Συστημικοί καλλιτέχνες τύπου Μαραβέγια που μιλάνε γλυκερά, κοιτώντας τον εαυτούλη τους ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ!

Μάλιστα. Ο αστικός συστημικός λόγος με χροιά κοινωνικής ευαισθησίας στην τέχνη, είναι ακριβώς ο λόγος καλλιτεχνών τύπου Μαραβέγια:  Λόγος αόριστος, με κοινό παρονομαστή την πάρτη αυτού που τον εκφέρει!

Φώτης Γιαννικόπουλος: Μια αναβολή

Μια αναβολή

Έρχεται μια στιγμή 
όπου ο κόσμος  
όλος 
ο κόσμος
 περνάει από μπροστά μου
 και με το χέρι του στραμμένο επάνω μου 
απαιτεί
 εξηγήσεις 
για ένα προαιώνιο αδίκημα
 σε μια αιώνια δίκη 
που η δικαιοσύνη 
 έρχεται μόνο 
αν τους ξεγελάσω 
ως την επόμενη

Κυκλοφορεί το βιβλίο ''Η ποίηση στην Οκτωβριανή Επανάσταση''

«…πέρασε σαν τη φλόγα

πάνω απ” τα βουνά και τα χωράφια, καίγοντας τους θεούς που μας κρατούσαν από φόβο μαζί και τους βωμούς τους. Ο παλιός κόσμος που αιώνες ολόκληροι τον έφτιαξαν γκρεμίστηκε από μας…» 

Σ. Αϊνί

Η μελέτη αφορά την εξέλιξη της ποίησης στη Ρωσία από την προεπαναστατική στη μετεπαναστατική περίοδο και συγκεκριμένα μέχρι και τα χρόνια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.

Και τι δεν ήταν - ''Μιλώντας για το Δεκέμβρη του 2008''

Αφιέρωμα στο ερώτημα που έθεσε ο Δεκέμβρης του '08:

Υπεραστικοί: Αλληλεγγύη στο Νίκο Ρωμανό

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό που με μετερίζι το σώμα του συγκρούεται με τον αυταρχισμό, την τρομοκρατία και το ρεβανσισμό του αστικού κράτους. Του ίδιου αυτού αστικού κράτους που το Δεκέμβρη του 2008 δολοφόνησε, μπροστά στα μάτια του απεργού πείνας, τον ανήλικο, στενό του φίλο, Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Υπεραστικοί

Κείμενο στήριξης στον Νίκο Ρωμανό

Ελληνοφρένεια

Λοιπόν: σε ένα κράτος όπου η υποταγμένη στα μνημόνια και τις Τρόικες κυβέρνηση καταπατά κάθε νόμο του Συντάγματος, κάθε ανθρώπινη αξία, ψηφίζει νόμους που εξυπηρετούν εγχώρια και ξένα συμφέροντα, αποφυλακίζει εμπόρους ναρκωτικών και παρέχει χλιδή στους φυλακισμένους Χρυσαυγίτες και στους Τσοχατζόπουλους, ένας νέος ζητά το αυτονόητο. Να εφαρμοστεί ο νόμος.

Το κράτος δικαίου που οι κυβερνώντες επαγγέλλονται, σήμερα εκδικείται ένα νέο παιδί που δεν προδίδει τις ιδέες του και δεν δέχεται πεντακοσάρικα και χειραψίες από δοτούς υπουργούς και βαλσαμωμένους Προέδρους της Δημοκρατίας σε στημένες τελετές. Ο Ρωμανός με ασπίδα τη ζωή του, ζητά να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο, δε ζητά να αποφυλακιστεί, δε ζητά να πέσει στα μαλακά η ποινή του.

Κόντρα στις προκαταλήψεις, στα ταμπού και στην άποψη που διαμορφώνουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, οφείλουμε να αντιδράσουμε και να συμπαραταχθούμε στο δίκαιο και αυτονόητο αίτημα ενός νέου ανθρώπου. Αυτός ο εκβιασμός της κυβέρνησης δεν πρέπει να περάσει. Η κυβέρνηση είναι αυτή που έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη ζωή του.

Ζητάμε να γίνει σεβαστή η επιθυμία των απεργών πείνας και να μην προχωρήσει η υποχρεωτική σίτιση τους, πράξη που συνιστά ιατρικό βασανισμό συμφώνα με τις διεθνείς συνθήκες.

Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση, στήριξη και αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Νίκο Ρωμανό και Γιάννη Μιχαηλίδη και στις οικογένειες τους. Στον δίκαιο αγώνα που δίνουν, είμαστε μαζί τους με όλες μας τις δυνάμεις.

