ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Την Παρασκευή 15 Μαϊου δημοσιεύεται στο διαδίκτυο, η νέα συλλογή της ΤΕΚ "Για όσο χρειαστεί... Μέχρι την Απελευθέρωση και την Επιστροφή"

Η νέα συλλογή είναι αφιερωμένη στην παλαιστινιακή αντίσταση 

Η 15η Μάη για τους όπου γης Παλαιστίνιους, συμβολίζεται με μια λέξη: Nakbah (Νάκμπα) που σημαίνει Καταστροφή. Είναι η μέρα στη διάρκεια της οποίας το 1948 οι Σιωνιστές εξαπέλυσαν την πρώτη τους δολοφονική επίθεση στα παλαιστινιακά εδάφη. Βομβάρδισαν χωριά, γκρέμισαν σπίτια, δολοφόνησαν εν ψυχρώ αμάχους, με στόχο να διώξουν τους Παλαιστίνιους από τις εστίες τους. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ. Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, διασκορπίστηκαν στις γύρω χώρες (Συρία, Λίβανο, Ιορδανία), αλλά και στα υπόλοιπα εδάφη της Παλαιστίνης (Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας), όπου εξακολουθούν να ζουν ως σήμερα, 67 χρόνια μετά, σε καταυλισμούς προσφύγων.

Παρόλο που έχουν περάσει δεκαετίες από τότε, οι Παλαιστίνιοι δεν απεμπόλησαν ποτέ το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες. Είναι η αντίσταση, με χιλιάδες νεκρούς, που κρατάει ακόμα ζωντανό το όραμα της επιστροφής των προσφύγων, το όραμα μιας ελεύθερης Παλαιστίνης. Και είναι αυτή η αντίσταση που έχει κάνει τον παλαιστινιακό λαό σύμβολο για όλους τους λαούς του κόσμου, φωτεινό φάρο αντίστασης και πάλης για λευτεριά. Σύμβολο στον αγώνα, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την καταπίεση και την εκμετάλλευση, για την αρμονική συνύπαρξη των λαών!  

Νίκη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, για Απελευθέρωση και Επιστροφή! 

Με αφορμή τη φετινή Νάκμπα, η Τέχνη Εν Κινήσει παρουσιάζει την -αφιερωμένη στην παλαιστινιακή Αντίσταση και στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό- συλλογή έργων:

"Για όσο χρειαστεί... 

Μέχρι την Απελευθέρωση και την Επιστροφή"

 Ολόκληρη η συλλογή θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο την Παρασκευή 15 Μαϊου, ημέρα-επέτειος της Νάκμπα. Τη συλλογή θα την βρείτε στον σύνδεσμο: http://techni-en-kinisei.blogspot.gr/p/blog-page_32.html 

Τα έργα των καλλιτεχνών είναι τα εξής: 

1. Παράξενος: "Απ' το ποτάμι πίνω αίμα"

2. Υπεραστικοί: "Σπλάχνο της λευτεριάς" [Συμμετοχή: Παυλέας (JazzMatazz)]

3. Boxcar Betty: "A giant to withhold" [Συμμετοχή: Παύλος, Νίκος (Υπεραστικοί), Παυλέας (JazzMatazz)]

4. MC Yinka: "Γειτονιές"

5. Δημήτρης Καρούσος: "Κατάσταση πολιορκίας"

6. Revolted Masses: "Bloodshed in Eden"

Εργατική Λέσχη Καλλιθέας: Κυριακή 10/5 στις 8:30 μ.μ. θεατρική παράσταση «Ο Μαρξ στο Σόχο»

Η Εργατική Λέσχη Καλλιθέας και η θεατρική ομάδα «Φάντης Μπαστούνι» την Κυριακή 10/5 στις 8:30 μ.μ. παρουσιάζουν το θεατρικό έργο του Howard Zinn, «Ο Μαρξ στο Σόχο» (διεύθυνση, Λασκαρίδου 134-Καλλιθέα). Η είσοδος είναι ελεύθερη. Λίγα λόγια για το έργο,σημείωμα του σκηνοθέτη: Ο “Μαρξ στο Σόχο”, μολονότι δεν προέρχεται από την πένα ενός επαγγελματία δραματουργού, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της εποχής μας, τουλάχιστον για όσους πιστεύουν ακόμα ότι το ριζοσπαστικό θέατρο δεν πέθανε.

