"Σκέψεις και προβληματισμοί για τον καλλιτέχνη ως εργαζόμενο και τη σχέση του με το εργατικό-λαϊκό κίνημα".

Με αφορμή την παρουσίαση της, αφιερωμένης στον αγώνα των χαλυβουργών,  συλλογής «Μέρες από ατσάλι». Αρχική τοποθέτηση της ΤΕΚ στην συζήτηση/συναυλία παρουσίασης της συλλογής που διοργάνωσε το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα στις 6 Μαρτίου 2012.

  Θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα για την πρωτοβουλία του να παρουσιάσει τη δουλειά μας και να μας προσκαλέσει για μια συζήτηση σχετικά με αυτή. Το αποτέλεσμα των συλλογικών προσπαθειών μας μπορείτε να το δείτε και να το ακούσετε στην συλλογή καλλιτεχνικών έργων με τίτλο «Μέρες από ατσάλι» που δημοσιεύσαμε στο διαδίκτυο αλλά και διαθέτουμε σε μορφή cd rom, χωρίς αντίτιμο - μόνο με προαιρετική οικονομική ενίσχυση - με αφορμή τον ένα χρόνο από την έναρξη της απεργίας των χαλυβουργών. Μια απεργία που κράτησε 9 μήνες, απ’ τον Οκτώβρη του 2011 έως τον Ιούλη του 2012, κόντρα στην τρομοκρατία του βιομήχανου Μάνεση και της τάξης του, κόντρα στους μηχανισμούς του αστικού κράτους, κόντρα στη συκοφάντηση και την παραπληροφόρηση. 272 μέρες σκληρής ταξικής πάλης, αλληλεγγύης, περήφανης αντίστασης και αξιοπρέπειας. 

Η αρχική τοποθέτηση του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου

Τα τελευταία τριάμισι χρόνια η Ελληνική και η Ευρωπαϊκή κοινωνία βυθίζεται  στη δίνη της κατάρρευσης ενός κοινωνικοοικονομικού προτύπου και μοντέλου οργάνωσης το οποίο κατά την εικοσαετία που πέρασε, θεωρούνταν η μοναδική ρεαλιστική πρόταση για τον κόσμο. Θεμελιώδες χαρακτηριστικό του κυρίαρχου και υπό οξύτατη κρίση κοινωνικοοικονομικού μοντέλου οργάνωσης αποτελεί ότι η ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών διαμεσολαβείτε μέσα από την συστηματική επιδίωξη της μεγιστοποίησης του επιχειρηματικού ατομικού ή εταιρικού κέρδους. Κανένα αγαθό δεν παράγεται, καμία επένδυση για την παραγωγή προϊόντων ή υπηρεσιών δεν επιχειρείται, αν δεν εξασφαλιστεί εκ των προτέρων ότι μέσα από την εμπορευματική και οικονομική εκμετάλλευση του, για τους επίδοξους επενδυτές και παραγωγούς του, δεν αποφέρει το επιδιωκόμενο κέρδος.

Οι άγιοι γνωστοί άγνωστοι

Οι Άγιοι των δρόμων

Εκείνοι οι Άγιοι που δεν πίστεψαν τον Θεό

Εκείνοι οι Άγιοι 

Οι κυνηγημένοι από τους τόπους

ποτισμένους με αίμα

τους ευωδιαστούς 

μ'εκείνα τα αρώματα

Οι Άγιοι των συρμάτων

Ουρλιάζουν τις νύχτες

Αναζητώντας τον ήλιο που έδυσε ξαφνικά.

Απελπισία.

Οι Άγιοι του πολέμου μ'αυτό το άσπρο τέρας.

Οι Άγιοι των υγρών καταγωγίων

Πληγές,πόνος,βία

Οι Άγιοι δίπλα μας οι αποστεωμένοι 

Με τα δάκρυα στα μάτια.

Οι Άγιοι των κελιών

Δραπετεύουν και ονειρεύονται

Πέρα από τα όρια και τα ουρλιαχτά

Των κενών ανθρώπων με τις στολές.

Οι Άγιοι,εκείνοι,οι άγνωστοι,του γολγοθά

Εκείνοι οι Άγιοι χωρίς Θεό.

