Ανακοίνωση του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου, για την απεργία της 1ης Μάη

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Η απεργία της 1^ης Μάη εκφράζει την σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κόσμους: Από την μια είναι αυτοί που παλεύουν να βρουν αγοραστή  για την εργατική τους δύναμη. Από την άλλη είναι αυτοί που όντας κάτοχοι των μέσων παραγωγής ιδιοποιούνται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Αυτή η σύγκρουση δεν διεξάγεται μόνο την 1^η Μάη αλλά είναι καθημερινή σύγκρουση μέσα στους χώρους εργασίας, αφού η εργοδοσία ζητάει όλο και πιο φτηνά εργατικά χέρια, ζητάει να συρρικνώσουμε τις ανάγκες μας πέρα από κάθε ανθρώπινο όριο για να υπηρετούμε τα κέρδη της. Στην συζήτηση για την οργάνωση της απεργίας ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά αντιλήψεων. Μερικές χαρακτηριστικές: 

1.      Εγώ δεν μπορώ να χάσω το μεροκάματο, ας απεργήσουν όσοι δεν έχουν ανάγκη. Εμείς λέμε: απεργούμε ακριβώς γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε άλλες θυσίες, άλλη μείωση στα μεροκάματα. Απεργούμε γιατί μας στερείται το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή, δεν δεχόμαστε να εξαγοράσουν την διαμαρτυρία μας με ένα μεροκάματο την μέρα της απεργίας, δεν θα μας λύσει το πρόβλημα της επιβίωσης.

 2.      Συμφωνώ πως πρέπει να αντιδράσουμε αλλά όχι με απεργία γιατί έχει συνέπειες μόνο για εμάς. Εμείς λέμε: Η απεργία είναι το ουσιαστικότερο μέσο πίεσης απέναντι στην εργοδοσία γιατί ακριβώς σημαίνει απώλεια κερδών. Γι' αυτό τον λόγο δεν θέλουν τις απεργίες. Και βεβαίως υπάρχουν συνέπειες για εμάς που θυσιάζουμε το μεροκάματο αλλά ρωτάμε: μπορεί να υπάρξει αγώνας χωρίς κάποια θυσία ; 

3.      Η απεργία βολεύει τους εργοδότες γιατί γλυτώνουν μεροκάματα. Αυτή η αντίληψη θεωρεί δεδομένο πως ο εργοδότης μας πληρώνει από την τσέπη του, ενώ ισχύει το αντίθετο: από την δουλειά μας πληρώνεται και το κέρδος του εργοδότη και ο μισθός μας.

 4.      Θα απεργήσω μόνο αν απεργήσουν και όλοι οι άλλοι συνάδελφοι. Δεν υπήρξε ποτέ απεργία ή άλλος αγώνας που να αγκάλιασε εξαρχής όλους τους εργαζόμενους. Πάντα μπαίνει μπροστά μια μειοψηφία και παλεύει να πάρει μαζί και αυτούς που καταλαβαίνουν αλλά φοβούνται. Η ατομική στάση του καθένα, πρωτίστως στο χώρο εργασίας, μπορεί και πρέπει να συμβάλλει στο να πάει μπροστά η συλλογική μας υπόθεση. 

5.      Δεν διαφωνώ με τα αιτήματα της απεργίας αλλά δεν βλέπω πως μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποίηση τους, τουλάχιστον άμεσα. Δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει ποτέ αγώνας που θα έχει από τα πριν εξασφαλισμένη την νίκη. Η ίδια η 1^η Μάη είναι επέτειος μιας ήττας, της σύγκρουσης των εργατών του Σικάγο για το 8-ωρο και της καταδίκης των ηγετών του σε θάνατο. Όμως αυτή η ήττα είχε μέσα της και το στοιχείο της νίκης: άνοιξε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή, που οδήγησε στις κατακτήσεις των Συλλογικών Συμβάσεων, της 8-ωρης εργασίας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και όλων αυτών των δικαιωμάτων που σήμερα καλούμαστε να υπερασπιστούμε και να διευρύνουμε.

 6.      Σήμερα δεν υπάρχει ενότητα στον κλάδο, ο καθένας λειτουργεί με ατομικό τρόπο. Έχει σημασία αν αυτό το αντιλαμβανόμαστε ως πρόβλημα ή απλώς το επικαλούμαστε ως δικαιολογία για την ατομική μας στάση. Εμείς αντιλαμβανόμαστε ως πρόβλημα την λογική του «τίποτα δεν γίνεται» γιατί αυτή η λογική στρώνει το έδαφος για τον ατομικό συμβιβασμό, για την αντιπαράθεση του ατομικού συμφέροντος στο γενικό. Η ενότητα που επιδιώκουμε είναι στην γραμμή να δώσουμε το χέρι σε όποιον πάει να σηκωθεί, όχι να τον τραβάμε από το πόδι. Που σημαίνει πως αυτός που έχει πάρει απόφαση να απεργήσει θα πρέπει να κάνει καθήκον του να βοηθήσει με την στάση του, με την συζήτηση και με το προσωπικό του παράδειγμα, να τολμήσουν να απεργήσουν και οι συνάδελφοι γύρω του.

