Η υπόθεση
Σε μια εργατική συγκέντρωση δολοφονείται ένας συνδικαλιστής και η
αστυνομία (για να του φορτώσει το έγκλημα;) συλλαμβάνει τον Σοφιανό,
έναν άνθρωπο του υποκόσμου και πρώην συνεργάτη της.
Όταν τον επισκέπτεται στην φυλακή ο Κριεζής, βουλευτής του συντηρητικού κόμματος (στον οποίο ο αδελφός του Σοφιανού εργάζεται ως σωφέρ), ο Σοφιανός αιχμαλωτίζει στο κελί του τον Κριεζή με την απειλή όπλου.
Αυτές τις μέρες συζητιέται στη Βουλή και ψηφίζεται στις 11 Φεβρουαρίου, νομοσχέδιο για την ενσωμάτωση της τροποποιημένης Ευρωπαϊκής οδηγίας για την παροχή υπηρεσιών στο οπτικοακουστικό τομέα («ν/σ Λιβάνιου», πρώην «Πέτσα»).
Στο νομοσχέδιο αυτό (άρθρο 8) εμπεριέχεται και εμπλουτίζεται ο ευρωπαϊκός τρομονόμος (άρθρα 187α, 187β – κυρώθηκε στη Βουλή το 2019). Με βάση το άρθρο 8 απαγορεύεται οποιοδήποτε υλικό που ανεβαίνει στο διαδίκτυο από δημιουργό - καλλιτέχνη ή ακόμα και από οποιοδήποτε χρήστη «να εμπεριέχει υποκίνηση σε βία ή μίσος & δημόσια πρόσκληση σε τρομοκρατικό έγκλημα».
Η πραγματικότητα για την εφαρμογή του τρομονόμου και στην τέχνη δεν παίρνει παρερμηνείες
Στην Ισπανία με βάση αντίστοιχη νομοθεσία, έχουν γίνει 76 διώξεις (πολλές από αυτές αφορούν καλλιτέχνες). Σε αρκετούς έχουν αποδοθεί ποινές φυλάκισης. Στίχοι τραγουδιού που λένε «Δεν θα καταφέρουν να με λυγίσουν» απέναντι στις ειδικές δυνάμεις, θεωρούνται έως και «ωραιοποίηση της τρομοκρατίας»!!
Στη Γερμανία από το 2019 και έπειτα, μουσικοί, συγγραφείς, εικαστικοί, ακαδημαϊκοί έχουν διωχθεί με βάση τον τρομονόμο, γιατί μέσα από το έργο τους κάνουν κριτική ενάντια στην πολιτική του Ισραήλ απέναντι στους παλαιστίνιους!! Ο τρομονόμος υιοθετήθηκε στη χώρα μας και μέσα στον νέο ποινικό κώδικα (που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και διατηρεί η ΝΔ) και δίνει ποινές φυλάκισης από 3 σε 5 χρόνια για «δημόσια απειλή» μέσω διαδικτύου.
Την ίδια στιγμή ο τρομονόμος αναφέρει γενικόλογα «αδικήματα γενικής διακινδύνευσης», «κατά της κοινής ειρήνης». Αποδεικνύεται πως το γενικότερο κυβερνητικό έργο έντασης τους αυταρχισμού και της καταστολής τους αφορά όλους, το ίδιο το ίδιο το λαϊκό κίνημα, τους φοιτητές, το καλλιτεχνικό έργο, τους ίδιους τους καλλιτέχνες! Με βάση το «νομοσχέδιο Λιβάνιου» πρώην «Πέτσα», το υλικό που αναρτάται στο διαδίκτυο όχι απλά θα λογοκρίνεται, θα «κατεβαίνει», αλλά ο δημιουργός του, ο χρήστης θα διώκεται ποινικά. Να αποσυρθεί άμεσα το απαράδεκτο άρθρο 8 του ''νομοσχέδιου Λιβάνιου'' πρώην «Πέτσα»!
Η ίδια επέλεξε να μοιραστεί δημόσια την τραυματική της εμπειρία, προκειμένου να γνωστοποιηθεί το γεγονός και τελικά η μαρτυρία της ενδυνάμωσε και άλλες γυναίκες που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Σε μια ψύχραιμη και ολοκληρωμένη τοποθέτηση, η Μπεκατώρου τονίζει την απουσία συναίνεσης καθ’ όλη την διάρκεια της πράξης, υπογραμμίζοντας τον ψυχολογικό εκβιασμό και την χειριστική συμπεριφορά του κακοποιητή της. Έτσι άλλες τέσσερις πρώην αθλήτριες έσπασαν την σιωπή τους, συγκεκριμένα η πρώην διεθνής πολίστρια και πρωταθλήτρια του τριάθλου Μάνια Μπίκοφ και η κολυμβήτρια Ραμπέα Ιατρίδου, κατήγγειλαν ότι υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση από γιατρούς σε ανάρτησή τους στο facebook. Στο ίδιο κλίμα, η αθλήτρια της Ιστιοπλοΐας, Μαρίνα Ψυχογιού καταγγέλλει την σεξουαλική παρενόχληση από παράγοντα της Ομοσπονδίας και η αργυρή ολυμπιονίκης, Νίκη Μπακογιάννη κατήγγειλε ότι είχε δεχτεί παρενόχληση – ανήθικη πρόταση από παράγοντα του ΣΕΓΑΣ όταν εκείνη ήταν 29 ετών.
