Φώτης Γιαννικόπουλος: Το Κτήριο*

Το Κτήριο

Nous sommes Charlie, nous sommes Charlie 
αναφώνησε σπασμωδικά το πλήθος 
Nous sommes Charlie, nous sommes Charlie 
προχώρησε 
μιλώντας δυνατά για ήθος 
κρατώντας λευκή μπογιά κι αστάρι 
κραδαίνοντας καθείς κι ένα κοντάρι 
σταμάτησε 
γωνία Πατησίων και Στουρνάρη 
εμέριασε τα πτώματα 
και βάλθηκε να βάφει 
κυλούσε η μπογιά
κοκκίνιζε 
και έφτανε στη Βάθη

______________________

 * με αφορμή τα grafitti στο κτήριο του ΕΜΠ στην Πατησίων

Συμμετοχή της ΤΕΚ σε εκδήλωση παρουσίασης του νέου βιβλίου του Φώντα Λάδη "καθημερινός φασισμός", στην Λαμπηδόνα

Το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, σας καλεί στην εκδήλωση παρουσίασης του νέου βιβλίου του Φώντα Λάδη "καθημερινός φασισμός", αυτό το Σάββατο 14 Μαρτίου στις 7:30 μμ στη Λαμπηδόνα (άλσος Αγ. Τριάδας-Βύρωνας).

 26 ποιήματα για τον φασισμό και ένα κείμενο για το πολιτικό τραγούδι συγκροτούν το περιεχόμενο του "καθημερινού φασισμού". Ένα έργο που έρχεται να συμβάλλει στον αγώνα κατά του φασισμού που έχει σηκώσει ξανά κεφάλι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Μετά την συζήτηση, θα ακολουθήσει μια μικρή προβολή και συναυλία. 

Θα μιλήσουν: 

- Φώντας Λάδης (ποιητής/συγγραφέας)
- Σέργιος Κομπόγιωργας (Τέχνη Εν Κινήσει-ΤΕΚ) 

Είσοδος όπως πάντα ελεύθερη!

Ανακοίνωση/κάλεσμα: 3o Αντιφασιστικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών, 19 έως 29 Μαρτίου, στο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ

Το αντιφασιστικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών οργανώνεται από μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών με ισχυρή επιθυμία να δράσουμε ενάντια στα φασιστικά μορφώματα που απειλούν τόσο την ελληνική κοινωνία όσο και ολόκληρη την Ευρώπη. Αρνούμενοι ότι η τέχνη δεν έχει επαφή με την κοινωνία που την γεννά, στοχεύουμε στο να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα συντονισμού και δράσης ανθρώπων των παραστατικών τεχνών ενάντια στον εκφασισμό των κοινωνιών μας. 

Ένα χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2014, το 1ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών έγινε πράξη στο ελεύθερο, αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. Με την συμμετοχή 200 καλλιτεχνών και 40 πολιτισμικών ακτιβιστών, 10.000 κόσμου συμμετείχαν σε μια καλλιτεχνική συνάθροιση-γέφυρα προς την κινηματική δράση, με κορύφωση την συμμετοχή στην αντιφασιστική διαδήλωση της 21ης Μαρτίου. 

Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς έγινε το 2ο τριήμερο φεστιβάλ στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ένα τόπο μνήμης και αντίστασης ο οποίος λόγω της πολυπλοκότητας και της ριζοσπαστικότητας της σημερινής του κατάστασης, είναι περιθωριοποιημένος. Η ενεργοποίηση των ιστορικών κτιρίων των Προσφυγικών ανέδειξε την δυναμική της αντίστασης των κατοίκων τους, αλλά και την ακτιβιστική δράση ως έργο τέχνης, ως ποιητικό συμβάν.

Φέτος οργανώνουμε το 3ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών στο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ στις 19 - 29 Μαρτίου, και καλούμε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας, χρώματος, φύλου ή σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού, ανάπηρο ή μη, να συμμετάσχει σε αυτήν τη μεγάλη γιορτή. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον πλούτο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, να κάνουμε τις γειτονιές μας, τους χώρους πολιτισμού και τις πόλεις μας γέφυρες φιλίας, αλληλεγγύης και αντίστασης στην τρομοκρατία του φασισμού.

Θέση μας είναι ότι η τέχνη είναι πρωτογενής πολιτική ύλη και βασικό εργαλείο ενάντια στις φασιστικές πρακτικές θανάτου, γιατί διαμορφώνει συνειδήσεις και αντιμάχεται την μονολιθικότητα του δογματισμού και της μη διαλεκτικής σκέψης.

Πολιτικό μας πρόταγμα είναι ότι η τέχνη συμβαδίζει με τα κινήματα αλλά δεν πλαισιώνει ατζέντες. Είναι η ίδια μια πολιτική θέση που στέκεται μέσα και έξω από το σύστημα που την απειλεί και αρθρώνει το λόγο της διαλεκτικά: θέτει ερωτήματα και γίνεται εργαλείο για την πολιτική χειραφέτηση χωρίς να χάνει την αυτονομία της ως δημιουργική δύναμη. Έτσι όταν η τέχνη αντανακλά την κοινωνική ανάγκη και την υπηρετεί, αλλά και όταν η κοινωνική ανάγκη εμπνέει την τέχνη και την τροφοδοτεί, τότε υπηρετείται τόσο η ποιότητα της τέχνης όσο και η τέχνη της πολιτικής. 