Η φανταστική επιστροφή του Μαρξ στην πατρίδα του καπιταλισμού και η εξίσου φανταστική ανάκληση της συνάντησής του με τον Μπακούνιν στο σπίτι του πρώτου, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον αναρχο-μαρξιστή Χ. Ζινν, προκειμένου να ανασυστήσει το ελευθεριακό αίτημα σήμερα. Το έργο είναι μακροσκελές, με διπλού χαρακτήρα ανάπτυξη (προσωπικές αναμνήσεις και επίκαιρη επαναστατική κριτική) κι έτσι επιλέξαμε να περιορίσουμε τη διάρκειά του. 

Ο Μαρξ συνδιαλέγεται με τα πρόσωπα που αγάπησε, καθώς και με αυτούς που τον ανάγκασαν να αποφανθεί: “εγώ δεν είμαι μαρξιστής!”. Συνεπώς, παρουσιάζονται παράλληλα ενδιαφέροντα στοιχεία από τη βιογραφία του και μια χαρτογράφηση των κινημάτων που σημάδεψαν την τύχη του ελευθεριακού κομμουνισμού. Επιλέξαμε μια λιτή σκηνική αναπαράσταση (χωρίς π.χ. οπτικοακουστικά μέσα), προκειμένου να αναδείξουμε τόσο τον θεατρικό λόγο όσο και την υποκριτική ως όπλο της κριτικής. 

Ο αυτοσχεδιασμός επάνω στην επικαιρότητα είναι περιορισμένος, καθώς το ίδιο το κείμενο είναι πλούσιο σε ιδέες προς αξιοποίηση. Καθαρά θεωρητικά, δόθηκε έμφαση στα Χειρόγραφα 1844 του Μαρξ, εφόσον αποτελούν το πιο σημαντικό ίσως έργο για την ιστορική εξέλιξη του μαρξισμού. Ο Μαρξ δεν εμφανίζεται σκηνικά ως “φάντασμα”, αλλά στον φυσικό του χώρο, ενώπιον των μαζών. Τέλος, σκηνοθετικά ο μονόλογος κορυφώνεται ακριβώς στα σημεία όπου ο πολιτικός λόγος αναδύεται μέσα από τον θεατρικό, δηλαδή το περιεχόμενο ορίζει τελικά τη μορφή του έργου”.

Απόψε αντιφασχεδιάζουμε → μικρό φεστιβάλ πειραματικής μουσικής για την οικονομική ενίσχυση της πολιτικής αγωγής κατά της Χρυσής Αυγής

 Πέμπτη 7 Μαΐου, από τις 19:00 @ Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Την Πέμπτη 7 Μαΐου ξαναρχίζει η δίκη των εγκληματιών της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Η παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος έξω από το χώρο διεξαγωγής της δίκης είναι απαραίτητη. Εξίσου αναγκαία όμως είναι και η στήριξη της πρωτοβουλίας των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής, οι οποίοι έχουν επιφορτιστεί με το δύσκολο έργο να παλέψουν νομικά τη βαρβαρότητα και τη λάσπη των δολοφόνων της νεοναζί συμμορίας που απολαμβάνουν καταχρηστικά τα προνόμια ενός «νόμιμου πολιτικού κόμματος».

