Το Θέατρο του Καταπιεσμένου στο Ναύπλιο

Το Αντιφασιστικό Αντιρατσιστικό Μέτωπο Αργολίδας σε συνεργασία με την Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου, παρουσιάζουν τη συμμετοχική παράσταση Θεάτρου Φόρουμ: 


"Μικρές Σκηνές Καθημερινής Βίας ΙΙ: Μπορεί και να μη γίνει και τίποτα !" το Σάββατο 31 Μαΐου 2014,   7.30 - 10.30 μ.μ. στο Θεατράκι του ΟΣΕ, Ναύπλιο 

Ελεύθερη Είσοδος  

Θα υπάρχει στο χώρο γωνιά δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά.  

Λίγα λόγια: Βία, αναδυόμενος φασισμός, ομοφοβία, ρατσισμός, κλιμακούμενες εντάσεις στην καθημερινότητα μιας γειτονιάς μιας σύγχρονης ελληνικής πόλης αποτελούν το πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η παράσταση. Φόβος ως συνέπεια όλων των παραπάνω και απόπειρες αντίδρασης σε αυτόν συνθέτουν τη δράση. «Τι κάνουμε;» είναι το ερώτημα που τίθεται στους θεατές, οι οποίοι καλούνται να αλλάξουν τη ροή της παράστασης και να δοκιμάσουν στην πράξη τις προτάσεις τους. 

Επινόηση-Σκηνοθεσία: Όλη η ομάδα.

Εμψύχωση: Χριστίνα Ζώνιου, Νάγια Μποέμη.

Ζωντανή μουσική: Χάρις Οικονομίδου.

Επιμέλεια κίνησης: Πατρίτσια Λάζου.

Αφίσα: Φραντσέσκο Μορέττι.

Οργάνωση-Επικοινωνία: Μελίνα Πλαστή,

Γιάννα Παπαδοπούλου. 

Παίζουν: Δημήτρης Αποστολόπουλος, Kusha Bahrami, Αλέξανδρος Γκόμεζ, Παντελής Ζαφειρίου, Κατερίνα Καλογερά, Σέργιος Κομπόγιωργας, Πέπη Μαριόλη, Βίκυ Πάντζου, Ήρα Παπαγεωργίου, Γιάννα Παπαδοπούλου, Ναντίνα Τσέκερη, Χρήστος Καρυστινός.

Φεστιβάλ Πολιτιστικών Ομάδων Φ.Ε.Π.Α.

Είμαστε οι Πολιτιστικές Ομάδες της Φοιτητικής Εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διοργανώνουμε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, το 9ο φεστιβάλ μας το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 13,14 και 15 Ιουνίου στο χώρο των Εστιών, στην Πανεπιστημιούπολη Αθηνών. Το φεστιβάλ στήνεται κάθε χρόνο από τις ίδιες τις πολιτιστικές ομάδες της Εστίας (θεατρικό, 2 χορευτικά τμήματα: λάτιν και παραδοσιακών χορών, χορωδία, κινηματογραφικό, ομάδα μουσικών), χωρίς κανένα οικονομικό αντίκρισμα (είσοδος δωρεάν, κανένας χορηγός, καμία επιχορήγηση από κανένα ίδρυμα ή το Πανεπιστήμιο. 

Γνωριμία με το GarageVibe

Το βίντεο που αναρτούμε, αφορά την προώθηση της αντίληψης που θέλει να ενισχύσει την προσπάθεια να καταστούν υπεύθυνοι οι μουσικοί και στον τομέα της παραγωγής. Κομμάτι μιας συνολικότερης αντίληψης που θέλει τον καλλιτέχνη και τις καλλιτεχνικές ομάδες γενικά, να αναλαμβάνουν -όσο αυτό είναι εφικτό- την ευθύνη και για την παραγωγή του έργου τους. Η τεχνολογία επιτρέπει κάτι τέτιο και είναι πολλές οι αντίστοιχες προσπάθειες. Το ζήτημα είναι και εδώ πολιτικό πια:

