Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17, της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου | ερμηνεύουν: Ηλιάνα Μαυρομάτη - Ισίδωρος Πάτερος

            Η παράσταση Αθηνά Χατζηεσμέρ, ετών 17 σε κείμενο της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου, ανεβαίνει για λίγες παραστάσεις στη Σκηνή Black Box του Επί Κολωνώ.  Η παράσταση έκανε πρεμιέρα το Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015 και θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016.

Παιδί προσφύγων από την Ιωνία, η Αθηνά Χατζηεσμέρ ή Εσμερίδου

γεννήθηκε το 1927 και έζησε στον Ταύρο. Έφηβη ακόμα, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και αγωνίστηκε μαζί με χιλιάδες νέους για μια ελεύθερη από τους φασίστες κατακτητές Ελλάδα και μια πιο δίκαιη κοινωνία. Στις 2 Οκτωβρίου 1944, στα 17 της χρόνια, και, αφού βασανίστηκε για να καταδώσει τους συναγωνιστές της, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, λίγες μέρες πριν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων  από την Αθήνα.

Τέσσερις νέοι καλλιτέχνες, με όχημα την ιστορία της Αθηνάς, συμπράττουν και συνομιλούν με το νέο άνθρωπο εκείνης της εποχής,  ερευνώντας τις συνθήκες και το ήθος που οδηγούν στην αντίσταση και την επανάσταση.

Μέσα από τις αναμνήσεις, τις σκέψεις, τις αισθήσεις και τις μουσικές

παρακολουθούμε τις άχρονες στιγμές που συνθέτουν το ψυχικό και το

πνευματικό τοπίο της Αθηνάς. Ένα σώμα που έχει υποστεί βασανισμό και επανατοποθετείται στον χώρο και στον χρόνο. Ένα πνεύμα που ανατροφοδοτείται από την αγάπη για τη ζωή και δυναμώνει με το όραμα της απελευθέρωσης:

«Έρχεται η απελευθέρωση, σιμώνει! Και τότε στα γαλάζια ταμπελάκια των δρόμων θα μπουν τα ονόματα των δικών μας ηρώων. Οδός Ηλέκτρας Αποστόλου, οδός Νικόλαου Σουκατζίδη, οδός Γιάννη Ιωακειμίδη ετών 17. Και σαν περάσει λίγος καιρός ακόμη, θ’ αλλάξουν κι αυτά μαζί μ’ ολάκερο τον κόσμο. Ανάγκη για ήρωες δε θα υπάρχει πια. Τα παιδιά θα παίζουν μπάλα στη συμβολή των δρόμων ευτυχίας και λαού».

Τον ρόλο της Αθηνάς θα ερμηνεύσει η Ηλιάνα Μαυρομάτη, μαζί της στη σκηνή και ο μουσικοσυνθέτης Ισίδωρος Πάτερος. Το έργο υπογράφει η Θαλασσιά Αντωνοπούλου.

Συντελεστές

                                                   Κείμενο:    Θαλασσιά Αντωνοπούλου

                                            Σκηνοθεσία:    Φαίδρα Σούτου, Ηλιάνα Μαυρομάτη,

                                                                    Ισίδωρος Πάτερος

                       Καλλιτεχνικός σύμβουλος:  Σάββας Στρούμπος

                 Δραματουργική επεξεργασία:    Η ομάδα

                              Πρωτότυπη Μουσική:    Ισίδωρος Πάτερος

                                  Επιμέλεια Κίνησης:    Φαίδρα Σούτου

                                              Κοστούμια:    Λένα Καφαντάρη

                                                Φωτισμοί:    Δημήτρης Σταμάτης

                                         Φωτογραφίες:    Μυρτώ Κουτούλια

                                                   Τρέιλερ:    Σήφης Στάμου

                                                               

                                                               

Ερμηνεύουν 

   Ηλιάνα Μαυρομάτη, Ισίδωρος Πάτερος

                                 Δείτε το trailer της παράστασης: https://youtu.be/o6rCVRtTYIA

Κοινωνικό Κέντρο Βύρωνα: Συζητήσεις στο Ανοιχτό Κοινωνικό Πανεπιστήμιο κάθε Κυριακή. Τωρινή ενότητα: "Τέχνη και λαϊκή κουλτούρα"

