Λίγα λόγια για την θεατρική ομάδα "Φάντης Μπαστούνι" και τη δουλειά τους

Συνέντευξη για το Νόστιμον Ήμαρ των Βασίλη Κυριάκου (πρωταγωνιστής) και Νίκου Σέργη (σκηνοθέτης)

Η αυτοδιαχειριζόμενη θατρική ομάδα “ΦΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ” δημιουργήθηκε το 2013 στο πρότυπο της αυτοδιαχείρισης. Αυτή την περίοδο παρουσιάζει ανά την Ελλάδα το έργο του Howard Zinn “Μαρξ στο Σόχο”. Ο Μαρξ στο Σόχο, μολονότι δεν προέρχεται από την πένα ενός επαγγελματία δραματουργού, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της εποχής μας. Η φανταστική επιστροφή του Μαρξ στην πατρίδα του καπιταλισμού και η εξίσου φανταστική ανάκληση της συνάντησής του με τον Μπακούνιν στο σπίτι του πρώτου, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Χ. Ζινν, προκειμένου να ανασυστήσει το ελευθεριακό αίτημα σήμερα. Στο έργο παρουσιάζονται ενδιαφέροντα στοιχεία από τη βιογραφία του Μαρξ καθώς και μια χαρτογράφηση των κινημάτων. 

Γιάννης Αποστολάκος: Παλαιστίνη

Κάθε που ανοίγουν οι ουρανοί 
και πνίγουνε τη γη 
βομβαρδισμοί νυχτερινοί 
κι αθόρυβ’ η κραυγή 
πετάς τον τρόμο και τολμάς 
ακόμα μια στροφή 
στο στόμα λύκου βλαστημάς 
που σ’ έχει για τροφή          
          *
Σου ’χτισε η Δύση μας εκεί 
σ’ Ασία και Αφρική 
μάνα – πατρίδα φυλακή 
παραδειγματική 
μα συ ανάζωος Χριστός 
της λευτεριάς παιδί 
αρχαίου δράματος πιστός 
την κάθαρση ποθείς 
          *
ένας Θεός βασανιστής 
την πλάση μακελεύει 
κι εσύ ο λαός ο χορευτής 
που τον διαπομπεύει

Στρόβιλος

Υπεραστικοί-"Ο Γιώργης ο Σίσσυφος": Νέο τραγούδι με αφορμή την εργατική Πρωτομαγιά

" ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ..." από το Θέατρο του Καταπιεσμένου

Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου παρουσιάζει τη συμμετοχική παράσταση Θεάτρου Φόρουμ " ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ...", το Σάββατο 2 Μαΐου στις 20.00, στο Στέκι Νεολαίας του Οργανισμού Πολιτισμού & Αθλητισμού Δήμου Βύρωνα (Βαϊνδηρίου 32, Πλατεία Ταπητουργείου, Βύρωνας). Είσοδος Ελεύθερη

“Είσαι έτοιμος να δώσεις τα πάντα για την δουλειά σου; Εργοδοτική αυθαιρεσία, τρομοκράτηση των εργαζομένων, καταστρατήγηση εργατικών δικαιωμάτων και επιδείνωση των όρων εργασίας. Υπάρχει αντίλογος; Η νέα μας παράσταση διεκδικεί πίσω τα δικαιώματα που έγιναν πολυτέλειες.”

*

Πληροφορίες για την ομάδα: Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου (ΘτΚ) δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2010. Τα μέλη της ομάδας αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή τους στην ομάδα σαν στοιχείο της κοινωνικής τους υπόστασης και είναι στην πλειοψηφία τους ερασιτέχνες. Πραγματοποιεί παραστάσεις Θεάτρου Φόρουμ, μία από τις τεχνικές του ΘτΚ του Augusto Boal. Η μέθοδος του ΘτΚ αποτελεί ακτιβιστικό εργαλείο με σκοπό την κοινωνική παρέμβαση.

Το Θέατρο Φόρουμ βασίζεται σε αληθινές ιστορίες όπου υπάρχει έντονη καταπίεση και αδικία. Για τον Boal δεν υπάρχουν σαφώς καθορισμένα όρια ανάμεσα σε θεατές και ηθοποιούς.   Όλοι είναι και τα δύο σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, καθώς ο θεατής είναι εκείνος που τελικά καλείται να ανέβει στην σκηνή και να ανατρέψει το τέλος της ιστορίας.  Ο θεατής καλείται να γίνει ηθοποιός (spect-actor) και να προτείνει μια πιθανή λύση ώστε να δοθεί τέλος στην καταπίεση. Η ομάδα λειτουργεί με βάση τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης. 

«Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης δεν σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις.» (Βoal, 2009).