Ειρήνη Κοντόσταυλου

Το τέρας και το σκοτάδι: Ένα ποίημα για το φασισμό

Ντροπή
Ντροπή
Νεκροταφεία παντού
Λάθος ακόμη μια φορά
Γύρισαν πίσω οι νεκροί μας
Λησμονήσαμε την ιστορία μας
Κραυγές ανθρώπων για βοήθεια
Κλείνουμε τα μάτια,φοβόμαστε
Το τέρας μισεί τους άλλους
Κυνηγά τους αδύναμους
Τους αλλιώτικους
Εκκωφαντική σιωπή
Γιατί;
Το τέρας επέστρεψε
Εμείς το θρέψαμε ασυνείδητα
Το παιδί σπαράζει
Το τέρας το κοιτά φθονερά
Ετοιμάζεται να το κατασπαράξει
Πως γίναμε έτσι;
Το τέρας άντρεψε
Ο χρόνος κυλά αντίστροφα
Διψά για αίμα
Διψά να μας βυθίσει στο πένθος
Το τέρας κράζει
Δήθεν για εμάς και τη πατρίδα
Οι νεκροί μας επιστρέφουν
Στοιχειώνουν το μυαλό μας
Η ψυχή τους κλαίει γοερά
Ρωτώντας μας "Γιατί;"
Τι να απαντήσεις;
Δάκρυα
Λυγμός
Σκοτάδι
Ανοίξτε τα φώτα
Φοβάμαι
Ντρέπομαι
Λησμονήσαμε την ιστορία μας
Συγγνώμη Παππού

Ειρήνη Κοντόσταυλου

Ένα μαμούθ στον υπολογιστή μου

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Κυριακή 10 Μάρτη 2013, 11:30πμ. Η παράσταση  είναι εκπαιδευτικού περιεχομένου και μέσα από:

«   κωμική δράση των κουκλών

«   χρήση βίντεο και

«   3D animation

«   πραγματικό hardware

«   την αλληλεπίδραση με τα παιδιά,

συνοψίζει την ιστορία, τη λειτουργία, και τη σχέση της πληροφορικής με την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, με τρόπο ουσιαστικό, δυναμικό και διασκεδαστικό. "Ο e-Λίας, ένα παιδί της εποχής μας, παίζοντας με τον υπολογιστή του, συναντά τον Τρίχα, ένα άνθρωπο των σπηλαίων. Μαζί εξερευνούν την ψηφιακή τεχνολογία, από τις απλές εφαρμογές λογισμικού ως τα έγκατα του hardware και τους ορίζοντες του internet"...

Υποθήκη

ΥΠΟΘΗΚΗ

Σαν ποντίκια μες στα τρένα

στοιβαγμένοι μελλοθάνατοι

Πόσες βάρκες θα μισθώσουν

με τις λίρες που μαζεύουν;

Και οι μούρες στριμωγμένες

μέσα σ’ αντιασφυξιογόνες μάσκες

Πώς φοβούνται τον πνιγμό

αν ξεχάσαν ν’ αναπνέουν;

Σα σκυλιά πάνω στον πάγο

πέφτουν με μελανιασμένα πόδια

και τους βλέπουν να τρεκλίζουν

να γαβγίζουν και να κλαίνε

Τόσοι Οιδίποδες ηλίθιοι

με μπαστούνια αναπήρων

θε μου, πώς τα καταφέρνουν

να σκοντάφτουν και να πέφτουν

στην ευθεία που διανύουν;

Της θλιμμένης Κλυταιμνήστρας

τα πιστόλια στο φουστάνι

είναι του βλάκα εραστή της

που παίζει ρώσικη ρουλέτα

            Σαν μαϊμού χοροπηδάει

όταν της λέει πως την ντύνει

«τεθλιμμένη Ιουλιέτα»

Και ουρλιάζουν στερημένοι

Λεν πως «ήρθε πια η ώρα»

τώρα να εκδικηθούνε

Για τι άλλο εκλιπαρούνε

τόσους μπάτσους και παπάδες;

Άδειοι δρόμοι και αλάνες

μόνο τεθωρακισμένες αύρες

και μάτια κρύα που ελέγχουν

Μα

βαθιά απ’ το Καθαρτήριο

εκατομμύρια ψυχές

ξανά - γι’ άλλη μια φορά

θα τους μάθουνε να τρέχουν

Νίκος Χαραλαμπόπουλος

Ξημερώματα

ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ

Περπατώντας σιωπηλά σε τσιμεντένιους τοίχους

Ακροβατώντας ήσυχα πάνω σε σκόρπιες λέξεις

Είναι δύσκολο ν’ αντέξεις

Ισορροπώντας / κλαίγοντας σε στάχτες απ’ ατσάλι

Συγκρατώντας ή τέμνοντας το διαλυμένο σου

κεφάλι

από χθεσινά φετίχ

μισά νοήματα ή σκέψεις

Είναι δύσκολο ν’ αντέξεις

Κι αν είχες να προτείνεις πως το μέλλον είναι εδώ

ή πως αλλιώς θα νόμιζες ότι η νύχτα έχει ώρες που

δεν ξέρεις;