Την Κυριακή 29-11 στις 11 πμ., στην Λαμπηδόνα ξεκινάει η ενότητα «Τέχνη και Λαϊκή Κουλτούρα». Η πρώτη παράδοση έχει τίτλο «εισαγωγή στην Ανθρωπολογία της Τέχνης» και εισηγητής θα είναι ο Σωτήρης Δημητρίου. Ακολουθεί ολόκληρη η εισήγηση: 

ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Πώς Διαμορφώθηκε η θεωρία για την τέχνη, η αισθητική 

Η τέχνη δεν συνιστά καθολικό φαινόμενο της ανθρωπότητας –όπως είναι το εργαλείο, η γλώσσα, η συγγένεια, ο καταμερισμός κ.ά. Υπάρχουν κοινωνίες που δεν έχουν ονομασία για την τέχνη, όπως επίσης και κοινωνίες που δεν έχουν ούτε τέχνη, όπως π.χ. η αρχαία Σπάρτη. Η τέχνη δεν είναι ούτε και αιώνιο στοιχείο. Έχει στενή εξάρτηση με την κουλτούρα της κοινωνίας που την παράγει, γι’ αυτό κάθε πολιτισμός δεν κατανοεί την τέχνη των άλλων λαών. Πριν την Αναγέννηση στη Δύση και πριν την Τουρκοκρατία στην Ελλάδα, έλειωναν τα αρχαία μνημεία –του Φόρουμ και του Ολυμπίου Διός- για να κάνουν ασβέστη, οι Ευρωπαίοι δεν κατανοούσαν το γιαπωνέζικο θέατρο Νο και μέχρι το 1910 οι λευκοί θεωρούσαν αδιανόητο ότι υπήρχε «πρωτόγονη τέχνη». Τα μνημεία τέχνης αποτελούν έμβλημα της κάθε κουλτούρας, συμβολική έκφραση της πολιτικής δύναμής της. Γι’ αυτό, πολλοί πολιτισμοί κατέστρεφαν τα μνημεία τέχνης των άλλων πολιτισμών με βανδαλισμούς. 

Οι Ισπανοί και Πορτογάλοι κατέστρεψαν τα μνημεία των Ινδιάνικων πολιτισμών, τον 16^ο αιώνα, και οι Χριστιανοί κατέστρεψαν τους αρχαίους ναούς και μνημεία, εκτός από τα αγάλματα που τα θεωρούσαν εμψυχωμένα και τα φοβόντουσαν. Σκοπός της ανθρωπολογίας είναι να μελετήσει συγκριτικά το φαινόμενο της τέχνης και να απομυθοποιήσει τη σημασία που του έχει δώσει,  η κουλτούρα μας.

συνέχεια...

Συναυλία Υποστήριξης στους Πρόσφυγες 27/11 Αθήνα

DOWNLOAD
http://www.toxica-apovlita.gr/discography/index.html

MYSPACE
https://myspace.com/toxika_apovlita

YOUTUBE
www.youtube.com/ToxicaApovlita

TWITTER
www.twitter.com/ToxikaApovlita

ΠΜΣ: Να μην εκδοθούν οι 5 φοιτητές στην Ιταλία

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ»

Σαπφούς 10 – Αθήνα, τηλ.: 210.3213694, 210.3215246, φαξ : 210.3240827

Website : www.pmu.gr - e-mail : pmu@pmu.gr 

26/11/2015, ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Ε.Ε. με την συνεργασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά τις τελευταίες μέρες σε νέα προκλητική επίθεση στα λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα. Με πρόσχημα την τρομοκρατία η κυβέρνηση ενεργοποίησε το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και την ημέρα της Πανελλαδικής Απεργίας προχώρησε στη σύλληψη 5 Ελλήνων φοιτητών, των οποίων η Ιταλική δικαιοσύνη ζητάει την έκδοση για συμμετοχή σε επεισόδια την 1/5/2015 που έγιναν στο Μιλάνο σύμφωνα με το κατηγορητήριο. 

Είναι φανερό ότι στόχος της Ε.Ε. και της κυβέρνησης, που δεν εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα αλλά την πάση θυσία ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, δεν είναι το χτύπημα της τρομοκρατίας. Είναι το χτύπημα του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, ο εκφοβισμός του λαού, των εργαζομένων και της νεολαίας.

Απαιτούμε:

·        Να μην εφαρμοστεί το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης των 5 φοιτητών.

·        Να μην εκδοθούν οι 5 φοιτητές στις Ιταλικές αρχές.

Για το Δ.Σ.

                            Ο Πρόεδρος                                Ο Γ. Γραμματέας

            Βασίλης Παρασκευόπουλος                   Κώστας Σταυρόπουλος

Φώντας Λάδης: Πολυτεχνείο 1973-Τέσσερα τραγούδια και δυο παραλλαγές

ΤΑΝΚΣ ΘΑ ΣΤΕΙΛΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 Το ψωμάκι έχω χορτάσει

μα δεν χόρτασα τον ύπνο.

Πίνω σε χρυσό ποτήρι

μα τον ήλιο έχω ξεχάσει.

Απ’ το σπίτι στο γραφείο

κι από κει στο μαύρο αμάξι.

Χίλιοι αστυφυλάκοι γύρω

κι εκατό μοτοσικλέτες.

Τανκς θα στείλω στην Αθήνα

και στα Μέγαρα μπουλντόζες

και στην Κύπρο πέντε φίλους

νύχτα τον παπά να σφάξουν.

***

    ΑΧΟΣ ΒΑΡΥΣ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ

    Αχός βαρύς ακούγεται
     κι ερπύστριες κυλάνε.

Πατήσια κι Αμπελόκηποι

καίγoνται σα λαμπάδες.

      

Ξένοι δεν είναι τούτοι εδώ.

Eλληνικά μιλάνε.

Όπου μωρό πυροβολούν,

όπου γυναίκα ρίχνουν.

Βαρούν ντουφέκια από παντού,

βαρούν τα πολυβόλα.

Σφαλούν πορτοπαράθυρα.

Στο δρόμο κάποιος τρέχει.

Καρδιά, για πάψε να χτυπάς,

καρδιά, που πας να σπάσεις.

Η πόλη τούτη είν’ άπαρτη.

Τα σπίτια είναι δικά μας.

 ***

 ΜΕΓΑΡΑ

 Τουτ’ η ελιά που χάλασες, έχει κακές τις ρίζες.

Κι αν την σκεπάσεις σίδερο, κι αν τήνε χτίσεις πέτρα,

θε ν’ ανασαίνει μες στη γη, θε να μαζεύει πόνο,

θε να μιλά μερόνυχτα, μέχρι να την ακούσουν.

Κι αν χτίσεις φάμπρικα τρανή, θ’ ακούσουν οι εργάτες.

Κι αν χτίσεις ταρσανά βαθύ, θ’ ακούσουν οι μαστόροι.

Κι αν την αφήσεις ξέσκεπη, μπροστά σου θα ‘ναι πάντα.

Τουτ’ η ελιά που χάλασες, αυτή θα σε χαλάσει.

***

    ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973

  

Μεριάσανε τα σύννεφα κι ο ήλιος κατεβαίνει

κι ένα μικρό μελαχροινό φυσάει μες στο σουράβλι.

Η πίκρα είναι στο στόμα του, στα μάτια πάλι η πίκρα

κι ένα ντουφέκι δίπλα του, παλιό και πλουμισμένο.

Ξανοίγει πάλι ο ουρανός κι ο ήλιος κατεβαίνει

κι ένα μικρό μελαχροινό κοιτάζει και σωπαίνει.

Κάτι είναι σα χαρούμενο, κάτι σα θυμωμένο

κι ένα ντουφέκι δίπλα του, παλιό και πλουμισμένο.

 ***

 ΣΤΕΙΛ’  ΕΝΑ ΓΥΡΩ ΜΗΝΥΜΑ

 Στείλ’ ένα γύρω μήνυμα και ρώτα τους δικούς μας,

τι θέλουν τουτ’ οι Έλληνες κι όλο παραπονιούνται

κι οι χωρικοί στα Μέγαρα στήσαν μαύρες σημαίες.

Φάμπρικες φτιάχνω και σχολειά και φάμπρικες δε θέλουν

κι οι φοιτητές  κλειστήκανε μες στο Πολυτεχνείο

κι απέξω μάνες κι αδερφές, κι απέξω ένα μιλιούνι.

Πολεμάμε και τραγουδάμε: Το αντάρτικο τραγούδι (B’ μέρος)

Το Περιοδικό

 

της Νατάσας Κεφαλληνού

«Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες 
χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια
κι είναι οι νεκροί, στα ξάγναντα,
 πρωτοπανηγυριώτες!»

Άγγελος Σικελιανός

Πολεμάμε και τραγουδάμε ήταν το σύνθημα των ανταρτών του ΕΛΑΣ, πάνω στα βουνά της ελεύθερης Ελλάδας. Τα αντάρτικα τραγούδια που δημιουργήθηκαν και ακούστηκαν  στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής εμψύχωσαν και ψυχαγωγούσαν τον λαό και τους αντάρτες, εκφράζοντας το πάθος για την λευτεριά και την ελπίδα για το τέλος του πολέμου, για τη συντριβή των κατακτητών, για τη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας. Τα τραγούδια αυτά, παραγόμενα πολλές φορές συλλογικά, αποτελούν όψη του λαϊκού πολιτισμού, του πολιτισμού των «από κάτω». Παρακάτω θα δούμε το δεύτερο μέρος (για το Α’ ΜΕΡΟΣ βλ. εδώ) του αφιερώματος στο αντάρτικο τραγούδι, προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε τη μουσική και τη θεματολογία τους.

Εικόνες και μνήμες κατοχής

To blog των Λαμπράκηδων

Ένα ποίημα του φίλου και συντρόφου Φώντα Λάδη φιλοξενούμε σήμερα στις σελίδες του blog των Λαμπράκηδων.
Το ποίημα έχει τίτλο “ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ” και μπορούμε να το βρούμε στη συλλογή “Διαδρομές στην Αθήνα”. Το συνοδεύουν εικόνες από την Κατοχή, το κτίριο του Μεταξουργείου και, πάνω απ’ όλα, το σύνθημα του ΕΑΜ, που δηλώνει πως “ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ”.
Με την ανάρτησή μας αυτή τιμάμε τη σημερινή μέρα και επιθυμούμε να στείλουμε το δικό μας μήνυμα αντίστασης στη νέα Κατοχή. Φωνάζουμε κι εμείς ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ κι ελπίζουμε να έχουμε τις δυνάμεις να το κάνουνε πράξη καθημερινά.

ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ

Στους τοίχους σφαίρες από μάχες
που χάθηκαν μαζί με κείνο
που τώρα θα’ χες.
Ξεφτίδια από παλιές αφίσες
σφυροκοπάνε τ’ άδειο κάδρο
που τώρα είσαι.
Και κόσμος χάρτινος που τρέχει
και ψάχνει όλα όσα θέλει
μα δεν τα έχει.

ΦΩΝΤΑΣ ΛΑΔΗΣ
(Από τη συλλογή «Διαδρομές στην Αθήνα»)

Θέατρο: Ομάδα quilombola (*) / physicaltheater "Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι (**) : Η συνέντευξη”

"Ιθαγενείς κανίβαλοι, αρσενικοί και θηλυκοί. Μια μοναδική αποικία αυτής της πιο άγριας, παράξενης και δύσμορφης φυλής, που βγήκε από τα βάθη των άγριων τόπων. Η κατώτατη κατηγορία της ανθρωπότητας". Πώς μια διάλεξη για την ανωτερότητα του “δυτικού πολιτισμού “ καταλήγει στην απομυθοποίηση και απορύθμισή του. Πώς μια αιχμαλωσία γίνεται τόπος συνάντησης όσων αισθάνονται ακόμα ελεύθεροι. 

Οι κάτοικοι μιας άγριας φυλής της Πολυνησίας δίνουν συνέντευξη σε μια Ευρωπαία δημοσιογράφο. Σχολιάζουν το σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, τις συνήθειες, την ιδεολογία και εντέλει την ίδια μας την ύπαρξη. Καθρεφτιζόμαστε στα μάτια αυτών που συνήθως καθρεφτίζουν τη φύση.

Η παράσταση είναι work in progress του εργαστηρίου σωματικού θεάτρου που συντονίζει η Νέλλη Πουλοπούλου στο Quilombo Centro Cultural και εντάσσεται σε ένα σχέδιο έρευνας με τίτλο “Shake the datas”. Έχει θέμα την αλλοτρίωση και κεντρικό ερώτημα το πως μπορεί κανείς να ταρακουνήσει τα προσωπικά και κοινωνικά δεδομένα σε μια προσπάθεια αναθεώρησής τους. Η ομάδα σε συνεργασία με την “Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία” στα πλαίσια του “Shake the datas” και του “Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών” έχει παρουσιάσει την παράσταση “Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι: Το κλουβί”.

