Μια ζεστή, μεστή και μαζική εκδήλωση στο Βύρωνα!

Χτές Σάββατο στη Λαμπηδόνα διοργανώθηκε από το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, η παρουσίαση της συλλογής εικαστικών και τραγουδιών "Μέρες από ατσάλι", στον πολύ όμορφο και ζεστό χώρο της Λαμπηδόνας. Δεν κρύβουμε πως σε τέτιους καιρούς όπου η μάχη για την επιβίωση τίθεται από πολύ κόσμο στην πρώτη γραμμή, αμφιβάλαμε και οι ίδιοι για την επιτυχία μιας τέτιας εκδήλωσης... Μιας εκδήλωσης όπου το κυρίαρχο στοιχείο θέλαμε να ήταν η συζήτηση και οι προβληματισμοί για τον καλλιτέχνη ως εργαζόμενο, για τον ρόλο της τέχνης στο πλευρό του κινήματος. Ένα σοβαρό θέμα που όμως αναρωτιόμασταν κατά πόσο μπορεί να αγγίξει έναν ευρύτερο κόσμο πέρα από αυτούς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με μια μορφή τέχνης και αυτούς που ενδιαφέρονται για αυτά τα ζητήματα. Ήρθε η ίδια η εξέλιξη της εκδήλωσης για να μας διαψεύσει με θετικό τρόπο! Η συζήτηση ξεκίνησε με 40 άτομα τα οποία πολύ γρήγορα έφτασαν τα 80. Η ίδια η συζήτηση χαρακτηρίστηκε από πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και τοποθετήσεις που την ανέβασαν ποιοτικά! 

Σάββατο 2 Μαρτίου 7 μμ, παρουσίαση στη Λαμπηδόνα, της συλλογής "Μέρες από ατσάλι"

Το Σάββατο 2 Μαρτίου στις 7 μμ το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα παρουσιάζει στη Λαμπηδόνα (άλσος Αγίας Τριάδας), τη συλλογή της ΤΕΚ "Μέρες από ατσάλι". Τις αρχικές τοποθετήσεις θα τις κάνουν μέλη της ΤΕΚ. Θα ακολουθήσει συζήτηση και μετά συναυλία με τους:

• BoxcarBetty
• Μητέρα Φάλαινα Τυφλή
• Παυλέας και Χάρης Πανταζής (JazzMatazz)
• Υπεραστικοί

Στο χώρο της Λαμπηδόνας θα εκθέσει τα έργα του με τίτλο "τα πρόσωπα της κρίσης" τα οποία περιέχονται στο cd, ο Μάκης Ζέρβας. Επίσης θα υπάρχει και το cd, το οποίο θα δίνεται με προαιρετική οικονομική ενίσχυση.

είσοδος ελεύθερη!

Σας περιμένουμε όλους και όλες!!

Πολιτιστικές αντιθέσεις στον καπιταλισμό

Αναδημοσίευση από το "ΠΡΙΝ"

του Θανάση Σκαμνάκη  

Για την εισαγωγή στη συζήτηση του θέματος των πολιτιστικών αντιθέσεων στην καπιταλιστική κοινωνία θα πρέπει να τεθούν στη συζήτηση ορισμένες βασικές ιδέες. Η έννοια πολιτισμός: Περιλαμβάνει όλα τα φαινόμενα που αναπτύσσονται σε μια κοινωνία, στην αρχαία ελληνική πόλη κατ’ αρχήν (όπου και αναφέρεται η λέξη) και από εκεί και πέρα σε κάθε κοινωνικό οργανισμό. Συμπεριλαμβάνει συνεπώς τόσο τον υλικό όσο και τον πνευματικό πολιτισμό. Ανταποκρίνεται σε μια ενότητα της κοινωνίας των ελευθέρων, που αρμόζει στην δημοκρατική αρχαία κοινωνία, όπου ο καταμερισμός της εργασίας δεν αποξενώνει τους κοινωνούς ανθρώπους ούτε από το προϊόν της εργασίας τους ούτε από την κοινωνική οργάνωση, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής. 

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για το φασισμό και τον πόλεμο

αναδημοσίευση από τον "Ριζοσπάστη" 

Φασισμός και καπιταλισμός 

Οι επιχειρήσεις του καπιταλισμού σε διάφορες χώρες (ο αριθμός τους αυξάνεται) δεν μπορούν πια να ευοδωθούν χωρίς τη χρήση ωμής βίας. Μερικοί πιστεύουν ακόμα, ότι μπορούν να ενεργούν έτσι συνέχεια, αλλά μια ματιά στα βιβλία των λογαριασμών τους θα τους πείσει, αργά ή γρήγορα, για το αντίθετο. Είναι μονάχα ζήτημα χρόνου. Μια διακήρυξη ενάντια στο φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις, που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Οποιος δε θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δε θ' απαλλαγεί από το φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται. Φυσικά, ξέρω, ότι μερικές λέξεις, όπως ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δεν ακούγονται ωραία, είναι ελάχιστα ρομαντικές και καθόλου ποιητικές. 

Ο πολιτιστικός χαρακτήρας του Μάη και της δεκαετίας του '60

του Μιχάλη Παπαμακάριου* 

"Πολιτιστική επανάσταση", ήταν ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς ορισμούς που δόθηκαν στο Μάη του '68. Είναι γεγονός ότι οι αλλαγές, τα ζητήματα και οι εξελίξεις που υπήρξαν στο χώρο της κουλτούρας και των τεχνών στην ταραχώδη δεκαετία του '60 συνιστούν ένα τεράστιο γεγονός στη ιστορία του προηγούμενου αιώνα. Όπως έχει λεχθεί, ο Μάης του '68, συμπυκνώνει με ανεπανάληπτο τρόπο τις διεργασίες σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Συμβολίζει την παρέμβαση εκατομμυρίων ανθρώπων, κυρίως νέων στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Λατινική Αμερική και την Ιαπωνία για μια ολόκληρη δεκαετία.