Stella Karabakaki - Spasibo dedy za pobedy/Спасибо Деду за Победу (cover)

Το τραγούδι που αναρτούμε είναι ρώσικο και ακούγεται πολύ στη Ρωσία. Έχει αντιφασιστικό πολιτικό στίχο. Διασκευάστηκε από τη Στέλλα Καραμπακάκη. Ακούστε:

Μα ανθίζει ο θάνατος;

Σήμερα η γη σχίστηκε,
και ένα μαυρισμένο θαρρώ κλωνί
βλάστησε φόβο
κι άνθησε θάνατο.
Μα ανθίζει ο θάνατος;
Ναι, ανθίζει στις στοές.
Στα έγκατα της επιβίωσης.
Και καρπίζει ο θάνατος;
Ναι, καρπίζει στις καρδιές....
Καρπίζει ΕΚΔΙΚΗΣΗ!

© Μάρκος Πικρός 14-05-14

Με αφορμή την δολοφονία από το τούρκικο κεφάλαιο, πάνω από 250  τούρκων και κούρδων εργατών...

Ο Κωστής Μαραβέγιας με κοροϊδεύει...

Τα σχόλια είναι περιττά. Χορτάσαμε από καλλιτέχνες που το παίζουν και καλά ευαίσθητοι, εναλλακτικοί και κινηματικοί και το μόνο που τους νοιάζει είναι η καριέρα και τα λεφτά...

του Ηρακλή Οικονόμου από Το Περιοδικό

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ο Κωστής Μαραβέγιας λέει στις 20 Ιουνίου του 2013, σε συνέντευξή του στο «Ποντίκι» και στην Χρυσούλα Παπαϊωάννου: "Το λουκέτο στην ΕΡΤ ήταν η πιο εντυπωσιακή εξουσιαστική επίδειξη ισχύος που έχω δει. Μια επιπόλαιη, ατσούμπαλη και πολιτικάντικη κίνηση. Όχι ότι δεν χρειαζόταν εξυγίανση, αλλά το κλείσιμο είναι ένας τελείως λάθος και άδικος τρόπος. Είναι απαράδεκτο να σβήνει το σήμα και να πέφτει μαύρη σελίδα. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τελικά η κατάσταση αυτή θα εξελιχθεί σωστά. Ήταν μια μεγάλη ήττα πολιτικών προθέσεων αυτό που έγινε. Η πολιτική άλλωστε έχει να κάνει και με το πώς χειρίζεσαι τα σύμβολα".  

Όμως, στις 8 Μαΐου του 2014, ένα χρόνο μετά, ο Κωστής Μαραβέγιας γράφει κάτι άλλο – στην ιστοσελίδα του στο Facebook: "Αγαπημένοι μου είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως την Κυριακή 11 Μαΐου στις 21.00 θα μεταδοθεί το 1ο επεισόδιο της νέας μου εκπομπής «Μουσική Παντού«. Όλα ξεκίνησαν με την προτροπή της παραγωγού Βίκυς Λάσκαρη για την υλοποίηση μιας ιδέας που είχα μοιραστεί μαζί της εδώ και πολύ καιρό για τη δημιουργία μιας μουσικής εκπομπής όπου αγαπημένοι, κυρίως Έλληνες μουσικοί θα παίζουν και θα τραγουδούν σε κάθε γωνιά της πόλης. Χωρίς όφωνα και καλώδια. Σε τρένα, σε λεωφορεία και πλατείες. Σε πλοία, σε αυλές και πάνω σε ποδήλατα. Μουσική παντού. Με πολλή λαχτάρα έγραψα και σκηνοθέτησα την εκπομπή (…) Η B&G Productions κατέθεσε την πρόταση και το κανάλι που θα στεγάσει την εκπομπή είναι η Δημόσια Τηλεόραση ή αλλιώς ΝΕΡΙΤ". 

