Σάββατο 24 Ιουλίου: "ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ" - σε μουσική ΛΙΝΟΥ ΚΟΚΟΤΟΥ και ποίηση ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΚΡΑΒΑΣ, Ταϋγέτου 60 και Πασσώβ, Αθήνα | Σάββατο 24 Ιουλίου 2021, ώρα 8.30μ.μ.,

"ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ" - σε μουσική ΛΙΝΟΥ ΚΟΚΟΤΟΥ 

και ποίηση ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ

Ένα μεγάλο μουσικό πολυθέαμα για την ιστορία του Ελληνικού λαού με άξονα την Επανάσταση του 1821, θα παρουσιαστεί πρώτη φορά φέτος στο Δημοτικό Θέατρο της Γκράβας (Ταϋγέτου 60 και Πασσώβ), το Σάββατο 24 Ιουλίου, στις 8:30 το βράδι. Το πολυθέαμα βασίζεται στο έργο "Το Ποτάμι" των δυο γνωστών δημιουργών, που στην πρώτη κυκλοφορία του σε δίσκο ερμήνευσε η αλησμόνητη Σωτηρία Μπέλου. Στην φετινή παρουσίαση του, στο θέατρο Γκράβας το έργο ερμηνεύουν δύο σπουδαίοι τραγουδιστές, ο Γιώργος Μεράντζας και η Σοφία Παπάζογλου, με τη συνοδεία εξαμελούς ορχήστρας. Συμμετέχει ο Δημήτρης Κανέλλος. Η επιμέλεια της ορχήστρας είναι του Γιάννη Παπαζαχαριάκη.

Τα τραγούδια του έργου μεταφέρουν συμπυκνωμένα στη συνείδηση του θεατή-ακροατή τον καημό της Ρωμιοσύνης, τα όνειρα του ελληνικού λαού και τη λαχτάρα του για ένα καλύτερο μέλλον. Το πολυθέαμα πλαισιώνεται από σύντομα κείμενα Ελλήνων και ξένων ιστορικών, περιηγητών και λογοτεχνών, καθώς και αφηγήσεις αγωνιστών τού 1821 και αναφορές φιλελλήνων.

Στην παράσταση συμπράττουν σκηνοθέτης, αφηγητής, ιστορικός σύμβουλος και χορογράφος, ενώ προβάλλονται στην οθόνη σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα. Παράλληλα θα ακουστούν και άλλα τραγούδια, προεπαναστατικά, δημοτικά και έντεχνα, που έχουν αγαπηθεί και ταυτιστεί με την Επανάσταση του 1821. Εισιτήρια ενίσχυσης για την παράσταση στην τιμή των 10 ευρώ, θα προπωλούνται από την Ticket Services και τα καταστήματα Public, καθώς και στην είσοδο του θεάτρου, το βράδι της συναυλίας.

Γιάννης Μίχας Νεονάκης - Απόκρυψη ευθυνών εν μέσω διχασμών

2 χρόνια διακυβέρνησης της ναζιστικής συμμορίας της ΝΔ, της πιο επικίνδυνης κυβέρνησης απο την μεταπολίτευση ως τώρα, αφού φυσικά της έστρωσε το χαλί ο ΣΥΡΙΖΑ που διέσυρε την πραγματική έννοια της Αριστεράς στη συνείδηση του κόσμου.

2 χρόνια διακυβέρνησης μιας κάστας πολιτικών φερέφωνων του Κεφαλαίου, που επέστρεψε να συνεχίσει ό,τι διεκόπη από τον ΣΥΡΙΖΑ μιας και το αστικό κράτος έχει συνέχεια, με τους διαχειριστές του απλώς να εναλλάσσονται, υποκρινόμενοι ότι έχουν διαφορές, μα στην ουσία παραμένουν ορκισμένοι πιστοί των συμφερόντων της ολιγαρχίας και των οικονομικά ισχυρών αφεντικών τους. 

