Γιελένα Ομπραζτσόβα: Η «ντίβα» που χάρισε την ψυχή της στον κόσμο...

Το περιοδικό

του Γρηγόρη Τραγγανίδα

Μια θρυλική μορφή του παγκόσμιου λυρικού θεάτρου, η ρωσίδα μέτζο σοπράνο, Γιελένα Ομπραζτσόβα, «έφυγε» χθες Δευτέρα, 12 Ιανουαρίου, από τη ζωή, στα 75 της χρόνια, σε κλινική της Λειψίας. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, η αιτία του θανάτου ήταν η ανακοπή καρδιάς. Αύριο η σορός της θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο θέατρο Μπολσόι. 

Οι Magic de Spell μελοποιούν τον μεγάλο κομμουνιστή ποιητή Ρόκε Ντάλτον

Infowar

Την Παρασκευή 16/1 ξεκινούν οι εμφανίσεις των Magic de Spell από το ΚΥΤΤΑΡΟ, σε συνεργασία με τον 105,5 στο Κόκκινο. Πιο πολιτικοί και αιχμηροί από ποτέ επιστρέφουν οι Magic de Spell στη νέα τους δισκογραφική δουλειά όπου μελοποιούν και το ποίημα “Στο όνομα εκείνων” του Ρόκε Ντάλτον. Ο Ρόκε Ντάλτον γεννήθηκε στις 14 του Μάη 1935 στο Σαν Σαλβαδόρ, πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ, σε συνθήκες που δεν γνώριζε ούτε ο ίδιος όπως έλεγε όταν τον ρωτούσαν. Ο πατέρας του ήταν ένας πλούσιος βορειοαμερικανός που στην πραγματικότητα δεν έζησε ποτέ μαζί τους αν και πλήρωνε για τη μόρφωσή του. Η μητέρα του ήταν μια φτωχή σαλβαδοριανή νοσοκόμα.

Σουπρεματισμός Εκατό Χρόνια: Το Όριο όλων των Καλλιτεχνικών Καινοτομιών του Παρελθόντος

Παντιέρα

του Θεόδωρου Μαριόλη* 

Σύντροφοι εγερθείτε, ελευθερώστε τους εαυτούς σας από την τυραννία των αντικειμένων.

Καζιμίρ Μαλέβιτς 

 Ι. Σε ένα από τα ελάχιστα πρωτοποριακά κείμενα που έχουν συνταχθεί στη νέα ελληνική γλώσσα, ο ποιητής Νίκος Φωκάς (1981) πραγματεύτηκε το ακόλουθο ερώτημα: «[Γ]λώσσα χωρίς αναφορές δεν υπάρχει. Επομένως, κι η Ποίηση, εφόσον κάνει χρήση της γλώσσας, δεν μπορεί παρά να είναι αναφορική. […] Είναι δυνατό να υπάρξει ποίηση χωρίς εξωτερικές αναφορές; Είναι δυνατό να έχουμε ποιήματα ή κείμενα που δε παραπέμπουν σε τίποτε έξω από τον εαυτό τους, σε κανένα μέρος του «όλου», σε κανένα συμβολισμό του κόσμου από τα μέρη του; – ποιήματα που συνιστούν τα ίδια απόλυτη και στεγανή πραγματικότητα; κείμενα στα οποία όλα τους τα στοιχεία λειτουργούν ως σημαίνοντα και σημαινόμενα ταυτόχρονα;».

56 χρόνια Κουβανικής Επανάστασης: Φεστιβάλ Κουβανικού Κινηματογράφου παρουσία του Αλεχάντρο Κάστρο

φεστιβαλ κουβανικου κινηματογραφου προς τιμην των 56 χρονων της κουβανικησ επαναστασησ 

Την Ελλάδα επισκέπτεται ο Αλεχάντρο Κάστρο Εσπίν με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του, «Το τίμημα της ισχύος- Η αυτοκρατορία του τρόμου», από τη New Star.  

Από από τις  8 έως τις 14 Ιανουαρίου 2015, στον κινηματογράφο STUDIO  new star art cinema θα πραγματοποιηθεί το Φεστιβάλ κουβανικού κινηματογράφου, προς τιμήν των 56 χρόνων της Κουβανικής Επανάστασης, που διοργανώνει η NEW STAR σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τέχνης και Κινηματογραφικής Βιομηχανίας της Κούβας ( ICAIC).  