 7.      Τι νόημα έχει η απεργία σε έναν κλάδο όπου η μεγάλη πλειοψηφία είναι ουσιαστικά άνεργοι; Καταρχήν το αίτημα για μια ζωή με αξιοπρέπεια αφορά και τους άνεργους, και αυτούς που δουλεύουν περιστασιακά, αλλά και αυτούς τους συνάδελφους που ακόμα ζουν πάνω από το όριο της φτώχειας. Γιατί όσο υπάρχουν διαφοροποιήσεις, πάντα αυτές τείνουν να εξισωθούν προς τα κάτω και όχι το ανάποδο. Δεν θα σκεφτεί ποτέ κανένας εργοδότης: «Αφού πληρώνω σήμερα 50 ευρώ μεροκάματο και υπάρχουν τόσοι άνεργοι, ας πάρω μερικούς ακόμα να δουλέψουν». Όμως πολλοί σκέφτονται (και το κάνουν πράξη) «γιατί να πληρώνω 50 ευρώ μεροκάματο όταν υπάρχουν τόσοι άνεργοι;». Εξάλλου και οι άνεργοι αντικειμενικά παίρνουν θέση απέναντι στην απεργία: είτε παλεύοντας μαζί με τους εργαζόμενους για τα δικαιώματα όλων, είτε μένοντας σπίτι τους, είτε ακόμα χειρότερα δεχόμενοι τον ρόλο του απεργοσπάστη στη θέση αυτών που απεργούν. Συνεπώς εμείς θέλουμε τους άνεργους και τους εργαζόμενους να παλεύουν μαζί ενάντια στην πολιτική που δημιουργεί την φτώχεια, και όχι να στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο και να αποδυναμώνεται η κοινή μας υπόθεση. 

8.      Στα Σύνολα, Ορχήστρες, Φιλαρμονικές Δήμων κλπ η 1^η Μάη είναι αργία. Γιατί να δηλώσω απεργία χάνοντας ένα μεροκάματο αφού πρακτικά δεν θα δουλέψω έτσι ή αλλιώς; Ειδικά σε αυτούς τους χώρους, η προσπάθεια των Διοικήσεων, των Δημάρχων κλπ για απαξίωση της απεργίας της 1^ης Μάη πάει χέρι-χέρι με την συνολική επίθεση ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων. Αυτές οι Διοικήσεις που απολύουνε τους Συμβασιούχους, που προωθούν τις διάφορες μορφές σύγχρονης δουλείας, όπως οι ΚΟΙΝΣΕΠ στους Δήμους, που υλοποιούν την πολιτική που θέλει τα Μουσικά Σύνολα να λειτουργούν ως επιχειρήσεις είναι οι ίδιες που βαφτίζουν ως αργία την 1^η Μάη. 

Μάλιστα κάποιοι πάνε ακόμα παραπέρα, οργανώνουν «γιορτές λουλουδιών» ακριβώς για να γελοιοποιήσουν το περιεχόμενο της μέρας και μάλιστα ζητούν από τα Μουσικά Σύνολα να συμμετάσχουν σε αυτή την δράση. Καλούμε τους συναδέλφους που δουλεύουν στα Μουσικά Σύνολα να αντισταθούν σε οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια. Οι εργαζόμενοι στα Μουσικά Σύνολα δεν έχουν κανένα λόγο να γιορτάζουν μαζί με όλους όσους χλευάζουν τον αγώνα των εργαζόμενων. Αντίθετα, τους καλούμε να χαλάσουν το παιχνίδι των Διοικήσεων, να συμμετάσχουν στην απεργία μαζί με όλο τον κλάδο, γιατί χωρίς την υπεράσπιση των συνολικών συμφερόντων του κλάδου δεν μπορούν να περιφρουρηθούν ούτε τα δικά τους δικαιώματα. 

Συνάδελφοι, οι μέρες μέχρι την απεργία είναι μετρημένες και θεωρούμε πως δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Ζητάμε να συμβάλλετε να φτάσει παντού το κάλεσμα του Σωματείου για την απεργία, να συζητήσουμε με όλους τους εργαζόμενους. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε όλους τους μουσικούς:

§         σε κλαδική σύσκεψη την Τρίτη 21 Απριλίου και ώρα 1 μ.μ. στα γραφεία του Συλλόγου για να συζητήσουμε πως θα οργανώσουμε την απεργία σε κάθε χώρο.

§         στην μεγάλη συναυλία για το εργατικό τραγούδι, αφιερωμένη στα 16 χρόνια Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο-70 χρόνια Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, την Κυριακή 26 Απριλίου 6.30 μ.μ. στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο (σταθμός ΗΣΑΠ Ειρήνη). Προσκλήσεις διατίθενται στα γραφεία του Συλλόγου.

§         συμμετέχουμε στην 24-ωρη πανεργατική απεργία της 1^ης Μάη και στην απεργιακή συγκέντρωση του Σωματείου μας με το ΠΑΜΕ, στις 10 π.μ. στο Σύνταγμα.

Για το Δ.Σ.

                                                   Ο Πρόεδρος                                      Ο Αν. Γ. Γραμματέας

                                 Βασίλης Παρασκευόπουλος                              Κώστας Σταυρόπουλος