Θα μπορούσε να είναι για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα.

 Ο Μαραβέγιας της διαμαρτυρίας ενάντια στο κλείσιμο της ΕΡΤ πήρε πρώτος-πρώτος μουσική εκπομπή στη ΝΕΡΙΤ. Να το ξαναπώ για να το καταλάβετε. Ο λόγος που ξεποδαριαζόμασταν στην Μεσογείων και πηγαίναμε στις συναυλίες διαμαρτυρίας υπέρ της ΕΡΤ και κατά της «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» κυβερνητικής πολιτικής ήταν για να πάρει εκπομπή ο Μαραβέγιας. 

Κάποιος με κοροϊδεύει εδώ, και δεν μου αρέσει να με κοροϊδεύουν. Τη στιγμή που τους χρειαζόμαστε περισσότερο, τη στιγμή της πλήρους καταβαράθρωσης στο νέο Μεσαίωνα της κυβέρνησης και του ΔΝΤ, τη στιγμή του μεγαλύτερου σκοταδισμού και της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, τούτη τη στιγμή διαλέγει η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού τραγουδιού για να κοροϊδέψει το λαό – συνειδητά ή ασυνείδητα. Γιατί περί κοροϊδίας πρόκειται, και μάλιστα μεγάλης, τη μια χρονιά να το παίζεις συνείδηση των επαναστατημένων και την άλλη χρονιά να παίρνεις εκπομπή στη ΝΕΡΙΤ. Πώς είπαμε; «Η πολιτική άλλωστε έχει να κάνει και με το πώς χειρίζεσαι τα σύμβολα». 

Είναι δικαίωμά των αγαπημένων μας καλλιτεχνών να στοιβάζονται έξω απ’ τη ΝΕΡΙΤ των ΜΑΤ, και δεν μπορεί κανείς να τους το στερήσει. Καλό θα ήταν όμως να μην περιμένουν να τους πάρει πλέον κανένας στα σοβαρά – τουλάχιστον κανένας απ’ όσους διατηρούν ακόμη ένα ελάχιστο ιδεολογικό, πολιτικό, αισθητικό, και προπαντός ηθικό κριτήριο μέσα τους. 

ΥΓ: Όλα αυτά δεν αφορούν βεβαίως μόνο τον οργανωτή της εκπομπής, αλλά ισχύουν στο ακέραιο και για τους καλεσμένους – συμμετέχοντες…

«Εγώ, γιατρέ μου...»

Η θεατρική ομάδα «εν εξάλλω»  παρουσιάζει σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου το έργο της Νατάσσας Αναγνώστου «Εγώ, γιατρέ μου...», στο θέατρο «Διάχρονο» της Μαίρης Βιδάλη (Πυθέου 52, Ν.Κόσμος), κάθε Τρίτη, Τετάρτη & Πέμπτη στις 9 μμ, από 13 Μαΐου έως 5 Ιουνίου. Τηλέφωνο κρατήσεων 6947-841.808

παίζουν:
Νατάσσα Αναγνώστου
Μαρία Βασιλοπούλου
Ορέστης Ζακυνθινός
Μαρία Κολοβού
Μάγδα Κατσιπάνου
Βέρα Μακρομαρίδου   

Λίγα λόγια για την παράσταση: '' ...Είναι θέμα γνώσης... Των ορίων σου, των επιθυμιών σου, των αναγκών σου, του ίδιου σου του εαυτού. Ένα μόνο πράγμα χωρίζει αυτούς που την αναζητούν από αυτούς που δεν το κάνουν. Η επιλογή". Μια γιατρός, πέντε ασθενείς. Μία ιστορία.

