Η «Έξοδος» συνεχίζει στη Θεσσαλονίκη και στο Θησείο

Παντιέρα

Η «Έξοδος» συνεχίζει στη Θεσσαλονίκη στο ΘΕΑΤΡΟ ΦΑΡΓΚΑΝΗ 9 ΚΑΙ 10 Μαρτίου & στο ΘΗΣΕΙΟΝ, ένα Θέατρο για τις Τέχνες στις 22, 23, 24 και 25 Μαρτίου 

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=kyqRJ3h8zMk 

Μια παράσταση που έχει εξελιχθεί σε θέατρο-ντοκουμέντο, όπου πολλές παλιές και νέες αγωνίστριες συναντήθηκαν στο διάστημα που παίχτηκε από τον περασμένο Οκτώβριο έως το τέλος Ιανουαρίου στο Studio Μαυρομιχάλη.  Οι ηρωίδες της παράστασης «ΕΞΟΔΟΣ», η Μόσχω Τζαβέλα, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Λέλα Καραγιάννη, Σουλιώτισσες και Μεσολογγίτισσες, Εργάτριες και Ανώνυμες Αγωνίστριες,  και η ΕΠΟΝίτισσα  Ζωή Πετροπούλου που αφηγείται ζωντανά στη θεατρική σκηνή τη δική της μάχη και ιστορία, θα ξανασυναντηθούν ξανά τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα. Την Κυριακή 8 Μαρτίου – μια μέρα πριν απο την πρώτη μας παράσταση στην Θεσσαλονίκη – είναι η γιορτή της γυναίκας. 

Αρχική τοποθέτηση της ΤΕΚ στην συζήτηση που διοργάνωσε ο χιπ-χοπ καφενές, στην εργατική λέσχη Περιστερίου.

Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου με πρωτοβουλία του χιπ-χοπ καφενέ πραγματοποιήθηκε στην εργατική λέσχη Περιστερίου, εκδήλωση/συζήτηση με θέμα "Το στήσιμο δομών στην τέχνη από τους από κάτω”. Η εκδήλωση είχε πολύ καλή συμμετοχή από θέμα κόσμου και η συζήτηση κράτησε πάνω από 2 ώρες. Στην εκδήλωση συμμετείχαν στο πάνελ η καλλιτεχνική κολλεκτίβα “Θέατρο Δρόμου” και η ΤΕΚ. Αναδημοσιεύουμε την αρχική τοποθέτηση της ΤΕΚ:

Καλησπέρα. Εκπροσωπώντας την ΤΕΚ θα ήθελα να ευχαριστήσω την Εργατική Λέσχη Περιστερίου για την πρόσκληση, την οποία με χαρά αποδεχτήκαμε, καθώς θεωρούμε πως μια τέτοια πρωτοβουλία μας εκφράζει και κινείται στα ίδια μήκη κύματος με τη δική μας πορεία. Βρίσκομαι εδώ για να σας κάνω αφενος γνωστή την ομάδα στην οποία συμμετέχω αλλά και για να σας περιγράψω συνοπτικά τη μορφή και τη δράση της.

Η Δαμόκλειος σπάθη

του Χρήστου Αλεξόπουλου (culture now.gr)

Συχνά γίνεται λόγος για την άνθηση της σύγχρονης ελληνικής σκηνής. Είναι διαπιστωμένο και ποικιλοτρόπως καταγεγραμμένο ότι το επίπεδο έχει ανέβει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα η σκηνή να προσελκύει το ενδιαφέρον ενός διαρκώς διογκούμενου κοινού. Αν σηκώσουμε το χαλάκι όμως θα δούμε ότι υπάρχουν προβλήματα για τα οποία το κοινό είναι (πολύ φυσιολογικά) ανυποψίαστο. Πραγματικά δεν φαντάζεστε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μία συναυλία που πήγατε και την ευχαριστηθήκατε. Ή πάλι δεν φαντάζεστε τι μπορεί να έφταιξε που… δεν την ευχαριστηθήκατε. 

Για την κατιούσα της αισθητικής και της πολιτικής κριτικής... Τζίμης Πανούσης vs Social Waste

Σταυρούλα Δομούζη (Το περιοδικό)

Παρακολουθώντας το δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε με αφορμή την αμφιλεγόμενη συνεργασία του Τζίμη Πανούση  με τον Γιάννη Αγγελάκα, την Κατερίνα Στανίση και τον Σωκράτη Μάλαμα, παρουσιάζει ενδιαφέρον η σύγκριση της συγκεκριμένης^[i] καλλιτεχνικής παραγωγής του Τζίμη Πανούση με τα τραγούδια του ελληνικού χιπ-χοπ συγκροτήματος «Social Waste», στη βάση ενός, ίσως και μοναδικού, κοινού στοιχείου τους: την άσκηση πολιτικής και κοινωνικής κριτικής μέσω της τέχνης κατά την  περίοδο όξυνσης της κρίσης στην Ελλάδα. 

