Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded
Με τα προηγούμενα, ελπίζω να έδειξα πως η αντίληψη του συγγραφέα ως παραγωγού πρέπει να φτάσει ως τον Τύπο. Μέσα από το παράδειγμα του Τύπου, ή τουλάχιστον του σοβιετικού Τύπου, βλέπουμε πως η τεράστια διαδικασία συγχώνευσης για την οποία μίλησα δεν καταστρέφει απλώς τον συμβατικό διαχωρισμό μεταξύ ειδών, μεταξύ συγγραφέα και ποιητή, μελετητή και εκλαϊκευτή, αλλά αμφισβητεί ακόμα και τον διαχωρισμό ανάμεσα σε συγγραφέα και αναγνώστη. Ο Τύπος είναι το πιο καθοριστικό σημείο αναφοράς στη διαδικασία αυτή, και για τον λόγο αυτόν κάθε προσπάθεια να αναλογιστούμε τον συγγραφέα ως παραγωγό θα πρέπει να εκτείνεται ως τον Τύπο και να τον περιλαμβάνει. Αλλά δεν μπορεί να σταματάει εκεί. Διότι, όπως γνωρίζουμε, η εφημερίδα στην δυτική Ευρώπη δεν εκπροσωπεί ακόμη ένα αυθεντικό όργανο παραγωγής στα χέρια του συγγραφέα. Εξακολουθεί να ανήκει στο κεφάλαιο. Εφόσον απ' τη μία η εφημερίδα παραμένει, από τεχνική άποψη, η πιο σημαντική στρατηγική θέση του συγγραφέα και εφόσον, από την άλλη, η θέση αυτή βρίσκεται στα χέρια του εχθρού, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν η προσπάθεια του συγγραφέα να κατανοήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα της φύσης του, τα τεχνικά του μέσα και το πολιτικό του καθήκον, αντιμετωπίζει τις τρομερότερες δυσκολίες.
Με τα προηγούμενα, ελπίζω να έδειξα πως η αντίληψη του συγγραφέα ως παραγωγού πρέπει να φτάσει ως τον Τύπο. Μέσα από το παράδειγμα του Τύπου, ή τουλάχιστον του σοβιετικού Τύπου, βλέπουμε πως η τεράστια διαδικασία συγχώνευσης για την οποία μίλησα δεν καταστρέφει απλώς τον συμβατικό διαχωρισμό μεταξύ ειδών, μεταξύ συγγραφέα και ποιητή, μελετητή και εκλαϊκευτή, αλλά αμφισβητεί ακόμα και τον διαχωρισμό ανάμεσα σε συγγραφέα και αναγνώστη. Ο Τύπος είναι το πιο καθοριστικό σημείο αναφοράς στη διαδικασία αυτή, και για τον λόγο αυτόν κάθε προσπάθεια να αναλογιστούμε τον συγγραφέα ως παραγωγό θα πρέπει να εκτείνεται ως τον Τύπο και να τον περιλαμβάνει. Αλλά δεν μπορεί να σταματάει εκεί. Διότι, όπως γνωρίζουμε, η εφημερίδα στην δυτική Ευρώπη δεν εκπροσωπεί ακόμη ένα αυθεντικό όργανο παραγωγής στα χέρια του συγγραφέα. Εξακολουθεί να ανήκει στο κεφάλαιο. Εφόσον απ' τη μία η εφημερίδα παραμένει, από τεχνική άποψη, η πιο σημαντική στρατηγική θέση του συγγραφέα και εφόσον, από την άλλη, η θέση αυτή βρίσκεται στα χέρια του εχθρού, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν η προσπάθεια του συγγραφέα να κατανοήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα της φύσης του, τα τεχνικά του μέσα και το πολιτικό του καθήκον, αντιμετωπίζει τις τρομερότερες δυσκολίες.