρινόκεροι φόρεσαν
                                     στρατιωτικές αρβύλες,
άνεμος μολυσμένος.
Η Helin Bolek, λένε,
                        δεν είναι πια εδώ.
Το τρένο
          της μεγάλης φυγής, λένε,
                                   έχει φύγει ανεπιστρεπτί.
Κόκκαλα στα κόκκαλα,
                          αίμα πάνω στο αίμα,
                                             οι χασάπηδες
                                                     του κόσμου
                                                        τρομοκρατούν,
                                                        βιάζουν,
                                                        μακελεύουν,
                                                        μα κι αυτοί
                                                        ακόμη,
                                                        πεθαίνουν.
Το  Grup Yorum, λένε,
                              δεν θα ξανατραγουδήσει,
                                             δεν θα γράψει ποτέ
                                                             ξανά ρίμες.
Σε σαπισμένα κελιά
                          κατακρεουργούν ανάσες – αυτός ο κόσμος
ΛΕΝΕ
        όμορφος είναι
                       και ο επίγειος παράδεισος
μία ουτοπία,
ένα ψέμα.
Η πόλη του Nazim
φορά μαύρο πέπλο.
Τοξικά απόβλητα
                   τοξικά σκοτώνουν.
Η πόλη του Nazim
πνιγμένη στο πένθος.
Πόδια κομμένα,
                    κεφάλια πολτοποιημένα,
                                        χέρια σαπισμένα,
                                                 οι τοίχοι βαπτισμένοι
                                                                 σε αθώο αίμα.
Η Helin Bolek, λένε,
                        δεν είναι πια εδώ.
Στο ικρίωμα
η φωνή σπαρταράει,
βουλιάζει
και ξεψυχάει
κι όμως,
δεν παραδίνεται,
δεν δειλιάζει,
δεν προδίδει,
στη νηνεμία
αντάρα δίνει:
Η οικουμένη κοιμάται!
Είναι μέχρι
               να έρθει και
                               η δική της ώρα
για να πεθάνει.

Η Helin Bolek, λέω,
                        είναι πάντα εδώ.
Το λευκό κελί
                με τα δάχτυλά της
                                  έκανε πηλό
                                         και με μια της
                                                       κίνηση
                                                         το σμίλεψε,
μορφή τού έδωσε
                  ενός καινούργιου ανθρώπου.
Η Helin Bolek, λέω,
θα είναι για πάντα εδώ.
Μακελάρηδες,
               αφέντες του πλανήτη,
                                 χασάπηδες των ονείρων,
                                              δήμιοι του κόσμου,
η Helin Bolek,
είναι εδώ.
Κρατά στο ένα χέρι
τον  Ibrahim Gokcek
                                                   και με το άλλο,
τη φλόγα
της ελευθερίας
                            σταθερά
                               κραδαίνει,
ενώ στους τοίχους,
τα graffiti
αντικαθιστά.
Εκείνοι
τα έγραψαν με αίμα αθώων,
αυτή
τα ξαναγράφει:
με τη φωτιά,
                 με την επιθυμία
για ζωή,
                 για έρωτα,
για ειρήνη,
                 για το καλό,
                 για όλες τις γενιές,
για όλους τους “ελεύθερους”
για όλους τους φυλακισμένους.
Ο  Ibrahim Gokcek, λέω,
                           για πάντα θα τραγουδάει
                                                 την επανάστασή του.
Σε τροχοφόρα
                άχρωμα
                       θα ζωγραφίζει
                                  σκοπούς και στόχους.
Σε μηχανές
         άμορφες,
                καρδιές θα βάζει,
καθώς το ύψος του,
                      τους μιναρέδες
                               θα ξεπερνάει,
τα λόγια του,
                  θα δραπετεύουν
                               απ’ τις σελίδες,
οι μελωδίες του
θα διαμελίζουν τις νότες.

Τάσος Κοφοδήμος - "Το γεφύρι της Δράμας"/"Drama köprüsü", αφιερωμένο στον αγώνα του Grup Yorum