«Η πόλη στο σταυροδρόμι της ιστορίας» (και της λογοκρισίας)

ΠΡΙΝ

της Μαριάννας Τζιαντζή

 Το λογοκριμένο έργο του Μάικ Έιλγουιτς αποτελείται από τέσσερα πάνελ που αφηγούνται τους αγώνες, τις θυσίες, τις ελπίδες και τις δυνατότητες της αμερικανικής εργατικής τάξης: το παρελθόν, το παρόν και το (μη καπιταλιστικό) μέλλον της.

Η περίπτωση λογοκρισίας που παρουσιάζουμε έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πρώτον, γιατί αποσιωπήθηκε ακόμα και από προοδευτικά ΜΜΕ και, δεύτερον, γιατί ασκήθηκε σε βάρος του Μάικ Έιλγουιτς, ενός καταξιωμένου αμερικανού εικαστικού καλλιτέχνη κι ενός εμβληματικού έργου του που επρόκειτο να αναρτηθεί στο Μουσείο της Πόλης της Νέας Υόρκης. Ο Έιλγουιτς είναι γνωστός για τις μεγάλες τοιχογραφίες του που ακολουθούν την παράδοση των τριών μεγάλων Μεξικανών «μουραλίστας» (Ριβέρα, Σικουέιρος και Ορόσκο). 

Λίγα λόγια για την θεατρική ομάδα "Φάντης Μπαστούνι" και τη δουλειά τους

Συνέντευξη για το Νόστιμον Ήμαρ των Βασίλη Κυριάκου (πρωταγωνιστής) και Νίκου Σέργη (σκηνοθέτης)

Η αυτοδιαχειριζόμενη θατρική ομάδα “ΦΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ” δημιουργήθηκε το 2013 στο πρότυπο της αυτοδιαχείρισης. Αυτή την περίοδο παρουσιάζει ανά την Ελλάδα το έργο του Howard Zinn “Μαρξ στο Σόχο”. Ο Μαρξ στο Σόχο, μολονότι δεν προέρχεται από την πένα ενός επαγγελματία δραματουργού, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της εποχής μας. Η φανταστική επιστροφή του Μαρξ στην πατρίδα του καπιταλισμού και η εξίσου φανταστική ανάκληση της συνάντησής του με τον Μπακούνιν στο σπίτι του πρώτου, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Χ. Ζινν, προκειμένου να ανασυστήσει το ελευθεριακό αίτημα σήμερα. Στο έργο παρουσιάζονται ενδιαφέροντα στοιχεία από τη βιογραφία του Μαρξ καθώς και μια χαρτογράφηση των κινημάτων. 

Γιάννης Αποστολάκος: Παλαιστίνη

Κάθε που ανοίγουν οι ουρανοί 
και πνίγουνε τη γη 
βομβαρδισμοί νυχτερινοί 
κι αθόρυβ’ η κραυγή 
πετάς τον τρόμο και τολμάς 
ακόμα μια στροφή 
στο στόμα λύκου βλαστημάς 
που σ’ έχει για τροφή          
          *
Σου ’χτισε η Δύση μας εκεί 
σ’ Ασία και Αφρική 
μάνα – πατρίδα φυλακή 
παραδειγματική 
μα συ ανάζωος Χριστός 
της λευτεριάς παιδί 
αρχαίου δράματος πιστός 
την κάθαρση ποθείς 
          *
ένας Θεός βασανιστής 
την πλάση μακελεύει 
κι εσύ ο λαός ο χορευτής 
που τον διαπομπεύει

Στρόβιλος

Υπεραστικοί-"Ο Γιώργης ο Σίσσυφος": Νέο τραγούδι με αφορμή την εργατική Πρωτομαγιά

" ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ..." από το Θέατρο του Καταπιεσμένου

Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου παρουσιάζει τη συμμετοχική παράσταση Θεάτρου Φόρουμ " ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ...", το Σάββατο 2 Μαΐου στις 20.00, στο Στέκι Νεολαίας του Οργανισμού Πολιτισμού & Αθλητισμού Δήμου Βύρωνα (Βαϊνδηρίου 32, Πλατεία Ταπητουργείου, Βύρωνας). Είσοδος Ελεύθερη

“Είσαι έτοιμος να δώσεις τα πάντα για την δουλειά σου; Εργοδοτική αυθαιρεσία, τρομοκράτηση των εργαζομένων, καταστρατήγηση εργατικών δικαιωμάτων και επιδείνωση των όρων εργασίας. Υπάρχει αντίλογος; Η νέα μας παράσταση διεκδικεί πίσω τα δικαιώματα που έγιναν πολυτέλειες.”