--------------------------------------------
«Εγώ, γιατρέ μου...»
σκηνοθεσία/σκηνικά/κοστούμια/φωτισμοί: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος
βοηθός σκηνοθέτη/ήχος/φως: Έλενα Γιαννακάκη
επιμέλεια παράστασης/τεχνική υποστήριξη/video: Δημήτρης Δουζίνας
φωτογραφίες: Κλεοπάτρα Σάρλη
-------------------------------------------
Προαιρετική συνεισφορά
διάρκεια: 130΄ - διάλειμμα: 10΄
παραγωγή: ομάδα «εν εξάλλω»   

VIDEO

https://www.youtube.com/watch?v=CSEfxQB1fGA 
http://www.diachrono-theatre.gr/diachrono_gr.html
https://www.facebook.com/groups/493864400669764/

«ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ» Εκλογές ή Δικτατορία;;;

Συνεχίζουμε τις αναδημοσιεύσεις από το βιβλίο του Φώντα Λάδη: “Μίκης Θεοδωράκης, Το χρονικό μιας επανάστασης 1960-1967, Η Ιστορία της γενιάς του 1-1-4 και των Λαμπράκηδων”. Μια συμβολή στην γνώση της περιόδου πριν τη χούντα που επιβλήθηκε στο λαό μας από την άρχουσα τάξη το 1967.

του Φώντα Λάδη από το blog των Λαμπράκηδων

«Απ’ το μονάρχη πιο βαριά δεν είναι συμφορά σε μια πόλη. Κι όπου ο λαός αφέντης είναι, βλέπει με χαρά του ν’ ακμάζουν παλικάρια. Μα ο βασιλιάς μισεί ένα τέτοιο πράγμα. Κι όπου έξυπνος κι αντρείος, τον ξεπαστρεύει…» Έτσι μας λέει ο Ευριπίδης στις δικές του Ικέτιδες. Μετά το βασιλικό διάγγελμα άρχισαν ξανά, συχνές- πυκνές, οι εκτοπίσεις πολιτών «επικινδύνων διά την δημοσίαν ασφάλειαν». Τους «Λαμπράκηδες» δεν τους είχαν διαλύσει ακόμα. Η κυβέρνηση έβαλε μπροστά το νομοσχέδιο «περί συμπληρώσεως των περί Ενώσεων προσώπων κειμένων διατάξεων». Έγιναν διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, δηλώσεις πολιτικών: κάτω τα χέρια από τη Νεολαία Λαμπράκη.

Από τους Wobblies στον Woody Guthrie και τον Nightwatchman Ιστορική αναδρομή στο Αμερικάνικο εργατικό τραγούδι (δεύτερο μέρος)

του Μιχάλη Παπαμακάριου

Συνέχεια από το πρώτο μέρος…

Η αναβίωση της δεκαετίας του ‘60  

Ο Seeger θα πρωταγωνιστήσει στην φολκ αναβίωση της δεκαετίας του ‘60. Αρκετά καλλιεργημένος ο ίδιος και έχοντας συνείδηση για το ρόλο που θέλει να παίξει το τραγούδι του, καταφέρνει από τη δεκαετία του ‘50 να συνδεθεί με τις αναζητήσεις των πιο πρωτοπόρων δημιουργών και με το κλίμα της αμφισβήτησης που κυοφορείται εκείνη την περίοδο. Για μια ακόμη φορά, η «ανάπλαση» που είχε καταφέρει ο Guthrie χρόνια πριν, συμβαίνει και πάλι με άλλους πρωταγωνιστές, οι οποίοι βάζουν τη φολκ μουσική στη νεολαία της αμφισβήτησης της δεκαετίας του ‘60. Οι Phill Ocks, Joan Baez, Tom Paxton και άλλοι, αλλά και ο πρώιμος Dylan, όπως και πλευρές της τραγουδοποιίας του Johnny Cash, συνθέτουν το μουσικό μωσαϊκό της δεύτερης αναβίωσης του λαϊκού τραγουδιού διαμαρτυρίας.