Φράξια | Στιγμιότυπα ανυπόφορης αλήθειας | Official Project

Δημόσια επιστολή προς τους καλλιτέχνες από την ανοιχτή Πρωτοβουλία κατοίκων Βύρωνα: Θέατρα Βράχων χωρίς τον Λόφο Κοπανά δεν μπορούν να υπάρξουν

Φίλες και φίλοι: Σας στέλνουμε τη συγκεκριμένη επιστολή, γιατί θεωρούμε πως η ευαισθησία των καλλιτεχνών μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην οριστική κατοχύρωση των θεάτρων Βράχων στο δημόσιο και στους δήμους. Δημόσιες τοποθετήσεις με στόχο τη μη παραχώρησή τους στους ιδιώτες, έχουν τη δύναμη αφενός να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν την κοινωνία για την υπεράσπιση των χώρων πολιτισμού και αφετέρου να συμβάλλουν σε αυτό τον αγώνα.

Αντιλαμβανόμαστε ωστόσο, ότι η ενημέρωση που λάβατε από τους Δήμους Βύρωνα και Δάφνης-Υμηττού είναι ελλιπής και επιλεκτική. Για το λόγο αυτό, αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία να σας ενημερώσουμε ότι μαζί με τα Θέατρα Βράχων βρίσκεται σε κίνδυνο και το σύνολο του λόφου Κοπανά ο οποίος αποτελεί έναν ενιαίο αισθητικό και λειτουργικό χώρο δασικής προστασίας. Η απόφαση 4891/2020 του Εφετείου που δικαιώνει τους ιδιώτες, ταυτόχρονα τους παραχωρεί 104 στρέμματα από τη συνολική έκταση του λόφου που κινδυνεύει. Εντός των 104 αυτών στρεμμάτων βρίσκονται τα Θέατρα Βράχων, τα γήπεδα, καθώς και χώροι αναψυχής και περιπάτου. Επιπλέον, η απόφαση του εφετείου χαρακτηρίζει συνολικά τον Λόφο Κοπανά ως αυτόνομο λόφο που δεν πρέπει να βρίσκεται σε καθεστώς προστασίας, ανοίγοντας τον δρόμο της τσιμεντοποίησης και εκμετάλλευσης του λόφου από επιχειρηματικά συμφέροντα.

Αυτή η απόφαση μαζί με τον αποχαρακτηρισμό του δασικού χαρακτήρα Λόφου ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την ιδιωτικοποίηση και δόμηση όλης της δασικής έκτασης του Λόφου Κοπανά. Άρα το θέμα αφορά, όχι μόνο τα Θέατρα Βράχων και τα γήπεδα -που χωρίς ελεύθερο και αδόμητο τον περιβάλλοντα χώρο δύσκολα μπορούν να λειτουργήσουν- αλλά όλο το λόφο. Οι δημοτικές αρχές Βύρωνα και Δάφνης - Υμηττού, αποκρύπτουν το γεγονός και παραπληροφορώντας τον κόσμο και τους φορείς, περιορίζονται σε δικαστικές ενέργειες, συναντήσεις με πολιτικούς αρχηγούς και συλλογή υπογραφών για «διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος στην περιοχή των Θεάτρων Βράχων που αποτελεί μια όαση πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής». Η τακτική αυτή πιθανόν να βασίζεται σε πολιτικές διαβεβαιώσεις ότι θα βρεθεί τρόπος παραχώρησης των εγκαταστάσεων στους δήμους.

Το αποτέλεσμα όμως αυτής της τακτικής, δεν αναδεικνύει το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την αμφισβήτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας, της δασικής προστασίας, της απαγόρευσης δόμησης, της ελεύθερης πρόσβασης και δεν οδηγεί στην οριστική κατοχύρωση του δημόσιου, δασικού, κοινωνικού του χαρακτήρα του Λόφου. Ανοίγει τον δρόμο στα επιχειρηματικά συμφέροντα, παρακάμπτει τις συνέπειες του αποχαρακτηρισμού, της καταστροφής και της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και σε άλλες περιοχές.

Ο Λόφος Κοπανά ανήκει στον ορεινό όγκο του Υμηττού. Είναι δημόσια δασική έκταση και τώρα βρίσκεται σε καθεστώς προστασίας. Στόχος του αγώνα μας είναι τόσο η οριστική και αμετάκλητη κατοχύρωση του δημόσιου, δασικού, κοινωνικού του χαρακτήρα όσο και η κατοχύρωση της ιδιοκτησίας και των εγκαταστάσεων πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής που βρίσκονται σε αυτόν, στο δημόσιο και στους δήμους.

Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία κατοίκων για την υπεράσπιση του Λόφου Κοπανά, ενημερώνει τους ανθρώπους της Τέχνης και του Πολιτισμού και τους καλεί να πάρουν θέση και να στηρίξουν το αίτημα συνολικά: Ο ΛΟΦΟΣ ΚΟΠΑΝΑ να παραμείνει δασικός, ελεύθερος, κοινωνικός. ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ όλη η έκτασή του στο δημόσιο, μαζί με τις εγκαταστάσεις πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής!

Βύρωνας, 1η Ιουλίου 2021

Υπεραστικοί: Συλλογή τραγουδιών με τον τίτλο "Προκήρυξη"

Με συλλογική δουλειά και με μεράκι ετοιμάσαμε τον πρώτο μας δίσκο (cd) με τον τίτλο "Προκήρυξη". Περιλαμβάνει τα τραγούδια που δημοσιεύσαμε κατά την περίοδο 2010-2014. Το cd με το βιβλιαράκι που το συνοδεύει δεν προορίζονται για εμπορική χρήση, και θα κυκλοφορούν με ελεύθερη συνεισφορά. Πέραν των συναυλιών μας, στις οποίες θα διαθέτουμε οι ίδιοι την "Προκήρυξη", επιδίωξή μας είναι να φιλοξενηθεί και σε κοινωνικούς και πολιτιστικούς χώρους, πολιτικά στέκια, εργατικά κέντρα και σωματεία, καθώς και σε κάποια βιβλιοπωλεία (με κουτί ελεύθερης οικονομικής συνεισφοράς). Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο: yperastikoi@gmail.com 

 

H "Προκήρυξη" περιλαμβάνει 16 τραγούδια. Αυτή είναι η μικρή ιστορία τους: «…Στα χνάρια του αγώνα ζήτησαν το βήμα τους τούτα τα τραγούδια, χνάρια αγώνα να γίνουν κι αυτά. Βρήκαν φωνή στη φωνή των αγωνιζόμενων. Ανάσα πήραν από την ανάσα τους. Κουράγιο από το κουράγιο τους, και πείσμα από την απόφασή τους για ανυποχώρητο αγώνα. Από τον «Στόλο της ελευθερίας» προς τη Γάζα το 2010 και το κίνημα αλληλεγγύης στην αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, μέχρι την απεργία πείνας των 300 μεταναστών της Υπατίας και της Θεσσαλονίκης, από τον 9μηνο απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών, μέχρι τον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στις εταιρείες των χρυσοθήρων και τον αγώνα των κατοίκων της Ν. Φιλαδέλφειας και της Ν. Χαλκηδόνας για την υπεράσπιση του Άλσους από τα επιχειρηματικά συμφέροντα,

 

από τους αγώνες της εργατικής τάξης και του νεολαιίστικου κινήματος ενάντια στη συνολική επίθεση του αστικού κράτους στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων σε όλη την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, της κοινωνικής εξαθλίωσης, της ανεργίας και της φτωχοποίησης, από το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, μέχρι την αντιφασιστική πάλη του λαϊκού κινήματος, που δεν μπορεί παρά να είναι και πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει τον φασισμό, οι αγωνιζόμενοι προχωρούσαν μπροστά και άνοιγαν δρόμο, ενώ τούτα τα τραγούδια προσπαθούσαν να βρεθούν στο πλευρό τους, να γίνουν «όπλα» τους […]. 

