Τάκης Κωνσταντακόπουλος: "Τα Μαντεμοχώρια". Μουσική Δημήτρης Λάγιος - Στίχοι Φώντας Λάδης, από την Συλλογή 3. Επιμέλεια ορχήστρας Δημήτρης Παπαγγελίδης. Στην Συλλογή 3 περιέχονται 21 σχετικά άγνωστα τραγούδια σημαντικών δημιουργών, όπως για παράδειγμα ο Μάνος Λοΐζος, ο Δημήτρης Λάγιος, ο Μάνος Ελευθερίου αλλά κι από τους ενεργούς ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Ανδρέας Πρέζας, ο Χρύσανθος Μουζακίτης, ο Μιχάλης Τερζής και άλλοι πολλοί από την νεότερη γενιά.
db projekt είναι το ηλεκτρονικό side project του Δημήτρη Μποτή (Magic de Spell) όπου συνεργάζεται με φίλους. Μας πρωτοσυστήθηκε τον Οκτώβρη του 2012 με το «Σύντροφέ μου» στην πρώτη συλλογή της ΤΕΚ «Μέρες από Ατσάλι» ενώ συμμετείχε και με το «Σιωπηλή Συνενοχή» στη δεύτερη συλλογή «…Δεν θα Πεθάνει μόνος, Τσάκισέ τον» (Ιανουάριος 2014).
To πρώτο μέρος της νέας του παρουσίας είναι η συνεργασία του με τον Νίκο Μακράκη (Fiummy Lee) στο digital single Demerol Flow. Το τραγούδι είναι βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Χαραλαμπόπουλου, που περιέχεται στη συλλογή «προσωπικές εξηγήσεις για την πολιτική απουσία των ερώτων» (αυτοέκδοση). Ο τίτλος μπορεί να αναφέρεται στο θρυλικό οπιοειδές που ξεκίνησε σαν αναλγητικό για να καταλήξει υποκατάστατο της μορφίνης, ωστόσο δεν υπάρχει στο σώμα του ποιήματος καθώς αντικαθίσταται από τον χρόνο. Η διαρκής επίπονη μετάθεση μεταξύ ανακούφισης και πόνου σε ένα μέλλον που διαφεύγει, αντλεί την ιδέα της από τα ρεύματα του cyberpunk και της underground κουλτούρας, από τη δεκαετία του ’60 κι έπειτα.
Η μουσική προσέγγιση είναι minimal, βασισμένη σε αναλογικά synth με επιρροές από πρώιμα έργα της underground σκηνής της Αθήνας κυρίως της δεκαετίας του ‘80. Την σκοτεινή του πινελιά βάζει στο μπάσο και τα «vibes» ο Γιώργος Σκαρλάτος (ex Magic de Spell, Art Telepaths). To artwork του βίντεο είναι της Εύης Χαραλαμποπούλου όπου μέσω μιας ασπρόμαυρης προσέγγισης και handmade animated gif, δημιουργείται η αίσθηση πως το τραγούδι δεν ανήκει σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Links
- Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=pY9RRkkxakM
- Spotify: https://open.spotify.com/album/2YqlbKJqY4JHyWfZ6YqGSD
Μπορείτε να κατεβάσετε το τραγούδι χωρίς αντίτιμο από το Bandcamp https://dbprojekt.bandcamp.com/track/demerol-flow
db projekt Facebook Page: https://www.facebook.com/DB-projekt-102048585551268
Evi's instagram Page: https://www.instagram.com/fridayismyname/
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΚΡΑΒΑΣ, Ταϋγέτου 60 και Πασσώβ, Αθήνα | Σάββατο 24 Ιουλίου 2021, ώρα 8.30μ.μ.,
"ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ" - σε μουσική ΛΙΝΟΥ ΚΟΚΟΤΟΥ
και ποίηση ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ
Ένα μεγάλο μουσικό πολυθέαμα για την ιστορία του Ελληνικού λαού με άξονα την Επανάσταση του 1821, θα παρουσιαστεί πρώτη φορά φέτος στο Δημοτικό Θέατρο της Γκράβας (Ταϋγέτου 60 και Πασσώβ), το Σάββατο 24 Ιουλίου, στις 8:30 το βράδι. Το πολυθέαμα βασίζεται στο έργο "Το Ποτάμι" των δυο γνωστών δημιουργών, που στην πρώτη κυκλοφορία του σε δίσκο ερμήνευσε η αλησμόνητη Σωτηρία Μπέλου. Στην φετινή παρουσίαση του, στο θέατρο Γκράβας το έργο ερμηνεύουν δύο σπουδαίοι τραγουδιστές, ο Γιώργος Μεράντζας και η Σοφία Παπάζογλου, με τη συνοδεία εξαμελούς ορχήστρας. Συμμετέχει ο Δημήτρης Κανέλλος. Η επιμέλεια της ορχήστρας είναι του Γιάννη Παπαζαχαριάκη.