Ο φασισμός είναι παιδί του καπιταλισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού και του εθνικισμού, γεννιέται κάτω από ορισμένες κοινωνικές συνθήκες πρωτογονισμού και βαρβαρότητας και τρέφεται από το φόβο και τη μισαλλοδοξία. Τόσο στη σκηνή όσο και στην πλατεία του θεάτρου και των δρόμων, ενώνουμε τις δυνάμεις μας ενάντια στο σκοτάδι και κάνουμε οίστρο της ζωής το φόβο του θανάτου! Eνάντια στο σκοτάδι του φασισμού ανάβουμε τα φώτα της σκηνής!

Η «Έξοδος» συνεχίζει στη Θεσσαλονίκη και στο Θησείο

Παντιέρα

Η «Έξοδος» συνεχίζει στη Θεσσαλονίκη στο ΘΕΑΤΡΟ ΦΑΡΓΚΑΝΗ 9 ΚΑΙ 10 Μαρτίου & στο ΘΗΣΕΙΟΝ, ένα Θέατρο για τις Τέχνες στις 22, 23, 24 και 25 Μαρτίου 

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=kyqRJ3h8zMk 

Μια παράσταση που έχει εξελιχθεί σε θέατρο-ντοκουμέντο, όπου πολλές παλιές και νέες αγωνίστριες συναντήθηκαν στο διάστημα που παίχτηκε από τον περασμένο Οκτώβριο έως το τέλος Ιανουαρίου στο Studio Μαυρομιχάλη.  Οι ηρωίδες της παράστασης «ΕΞΟΔΟΣ», η Μόσχω Τζαβέλα, η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, η Λέλα Καραγιάννη, Σουλιώτισσες και Μεσολογγίτισσες, Εργάτριες και Ανώνυμες Αγωνίστριες,  και η ΕΠΟΝίτισσα  Ζωή Πετροπούλου που αφηγείται ζωντανά στη θεατρική σκηνή τη δική της μάχη και ιστορία, θα ξανασυναντηθούν ξανά τόσο στην Θεσσαλονίκη όσο και στην Αθήνα. Την Κυριακή 8 Μαρτίου – μια μέρα πριν απο την πρώτη μας παράσταση στην Θεσσαλονίκη – είναι η γιορτή της γυναίκας. 

Αρχική τοποθέτηση της ΤΕΚ στην συζήτηση που διοργάνωσε ο χιπ-χοπ καφενές, στην εργατική λέσχη Περιστερίου.

Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου με πρωτοβουλία του χιπ-χοπ καφενέ πραγματοποιήθηκε στην εργατική λέσχη Περιστερίου, εκδήλωση/συζήτηση με θέμα "Το στήσιμο δομών στην τέχνη από τους από κάτω”. Η εκδήλωση είχε πολύ καλή συμμετοχή από θέμα κόσμου και η συζήτηση κράτησε πάνω από 2 ώρες. Στην εκδήλωση συμμετείχαν στο πάνελ η καλλιτεχνική κολλεκτίβα “Θέατρο Δρόμου” και η ΤΕΚ. Αναδημοσιεύουμε την αρχική τοποθέτηση της ΤΕΚ:

Καλησπέρα. Εκπροσωπώντας την ΤΕΚ θα ήθελα να ευχαριστήσω την Εργατική Λέσχη Περιστερίου για την πρόσκληση, την οποία με χαρά αποδεχτήκαμε, καθώς θεωρούμε πως μια τέτοια πρωτοβουλία μας εκφράζει και κινείται στα ίδια μήκη κύματος με τη δική μας πορεία. Βρίσκομαι εδώ για να σας κάνω αφενος γνωστή την ομάδα στην οποία συμμετέχω αλλά και για να σας περιγράψω συνοπτικά τη μορφή και τη δράση της.

Η Δαμόκλειος σπάθη

του Χρήστου Αλεξόπουλου (culture now.gr)

Συχνά γίνεται λόγος για την άνθηση της σύγχρονης ελληνικής σκηνής. Είναι διαπιστωμένο και ποικιλοτρόπως καταγεγραμμένο ότι το επίπεδο έχει ανέβει κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα η σκηνή να προσελκύει το ενδιαφέρον ενός διαρκώς διογκούμενου κοινού. Αν σηκώσουμε το χαλάκι όμως θα δούμε ότι υπάρχουν προβλήματα για τα οποία το κοινό είναι (πολύ φυσιολογικά) ανυποψίαστο. Πραγματικά δεν φαντάζεστε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από μία συναυλία που πήγατε και την ευχαριστηθήκατε. Ή πάλι δεν φαντάζεστε τι μπορεί να έφταιξε που… δεν την ευχαριστηθήκατε. 

