Οι JazzMatazz 3, μαζί με τους G. Demir, F. Ozlem, O. çoban εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στο Grup Yorum και τον μπασίστα τους Ibrahim Gökçek, η ζωή του οποίου βρίσκεται πια σε άμεσο κίνδυνο, διασκευάζοντας live το "We shall not be moved". Ο Ibrahim Gökçek κάνει απεργία πείνας μέχρι θανάτου, έχοντας ξεπεράσει πλέον τις 300 ημέρες αγώνα. Μαζί με τους Magic de Spell και τους Υπεραστικούς, πήραν την πρωτοβουλία και καλούν τους καλλιτέχνες της χώρας μας, να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στο Grup Yorum και τον Ibrahim Gökçek, στο μέηλ Gr.Musicians.for.Grup.Yorum@gmail.com
ΤΖΙΖ | Απόσπασμα από συνέντευξη του Θάνου Μικρούτσικου το 2011. "....Πρέπει να το παλέψουμε να φύγουμε από αυτή την ιστορία (σσ τον καπιταλισμό) και μη με
ρωτήσεις πώς θα τα καταφέρουμε αφού αυτοί έχουν όλοι τη δύναμη, θα πω
και θα τελειώσω με αυτό, τι είπε ένας μεγάλος διανοητής που σέβομαι και
θα σέβομαι αιωνίως: Αν αγωνιστείς, μπορεί και να χάσεις, αν όμως δεν
αγωνιστείς έχεις ήδη χάσει". Ακούστε όλο το απόσπασμα αξίζει:
Ο Θάνος Μικρούτσικος, αυτή η εμβληματική μορφή του μαχόμενου πολιτισμού, ο άνθρωπος που τραγούδησε για τους πολιτικούς εξόριστους στην Μακρόνησο και τη Λήμνο, ο καλλιτέχνης που μας έκανε να αγαπάμε πάνω από όλα τον "άνθρωπο που τον μποδίζουν να βαδίσει", που μας κάλεσε να μείνουμε όρθιοι όταν "οι σημαίες ήταν κάτω στις λεωφόρους που παρελάσαμε", που μας μας προέτρεψε να είμαστε απείθαρχοι στα κάθε φορά όριά μας "χορεύοντας πάνω στο φτερό του καρχαρία", ο άνθρωπος που έβαλε μέσα στα λαϊκά σπίτια τον Μαγιακόφσκι και τον Μπίρμαν, τον Χικμέτ και τον Ελευθερίου, ο άνθρωπος τέλος που αντιμετώπισε την πορεία προς τον θάνατο με θάρρος και αξιοπρέπεια που διδάσκει, δεν υπάρχει πια. Έφυγε προχτές Σάββατο 28 Δεκεμβρίου σε ηλικία 72 χρονών.
Ο Θάνος Μικρούτσικος σημάδεψε με το καλλιτεχνικό του έργο το κοινωνικό και πολιτικό τραγούδι εμπλουτίζοντας το με νέες φόρμες έκφρασης. Όντας ο ίδιος μαχητής και οργανωμένος στο ΕΚΚΕ κατά τη διάρκεια της χούντας και των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, ανανέωσε τα εκφραστικά μέσα του κοινωνικού και πολιτικού τραγουδιού με νέες για την εποχή τους, δυτικότροπες μουσικές φόρμες. Και δημιούργησε εμβληματικά έργα που έγιναν φωνή και όπλο στα χέρια του μαχόμενου κομματιού της κοινωνίας: Των εργαζομένων, των νέων, του ευρύτερου λαού.
Για αυτό, όπως και να κρίνει κάποιος ορισμένες πολιτικές του επιλογές όπως πχ την συστράτευσή του για λίγα χρόνια με το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στα πρώτα χρόνια των 90's, ποτέ δεν εντάχθηκε ούτε αυτός, ούτε και το έργο του στην πολιτική και πολιτισμική αφήγηση της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης της Ελλάδας. Και τα τελευταία χρόνια, στάθηκε ξανά κοντά στο ΚΚΕ και στην κομμουνιστική Αριστερά. Σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες της εποχής όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο οποίος πολύ νωρίς αρνήθηκε τον πρώϊμο εαυτό του, για να προσχωρήσει ψυχή και σώματι στο καπιταλιστικό κατεστημένο της χώρας και πολύ περισσότερο, στον βούρκο των καθεστωτικών ΜΜΕ και της άθλιας σαπισμένης αισθητικής τους.
Αντί άλλου κειμένου, παραθέτουμε ενδεικτικά, αναρτήσεις αυτών των ημερών για τον Θάνο Μικρούτσικο:
Μου το έλεγε η μαμά μου το επέβαλλε ο μπαμπάς τα κεκάκια της γιαγιάς μου και ο τοπικός παπάς στο σχολείο τα ‘παν όλα για πατρίδα και λεφτά για κηλίδες πετρελαίου κι ακριβά ναρκωτικά
Ξεχασμένος απ’ τον κόσμο και πνιγμένος στα σκατά οι φίλοι μου δε με στηρίζουν έχω αρχίσει μαλακά ψάχνω τώρα στα σκουπίδια λίγο αγάπη για να βρω να μου πούνε πως αξίζω απλά επειδή είμαι εγώ
Μα τι να φταίει, τι να φταίει, τι να φταίει, τι να φταίει
τι να φταίει που όλα πάνε στραβά με μια οθόνη στο χέρι ανταλλάζω μιζέρια και ψάχνω ζωντάνια πατώντας κουμπιά
Μεθυσμένος στην πλατεία μίλαγα μ’ έναν τρελό μου ‘πε όλοι μείναν μόνοι από ανταγωνισμό με μιζέριασε λιγάκι, τον μιζέριασα κι εγώ μα όταν γύρισα στο σπίτι είχα κάτι να σκεφτώ
Μα τι να φταίει, τι να φταίει, τι να φταίει, τι να φταίει
τι να φταίει που όλα πάνε στραβά με μια μπύρα στο χέρι και δυο χάπια στην τσέπη τριγυρνάω τα πάρτυ μα βαριέμαι ξανά
Μα τι να φταίει, τι να φταίει, τι να φταίει, τι να φταίει
τι να φταίει που όλα πάνε στραβά ίσως να φταίει που πίστεψα εκείνους που μου ‘παν πως άμα ακούω... όλα θα πάνε καλά
Νέο τραγούδι από τους JazzMatazz με τίτλο "Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε". Οι JazzMatazz καταφέρνουν και συνδυάζουν τον εύστοχο κοινωνικό και πολιτικό στίχο, με μια εύθυμη παιχνιδιάρικη μελωδική διάθεση. Απολαύστε!
Νέο τραγούδι από τους Υπεραστικούς, με τίτλο "Άμπωτη". Σε εποχές όπου ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ζωής και κατανάλωσης απειλεί την ύπαρξη της ανθρωπότητας και του πλανήτη μέσω των πολέμων, των εθνικισμών, των θρησκευτικών φανατισμών και της ραγδαίας καταστροφής της φύσης, τέτια τραγούδια δείχνουν τον δρόμο της ταξικής και κοινωνικής απελευθέρωσης: "...Επειδή οι σημερινοί νικημένοι είναι οι αυριανοί νικητές..." (Μπ. Μπρεχτ).
"Άμπωτη"
Στίχοι-Μουσική-Ενορχήστρωση: Υπεραστικοί
Ηχοληψία - Μίξη: Γιωργής Νταβαρίνος
Συμμετέχει ο Γιώργος Κοντολέφας (ακουστική κιθάρα - ενορχήστρωση)
Εικονογράφηση: Ειρήνη Λύκουρα
Επεξεργασία εικόνας: Δημήτρης Δούτσης
Video editing: Σωτήρης Γκέκας
* * * * * *
"Άμπωτη"
Δεν μίλησες κι άλλοι μιλούν τώρα για το καλό σου,
σφηνώνουν τις ιδέες τους στον αναστεναγμό σου.
Δεν πάλεψες και σου φορούν στο σώμα και στη μνήμη
σάβανο τις σημαίες τους ανθρωποφάγα σμήνη.