Cine Λαμπηδόνα: Προβολή της ταινίας «Jimmy's Hall»

Η ομάδα κινηματογραφικών προβολών του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα, ξεκινά τις κινηματογραφικές Πέμπτες για το 2015 αυτή την Πέμπτη 8 Γενάρη, με την προβολή της ταινίας ''Jimmy's Hall'' του Κεν Λόουτς.  Ώρα έναρξης 8:30 μμ στην Λαμπηδόνα (άλσος Αγ. Τριάδας-Βύρωνας).

 Λίγα λόγια για την ταινία: Το 1921, σε μια Ιρλανδία στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, η αμαρτία του Τζίμι Γκράλτον ήταν να στήσει με δικά του χρήματα, μια αίθουσα χορού σ' ένα αγροτικό σταυροδρόμι. Το Pearse - Connolly Hall ήταν ένα μέρος όπου οι νέοι της κοινότητας θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται, να μαθαίνουν, να διαφωνούν, να ονειρεύονται... πάνω απ’ όλα όμως να χορεύουν και να διασκεδάζουν. Με τη δημοτικότητα της αίθουσας να αυξάνεται, ο χαρακτήρας της κοινοκτημοσύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης, σε συνδυασμό με το ελεύθερο πνεύμα που προήγαγε, δε θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από την Εκκλησία και τους καθεστωτικούς ολιγάρχες πολιτικούς, οι οποίοι αντιδρούν και απαντούν με βία, αναγκάζοντας τον Τζίμι να φύγει από την περιοχή και την αίθουσα να κλείσει. Μια δεκαετία αργότερα, κατά την κορύφωση της μεγάλης οικονομικής κρίσης, ο Τζίμι επιστρέφει στη γενέτειρά του από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με στόχο να φροντίσει τη μητέρα του και να ζήσει μια ήσυχη ζωή καλλιεργώντας το οικογενειακό χωράφι, μακριά από μπλεξίματα με την εξουσία. Υπολόγιζε όμως χωρίς τους κατοίκους που είχαν μείνει πίσω, παλιούς φίλους αλλά και τη νεολαία που έχει μεγαλώσει με τις αναφορές στο όνομά του...

Cine Strouga: "Κλέφτες"

Την Κυριακή 4 Γενάρη στη Στρούγκα, Δεκελείας 116, ξεκινάμε τη νέα κινηματογραφική χρονιά με τους "Κλέφτες", του Μάκη Παπαδημητράτου (2007, διάρκεια 87'):

Δυο μικροκλέφτες στην Αθήνα του 2007. Μπαίνουν σε σπίτια και παίρνουν λίγα, για να μην τους καταλάβουν πως τα πήραν, και να μπορέσουν να ξαναμπούν μετά από λίγο καιρό και να πάρουν πάλι λίγα. Δεν τους φτάνουν όμως! Μεταπουλούν κλεμμένα, ποντάρουν στο στοίχημα ελπίζοντας στο εύκολο κέρδος. Μια ζωή, χωρίς ζωή, θεατές μπροστά στην τηλεόραση. Τέλμα.  Και ξαφνικά ένας στόχος: Ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ. Τώρα χρειάζονται περισσότερα χρήματα και θα πρέπει να βρουν τρόπο να τα κερδίσουν. Πρέπει να σκεφτούν το μεγάλο κόλπο. Ένα σπίτι πλουσίων, το αδειάζουν κανονικά και βγήκανε τα λεφτά για το ταξίδι. Ο ένας μέσα, ο άλλος τσίλιες. Στο σπίτι όμως, δε βρίσκουν χρήματα, βρίσκουν ένα μυστικό που κανείς δεν έπρεπε να ξέρει. Ένα μυστικό ζωής και θανάτου…  

Η προβολή αρχίζει στις 9 μμ. Είσοδος όπως πάντα ελεύθερη. Από την Παρασκευή 2/1 στις 9, λειτουργεί κανονικά και το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο/μπαρ του χώρου.

Μαζί τους, του Κώστα Σβόλη

rednotebooks

Θεωρητικά ο ουρανός θα έπρεπε να είναι έναστρος αυτή τη γλυκιά βραδιά, όμως τα άστρα τα επισκίαζαν τα φώτα τις πόλης, και ο θόρυβος από τα αμάξια δεν σ” άφηνε να γαληνέψεις ούτε αργά την νύχτα. Περπάταγε χαλαρά, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, κοιτώντας εδώ και κει στις γωνίες του δρόμου  και σε κανένα καλάθι σκουπιδιών στις κολόνες για τίποτα που να αξίζει τον κόπο, βασικά για κάτι που να τρώγεται. Όχι πως ήταν τελείως νηστικός, κάπως είχε καταφέρει να ξεγελάσει την πείνα του και σήμερα, έστω και με κάτι μισοσάπια φρούτα που βρήκε μετά το τέλος μιας λαϊκής κι ένα μισογεμάτο σακουλάκι πατατάκια στην στάση ενός λεωφορείου.  Ανέβηκε  στην μικρή πεζογέφυρα για να περάσει απέναντι τις γραμμές, στάθηκε  όμως πρώτα λίγο πάνω της και, ακουμπώντας στην κουπαστή, χάζεψε ένα τρένο που έτυχε να περνάει εκείνη την ώρα. 