“Τραγεδία ὀνομασμένη Ἰφιγενεία” 9 Μάη στη Στρούγκα

Οι Τσιριτσάντσουλες φιλοξενούνται για άλλη μια φορά στη Στρούγκα, για να παρουσιάσουν την “Tραγεδία ὀνομασμένη Ἰφιγενεία” τοῦ Πέτρου Κατσαΐτη, συντεθεῖσα ἐν ἔτει 1720 ἐν Κεφαλληνίᾳ. Πρόκειται για μια διασκευή της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι», μια κωμωδία της πρώιμης επτανησιακής λαϊκής θεατρικής παράδοσης που ακροβατεί ανάμεσα στον λυρισμό της κρητικής λογοτεχνίας και τη χρήση των τεχνικών της commedia dell’arte, με ζωντανή μουσική, χορό και τραγούδι.

Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί αυτή την Παρασκευή 9 Μάη 2014 στις 9 το βράδυ στην πίσω αυλή μας. Η είσοδος είναι όπως πάντα ελεύθερη.

Ο μετανάστης

Ένα ντοκιμαντέρ που το α΄ μέρος του αφορά την ελληνική μετανάστευση των αρχών του 20ου αιώνα στην Αμερική, τα αίτια που την προκάλεσαν, τις συνθήκες ταξιδιού καθώς και τι συναντούσαν οι μετανάστες βγαίνοντας τότε στη Νέα Υόρκη και στη Βοστώνη. Στο β΄ μέρος, παρακολουθώντας τη μεταναστευτική πορεία μιας οικογένειας από τη Μεσσηνία, προσεγγίζουμε τις ιστορικές συνθήκες, τα γεγονότα και τις κοινωνικές καταστάσεις που διαδραματίστηκαν τότε στην Ελλάδα.

Από τους Wobblies στον Woody Guthrie και τον Nightwatchman Ιστορική αναδρομή στο Αμερικάνικο εργατικό τραγούδι (πρώτο μέρος)

από  "το Περιοδικό"

του Μιχάλη Παπαμακάριου

Εκατό χρόνια πέρασαν από τη σφαγή του Ludlow και εβδομήντα χρόνια από το τραγούδι του Woody Guthrie για το ίδιο γεγονός. Η επέτειος αυτή και η σύμπτωσή της μέσα σε ένα δεκαήμερο με την επέτειο της εφετινής εργατικής πρωτομαγιάς, αποτέλεσαν την αφορμή για να γραφτούν οι γραμμές που ακολουθούν, στις οποίες καταπιανόμαστε με το σάουντρακ αυτών των γεγονότων, δηλαδή με το αμερικανικό εργατικό και συνδικαλιστικό τραγούδι και το σημαντικό του ρόλο συνολικά στην εξέλιξη του αμερικανικού λαϊκού τραγουδιού.

Το θέμα αυτό δίνει και μια απάντηση στην άποψη που υποστηρίζει ότι το στρατευμένο τραγούδι, ή, αλλιώς, η οργανική ένταξη της τέχνης στο εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν οδηγεί σε  καλλιτεχνικού επιπέδου δημιουργία. Εννοείται ότι κάθε είδους στρατευμένη δημιουργία δεν είναι και καλλιτεχνικά αξιόλογη, πολλές φορές μπορεί να είναι απλά δημαγωγική. Άλλο αυτό κι άλλο η άποψη ότι η στράτευση «σκοτώνει το τραγούδι» και την τέχνη γενικότερα. Όσοι υποστηρίζουν αυτό, ερμηνεύουν επιλεκτικά την ιστορία των λαϊκών πολιτισμών και  αναφέρονται μάλλον σε  καρικατούρες πολιτικής τέχνης.

Αύριο Σάββατο 3 Μάη: Συναυλία αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους λαούς της Τουρκίας

Υπεραστικοί: "Παλικάρι γίνου πάλι"