Ελληνοφρένεια Θύμιος Καλαμούκης - Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης

Λάκης Λαζόπουλος

Τζίμης Πανούσης

Χριστόφορος Ζαραλίκος

Γ. Γεννατάς: Οι άνθρωποι της τέχνης να σταματήσουν να «κάνουν τις πάπιες»

της  Σοφιάννας Μπονοβόλια (3point)

«Δεν μας επιτρέπεται σε μία κοινωνία στην οποία άνθρωποι δεν έχουν να φάνε και πεθαίνουν, εμείς να ασχολούμαστε με την καριέρα μας». Ο Γεράσιμος Γεννατάς με αφορμή την παράσταση «Πατριδογνωσία» μιλάει στο 3pointmagazine. Πατριδογνωσία ή τίποτα δεν είναι για συγνώμη. Ένα εντατικό μάθημα ελληνικής ιστορίας, σύγχρονης και παλαιότερης, γροθιά στο στομάχι των «δυσανεκτικών» στην κριτική και την κοινή λογική. Μία σύγχρονη πολιτική επιθεώρηση, που «πετάει στα μούτρα» του θεατή την σκληρή αλήθεια –εμπλουτισμένη με το απαραίτητο κομμάτι της επιθεώρησης- για τα όσα έχουν συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια. 

Παλληκάρι - Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου απο 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ στην ΑΛΚΥΟΝΙΣ (new star art cinema)

Το Περιοδικό - Μη (ξε)χάσετε - 20/11/2014

"Η πιο βίαιη σύγκρουση εργοδοσίας και εργατών στην Αμερικανική ιστορία" (Χάουαρντ Ζιν). Η ιστορία των μεταναστών εργατών που ξεσηκώθηκαν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων του Ν. Κολοράντο (1913-14) και ο ήρωας που τους ενέπνευσε. Μία από τις πιο σημαντικές και πιο αιματηρές σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Αμερική, όπως εξηγείται από ειδικούς ιστορικούς, καλλιτέχνες και απόγονους των αξιοθαύμαστων αυτών ανθρακωρύχων έναν αιώνα αργότερα: 

«Μη θρηνείτε, οργανωθείτε»... Η δολοφονία του Τζο Χιλλ, μέλους των Wobblies, 19 Νοεμβρίου 1915

"Το περιοδικό"

Γρηγόρης Τραγγανίδας - ΑΝΘΡΩΠΟΙ - 18/11/2014

«Ονειρεύτηκα τον Τζο Χιλλ χθες το βράδυ/ Ζωντανό όπως εσύ κι εγώ/ Του είπα «μα Τζο, είσαι δέκα χρόνια νεκρός»/ «Ποτέ δεν πέθανα» είπε αυτός/ «Ποτέ δεν πέθανα» είπε αυτός (…) Από το Σαν Ντιέγκο μέχρι το Μέιν/ Σε κάθε ορυχείο και μύλο/ Όπου οι εργάτες υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους/ Εκεί θα βρεις τον Τζο Χιλλ (…)». (Alfred Hayes- Earl Robinson, “Joe Hill” 1936. Το τραγούδι αυτό το έχουν ερμηνεύσει πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες όλα αυτά τα χρόνια –από τον Pete Seeger μέχρι και τον Bruce Springsteen την τελευταία Πρωτομαγιά στην Φλόριντα. Η ερμηνεία που έχει μείνει, ίσως, πιο χαραγμένη στη μνήμη είναι αυτή της Τζόαν Μπαέζ στο φεστιβάλ του Γούντστοκ το 1969). Ένα χρόνο πριν, τον Οκτώβριο του 2013, το σωματείο του εργοστασίου της «Φορντ» στη Ρωσία οργάνωσε ένα διαγωνισμό αφίσας στη μνήμη του Τζο Χιλλ, ήρωα του παγκόσμιου προλεταριάτου που εκτελέστηκε το 1915 στις ΗΠΑ.

Δελτίο Τύπου: «Καθημερινός Φασισμός» νέο βιβλίο του Φώντα Λάδη

Φώντας Λάδης: Καθημερινός Φασισμός

Είκοσι έξι τραγούδια για τον Φασισμό

και ένα κείμενο για το πολιτικό τραγούδι 

ISBN: 978-618-5010-26-3, Σελίδες: 72, μέγεθος: 16x24
(εκδόσεις Μετρονόμος) 

Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον, κάθε κανόνας όμως έχει και τις εξαιρέσεις του. Στην περίπτωση των 26 ποιημάτων που έγραψε ο Φώντας Λάδης πριν από μερικές δεκαετίες ο νεοφασισμός επισκέφτηκε τον ποιητή κυριολεκτικά από το μέλλον, δηλαδή από το σήμερα. Και εκείνος, με «υλικό» τη βαριά σκιά του νεοφασισμού, που είχε αρχίσει να δείχνει τα δόντια του, και την άμεση πείρα του από τις δικτατορίες που, με πρώτη και καλύτερη την ελληνική, μεσουρανούσαν σ’ όλο τον πλανήτη, έγραψε μια σειρά από στίχους.