[…] Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα εργατικά κέντρα, στα σωματεία, στους κοινωνικούς χώρους και στις καταλήψεις, στις γειτονιές, σε απεργίες, διαδηλώσεις και πορείες, εκεί όπου η αντίσταση γίνεται πράξη, νικώντας την απαισιοδοξία και την ηττοπάθεια, εκεί βρίσκεται ο «φυσικός» χώρος της μουσικής και των στίχων τούτων των τραγουδιών. Ακούστε τα, διαδώστε τα, αν το θεωρείτε σκόπιμο. «Ρίξτε» τα σαν προκηρύξεις σε πόλεις και χωριά, σε δρόμους, πλατείες και σχολεία, αν πλησιάζουν έστω και λίγο τέτοια αξιοσύνη. Να φτάσουν σε κάθε εργάτη, ντόπιο και μετανάστη, σε κάθε πρόσφυγα, σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε άνεργο, σε κάθε νέο και νέα, να φτάσουν σε όλους όσοι αντιστέκονται και παλεύουν για μια καλύτερη ζωή, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Κι αν τα τραγούδια γίνουν «φίλοι» και «σύμμαχοί» σας, θα πει πως κάτι, ίσως, πετύχαμε. Κι αν γίνουν “όπλα” σας, θα πει πως πρέπει να συνεχίσουμε».

 

«Για αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά».

 

[Απόσπασμα από το κείμενο που συνοδεύει τα τραγούδια της συλλογής]

 

Υπεραστικοί

https://yperastikoi.blogspot.com/2021/06/blog-post_14.html

Υπεραστικοί & Αντώνης Σιδερίδης: "Οι πορφυρογέννητοι"

Οι πορφυρογέννητοι

Μέσα στο άγριο χάραμα, θεέ μου, τι καψόνι,

σαν ο πορφυρογέννητος κοιτάζει απ’ το μπαλκόνι,

το Μπάντεν-Μπάντεν δεν θωρεί μήτε και το Παρίσι,

το μαύρο τούτο ριζικό ποιός να το τραγουδήσει.


Δεν βλέπει Μέλανα Δρυμό και Βυρτεμβέργη-Βάδη,

την “Aston Martin” που ζητά, δεν βρίσκει στο σκοτάδι.

«Ωρέ, που ξύπνησα, mon Dieu, τι βάσανο με βρήκε»,

στο Κολωνάκι, κάθιδρος στο ρετιρέ του μπήκε.


«Το πρώτο φως που δεν αργεί, την πλέμπα θα φωτίσει.

Τι κοιλιόδουλος λαός, έχω αγανακτήσει.

Κι αφού δεν έχουνε ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι,

της Σοβιετίας η κακιά σκουριά εδώ δεν πιάνει.

Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι.

Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι.

Μα τον Σύνδεσμο των Βιομηχάνων.

Πού να σταθείς, φτωχή μου ελίτ, χωρίς να σε μολύνουν,

σαν κατσαρίδες, τρωκτικά τρέχουν και δεν σ’ αφήνουν

στην Ικαριά να ξεχαστείς, στην Πάρνηθα να παίξεις,

μήτε και “Harrods” να χαρείς, τι άλλο να αντέξεις;

Μπατίρια, ανεπρόκοποι, μισθο-εξαρτημένοι,

τεμπέληδες, ξυπόλυτοι, φτωχοί αφιονισμένοι,

ιθαγενείς ζητάνε ΜΕΘ και μόνιμες προσλήψεις,

ακόμα και επίταξη, χωρίς να ’χουνε τύψεις.

Δώσ’ τους τα καθρεφτάκια τους, Κυριάκο, να λουφάζουν.

Πες τους πως το δεκάωρο είναι για να ρεμβάζουν.

Τί τυραννία, τί μπελάς στα αστικά σαλόνια,

φέρουνε βάρος σαν φορούν οι άριστοι γαλόνια.

Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι.

Κι άμα το Μπάντεν-Μπάντεν “πάει”, θα πάω στο Ντουμπάι».


Άιντε, βρε Υπεραστικοί, για βάλτε ένα χεράκι,

τούτοι οι πορφυρογέννητοι ζητάνε τραγουδάκι.

Κι όσο ο λαός ανέχεται τ’ αφ’ υψηλού τους φρύδια,

να ’χει σκοπό να τραγουδά για πορφυρένια αρχίδια.

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ - GUEST @ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΒΟΥΡΚΟ [ERT Open - 02/06/21]

Συνέντευξη του Μιθριδάτη στην εκπομπή 

"Βουτηγμένοι στον βούρκο" της ΕΡΤ Open:

Κι όμως, τα λόγια μετρούν - για τη νέα δουλειά του Μιθριδάτη

Εφημερίδα ΠΡΙΝ | Μαριάννα Τζιαντζή

Η εντυπωσιακή απήχηση που είχε το «Για να μην τα χρωστάω» του Μιθριδάτη, δεν συνδέεται μόνο με τη δύναμη και το περιεχόμενο του συγκεκριμένου τραγουδιού αλλά και με την ανάγκη για λέξεις, λόγια, ποίηση, τραγούδια.