Για την κατιούσα της αισθητικής και της πολιτικής κριτικής... Τζίμης Πανούσης vs Social Waste

Σταυρούλα Δομούζη (Το περιοδικό)

Παρακολουθώντας το δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε με αφορμή την αμφιλεγόμενη συνεργασία του Τζίμη Πανούση  με τον Γιάννη Αγγελάκα, την Κατερίνα Στανίση και τον Σωκράτη Μάλαμα, παρουσιάζει ενδιαφέρον η σύγκριση της συγκεκριμένης^[i] καλλιτεχνικής παραγωγής του Τζίμη Πανούση με τα τραγούδια του ελληνικού χιπ-χοπ συγκροτήματος «Social Waste», στη βάση ενός, ίσως και μοναδικού, κοινού στοιχείου τους: την άσκηση πολιτικής και κοινωνικής κριτικής μέσω της τέχνης κατά την  περίοδο όξυνσης της κρίσης στην Ελλάδα. 

Cine Strouga: "Γόμορρα"

Την Κυριακή 1 Μάρτη θα προβληθεί  η ταινία "Γόμορρα" του Ματέο Γκαρόνε.

"Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος": Αυτός είναι ο τίτλος που επιλέξαμε για τη θεματική του Μάρτη στο Cine Strouga. Μαφία, πολιτική διαφθορά, συμπλέγματα εργολάβων, πολιτικών και μαφιόζων που επιβάλλονται με ωμή βία πάνω στα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα στη γειτονική Ιταλία - μια εικόνα που δε διαφέρει παρά στις μορφές της και όχι στην ουσία της και στην ελλαδική πραγματικότητα.

Βόρεια Νάπολη: το βασίλειο της Καμόρα, της ιταλικής μαφίας. Εκεί όπου ο μόνος νόμος είναι αυτός της βίαιης επιβολής και ο πόλεμος των συμμοριών στρέφεται γύρω από τον έλεγχο της αγοράς των ναρκωτικών, της πορνείας, ακόμα και του τουρισμού. Βασισμένο σε βιβλίο-ντοκουμέντο του δημοσιογράφου Ρομπέρτο Σαβιάνο (ο οποίος εξαιτίας των απειλών ζει υπό συνεχή αστυνομική επιτήρηση) που έγινε μπεστ σέλερ εν μία νυκτί, αυτό το εκρηκτικό πορτρέτο της Καμόρα χαρακτηρίστηκε ως «το πιο αληθινό φιλμ που έχει γίνει για τη μαφία», υπήρξε εμπορικός θρίαμβος στην Ιταλία και αποτέλεσε μαζί με το «Il Divo» αντικείμενο επερώτησης στην ιταλική βουλή σχετικά με την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών.  Δείτε το τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=egtdYTuRKto  

Η είσοδος είναι όπως πάντα ελεύθερη. Προσοχή στην αλλαγή ώρας της προβολής. Από αυτή τη φορά, θα ξεκινάμε στις 8 αντί για τις 9.

Γιάννος Περλέγκας: Η λέξη «Αριστερά» ποινικοποιείται, ούτε ο Τσίπρας δεν τη λέει πια

Εφημερίδα των Συντακτών

Ο Καντ πρωταγωνιστεί σ' έναν φανταστικό χρόνο και τόπο. Αν και ο φιλόσοφος υπήρξε εργένης και δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τη γενέτειρά του –το Κένιξμπεργκ της Πρωσίας– τον βλέπουμε τώρα συνοδευόμενο από σύζυγο σ' ένα υπερωκεάνιο να ταξιδεύει στην Αμερική, προκειμένου να ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ στο Κολούμπια και συγχρόνως να θεραπευτεί από γλαύκωμα. Με μάτια προτεταμένα προς τα έξω, μοιάζει γερασμένος, στο πρώτο στάδιο του Αλτσχάιμερ. Το χειρότερο: ο πατέρας του Διαφωτισμού είναι τυφλός...
Μαζί με τον Καντ συμπλέουν προς στην Αμερική μια εκατομμυριούχος που σχεδιάζει να ανελκύσει τον «Τιτανικό», ένας απατεώνας συλλέκτης κλασικής τέχνης, ένας ναύαρχος και ένας καρδινάλιος που πρόκειται να ανακηρυχθεί πάπας. 

Υπεραστικοί: "Το δίκιο δε χαρίζεται, μονάχα κατακτιέται".

"Είπε ο ψαράς στο σκουληκάκι: πάμε να ψαρέψουμε" 
Μπ. Μπρεχτ

 Ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα για καπιταλιστές και εργάτες. Το ζήτημα είναι, λοιπόν, ελευθερία για ποιον; Ισότητα για ποιον; Δικαιοσύνη για ποιον; Ανάσα για τον καπιταλιστή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ασφυξία για τον εργάτη. Πραγματική ανάσα για τον εργάτη δεν μπορεί παρά να σημαίνει ασφυξία για τον καπιταλιστή. Και δε θα βρει τέτοια ανάσα ο κόσμος της δουλειάς, αν δεν παλέψει γι’ αυτή, αν δεν την κατακτήσει με τις δικές του δυνάμεις.