Cine Strouga: "Γόμορρα"

Την Κυριακή 1 Μάρτη θα προβληθεί  η ταινία "Γόμορρα" του Ματέο Γκαρόνε.

"Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος": Αυτός είναι ο τίτλος που επιλέξαμε για τη θεματική του Μάρτη στο Cine Strouga. Μαφία, πολιτική διαφθορά, συμπλέγματα εργολάβων, πολιτικών και μαφιόζων που επιβάλλονται με ωμή βία πάνω στα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα στη γειτονική Ιταλία - μια εικόνα που δε διαφέρει παρά στις μορφές της και όχι στην ουσία της και στην ελλαδική πραγματικότητα.

Βόρεια Νάπολη: το βασίλειο της Καμόρα, της ιταλικής μαφίας. Εκεί όπου ο μόνος νόμος είναι αυτός της βίαιης επιβολής και ο πόλεμος των συμμοριών στρέφεται γύρω από τον έλεγχο της αγοράς των ναρκωτικών, της πορνείας, ακόμα και του τουρισμού. Βασισμένο σε βιβλίο-ντοκουμέντο του δημοσιογράφου Ρομπέρτο Σαβιάνο (ο οποίος εξαιτίας των απειλών ζει υπό συνεχή αστυνομική επιτήρηση) που έγινε μπεστ σέλερ εν μία νυκτί, αυτό το εκρηκτικό πορτρέτο της Καμόρα χαρακτηρίστηκε ως «το πιο αληθινό φιλμ που έχει γίνει για τη μαφία», υπήρξε εμπορικός θρίαμβος στην Ιταλία και αποτέλεσε μαζί με το «Il Divo» αντικείμενο επερώτησης στην ιταλική βουλή σχετικά με την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών.  Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=egtdYTuRKto  

Η είσοδος είναι όπως πάντα ελεύθερη. Προσοχή στην αλλαγή ώρας της προβολής. Από αυτή τη φορά, θα ξεκινάμε στις 8 αντί για τις 9.

Γιάννος Περλέγκας: Η λέξη «Αριστερά» ποινικοποιείται, ούτε ο Τσίπρας δεν τη λέει πια

Εφημερίδα των Συντακτών

Ο Καντ πρωταγωνιστεί σ' έναν φανταστικό χρόνο και τόπο. Αν και ο φιλόσοφος υπήρξε εργένης και δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τη γενέτειρά του –το Κένιξμπεργκ της Πρωσίας– τον βλέπουμε τώρα συνοδευόμενο από σύζυγο σ' ένα υπερωκεάνιο να ταξιδεύει στην Αμερική, προκειμένου να ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ στο Κολούμπια και συγχρόνως να θεραπευτεί από γλαύκωμα. Με μάτια προτεταμένα προς τα έξω, μοιάζει γερασμένος, στο πρώτο στάδιο του Αλτσχάιμερ. Το χειρότερο: ο πατέρας του Διαφωτισμού είναι τυφλός...
Μαζί με τον Καντ συμπλέουν προς στην Αμερική μια εκατομμυριούχος που σχεδιάζει να ανελκύσει τον «Τιτανικό», ένας απατεώνας συλλέκτης κλασικής τέχνης, ένας ναύαρχος και ένας καρδινάλιος που πρόκειται να ανακηρυχθεί πάπας. 

Υπεραστικοί: "Το δίκιο δε χαρίζεται, μονάχα κατακτιέται".

"Είπε ο ψαράς στο σκουληκάκι: πάμε να ψαρέψουμε" 
Μπ. Μπρεχτ

 Ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα για καπιταλιστές και εργάτες. Το ζήτημα είναι, λοιπόν, ελευθερία για ποιον; Ισότητα για ποιον; Δικαιοσύνη για ποιον; Ανάσα για τον καπιταλιστή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ασφυξία για τον εργάτη. Πραγματική ανάσα για τον εργάτη δεν μπορεί παρά να σημαίνει ασφυξία για τον καπιταλιστή. Και δε θα βρει τέτοια ανάσα ο κόσμος της δουλειάς, αν δεν παλέψει γι’ αυτή, αν δεν την κατακτήσει με τις δικές του δυνάμεις.

