«Ελπίζουμε στην νίκη της τάξης μας και για τούτη παλεύουμε και τραγουδάμε», συνέντευξη των Rebellion Connexion

Ατέχνως

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του νέου τους δίσκου Manifesto το ΑΤΕΧΝΩΣ μίλησε με τους Rebellion Connexion. «Το Manifesto περιλαμβάνει 13+1 τραγούδια, τα οποία θα κριθούν από την ιστορία που θα γράψουν οι νικητές, όπως άλλωστε γίνεται πάντα. Εμείς ελπίζουμε στην νίκη της τάξης μας και για τούτη παλεύουμε και τραγουδάμε».

Οι Rebellion Connexion, «σεσημασμένοι» κοινωνικοί ταραξίες, ήρθαν  να βάλουν φωτιά στα προάστια. Παιδιά των προαστίων οι ίδιοι, ταξικά προσδιορισμένοι. Δημιουργήθηκαν το 2008. Το γκρουπ αποτελούν οι:  Afaza (MC), Retro (MC-producer), Ογδόντα4 (πρώην «Μέγας»), Crashoverride. 

Το ΑΤΕΧΝΩΣ που φιλοδοξεί να υπηρετήσει την τέχνη της επανάστασης, άκουσε και τη δική του φωνή μέσα στο Μανιφέστο τους και μαζί τους σηκώνουμε τη γροθιά μας και «βγάζουμε φωνή» από τις σελίδες μας.  Ετσι αποφασίσαμε να τους γνωρίσουμε και να σας τους συστήσουμε και μαζί τους  να το τραγουδήσουμε εκεί που ο προλετάριος  ζει, διασκεδάζει ή αγωνίζεται.
Τη συνέντευξη για λογαριασμό του ΑΤΕΧΝΩΣ πήραν οι Βασίλης Κρίτσας – Ηρακλής Κακαβάνης.

1. Τι είναι, τι αντιπροσωπεύει η χιπ χοπ μουσική;

Δεν αντιπροσωπεύει απολύτως τίποτα. Το χιπ χοπ δεν έχει ιδεολογία. Είναι ένα μουσικό ιδίωμα που βασίζεται στην αμεσότητα του λόγου και συνδέεται άρρηκτα με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ουσιαστικά ο καθένας αναλαμβάνει να μιλήσει για οτιδήποτε τον απασχολεί, τον προβληματίζει ή για ό,τι βιώνει στην καθημερινότητα του. Το θέμα είναι στο τι προβληματίζει τον καθένα…

2. Μπορεί να συνδυαστεί η τέχνη με την καθημερινή βιοπάλη;

Εάν εννοείς, αν μπορεί ένας καλλιτέχνης να βιοποριστεί από την τέχνη του αποκλειστικά, θα λέγαμε ότι αυτό σήμερα δεν είναι εφικτό ούτε καν για ανθρώπους που αποτέλεσαν τον ορισμό του συστημικού καλλιτέχνη. Πόσο μάλλον για εμάς που ακόμα και η δισκογραφική εταιρεία που στήσαμε είναι απόρροια δικών μας προσπαθειών… Συνοψίζοντας θα θέλαμε να διασαφηνίσουμε πως με όσους οικονομικούς πόρους διαθέτουμε προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε όσο πιο επαγγελματικά μπορούμε. Δεν πιστεύουμε ωστόσο ότι είναι κακό ή ότι παραιτείσαι των ιδεών σου όταν προσπαθείς να έχεις και μια οικονομική αμοιβή από αυτό. Πώς αλλιώς μπορείς να συνεχίσεις να το κάνεις άλλωστε;

3. Λέτε στην παρουσίαση του Manifesto: «Εμείς ελπίζουμε στην νίκη της τάξης μας και για τούτη παλεύουμε και τραγουδάμε». Με αφορμή και τη δική σας εν γένει παρουσία, η μουσική, ο μουσικός, η χιπ χοπ στην προκειμένη περίπτωση, συμμετέχουν στα γεγονότα, στο πολιτικό γίγνεσθαι ή είναι υπεράνω αυτών;

Βασικά δεν ελπίζουμε. Είμαστε βέβαιοι για την τελική νίκη της τάξης μας, και τούτο δεν το λέμε για να δημιουργήσουμε εντυπώσεις. Πάντα βασισμένοι στην ιστορική πείρα, γνωρίζουμε ότι το σημερινό οικονομικό σύστημα νομοτελειακά θα αντικατασταθεί, από ένα επόμενο, ανώτερο σύστημα παραγωγής, όπου θα καταργηθεί η ανθρώπινη εκμετάλλευση από τον ίδιο τον άνθρωπο. Σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή των μουσικών του χιπ χοπ στο πολιτικό γίγνεσθαι, θεωρούμε ότι όλοι συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το θέμα είναι από ποια μεριά. Για μας η τέχνη είναι ένα είδος «διαλόγου» και προφανώς ο κάθε καλλιτέχνης με βάση τα δικά του ερεθίσματα προκαλεί συνειδητά ή όχι αντίστοιχη επίδραση στο κοινό του.

4. Αλλάζει ο κόσμος με τη μουσική, με την Τέχνη;

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι η μουσική μας από μόνη της, μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Η μουσική, η τέχνη εν γένει, αντανακλά το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος την εκάστοτε στιγμή. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα «την βγάζουμε» π.χ. με Λοΐζο και Ρίτσο.

5. Πώς βλέπετε σήμερα το στρατευμένο, πολιτικό τραγούδι και τις προοπτικές του; Τι ανταπόκριση βρίσκει στον κόσμο;

Όλα τα τραγούδια είναι στρατευμένα, όπως και κάθε μορφή τέχνης. Ακόμα και το «απολιτικό» που είναι αρκετά επίκαιρο και mainstream αποτελεί εξορισμού μια πολιτική στάση. Άρα έχουμε να κάνουμε μόνο με στρατευμένη τέχνη. Το θέμα είναι με ποια μεριά στρατεύεται ο καθένας. Αν δεν είσαι με σένα, είσαι με τον εχθρό σου, που λέμε και σ’ ένα τραγούδι μας.

6. Εχει απήχηση η χιπ χοπ μουσική στα λαϊκα στρώματα; Είναι εξοικειωμένα με αυτό το είδος μουσικής; 

Το πρωτοφανές με τη δική μας μουσική, συγκεκριμένα, είναι ότι τυγχάνει ευρείας απηχήσεως αμιγώς στα λαϊκά στρώματα, την ίδια στιγμή που το μεγαλύτερο εύρος hip hop ακροατών αγνοεί την ύπαρξή μας. Εμείς αυτό το hip hop οραματιστήκαμε και νιώθουμε δικαιωμένοι που τα τραγούδια μας ακούγονται σε πορείες, εργοτάξια και σωματειακές κινητοποιήσεις, χωρίς να μας αφορά μια ενδεχόμενη πρόσκληση από ένα αμιγώς rapfestival.

7. Πώς έχετε βιώσει την ανάπτυξη χρυσαυγίτικων πυρήνων στις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά; Σας είχαν απειλήσει ξανά, πριν από την επίθεση στον Afaza έξω από το δικαστήριο;

Απειλές δεχόμαστε και δεχόμασταν πριν από την επίθεση στο Μιχάλη και ακόμα πριν τη δολοφονία του Παύλου, αλλά όχι λόγω της μουσική μας παρουσίας αλλά λόγω της πολιτικής μας δράσης. Γι’ αυτό άλλωστε τέτοια πράγματα εμάς τους κομμουνιστές δε μας σταματάνε.

8. Ποια είναι η εικόνα που επικρατεί στη χιπ χοπ σκηνή; Έχετε σχέση με άλλα συγκροτήματα ή σας αντιμετωπίζουν καχύποπτα ως «κομματικοποιημένους»;

Κυρίως μας αντιμετωπίζουν καχύποπτα. Είναι ελάχιστα τα συγκροτήματα με τα οποία μπορούμε να συνυπάρξουμε μουσικά και αυτό είναι εξηγήσιμο. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι και από άλλους ιδεολογικούς χώρους με τους οποίους υπάρχει αλληλοσεβασμός και αναγνώριση γι’ αυτό που κάνουμε εμείς ή αυτό που κάνουν εκείνοι. Είναι σαν ένας χώρος μαζικής δράσης μέσα στον οποίο υπάρχει διαπάλη ιδεών. Ουσιαστικά γνωρίζουμε ότι αυτή η πίτα δεν πρόκειται να έχει κομμάτι για εμάς. Το ουσιαστικό είναι ότι αυτό δεν μας απασχόλησε ποτέ. Εμείς διαθέτουμε παρ’ όλ’ αυτά την παιδεία να παρακολουθήσουμε και πολλές φορές να συγχαρούμε την μουσική ακόμη και αυτών που μας αποκηρύσσουν.