*

Πληροφορίες για την ομάδα: Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου (ΘτΚ) δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2010. Τα μέλη της ομάδας αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή τους στην ομάδα σαν στοιχείο της κοινωνικής τους υπόστασης και είναι στην πλειοψηφία τους ερασιτέχνες. Πραγματοποιεί παραστάσεις Θεάτρου Φόρουμ, μία από τις τεχνικές του ΘτΚ του Augusto Boal. Η μέθοδος του ΘτΚ αποτελεί ακτιβιστικό εργαλείο με σκοπό την κοινωνική παρέμβαση.

Το Θέατρο Φόρουμ βασίζεται σε αληθινές ιστορίες όπου υπάρχει έντονη καταπίεση και αδικία. Για τον Boal δεν υπάρχουν σαφώς καθορισμένα όρια ανάμεσα σε θεατές και ηθοποιούς.   Όλοι είναι και τα δύο σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, καθώς ο θεατής είναι εκείνος που τελικά καλείται να ανέβει στην σκηνή και να ανατρέψει το τέλος της ιστορίας.  Ο θεατής καλείται να γίνει ηθοποιός (spect-actor) και να προτείνει μια πιθανή λύση ώστε να δοθεί τέλος στην καταπίεση. Η ομάδα λειτουργεί με βάση τις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης. 

«Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης δεν σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις.» (Βoal, 2009).

 *

Επινόηση – Δημιουργία– Σκηνοθεσία: Όλη η ομάδα

Εμψύχωση: Χριστίνα Ζώνιου, Νάγια Μποέμη,  Σέργιος Κομπόγιωργας, Αλέξανδρος Γκόμεζ

Οργάνωση παραγωγής – Επικοινωνία: Χρήστος Καρυστινός, Σέργιος Κομπόγιωργας, Γιάννα Παπαδοπούλου, Μελίνα Πλαστή

Μουσική: Χρήστος Καρυστινός, Χάρις Οικονομίδου

Αφίσα: Φραντσέσκο  Μορέττι

Παίζουν: Δημήτρης Αποστολόπουλος, Kusha Barhami, Αλέξανδρος Γκόμεζ, Παντελής Ζαφειρίου, Γιώτα Θεοδωροπούλου, Κατερίνα Καλογερά, Χρήστος Καρυστινός, Μαρία-Άρτεμις Κολλινιάτη, Σέργιος Κομπόγιωργας, Νταϊάνα Κοσσενάκη, Μπάμπης Κουτουνίδης, Πέπη Μαργιόλη, Ήρα Παπαγεωργίου, Γιάννα Παπαδοπούλου, Βίκυ Πάντζιου, Ναντίνα Τσέκερη.

MΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ "ΤΑ ΝΤΟΥΦΕΚΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΚΑΡΑΡ": Μια τραγωδία για τη στράτευση

Η θεατρική ομάδα «ανοικείωση» παρουσιάζει τη δεύτερη παραγωγή της. Το κλασικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Τα ντουφέκια της κυρίας Καράρ» επικαιροποιείται (με την προσθήκη Προλόγου και Επιλόγου), έτσι που ο δραματικός του πυρήνας να αφορά ζέοντα προβλήματα του σήμερα. 

