Αναδημοσίευση από το "Βαθύ Κόκκινο"
Περιδιαβαίνεις στενά δρομάκια και στενά σοκάκια σε μέρες που
εκπονούνται τα σχέδια της αρχιτεκτονικής του νέου κόσμου. Κάπως έτσι
γίνονται τα πράγματα. Οι αλλαγές. Άλλοτε με τρομερή ορμή και άλλοτε μέσα
από υπόγεια ρεύματα. Πίσω από χαμηλές μάντρες και σε πλήθος
παραπηγμάτων σωροί από παλιοσίδερα στοιβάζονται και παραπλήσια
εκτίθενται τα υλικά των κατεδαφίσεων. Λιγόστεψαν οι αλάνες, μίκρυναν οι αποστάσεις, γιγαντώθηκαν τα ύψη.
Τεράστιοι οι όγκοι του σκυροδέματος ελαχιστοποιούν τους ζωτικούς χώρους
και μεγεθύνουν αφάνταστα τις αποστάσεις. Μπορείς ωστόσο να βάζεις κάτω
τα σχέδια. Να κάνεις αλλαγές. Να σβήνεις και να ξαναχαράζεις ευθείες και καμπύλες στην παράξενη αρχιτεκτονική του νέου κόσμου.
Λείπουν ακόμη οι μελέτες της στατικότητας των οικοδομημάτων, αλλά κι
αυτές είναι ήδη υπό διαμόρφωση. Στην πραγματικότητα είναι κι αυτές υπό
αίρεση. Υπό συνεχή διαμόρφωση και μεταβολή. Οι σταθερές του υπολογισμού
μεταβάλλονται. Όπως και τα εδάφη. Η χωροταξική κατανομή. Σήμερα εδώ,
αύριο εκεί. Το βέβαιο είναι πως τα νέα λαμπρά οικοδομήματα που σχεδιάζονται θα
ανεγερθούν στα συντρίμμια των παλιών. Η κατεδάφιση ωστόσο ακόμη δεν έχει
συντελεστεί. Η διαδικασία αυτή άλλωστε για κάποιους ποτέ δεν ήταν τόσο
ευχάριστη. Μπορεί βέβαια στην περίοδο της αστικοποίησης και της
εκτρωματικής ανοικοδόμησης, κάποιοι μοντέρνοι νοικοκυραίοι του τότε να
παρέδιδαν με χαρά την μικροϊδιοκτησία ή το καναπεδάκι τους για την
ανέγερση πολυκατοικιών έναντι αντιπαροχής.