 *

Επινόηση – Δημιουργία– Σκηνοθεσία: Όλη η ομάδα

Εμψύχωση: Χριστίνα Ζώνιου, Νάγια Μποέμη,  Σέργιος Κομπόγιωργας, Αλέξανδρος Γκόμεζ

Οργάνωση παραγωγής – Επικοινωνία: Χρήστος Καρυστινός, Σέργιος Κομπόγιωργας, Γιάννα Παπαδοπούλου, Μελίνα Πλαστή

Μουσική: Χρήστος Καρυστινός, Χάρις Οικονομίδου

Αφίσα: Φραντσέσκο  Μορέττι

Παίζουν: Δημήτρης Αποστολόπουλος, Kusha Barhami, Αλέξανδρος Γκόμεζ, Παντελής Ζαφειρίου, Γιώτα Θεοδωροπούλου, Κατερίνα Καλογερά, Χρήστος Καρυστινός, Μαρία-Άρτεμις Κολλινιάτη, Σέργιος Κομπόγιωργας, Νταϊάνα Κοσσενάκη, Μπάμπης Κουτουνίδης, Πέπη Μαργιόλη, Ήρα Παπαγεωργίου, Γιάννα Παπαδοπούλου, Βίκυ Πάντζιου, Ναντίνα Τσέκερη.

MΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ "ΤΑ ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΡΑΡ": Μια τραγωδία για τη στράτευση

Η θεατρική ομάδα «ανοικείωση» παρουσιάζει τη δεύτερη παραγωγή της. Το κλασικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Τα ντουφέκια της κυρίας Καράρ» επικαιροποιείται (με την προσθήκη Προλόγου και Επιλόγου), έτσι που ο δραματικός του πυρήνας να αφορά ζέοντα προβλήματα του σήμερα. 

Πρώτη παράσταση: Πρωτομαγιά 2015. Πρώτος κύκλος παραστάσεων: Όλα τα Σαββατοκύριακα του Μάη 2015 (2-3, 9-10, 16-17, 23-24 και 30-31 Μάη). Στο κτίριο της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ», Αγαθουπόλεως 65 και Αχαρνών. Ώρα έναρξης: 8:30 μμ. Είσοδος ελεύθερη.

Cine Λαμπηδόνα: «Νόρμα Ρέϊ»

Με αφορμή την εργατική Πρωτομαγιά, η ομάδα κινηματογραφικών προβολών του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα, σας καλεί την Πέμπτη 30 Απριλίου στις 8:30 μμ, στη Λαμπηδόνα, στην προβολή της ταινίας «Νόρμα Ρέϊ» του Άγγλου σκηνοθέτη Μάρτιν Ριτ με πρωταγωνιστές τους Σάλι Φιλντ, Ρομπ Λάϊμπμαν και Μπο Μπρίτζες. Η ταινία που χάρισε στη Σάλι Φιλντ το πρώτο της Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου είναι βασισμένη στη ζωή και τη δράση της εργάτριας Κρίσταλ Λι που αγωνίστηκε για καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο που εργαζόταν καθώς και στη δημιουργία εργατικού συνδικάτου.   

Υπόθεση: Μια εργάτρια σε βαμβακουργείο μιας κωμόπολης της Αλαμπάμα, η Νόρμα Ρέι (Σάλι Φιλντ) γνωρίζεται με το συνδικαλιστή Ρούμπεν Βαρσόφσκι (Ρομπ Λάιμπμαν) και ανακαλύπτει την εσωτερική της δύναμη, όταν απαιτεί καλύτερες συνθήκες στο χώρο της εργασίας της. Ο ξεσηκωμός των εργατών και μια απεργία οργανωμένη από τη Ρέι έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του πρώτου οργανωμένου εργατικού συνδικάτου της πόλης. Παράλληλα με τον αγώνα της για ίσα δικαιώματα η Νόρμα ερωτεύεται τον μέντορά της Ρούμπεν, κάτι που δημιουργεί προβλήματα στη σχέση της με το σύζυγό της Σόνι (Μπο Μπρίτζες).   

Η Νόρμα Ρέι του Μάρτιν Ριτ είναι μια ταινία βασισμένη στη ζωή της εργάτριας Κρίσταλ Λι Σάτον και στον δεκάχρονο αγώνα της προκειμένου να καλυτερέψει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στο βαμβακουργείο στο οποίο εργαζόταν, ιδρύοντας ένα εργατικό συνδικάτο. Την ιστορία αυτή διηγήθηκε ο ρεπόρτερ των New York Times, Χένρι Λάιφερμαν, στο μπεστ σέλερ του 1975 Crystal Lee, a Woman of Inheritance. Οι Χάριετ Φρανκ και Έρβιν Ράβετς βασίστηκαν στο μυθιστόρημα αυτό, προκειμένου να γράψουν το σενάριο αυτής της ταινίας που αποτελεί σύμβολο διεκδίκησης δικαιωμάτων από την πλευρά των εργαζομένων, αλλάζοντας το όνομα της ηρωίδας από Κρίσταλ Λι σε Νόρμα Ρέι.   

Πολύ καλή ταινία, η οποία είναι επίκαιρη, λόγω της σφοδρής επίθεσης που βιώνουμε ως  εργατική τάξη (έλληνες και μετανάστες) και λαός, από το ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο (Ευρωπαϊκή Ένωση). Ο δρόμος της οργάνωσης μας ως εργατική τάξη (γιατί οι περισσότεροι εργαζόμενοι είμαστε!) σε αγωνιστικά, ταξικά συνδικάτα, και του λαού σε αυτοοργανωμένες λαϊκές συνελεύσεις, είναι η μοναδική σοβαρή ελπίδα που έχουμε..