Είμαστε μαζί με τη Ζέτα, είμαστε μαζί με όλες όσες τολμούν να μιλήσουν για τις αντεργατικές, παραβιαστικές, κακοποιητικές και σεξιστικές συμπεριφορές που γίνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των σχολών και των θεάτρων. Στεκόμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή βίας ασκείται πάνω μας! Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της καθεμιάς μας να μιλήσει όποτε η ίδια το επιλέξει, γιατί το τώρα της καθεμιάς δεν χωράει καμία ερώτηση, καμία αμφισβήτηση. Γιατί αυτό είναι μόνο η αρχή.
Είμαστε απέναντι σε κάθε κυρίαρχη λογική και έκφραση της. Καμιά ανοχή, είμαστε αποφασισμένες και είμαστε πολλές. Η πατριαρχία μας θέλει σιωπηλές και ο καπιταλισμός μας θέλει μόνες. ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΜΑΣ ΜΟΝΕΣ. Θα μας βρείτε απέναντι σας. ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ!
Το Περιοδικό | 5 ταινίες και 5 σειρές μιας "γεμάτης" κινηματογραφικής και τηλεοπτικής δεκαετίας
Αποχαιρετώντας μια «γεμάτη» δεκαετία, σε πολιτικά και κοινωνικά συμβάντα, δεν θα μπορούσε να λείψει μια ανασκόπηση σε έργα της μικρής και μεγάλης οθόνης. Κοινός παρονομαστής αυτής της δεκαετίας αποτελεί ο κυνισμός και η αποδόμηση όλων των πτυχών της ζωής, ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης του ιδεολογήματος του (από καιρό) ξεπερασμένου «αμερικάνικου ονείρου». Έτσι, οι χαρακτήρες είναι βυθισμένοι σε υπαρξιακά τέλματα και τοποθετούνται πολλές φορές σε δυστοπικά σύμπαντα, που μοιάζουν ειρωνικά με την δική μας πραγματικότητα. Αρκετές από τις παρακάτω προτάσεις δημιούργησαν την δική τους κινηματογραφική γλώσσα και συνέβαλλαν καθοριστικά στο να εξελιχθεί το είδος και να εκφράσει τις σύγχρονες τάσεις.
Zenfolio / ANOIXTA photography | Φωτογραφίες από πολιτικές/κινηματικές στιγμές που σημάδεψαν τις τοπικές κοινωνίες στην Κρήτη!
ΠΡΙΝ | Αρνούμαστε να γίνουμε οι «καλλιτέχνες του zoom»
Με τεράστιες δυσκολίες, μεγάλα προβλήματα και χωρίς καμία επίσημη ενημέρωση από το υπουργείο Πολιτισμού συνεχίζουν τις σπουδές τους διαδικτυακά νέες και νέοι σπουδάστριες-ες της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας.
Οι σπουδαστές ήρθαν σε επικοινωνία και ανταλλαγή προβληματισμών, κατανοώντας πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι κοινά και πως η εξεύρεση λύσης θα πρέπει να αφορά το σύνολο των σχολών. Όπως τονίζουν τα μαθήματα χορού, κίνησης, υποκριτικής, σκηνοθεσίας, φωνής και αγωγής λόγου, που αποτελούν και τον βασικό κορμό των μαθημάτων του εκάστοτε προγράμματος σπουδών, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ουσιαστικά.
Όταν το κράτος αντιμετωπίζει εκδικητικά έναν κρατούμενο ακυρώνοντας κανονισμούς και νόμους που το ίδιο έχει θεσπίσει, όταν έχει εξαντλήσει όλα τα μέσα άμυνας που έχει στη διάθεσή του, τότε ο κρατούμενος καταφεύγει στην έσχατη μορφή αντίδρασης: την απεργία πείνας. Το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι δίκαιο και η διαμαρτυρία του εύλογη.