Θεατρική παράσταση «Το Τάβλι»

Από το 1972 που πρωτοανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν, το 2001 που ξανανέβηκε στο ΕΜΠΡΟΣ από τον Τάσσο Μπαντή, μέχρι σήμερα, "Το Τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο -κι ίσως ακόμη παραπάνω, αφού τώρα ζούμε τις συνέπειες αυτής της νεοελληνικής νοοτροπίας. Ο Δημήτρης Πώρος και ο Κωνσταντίνος Δανίκας ενσαρκώνουν τον Φώντα και τον Κόλια αντίστοιχα και στρέφουν τον καθρέφτη τους προς όλους εμάς.

κάθε Δευτέρα & Τρίτη, 21:00, 28-29/1, 11-12-18-19-25-26/2 & 4-5/3. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Δανίκας. Παίζουν: Δημήτρης Πώρος, Κωνσταντίνος Δανίκας. Περισσότερα στην ιστοσελίδα του θεάτρου Εμπρός, στην δεξιά πλαϊνή μπάρα!

Ήρωας Ft. Mc Yinka, Dash & Παράξενος - Πάντα Στον Αγώνα

Η Γ΄ ΕΛΜΕ πάει θέατρο.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Μετά από κάλεσμα του ΔΣ, συγκροτήθηκε η «πολιτιστική επιτροπή» (ΠΕ) της Γ΄ ΕΛΜΕ. Θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η ΠΕ είναι ανοιχτή σε κάθε συναδέλφισσα/ο, σε ιδέες και προτάσεις που αφορούν εμάς τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους μαθητές μας. Ο πολιτισμός, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, είναι ένα από τα αναχώματα αντίστασης απένατι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η πολιτιστική επιτροπή αποφάσισε τα εξής: "Πρόγραμμα η Γ΄ΕΛΜΕ πάει θέατρο".

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός" (ΙΙΙ)

Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded

Μίλησα για τον φωτογράφο. Επιτρέψτε τώρα να παραθέσω πολύ σύντομα μια παρατήρηση του Χανς Άισλερ για τον μουσικό: "Στην εξέλιξη της μουσικής, τόσο στην παραγωγή όσο και στην αναπαραγωγή, θα πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε μια διαρκώς εντεινόμενη διαδικασία εκλογίκευσης...Ο δίσκος γραμμοφώνου, η ομιλούσα ταινία, το νικελόντεον μπορούν...να προωθήσουν τις καλύτερες μουσικές παραγωγές του κόσμου σε κονσερβοποιημένη μορφή. Η συνέπεια αυτής της διαδικασίας εκλογίκευσης είναι πως η μουσική αναπαραγωγή περιορίζεται σε ομάδες ειδικών που γίνονται διαρκώς μικρότερες αλλά επίσης και πιο εξειδικευμένες. Η κρίση της μουσικής για αίθουσες συναυλιών είναι η κρίση μιας μορφής παραγωγής η οποία απαρχαιώθηκε και ξεπεράστηκε από νέες τεχνικές επινοήσεις." Με άλλα λόγια, το ζητούμενο ήταν ο "λειτουργικός μετασχηματισμός" της μουσικής για αίθουσες συναυλιών με τρόπο τέτοιο ώστε να ανταποκρίνεται σε δύο προϋποθέσεις: να απαλάσσεται, πρώτον, από τη διάκριση μουσικού και ακροατηρίου και δεύτερον, από τη διάκριση τεχνικής μεθόδου και περιεχομένου. 

Walter Benjamin: "Ο συγγραφέας ως παραγωγός" (ΙΙ)

Αναδημοσίευση από το Lenin Reloaded

Με τα προηγούμενα, ελπίζω να έδειξα πως η αντίληψη του συγγραφέα ως παραγωγού πρέπει να φτάσει ως τον Τύπο. Μέσα από το παράδειγμα του Τύπου, ή τουλάχιστον του σοβιετικού Τύπου, βλέπουμε πως η τεράστια διαδικασία συγχώνευσης για την οποία μίλησα δεν καταστρέφει απλώς τον συμβατικό διαχωρισμό μεταξύ ειδών, μεταξύ συγγραφέα και ποιητή, μελετητή και εκλαϊκευτή, αλλά αμφισβητεί ακόμα και τον διαχωρισμό ανάμεσα σε συγγραφέα και αναγνώστη. Ο Τύπος είναι το πιο καθοριστικό σημείο αναφοράς στη διαδικασία αυτή, και για τον λόγο αυτόν κάθε προσπάθεια να αναλογιστούμε τον συγγραφέα ως παραγωγό θα πρέπει να εκτείνεται ως τον Τύπο και να τον περιλαμβάνει. Αλλά δεν μπορεί να σταματάει εκεί. Διότι, όπως γνωρίζουμε, η εφημερίδα στην δυτική Ευρώπη δεν εκπροσωπεί ακόμη ένα αυθεντικό όργανο παραγωγής στα χέρια του συγγραφέα. Εξακολουθεί να ανήκει στο κεφάλαιο. Εφόσον απ' τη μία η εφημερίδα παραμένει, από τεχνική άποψη, η πιο σημαντική στρατηγική θέση του συγγραφέα και εφόσον, από την άλλη, η θέση αυτή βρίσκεται στα χέρια του εχθρού, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει αν η προσπάθεια του συγγραφέα να κατανοήσει τον κοινωνικό χαρακτήρα της φύσης του, τα τεχνικά του μέσα και το πολιτικό του καθήκον, αντιμετωπίζει τις τρομερότερες δυσκολίες.