Πρώτη παράσταση: Πρωτομαγιά 2015. Πρώτος κύκλος παραστάσεων: Όλα τα Σαββατοκύριακα του Μάη 2015 (2-3, 9-10, 16-17, 23-24 και 30-31 Μάη). Στο κτίριο της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ», Αγαθουπόλεως 65 και Αχαρνών. Ώρα έναρξης: 8:30 μμ. Είσοδος ελεύθερη.

Cine Λαμπηδόνα: «Νόρμα Ρέϊ»

Με αφορμή την εργατική Πρωτομαγιά, η ομάδα κινηματογραφικών προβολών του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα, σας καλεί την Πέμπτη 30 Απριλίου στις 8:30 μμ, στη Λαμπηδόνα, στην προβολή της ταινίας «Νόρμα Ρέϊ» του Άγγλου σκηνοθέτη Μάρτιν Ριτ με πρωταγωνιστές τους Σάλι Φιλντ, Ρομπ Λάϊμπμαν και Μπο Μπρίτζες. Η ταινία που χάρισε στη Σάλι Φιλντ το πρώτο της Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου είναι βασισμένη στη ζωή και τη δράση της εργάτριας Κρίσταλ Λι που αγωνίστηκε για καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο που εργαζόταν καθώς και στη δημιουργία εργατικού συνδικάτου.   

Υπόθεση: Μια εργάτρια σε βαμβακουργείο μιας κωμόπολης της Αλαμπάμα, η Νόρμα Ρέι (Σάλι Φιλντ) γνωρίζεται με το συνδικαλιστή Ρούμπεν Βαρσόφσκι (Ρομπ Λάιμπμαν) και ανακαλύπτει την εσωτερική της δύναμη, όταν απαιτεί καλύτερες συνθήκες στο χώρο της εργασίας της. Ο ξεσηκωμός των εργατών και μια απεργία οργανωμένη από τη Ρέι έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του πρώτου οργανωμένου εργατικού συνδικάτου της πόλης. Παράλληλα με τον αγώνα της για ίσα δικαιώματα η Νόρμα ερωτεύεται τον μέντορά της Ρούμπεν, κάτι που δημιουργεί προβλήματα στη σχέση της με το σύζυγό της Σόνι (Μπο Μπρίτζες).   

Η Νόρμα Ρέι του Μάρτιν Ριτ είναι μια ταινία βασισμένη στη ζωή της εργάτριας Κρίσταλ Λι Σάτον και στον δεκάχρονο αγώνα της προκειμένου να καλυτερέψει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στο βαμβακουργείο στο οποίο εργαζόταν, ιδρύοντας ένα εργατικό συνδικάτο. Την ιστορία αυτή διηγήθηκε ο ρεπόρτερ των New York Times, Χένρι Λάιφερμαν, στο μπεστ σέλερ του 1975 Crystal Lee, a Woman of Inheritance. Οι Χάριετ Φρανκ και Έρβιν Ράβετς βασίστηκαν στο μυθιστόρημα αυτό, προκειμένου να γράψουν το σενάριο αυτής της ταινίας που αποτελεί σύμβολο διεκδίκησης δικαιωμάτων από την πλευρά των εργαζομένων, αλλάζοντας το όνομα της ηρωίδας από Κρίσταλ Λι σε Νόρμα Ρέι.   

Πολύ καλή ταινία, η οποία είναι επίκαιρη, λόγω της σφοδρής επίθεσης που βιώνουμε ως  εργατική τάξη (έλληνες και μετανάστες) και λαός, από το ελληνικό και διεθνές κεφάλαιο (Ευρωπαϊκή Ένωση). Ο δρόμος της οργάνωσης μας ως εργατική τάξη (γιατί οι περισσότεροι εργαζόμενοι είμαστε!) σε αγωνιστικά, ταξικά συνδικάτα, και του λαού σε αυτοοργανωμένες λαϊκές συνελεύσεις, είναι η μοναδική σοβαρή ελπίδα που έχουμε..