Τα τραγούδια του έργου μεταφέρουν συμπυκνωμένα στη συνείδηση του θεατή-ακροατή τον καημό της Ρωμιοσύνης, τα όνειρα του ελληνικού λαού και τη λαχτάρα του για ένα καλύτερο μέλλον. Το πολυθέαμα πλαισιώνεται από σύντομα κείμενα Ελλήνων και ξένων ιστορικών, περιηγητών και λογοτεχνών, καθώς και αφηγήσεις αγωνιστών τού 1821 και αναφορές φιλελλήνων.
Στην παράσταση συμπράττουν σκηνοθέτης, αφηγητής, ιστορικός σύμβουλος και χορογράφος, ενώ προβάλλονται στην οθόνη σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα. Παράλληλα θα ακουστούν και άλλα τραγούδια, προεπαναστατικά, δημοτικά και έντεχνα, που έχουν αγαπηθεί και ταυτιστεί με την Επανάσταση του 1821. Εισιτήρια ενίσχυσης για την παράσταση στην τιμή των 10 ευρώ, θα προπωλούνται από την Ticket Services και τα καταστήματα Public, καθώς και στην είσοδο του θεάτρου, το βράδι της συναυλίας.
2 χρόνια διακυβέρνησης μιας κάστας πολιτικών φερέφωνων του Κεφαλαίου, που επέστρεψε να συνεχίσει ό,τι διεκόπη από τον ΣΥΡΙΖΑ μιας και το αστικό κράτος έχει συνέχεια, με τους διαχειριστές του απλώς να εναλλάσσονται, υποκρινόμενοι ότι έχουν διαφορές, μα στην ουσία παραμένουν ορκισμένοι πιστοί των συμφερόντων της ολιγαρχίας και των οικονομικά ισχυρών αφεντικών τους.
Φίλες και φίλοι:
Σας στέλνουμε τη συγκεκριμένη επιστολή, γιατί θεωρούμε πως η ευαισθησία
των καλλιτεχνών μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην οριστική
κατοχύρωση των θεάτρων Βράχων στο δημόσιο και στους δήμους. Δημόσιες
τοποθετήσεις με στόχο τη μη παραχώρησή τους στους ιδιώτες, έχουν τη
δύναμη αφενός να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν την κοινωνία
για την υπεράσπιση των χώρων πολιτισμού και αφετέρου να συμβάλλουν σε
αυτό τον αγώνα.
Αντιλαμβανόμαστε ωστόσο, ότι η ενημέρωση που λάβατε από τους Δήμους Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού είναι ελλιπής και επιλεκτική. Για το λόγο αυτό, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να σας ενημερώσουμε ότι μαζί με τα Θέατρα Βράχων βρίσκεται σε κίνδυνο και το σύνολο
του λόφου Κοπανά ο οποίος αποτελεί έναν ενιαίο αισθητικό και
λειτουργικό χώρο δασικής προστασίας. Η απόφαση 4891/2020 του Εφετείου
που δικαιώνει τους ιδιώτες, ταυτόχρονα τους παραχωρεί 104 στρέμματα από
τη συνολική έκταση του λόφου που κινδυνεύει. Εντός των 104 αυτών στρεμμάτων βρίσκονται τα Θέατρα Βράχων, τα γήπεδα, καθώς και χώροι αναψυχής και περιπάτου. Επιπλέον, η απόφαση του εφετείου χαρακτηρίζει συνολικά
τον Λόφο Κοπανά ως αυτόνομο λόφο που δεν πρέπει να βρίσκεται σε
καθεστώς προστασίας, ανοίγοντας τον δρόμο της τσιμεντοποίησης και
εκμετάλλευσης του λόφου από επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αυτή η απόφαση μαζί με τον αποχαρακτηρισμό του δασικού χαρακτήρα Λόφου ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την ιδιωτικοποίηση και δόμηση
όλης της δασικής έκτασης του Λόφου Κοπανά. Άρα το θέμα αφορά, όχι μόνο
τα Θέατρα Βράχων και τα γήπεδα -που χωρίς ελεύθερο και αδόμητο τον
περιβάλλοντα χώρο δύσκολα μπορούν να λειτουργήσουν- αλλά όλο το λόφο. Οι
δημοτικές αρχές Βύρωνα και Δάφνης - Υμηττού, αποκρύπτουν το γεγονός και
παραπληροφορώντας τον κόσμο και τους φορείς, περιορίζονται σε
δικαστικές ενέργειες, συναντήσεις με πολιτικούς αρχηγούς και συλλογή
υπογραφών για «διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος στην περιοχή των
Θεάτρων Βράχων που αποτελεί μια όαση πολιτισμού, αθλητισμού και
αναψυχής». Η τακτική αυτή πιθανόν να βασίζεται σε πολιτικές
διαβεβαιώσεις ότι θα βρεθεί τρόπος παραχώρησης των εγκαταστάσεων στους
δήμους.
Το
αποτέλεσμα όμως αυτής της τακτικής, δεν αναδεικνύει το πραγματικό
πρόβλημα, δηλαδή την αμφισβήτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας, της δασικής
προστασίας, της απαγόρευσης δόμησης, της ελεύθερης πρόσβασης και δεν
οδηγεί στην οριστική κατοχύρωση του δημόσιου, δασικού, κοινωνικού του
χαρακτήρα του Λόφου. Ανοίγει τον δρόμο στα επιχειρηματικά συμφέροντα,
παρακάμπτει τις συνέπειες του αποχαρακτηρισμού, της καταστροφής και της
εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και σε άλλες περιοχές.