Νέλλη Ψαρρού: "ΣΤαγώνες", ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα

 "ΣΤαγώνες" της Νέλλης Ψαρρού / "WAteRdrops" by Nelly Psarrou

Ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα' 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ. Ταξιδεύοντας σε πέντε περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο) θα δούμε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια και σήμερα χτυπά τις πόρτες όλων μας.

 

 

«NON OMNIS MORIAR» "Δεν θα πεθάνω ολάκερος". Καταγράφοντας...το μέλλον. Ντοκιμαντέρ από την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία

To Περιοδικό 

του Γρηγόρη Τραγγανίδα

«Πιο ανθεκτικό κι από μπρούντζο ένα μνημείο τέλειωσα

Πιο ψηλό κι απ” τον βασιλικό τόπο των πυραμίδων

που ούτε μπόρες, ούτε ο βόρειος άνεμος

δεν μπορούν να φθείρουν, ούτε η ατέλειωτη

αλυσίδα των ετών και το φευγιό του χρόνου

Δεν θα πεθάνω ολάκερος, κι ένα μεγάλο μου κομμάτι τον τάφο θα ξεφύγει

Διαρκώς μες στα μελλούμενα η δόξα μου εκ νέου θα θεριεύει» 

(Οράτιος, Ωδές, Βιβλίο ΙΙΙ)

Αυτοί οι στίχοι «παίρνουν» από το «χέρι» το θεατή για να τον «συνοδεύσουν» στο ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» («Δεν θα πεθάνω ολάκερος») της κινηματογραφικής ομάδας «Λοκομοτίβα», σε σκηνοθεσία Θεοδοσίας Γραμματικού, με θέμα τη συγκλονιστική απεργία των χαλυβουργών που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2011 και επί εννέα μήνες αποτέλεσε τη σημαία της ελληνικής εργατικής τάξης, μέσα σε συνθήκες άγριας καπιταλιστικής κρίσης και επίθεσης σε ό,τι απέμεινε από δικαιώματα και με ένα εργατικό κίνημα που προσπαθεί ακόμα να βρει το βήμα του.

LOKOMOTIVA: «NON OMNIS MORIAR» Ένα ντοκιμαντέρ για την απεργία στη «Χαλυβουργία Ελλάδος»

Νοέμβρης 2011: Εργοστάσιο Χαλυβουργίας Ελλάδος. 

Ο ήχος των μηχανών πλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δύο προτάσεις τίθενται: Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών; Επιλέγουν: Τίποτα από τα δυο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία.

• Κανείς δε περίμενε να κρατήσει τόσο.
• Κανείς δεν περίμενε τόση αλληλεγγύη από τον κόσμο.
• Κανείς δε περίμενε ότι θα έβγαινε πιο δυνατός από αυτή τη μάχη.
• Σχεδόν όλοι όμως αισθάνθηκαν απολυμένοι.
• Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν πάλευαν μόνο για τον εαυτό τους, για τα αιτήματα τους στο εργοστάσιο, αλλά για όλη την εργατική τάξη.

Και η πύλη της ελληνικής χαλυβουργίας για τους επόμενους εννιά μήνες που θα κράταγε η απεργία τους θα γινόταν φάρος. Η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν αυτή που τους έδινε δύναμη μέχρι το τέλος. 

Μετά από δυο χρόνια προσπάθειας ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» από την κολεκτίβα «Λοκομοτίβα»,  σε σκηνοθεσία της Θεοδοσίας Γραμματικού. Στο ντοκιμαντέρ φωτίζονται, πτυχές που έκαναν  αυτόν τον αγώνα τόσο ξεχωριστό. Ο τίτλος του «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατινική έκφραση και σημαίνει δεν θα πεθάνω ολόκληρος, (κάτι θα μείνει από εμένα). Αυτό θέλει να αναδείξει το ντοκιμαντέρ. Βασιζόμενο στον χρόνο ακολουθεί την εξέλιξη της απεργίας. 

9 μήνες απεργία, 9 μήνες καταγραφής. Δείτε το Trailer: