ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη στοχοποίηση της Εργατικής Λέσχης Περιστερίου από την αστυνομία. Το τελευταίο διάστημα σημειώνονται συνεχείς οχλήσεις των μελών της από την ασφάλεια Περιστερίου που «αναζητά» στοιχεία σε σχέση με το μισθωτήριο της Λέσχης, με τον κόσμο που δραστηριοποιείται σε αυτήν, με τις δραστηριότητές της, ενώ αφήνονται υπαινιγμοί για δήθεν φορολογικές και άλλου τύπου παραβάσεις. Μάλιστα σε πρόσφατη επικοινωνία μελών της Λέσχης με την αστυνομική διεύθυνση Περιστερίου τονίστηκε πως υπάρχει άνωθεν (!!!) εντολή για έλεγχο της λειτουργίας της.

Η Εργατική Λέσχη Περιστερίου είναι μια συλλογικότητα εργαζομένων, ανέργων, νέων που στα δύο χρόνια της δράσης της στο Περιστέρι έχει δείξει με τη δράση της με ποιους είναι: 

•   είναι με τα συμφέροντα του κόσμου της δουλειάς, που πλήττεται από την πολιτική των μνημονίων,
•  είναι με τους χιλιάδες νέους που στοιβάζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ ή αναζητούν ένα κομμάτι ψωμί στα πεντάμηνα προγράμματα μισοεργασίας-μισοανεργίας και ανακύκλωσης των ανέργων,
• είναι στο πλευρό των φτωχών, των απολυμένων, των καθημαγμένων από την κρίση γονιών και στο πλευρό των παιδιών τους, των μαθητών «ενός κατώτερου θεού», που με τα δωρεάν μαθήματα αλληλεγγύης της Λέσχης διεκδικούν με καλύτερους όρους το δικαίωμα στη μόρφωση
• είναι με όσους αναζητούν έναν άλλο πολιτισμό κόντρα στην κυρίαρχη αποχαύνωση των ΜΜΕ, οργανώνοντας προβολές ταινιών, συζητήσεις, λογοτεχνικές βραδιές.

Γι’ αυτό και η στοχοποίησή της κάθε άλλο παρά τυχαία και μεμονωμένη είναι. Είναι ξεκάθαρο πως η δράση της Εργατικής Λέσχης όλο το προηγούμενο διάστημα ενάντια στα φαινόμενα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας στη γειτονιά μας, ενάντια στις λευκές νύχτες και στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι αγκάθι για όσους υποστηρίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις των μνημονίων, οι επιταγές της ΕΕ και η πολιτική του κεφαλαίου.

Η τρομοκρατία απέναντι στο εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι απαραίτητος όρος για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων. Γι’ αυτόν το λόγο στο στόχαστρο βρίσκονται όχι μόνο το δικαίωμα στην απεργία, η ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, η ακηδεμόνευτη λειτουργία των σωματείων αλλά και οι  χώροι εργατικής και λαϊκής αυτοοργάνωσης που επιχειρούν να ενώσουν τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας στη γειτονιά, να προβάλουν έναν άλλο τρόπο ζωής.

Στην εποχή των μνημονίων, της διάλυσης των εργατικών δικαιωμάτων και της συνεχούς διολίσθησης σε αυταρχικά μέτρα, τέτοιες μεθοδεύσεις δεν μπορούν παρά να σημαίνουν καμπανάκι για όλους όσοι αγωνίζονται, οργανώνονται και διεκδικούν. Γι’ αυτό και κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης θα μας βρει όλους απέναντί της!