9. Πώς καταλήξατε σε αυτή τη μορφή έκφρασης;

Όντες όλοι μας άμουσοι, και γόνοι των προαστίων των πόλεων, γοητευτήκαμε από την αμεσότητα της ραπ εκφοράς από τα εφηβικά μας χρόνια. Ακολουθήσαμε την πεπατημένη των πρωτεργατών στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, αλλά και όλων των εκφραστών αυτής της μουσικής στις πόλεις ανά τον κόσμο. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι του άστεως, με μηδενική μουσική καλλιέργεια, απαγγείλαμε σε τετράμετρα τις ανησυχίες μας και τις πολιτικές μας προτάσεις.

10. Τι άλλα είδη μουσικής ακούτε κι ασκούν επιρροές στη δουλειά σας;

Τα δικά μας χιπ χοπ ακούσματα από την ξένη σκηνή είναι από τέλη ‘80 και αρχές ‘90, κύρια από τη σκηνή της Νέας Υόρκης. Φυσικά δεν ακούμε μόνο χιπ χοπ αλλά και λόγω της ιδεολογίας μας παρακολουθούμε και έχουμε ακούσματα από όλα τα είδη μουσικής τα οποία είναι συνυφασμένα με τους αγώνες του λαϊκού κινήματος στη χώρα, αλλά και άλλων λαών. Μεγάλη επίδραση έχει σε εμάς φυσικά η μουσική της περιόδου της μεταπολίτευσης.

10. Μιλήστε μας για το Manifesto. Εμένα μου δίνετε την εντύπωση ότι είστε …ταραξίες. Ήρθατε να βάλετε …φωτιά στα προάστια!!!

Το Μανιφέστο είναι ο τρίτος δίσκος που έχουμε κάνει σαν γκρουπ από το 2008 που υπάρχουμε. Συνολικά έχουμε: 

Rebellion Connexion
Έχουμε θέμα           2008
Μea culpa                2013
Manifesto                 2015 

Retro
Περαστικός             2011 

 Afaza
Κώδικας 333          2014 

To Μανιφέστο είναι ίσως ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχουμε υπογράψει στην επίσημη επταετή πορεία του σχήματος. Εξ ου και το μεγαλεπίβολο του ονόματος. Προστέθηκαν δύο ακόμα μέλη, ο Ογδόντα4 (πρώην «Μέγας»), που έτσι και αλλιώς αποτελούσε βασικό συνεργάτη του σχήματος και ο Crashoverride στον τομέα του djing. Κινηθήκαμε σε επαγγελματικά πρότυπα, με ελάχιστο badget, παραδίδοντας μέσω του δίσκου το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα. Το φωτιά στα προάστια είναι τραγούδι με πολλούς συμβολισμούς και μεταφορές που φέρνει εικόνες μιας αστικής εξέγερσης του πιο εξαθλιωμένου τμήματος της κοινωνίας. Σε αντίθεση με άλλα ευρωπαϊκά αστικά κέντρα, όπου τέτοια στρώματα κατοικούν στα προάστια, στην Αθήνα συμβαίνει το αντίστοφο. Η «φωτιά» είναι το μέσο το οποίο χρειάζεται για  να εξαφανίσει το μικρόβιο του νεοναζισμού που έχει διεισδύσει σε τέτοια κοινωνικά στρώματα.

11. Ποια είναι η επόμενη δουλειά που ετοιμάζετε;

Η επόμενη δουλειά είναι ήδη στα σκαριά. Θα είναι σόλο δίσκος του Αfaza με τη συμμετοχή έκπληξη μιας αγαπημένης μας κινηματικής μπάντας. Κάθε φορά θέλουμε να καταπιανόμαστε με κάτι φρέσκο και αυτή τη φορά ελπίζουμε να συμπέσει χρονικά με την ωρίμανση των συνθηκών ώστε επιτέλους να μιλήσουμε για το «soundtrack της επανάστασης». Όχι τίποτα άλλο. Κουραστήκαμε να διαβάζουμε συνεντεύξεις στην vice…

* * *

Φωτιά στα προάστια