Το House of Cards και η ενσάρκωση του νεοφιλελεύθερου αμερικάνικου όνειρου

Ατέχνως

του 2310net //

Θα μιλήσουμε για μια από τις πιο δημοφιλείς σειρές των τελευταίων ετών, το House of Cards, και για το ρόλο της ως μηχανισμού προπαγάνδας. Σε γενικές γραμμές το στόρι της σειράς, για όσους δεν την έχουν δει, είναι το εξής: ο Φρανκ Αντεργουντ είναι ένας αδίστακτος πολιτικός, ο οποίος από Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Δημοκρατικών αναρριχάται σταδιακά και μεθοδικά στην Προεδρία των ΗΠΑ, έχοντας στο πλευρό του την φιλόδοξη σύζυγό του Κλερ και τον πιστό του υπάλληλο Νταγκ. Ενώ αρχικά η σειρά μοιάζει να προσφέρει μια σημαντική –ειδικά για τα επίπεδα των ΗΠΑ- κριτική της πολιτικής κατάστασης της υπερδύναμης στη συνέχεια περνάει σε μια ολοφάνερη ιδεολογική και προπαγανδιστική παρέμβαση. Άλλες φορές αυτό γίνεται με πρωτότυπο τρόπο και άλλες μοιάζει σαν μια κουραστική επανάληψη παλαιότερων ιδεολογημάτων που περνάν από ταινίες και σειρές. Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά:

Το «Άξιον Εστί» στο βωμό του κέρδους

Παντιέρα

του Ειρηναίου Μαράκη

Ο Σάκης Ρουβάς θα τραγουδήσει Μίκη Θεοδωράκη και το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη στο πλαίσιο του εορτασμού της Εργατικής Πρωτομαγιάς και με αφορμή τα 90α γενέθλια του μουσικοσυνθέτη. Να ποιά είναι η είδηση που μονοπώλησε το ενδιαφέρον αρκετού κόσμου περισσότερο κι από τη ληστεία των αποθεματικών σε δήμους και δημόσιους φορείς από την κυβέρνηση, περισσότερο κι απ” τις δολοφονίες των μεταναστών στη Μεσόγειο και από την έναρξη τη δίκης της Χρυσής Αυγής.

Η αισθητικοποίηση της πολιτικής

RPROJECT

του Νίκου Δασκαλοθανάση

Η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μόνη η πολιτική δράση το μπορεί. Όταν λοιπόν η πολιτική δράση «αισθητικοποιείται», τότε καθίσταται συμβολική, δηλαδή, εν πολλοίς, ακίνδυνη. Μια ομάδα μαυ­ρο­ντυ­μέ­νων αγο­ριών και κο­ρι­τσιών που κρα­τούν σιω­πη­λά εμπρός από το πρό­σω­πό τους ένα λευκό προ­σω­πείο έχει κα­τα­λά­βει την πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος δια­μαρ­τυ­ρό­με­νη για τα μέτρα λι­τό­τη­τας. Μια άλλη ομάδα, σε άλλη στιγ­μή, στέ­κε­ται αμί­λη­τη κρα­τώ­ντας αναμ­μέ­να κεριά μπρο­στά από τον κι­νη­μα­το­γρά­φο Ατ­τι­κόν, στο κέ­ντρο της Αθή­νας, για να εκ­δη­λώ­σει τη δια­μαρ­τυ­ρία της για την κα­τα­στρο­φή του κτι­ρί­ου κατά τη διάρ­κεια συ­γκρού­σε­ων δια­δη­λω­τών-αστυ­νο­μί­ας. Εκ­παι­δευ­τι­κοί, πάλι στο Σύ­νταγ­μα, περ­νούν γύρω τους αλυ­σί­δες, για να κα­ταγ­γεί­λουν την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή στο χώρο της παι­δεί­ας.

"Δεν έχω τίποτα": Αποσυναρμολόγηση του ανθρώπινου τοπίου

ΠΡΙΝ 

του Παναγιώτη Φραντζή 

Ο Έντουαρντ Μποντ στην αλλαγή του αιώνα, πριν από το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, έγραψε αυτό το έργο που δεν είναι τόσο πρόβλεψη του μέλλοντος όσο άσκηση πάνω σε σενάριο εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Ο κόσμος το 2077 είναι εφιαλτικός. Το περιβάλλον έχει αλλάξει τρομακτικά, οι θάλασσες έχουν συρρικνωθεί. Το νερό δεν επαρκεί για όλους. Οι πόλεις ελέγχονται από δυνάμεις καταστολής. Το παρελθόν έχει καταργηθεί. Οι άνθρωποι αυτοκτονούν ή δέχονται την αναμόρφωσή τους. Αυτοί που ζουν, ζουν μέσα στο φόβο, στη νεύρωση και στην καταστολή. Τα συναισθήματα δεν αναπτύσσονται ποτέ προς την πλευρά του άλλου. Μόνο απέναντι στην εξουσία. Φόβος και φιλοδοξία μοναδική η επιβίωση.