Εργατική Λέσχη Περιστερίου: Πέμπτη 19/2, το Θέατρο Δρόμου και η Τέχνη εν Κινήσει στον χιπχοπ καφενέ

  (Μια σπονδυλωτή εκδήλωση του χιπχοπ καφενέ με αφορμή την παρουσίαση της συλλογής ποιημάτων-διηγημάτων “Κάτι Οστά”) 

Την Πέμπτη 19 Φλεβάρη στις 8 μμ, η καλλιτεχνική κολλεκτίβα “Θέατρο Δρόμου” εισβάλει στην Εργατική Λέσχη Περιστερίου για μια ξεχωριστή εκδήλωση στον χιπχοπ καφενέ. Μαζί της θα είναι η συλλογικότητα εργαζομένων - καλλιτεχνών "Τέχνη εν κινήσει" συμβάλλοντας στη συζήτηση με θέμα "Το στήσιμο δομών στην τέχνη από τους από κάτω”. Πιο συγκεκριμένα η εκδήλωση είναι χωρισμένη σε 3 μέρη:

1. Προβολή της ντανταϊστικής ταινίας Entr'acte (1924) του Ρενέ Κλερ. 
2. Παρουσίαση του νέου βιβλίου των Φώντα και Δερβίση με τίτλο “Κάτι Οστά”. Οι πενήντα σελίδες του βιβλίου περιλαμβάνουν ποιήματα και διηγήματα, μερικά εκ' των οποίων έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε πρόχειρη μορφή στις Επιτυχημένες απόπειρες, ενώ με τρία ποιήματα συμμετέχει και το Βδέλυγμα.
3. Ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Το στήσιμο δομών στην τέχνη από τους από κάτω” την οποία θα ανοίξουν το Θέατρο Δρόμου και η Τέχνη Εν Κινήσει. 

Θέατρο Σκιών: "Ο Καραγκιόζης και το Σόι που είναι μπλε"

 H ιδέα για μια παράσταση Θεάτρου Σκιών με θέμα την «Λαϊκή Αντίσταση» σε αντιστοιχία/παραβολή
με την «Εθνική Αντίσταση», στα χνάρια που είχε χαράξει ο Βασίλης Ρώτας, ξεκίνησε στην Αθήνα τον Μάιο του 2013, μεταξύ των Π. Κουνάδη – Β. Βαβανάτσου στα πλαίσια προγραμματισμένων -τότε- διημερίδων εορταστικών εκδηλώσεων (18 & 19/10/2013), για τα εγκαίνια «Μουσείου Εθνικής Αντίστασης» στη Λαμία. Παράλληλα προωθήθηκε μια ανάλογη ιδέα, για την δημιουργία μιας παράστασης Θεάτρου Σκιών με αντιμνημονιακό ουσιαστικά χαρακτήρα από τον Φώντα Λάδη, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της κίνησης Ενότητα 2012.  Το έναυσμα ήταν η ομιλία-εκδήλωση του Βαγγέλη Βαβανάτσου στο Cabaret Voltaire στις 15 Δεκεμβρίου 2012 με τίτλο «Φταίνε οι Καραγκιόζηδες που δεν υπάρχουν Κατσαντώνηδες;».

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Εικόνα και Χρόνος, Αντρέι Ταρκόφσκι

Ταινιοθήκη της Ελλάδος 
Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου 134-136 /  Μετρό  Κεραμεικός

12-18 Φεβρουαρίου 2015 

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος έχει την τιμή να παρουσιάσει το αφιέρωμα «Εικόνα και Χρόνος, Αντρέι Ταρκόφσκι». Ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον Αντρέι Ταρκόφσκι με ολόκληρη τη φιλμογραφία του κορυφαίου δημιουργού, ο οποίος άλλαξε την κινηματογραφική εμπειρία σμιλεύοντας το χρόνο και διευρύνοντας την εικόνα με ταινίες-σύμβολα για την πίστη, την εξορία, τη μνήμη. Το έργο του Ταρκόφσκι είναι ανεξίτηλα επηρεασμένο από την παράδοση του σοβιετικού κινηματογράφου, και ιδιαίτερα των κορυφαίων εκφραστών του Ρομ, Ντοβζένκο, Αϊζενστάιν. Συνθέτει, όμως, μια απολύτως προσωπική κινηματογραφική γραφή που κατατάσσει τον δημιουργό ανάμεσα στους κορυφαίους όλων των εποχών.