Τώρα μιλούν οι δήμιοι, οι άρπαγες ουρλιάζουν,
οι θύτες ξεσπαθώνουνε, τις μέρες μας σκεπάζουν
βιομήχανοι, εφοπλιστές, επιχειρηματίες,
του μόχθου μας σφετεριστές που μας μετρούν για λείες,
μεγαλομέτοχοι ΠΑΕ, μαφιόζοι, ολιγάρχες,
λαθρέμποροι, προαγωγοί, «άσπιλοι» καναλάρχες.
Kαι εκατομμύρια να υμνούν με σπόνσορες φανέλες,
με το ’να πόδι στη ζωή και τ’ άλλο στις φαβέλες.
Ακούς αστούς πολιτικούς, αστούς κονδυλοφόρους,
του κεφαλαίου δουλικά, του κέρδους του αχθοφόρους,
την «κυβερνώσα αριστερά» του ΣΕΒ τους σαλτιμπάγκους,
μωρές παρθένες του αστισμού, χωμένες στα προικιά τους.
Τώρα μιλούν τ’ αρπαχτικά του ΝΑΤΟ που θεριεύουν,
κρέας για τα κανόνια τους τούς γιους μας σαν γυρεύουν.
Φέτος, μέσα από σειρά γενικών συνελεύσεων στην Αθήνα και όλη την Ελλάδα, οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου εν μέσω καλοκαιριού. Μετά από μια μαζική πορεία τον Ιούλιο σαν πρώτη απάντηση, οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν μπει σε τροχιά συνελεύσεων και καταλήψεων και έχουν πάρει αποφάσεις για την υπεράσπιση του ασύλου αλλά και για να εκφράσουν την εναντίωσή τους συνολικά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Στο πλαίσιο αυτό, μέσα από συντονισμό δεκάδων φοιτητικών συλλόγων, πήραμε την πρωτοβουλία διοργάνωσης μονοήμερου φεστιβάλ υπεράσπισης του ασύλου στο Κάτω Πολυτεχνείο. Η επιλογή του χώρου δεν είναι τυχαία. Παραμένει μία από τις ελάχιστες σχολές κέντρου, κόντρα στις εξαγγελίες για τη μουσειοποίησή της, με ισχυρό το στίγμα της σαν κέντρο αγώνα. Η ιστορική σημασία του χώρου βαραίνει όσο πλησιάζει και η επέτειος του Νοέμβρη, με τους/τις φοιτητές/τριες να δίνουν το «παρών» συνδέοντας τους αγώνες του τότε με το σήμερα.
Μέσα από τις αποφάσεις μας, αποδομώντας το αφήγημα περί «ασύλου βίας και ανομίας», οι φοιτητικοί σύλλογοι ενώνουμε τις φωνές μας και διοργανώνουμε μια μέρα δράσεων, συζητήσεων, συναυλιών, με στόχο να δώσουμε ζωή στις σχολές μας. Απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν οργανωνόμαστε και απαντάμε συλλογικά για σπουδές, δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια!
ΓΙΑ ΕΝΑ ΆΣΥΛΟ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ, ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
Ημεροδρόμος | Είναι ναζί! Αυτοί είναι οι χρυσαυγίτες! Είναι οι ίδιοι που μαθαίνουν μικρά παιδιά να χαιρετούν ναζιστικά! Είναι οι ίδιοι που απειλούν τώρα να διακινήσουν το δηλητήριο τους μέσα στα σχολεία. Είναι οι ίδιοι που «πουλάνε» πατρίδα και θαυμάζουν τους συνεργάτες των ναζί στην Κατοχή! Είναι οι ίδιοι που θαυμάζουν τον Χίτλερ και το ολοκαύτωμα. Είναι οι ίδιοι που χωρίζουν τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και «κατώτερους». Να φτάσει παντού το βίντεο του «Ημεροδρόμου» – Να μάθουν όλοι ποια είναι η Χρυσή Αυγή! Χρυσαυγίτης σημαίνει ναζί! Να φτάσει το βίντεο σε κάθε μαθητή!