Δραματουργία: Ομάδα quilombola
Σύλληψη, σκηνοθεσία: Νέλλη Πουλοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστιάννα Ζησιμοπούλου
Φωτισμοί: Αδάμ Τσαπέκος
Χειρισμός φωτισμών – Αφίσα: Αγγελική Λυμπεροπούλου
Παραγωγή: Quilombo Centro Cultural

Παίζουν:
Αμπντούλ Ναζαρί
Βίκυ Πάντζιου
Γεράσιμος Ζερβός
Δημήτρης Αποστολόπουλος
Νέλλη Πουλοπούλου
Σέργιος Κομπόγιωργας
Χρήστος Καρυστινός
Χριστίνα Παπαδημητρίου

3rd Handmade & Recycled Theater Festival
30/10 Ώρα: 21:30
31/10 Ώρα: 21:30
1/11 Ώρα: 19:00

Τεχνοχώρος Φάμπρικα (Μεγάλου Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος-Κεραμεικός). Είσοδος ελεύθερη‐ Ελεύθερη συνεισφορά. Υποχρεωτική κράτηση θέσεων: 210 3411651
______________________
(*) Quilombolas λέγονται οι κάτοικοι των Quilombo που ήταν καταφύγια σκλάβων δραπετών στην αποικιοκρατούμενη Βραζιλία.
(**) Οι ανθρώπινοι «ζωολογικοί» κήποι, που ονομάζονταν επίσης «εθνολογικές εκθέσεις» ή «Negro Villages», ήταν περιφραγμένα θεματικά πάρκα στα οποία εκτίθονταν δημόσια ζωντανοί άνθρωποι τον 18ο, τον 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτό συνέβαινε ώστε να αναδειχθούν οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύτου δυτικού πολιτισμού και των ιθαγενών. Πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίων και Αμερικανών επισκέφτηκαναιχμάλωτους Ζουλού, Σενεγαλέζους, Λάπωνες, Πυγμαίους, Νούβιους, Εσκιμώους, Καλμούχους, βουδιστές μοναχούς, Σουδανούς και Ινδιάνους, τους οποίους παρουσίαζαν ως εξωτικά είδη. Τους Αφρικανούς τους φωτογράφιζαν δίπλα σε πιθήκους και χιμπατζήδες, για να δείξουν στους επισκέπτες ότι ήταν πιο συγγενείς με τα ζώα παρά με τον άνθρωπο. Αυτό σταμάτησε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τα ζώα το μαρτύριο συνεχίζεται.

Η Θάτσερ Της Σελήνης

Χρήστος Θηβαίος: Ένας χορτάτος καλλιτέχνης μιλά στους πεινασμένους και τους εγκαλεί λέγοντάς τους, πως δεν πρέπει να τρώνε κάθε μέρα αρνί, μπορούν να τρώνε και παξιμάδια! Να, η απάντηση:

Κόντρα: Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜ, ΠΡΟΒΟΛΕΣ & ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Τιμώντας την 98η επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης επιστρέφουμε στην περίφημη Τριλογία του Μαξίμ (1935-1939) των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών Γκριγκόρι Κοζίντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ. 80 χρόνια μετά την πρώτη προβολή τους, οι τρεις αυτές ταινίες εξακολουθούν να αποτελούν σημείο αναφοράς για το σοβιετικό αλλά και τον παγκόσμιο κινηματογράφο, δρέποντας δάφνες ακόμη και από τους ιδεολογικούς πολέμιούς τους. Παρακολουθώντας την αριστοτεχνικά δομημένη πορεία του νεαρού προλετάριου Μαξίμ, ο οποίος από απολίτικος εργάτης εξελίσσεται σε πρωτοπόρο μπολσεβίκο, επαναστάτη και αγωνιστή, βλέπουμε την ιστορία των ανθρώπων που αποτέλεσαν τη «μαγιά» της Επανάστασης του 1917 και της μετέπειτα σοσιαλιστικής οικοδόμησης.