Εκατοντάδες άνθρωποι τάσσονται ενάντια στις απροκάλυπτες εις βάρος του μεθοδεύσεις, συνεχίζοντας να υπογράφουν το σχετικό ψήφισμα. Οι πρωτοβουλίες που σπάνε τη σιωπή, πυκνώνουν:
Κείμενο υπογραφών Καλλιτεχνών – Διανοουμένων
Η απεργία πείνας αποτελεί ιστορικά πάντα “αποκοτιά” καθώς ο απεργός πείνας βουλητικά επιβάλλει στον εαυτό του την αντιστροφή του βασικού ενστίκτου της ζωής, της αυτοσυντήρησης. Προκειμένου να διασώσει την αξιοπρέπειά του, θέτει σε κίνδυνο ακόμα και αυτό το αδιαπραγμάτευτο όριο της σωματικότητας.
Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο, εκπροσωπούμενοι κι εκπροσωπούμενες από την ταυτότητα «καλλιτέχνες – διανοούμενοι» αισθανόμαστε ότι αυτή η συνθήκη μας αφορά. Σήμερα που ο ολοκληρωτικός έλεγχος είναι η κατάσταση των πραγμάτων, που οι κατακτήσεις χάνονται και οι νόμοι καταπατούνται, που η κατάσταση εξαίρεσης είναι ο κανόνας, αναγορεύεται σε ύψιστο χρέος ο σεβασμός και η υπεράσπιση της ετερότητας ως μέρος της απο κοινού αλήθειας των ανθρώπων.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 8 Γενάρη ζητώντας απλώς να εφαρμοστεί και γι αυτόν ο νόμος. Για μια ακόμα φορά οδηγείται να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του, να βλάψει ανεπανόρθωτα την υγεία του. Η κοινωνία δεν μπορεί να μένει σιωπηλή απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη, έσχατη επιλογή ενός κρατουμένου που, ακόμα και μετά από 18 χρόνια φυλακής, δέχεται μια παράλογη επίθεση στο πρόσωπό του κάθε φορά που ασκεί ή διεκδικεί τα δικαιώματα που είναι αυτονόητα για κάθε φυλακισμένο.
Η Πολιτεία δεν μπορεί να μένει σιωπηλή όταν εγκαλείται για φωτογραφικές διατάξεις, για παραβίαση των νόμων που η ίδια θέσμισε, για χειρισμούς που δημιουργούν υπόνοιες εκδικητικής συμπεριφοράς και αναιτιολόγητης επιβάρυνσης της θέσης ενός φυλακισμένου. Ενός ανθρώπου δηλαδή που βρίσκεται υπό την εποπτεία της, υπόκειται στους νόμους της και που η υγεία και η ζωή του είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία της.
Αυτό που ζητάει ο απεργός είναι να γυρίσει στο υπόγειο κελί του Κορυδαλλού όπου κρατήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, κάτι που ο νόμος προβλέπει, και να σταματήσει ο πόλεμος που συνεχώς δέχεται χωρίς να γίνεται αντιληπτό ποιά στάση του χρεώνεται που να τον δικαιολογεί. Το αίτημά του είναι δίκαιο και η διαμαρτυρία του εύλογη. Δεν ζητάει κάποια ειδική μεταχείριση αλλά την εφαρμογή των νόμων.
Τα αιτήματα του Δημήτρη Κουφοντίνα πρέπει να γίνουν δεκτά τώρα, για να μη δοκιμαστεί περισσότερο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και για να διασωθεί η ευαισθησία και η τιμή της κοινωνίας μας που κινδυνεύει να χρεωθεί μια απευκταία εξέλιξη. Γιατί σε τελική ανάλυση, όχι μόνο ο νομικός πολιτισμός αλλά και το ήθος μιας κοινωνίας κρίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις!
Νίκος Ντάλας – ηθοποιός
Ντόρα Χρυσικού – ηθοποιός
Πασχάλης Παπατσαρούχας – ηθοποιός
Σήφης Πολυζωίδης – ηθοποιός
Γιώργος Μακρής – σεναριογράφος, ηθοποιός
Ελένη Ευθυμίου – σκηνοθέτης, ηθοποιός
Δημήτρης Παπασταμάτης – σκηνοθέτης
Ερρίκος Μηλιάρης – ηθοποιός
Χάρης Τζωρτζάκης – ηθοποιός
Έκτορας Λιάτσος – ηθοποιός
Δημήτρης Ζάχος – σκηνοθέτης
Δημήτρης Ραφαήλος – ηθοποιός
Κώστας Παπακωνσταντίνου – σκηνοθέτης, ηθοποιός
Κωνσταντίνος Μωραϊτης – ηθοποιός
Ελισσαίος Βλάχος – ηθοποιός
Νέλη Μποφίλιου – ηθοποιός
Παύλος Κατσιβέλης –μουσικός
Αλέξης Καλοφωλιάς – μουσικός, μεταφραστής