Ο Λόφος Κοπανά ανήκει στον ορεινό όγκο του Υμηττού. Είναι δημόσια δασική έκταση και τώρα βρίσκεται σε καθεστώς προστασίας. Στόχος του αγώνα μας είναι τόσο η οριστική και αμετάκλητη κατοχύρωση του δημόσιου, δασικού, κοινωνικού του χαρακτήρα όσο και η κατοχύρωση της ιδιοκτησίας και των εγκαταστάσεων πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής που βρίσκονται σε αυτόν, στο δημόσιο και στους δήμους.
Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία κατοίκων για την υπεράσπιση του Λόφου Κοπανά, ενημερώνει τους ανθρώπους της Τέχνης και του Πολιτισμού και τους καλεί να πάρουν θέση και να στηρίξουν το αίτημα συνολικά: Ο
ΛΟΦΟΣ ΚΟΠΑΝΑ να παραμείνει δασικός, ελεύθερος, κοινωνικός. ΝΑ
ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ όλη η έκτασή του στο δημόσιο, μαζί με τις εγκαταστάσεις
πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής!
Οι πορφυρογέννητοι
Μέσα στο άγριο χάραμα, θεέ μου, τι καψόνι,
σαν ο πορφυρογέννητος κοιτάζει απ’ το μπαλκόνι,
το Μπάντεν-Μπάντεν δεν θωρεί μήτε και το Παρίσι,
το μαύρο τούτο ριζικό ποιός να το τραγουδήσει.
Δεν βλέπει Μέλανα Δρυμό και Βυρτεμβέργη-Βάδη,
την “Aston Martin” που ζητά, δεν βρίσκει στο σκοτάδι.
«Ωρέ, που ξύπνησα, mon Dieu, τι βάσανο με βρήκε»,
στο Κολωνάκι, κάθιδρος στο ρετιρέ του μπήκε.
«Το πρώτο φως που δεν αργεί, την πλέμπα θα φωτίσει.
Τι κοιλιόδουλος λαός, έχω αγανακτήσει.
Κι αφού δεν έχουνε ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι,
της Σοβιετίας η κακιά σκουριά εδώ δεν πιάνει.
Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι.
Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι.
Μα τον Σύνδεσμο των Βιομηχάνων.
Πού να σταθείς, φτωχή μου ελίτ, χωρίς να σε μολύνουν,
σαν κατσαρίδες, τρωκτικά τρέχουν και δεν σ’ αφήνουν
στην Ικαριά να ξεχαστείς, στην Πάρνηθα να παίξεις,
μήτε και “Harrods” να χαρείς, τι άλλο να αντέξεις;
Μπατίρια, ανεπρόκοποι, μισθο-εξαρτημένοι,
τεμπέληδες, ξυπόλυτοι, φτωχοί αφιονισμένοι,
ιθαγενείς ζητάνε ΜΕΘ και μόνιμες προσλήψεις,
ακόμα και επίταξη, χωρίς να ’χουνε τύψεις.
Δώσ’ τους τα καθρεφτάκια τους, Κυριάκο, να λουφάζουν.
Πες τους πως το δεκάωρο είναι για να ρεμβάζουν.
Τί τυραννία, τί μπελάς στα αστικά σαλόνια,
φέρουνε βάρος σαν φορούν οι άριστοι γαλόνια.
Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι.
Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι».
Άιντε, βρε Υπεραστικοί, για βάλτε ένα χεράκι,
τούτοι οι πορφυρογέννητοι ζητάνε τραγουδάκι.
Κι όσο ο λαός ανέχεται τ’ αφ’ υψηλού τους φρύδια,
να ’χει σκοπό να τραγουδά για πορφυρένια αρχίδια.
Συνέντευξη του Μιθριδάτη στην εκπομπή
"Βουτηγμένοι στον βούρκο" της ΕΡΤ Open:
«Σε καιρούς κρίσης, η ποίηση πρέπει να έχει την αποδοχή του λαού, αντί να περιχαρακώνεται σε μια μικρή παρέα ποιητών, κριτικών και αναγνωστών υψηλού αισθητισμού που γράφουν ή διαβάζουν ποίηση κοιτάζοντας τον καθρέφτη», έγραφε πριν λίγο καιρό ο ποιητής Ντίνος Σιώτης.
Σε καιρούς παρατεταμένης κρίσης, σαν τους τωρινούς, που η οικονομική και εργασιακή ανασφάλεια συνυπάρχει με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και τη σκιά της ασθένειας και του θανάτου (βλέπε covid), έχουμε ανάγκη τις λέξεις, τα λόγια, την ποίηση, τα τραγούδια. Κυρίως έχουμε ανάγκη όχι τα ηρωικά άσματα του χθες αλλά τα τραγούδια του σήμερα, αυτά που μιλούν για τους εφιάλτες και τις ελπίδες μας —εφόσον αυτές υπάρχουν.