Είναι βαρύ να το προφέρεις;

Τι σου ’παν; Ηρεμιστικά ή αντιόξινα;

Δε θυμάσαι και στριμώχνεσαι

Οι τοίχοι κλείνουν πίσω τους ό,τι ’χες να διαλέξεις

Κι είναι νωρίς για υποσχέσεις

Το τηλεφώνημα; Ήταν τρεις ή τέσσερις;

Ήταν ξημέρωμα σίγουρα

Ήταν το χάδι του; Ή τα σημάδια από οικείες επιθέσεις;

Κι είναι αργά για υποθέσεις…

Νίκος Χαραλαμπόπουλος

Μια ζεστή, μεστή και μαζική εκδήλωση στο Βύρωνα!

Χτές Σάββατο στη Λαμπηδόνα διοργανώθηκε από το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, η παρουσίαση της συλλογής εικαστικών και τραγουδιών "Μέρες από ατσάλι", στον πολύ όμορφο και ζεστό χώρο της Λαμπηδόνας. Δεν κρύβουμε πως σε τέτιους καιρούς όπου η μάχη για την επιβίωση τίθεται από πολύ κόσμο στην πρώτη γραμμή, αμφιβάλαμε και οι ίδιοι για την επιτυχία μιας τέτιας εκδήλωσης... Μιας εκδήλωσης όπου το κυρίαρχο στοιχείο θέλαμε να ήταν η συζήτηση και οι προβληματισμοί για τον καλλιτέχνη ως εργαζόμενο, για τον ρόλο της τέχνης στο πλευρό του κινήματος. Ένα σοβαρό θέμα που όμως αναρωτιόμασταν κατά πόσο μπορεί να αγγίξει έναν ευρύτερο κόσμο πέρα από αυτούς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με μια μορφή τέχνης και αυτούς που ενδιαφέρονται για αυτά τα ζητήματα. Ήρθε η ίδια η εξέλιξη της εκδήλωσης για να μας διαψεύσει με θετικό τρόπο! Η συζήτηση ξεκίνησε με 40 άτομα τα οποία πολύ γρήγορα έφτασαν τα 80. Η ίδια η συζήτηση χαρακτηρίστηκε από πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και τοποθετήσεις που την ανέβασαν ποιοτικά! 

Σάββατο 2 Μαρτίου 7 μμ, παρουσίαση στη Λαμπηδόνα, της συλλογής "Μέρες από ατσάλι"

Το Σάββατο 2 Μαρτίου στις 7 μμ το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα παρουσιάζει στη Λαμπηδόνα (άλσος Αγίας Τριάδας), τη συλλογή της ΤΕΚ "Μέρες από ατσάλι". Τις αρχικές τοποθετήσεις θα τις κάνουν μέλη της ΤΕΚ. Θα ακολουθήσει συζήτηση και μετά συναυλία με τους:

• BoxcarBetty
• Μητέρα Φάλαινα Τυφλή
• Παυλέας και Χάρης Πανταζής (JazzMatazz)
• Υπεραστικοί

Στο χώρο της Λαμπηδόνας θα εκθέσει τα έργα του με τίτλο "τα πρόσωπα της κρίσης" τα οποία περιέχονται στο cd, ο Μάκης Ζέρβας. Επίσης θα υπάρχει και το cd, το οποίο θα δίνεται με προαιρετική οικονομική ενίσχυση.

είσοδος ελεύθερη!

Σας περιμένουμε όλους και όλες!!

Πολιτιστικές αντιθέσεις στον καπιταλισμό

Αναδημοσίευση από το "ΠΡΙΝ"

του Θανάση Σκαμνάκη  

Για την εισαγωγή στη συζήτηση του θέματος των πολιτιστικών αντιθέσεων στην καπιταλιστική κοινωνία θα πρέπει να τεθούν στη συζήτηση ορισμένες βασικές ιδέες. Η έννοια πολιτισμός: Περιλαμβάνει όλα τα φαινόμενα που αναπτύσσονται σε μια κοινωνία, στην αρχαία ελληνική πόλη κατ’ αρχήν (όπου και αναφέρεται η λέξη) και από εκεί και πέρα σε κάθε κοινωνικό οργανισμό. Συμπεριλαμβάνει συνεπώς τόσο τον υλικό όσο και τον πνευματικό πολιτισμό. Ανταποκρίνεται σε μια ενότητα της κοινωνίας των ελευθέρων, που αρμόζει στην δημοκρατική αρχαία κοινωνία, όπου ο καταμερισμός της εργασίας δεν αποξενώνει τους κοινωνούς ανθρώπους ούτε από το προϊόν της εργασίας τους ούτε από την κοινωνική οργάνωση, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής.