Πριν από λίγα χρόνια κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο στους μουσικο-καλλιτεχνικούς χώρους. Αν ένας συγκεκριμένος όμιλος αποφάσιζε μια μέρα ότι δεν υπάρχει ελληνική μουσική, την επόμενη μέρα δεν θα υπήρχε. Η συγκέντρωση του μεγαλύτερου τμήματος των δικαιωμάτων της ελληνικής δισκογραφίας στα χέρια του ομίλου Γιαννίκου όπως και ο έλεγχος μιας σημαντικής μερίδας μουσικού τύπου καθώς και ραδιοφωνικών/τηλεοπτικών σταθμών, αντικατοπτρίζει την ολοένα και μεγαλύτερη επιβαλλόμενη εξουσία πάνω στην μουσική – καλλιτεχνική παραγωγή και απεύθυνση, βαθαίνοντας τις σχέσεις εξάρτησης των καλλιτεχνών και άλλων επαγγελματικών ομάδων (δημοσιογράφοι, ραδ. παραγωγοί κ.λπ.) από το συγκεκριμένο όμιλο.
Το Δίφωνο είναι ένα από τα περιοδικά που βρέθηκαν στην ιδιοκτησία του ομίλου τα τελευταία χρόνια. Στην προηγούμενη περίοδο υπήρξε ένα από τα λίγα έντυπα που αντιστάθηκαν στην ευτέλεια, κράτησε ψηλά το επίπεδο της μουσικής δημοσιογραφίας, αρωγός και συνοδοιπόρος της ντόπιας καλλιτεχνικής παραγωγής, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης με το κοινό του. Στα χέρια της συγκεκριμένης εταιρείας όμως λειτούργησε σαν ένα ακόμα μέσο προβολής των δισκογραφικών παραγωγών του ομίλου, διαφημιστικής εκποίησης των παλαιότερων καταλόγων αλλά και νομιμοποίησης των επιλογών του ομίλου. Η επιθετική κίνηση όμως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, το αναγνωστικό κοινό έστρεψε την πλάτη στη νέα μορφή του περιοδικού και ξαφνικά προέκυψαν οι «οικονομοτεχνικοί λόγοι» που «επέβαλλαν» το κλείσιμο του περιοδικού. Οι εργαζόμενοι σε αυτό, είτε μόνιμοι είτε έκτακτοι που δουλεύουν για χρόνια ικανοποιώντας πάγιες ανάγκες του περιοδικού και συνήθως αμειβόμενοι με μπλοκάκι, βρέθηκαν απλήρωτοι για μήνες ενώ τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι και με την ανεργία.
Το κλείσιμο του περιοδικού Δίφωνο αποτελεί ένα σημαντικό πλήγμα ενάντια στον κόσμο του πολιτισμού. Η «Τέχνη Εν Κινήσει» στέκεται στο πλευρό των εργαζόμενων στο Δίφωνο, απέναντι στην επιλογή και τις πρακτικές της ιδιοκτήτριας εταιρείας, που αποφάσισε να διακόψει την έκδοση του περιοδικού αφήνοντας απλήρωτους τους μόνιμους και «έκτακτους» συνεργάτες του. Επίσης δηλώνει τη στήριξή της στην προσπάθεια των συντακτών και των υπόλοιπων εργαζομένων να συνεχίσουν την έκδοση του ιστορικού περιοδικού. Στις όποιες εκδηλώσεις – κινητοποιήσεις τους προς αυτήν την κατεύθυνση θα μας βρουν στο πλάι τους με τα όποια μέσα διαθέτουμε.
Η αλληλεγγύη και η αντίσταση των εργαζόμενων στον πολιτισμό, αλλά και παντού, είναι η μόνη απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία που ήδη πετάει στα σκουπίδια τις ζωές μας.