«Σε καιρούς κρίσης, η ποίηση πρέπει να έχει την αποδοχή του λαού, αντί να περιχαρακώνεται σε μια μικρή παρέα ποιητών, κριτικών και αναγνωστών υψηλού αισθητισμού που γράφουν ή διαβάζουν ποίηση κοιτάζοντας τον καθρέφτη», έγραφε πριν λίγο καιρό ο ποιητής Ντίνος Σιώτης.

Σε καιρούς παρατεταμένης κρίσης, σαν τους τωρινούς, που η οικονομική και εργασιακή ανασφάλεια συνυπάρχει με τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και τη σκιά της ασθένειας και του θανάτου (βλέπε covid), έχουμε ανάγκη τις λέξεις, τα λόγια, την ποίηση, τα τραγούδια. Κυρίως έχουμε ανάγκη όχι τα ηρωικά άσματα του χθες αλλά τα τραγούδια του σήμερα, αυτά που μιλούν για τους εφιάλτες και τις ελπίδες μας —εφόσον αυτές υπάρχουν.

Κωνσταντίνος Λίχνος – Η συνέντευξη (Διήγημα)*

Να που καλούμαι και πάλι, να πράξω κάτι που το αποφεύγω μετά βδελυγμίας. Μα θα το κάνω αδιαμαρτύρητα τη φορά ετούτη, γιατί, καθώς βλέπετε, το απαιτεί η περίσταση. «Γράψτε μία σύντομη περιγραφή του χαρακτήρα σας, επισημάνετε τα δυνατά σας σημεία και όσα θεωρείτε σημαντικά μειονεκτήματά σας», αυτό λέγει το χαρτί τούτο που τώρα κρατώ και μουτζουρώνω· κι αφού δεν μπορώ παρά να υπακούσω στις προσταγές του, θα πρέπει να μιλήσω για μένα. 

Παρά την σαφήνεια της απαίτησης που πραγματοποιήθηκε, δελεάζομαι να γράψω κάτι ελαφρώς διαφορετικό από ότι μου ζητείτε. Μα μην δίνετε και σημασία πολύ στην λέξη “δελεάζομαι” που χρησιμοποίησα μόλις, γιατί η αλήθεια είναι πως το έχω  αποφασίσει ήδη. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου, λοιπόν, αν αυτός που θα καλεστεί να αξιολογήσει τα όσα γράφω – εκ μέρους της εταιρείας που πραγματοποιεί αυτή τη συνέντευξη εργασίας – αποστρέψει το βλέμμα του ευθύς, μόλις διαπιστώσει πως βγαίνω εκτός θέματος. Να τον αναγκάσω να τα διαβάσει δεν είναι στο χέρι μου, μα κι αν μπορούσα δεν είμαι σίγουρος ότι όσα γράφω αξίζουν να διαβαστούν. Ούτε εμένα τιμούν, ούτε το χαρτί τούτο που πλημμύρισε ήδη από λόγια ρευστά και ταραγμένα. 

ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ [A Short Music Film]

Μια καταγγελτική σύνοψη της κυβερνητικής/κρατικής πολιτικής, από την διαχείριση της πανδημίας, μέχρι την κατάργηση του 8ωρου και κάθε εργατικής κατάκτησης. Μια ανατομία της συμπεριφοράς του κάθε κυρ Παντελή, ο οποίος στηρίζει ή ανέχεται εδώ και δεκαετίες κάθε σφαλιάρα αρκεί να έχει την βολή του. Όλα αυτά συνιστούν την -πολύ καλή- νέα δουλειά του Μιθριδάτη.

Μέσα σε 12 λεπτά που διαρκεί το κομμάτι το οποίο αναπτύσσεται πολύ πετυχημένα ως μια μικρού μήκους μουσική ταινία, ο Μιθριδάτης ξεδιπλώνει μια εύστοχη, στοχευμένη και ανελέητη κριτική.