Για τη συναυλία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, την οποία διοργάνωσε η ΚΝΕ

(Το κείμενο δεν αναφέρεται στην ευοίωνη πλειοψηφία των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στη συναυλία, στηρίζοντας το σημαντικό σκοπό της, ούτε στους διοργανωτές που πήραν τη σημαντική αυτή πρωτοβουλία, αλλά σε κάποιες, λίγες, απροσδόκητες συμπεριφορές).

Λίγα λόγια συντροφικά. Στις συναυλίες αλληλεγγύης δε διαφημίζουμε τη δισκογραφιμένη «πραμάτεια» μας, δεν αναφερόμαστε σε δισκογραφικές εταιρίες, δεν κραυγάζουμε το όνομά μας, δεν ακονίζουμε φιλοδοξίες μουσικής καριέρας, ούτε, φυσικά, κάνουμε τους διασκεδαστές. «Κλείνουμε» το αλλοτριωμένο «καλλιτεχνικό στόμα» μας και πασχίζουμε να γίνουμε ένα με τον σπαρασσόμενο (παλαιστινιακό) λαό, ένα με τον αλληλέγγυο (ελληνικό) λαό, διαφορετικά καλά θα κάνουν και οι δύο να μας «πάρουν με τις πέτρες», σημαδεύοντας στον πυρήνα της φτηνής καλλιτεχνικής εγωπάθειάς μας.

Για τη συναυλία στο «ΣΥΡΜΟ» ( 30/12/08)

Στο πέρασμά του ο Δεκέμβρης, μέσα στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης και της συνακόλουθης όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, αφήνει ένα 15χρονο παιδί δολοφονημένο από το αστικό κράτος, έναν μαθητή και μια συνδικαλίστρια χτυπημένους από επιθέσεις τραμπούκων, αφήνει χιλιάδες αντιστεκόμενους εργαζόμενους, ανέργους, μετανάστες, φοιτητές και μαθητές, αντιμέτωπους με την κρατική καταστολή στους δρόμους, και με την εργοδοτική επίθεση και τρομοκρατία στους χώρους της δουλειάς. Αφήνει, φεύγοντας ο Δεκέμβρης, τον κόσμο της εργασίας να προσπαθεί να οργανώσει την αντεπίθεσή του, μπροστά στις δύσκολες μάχες που έρχονται.

Το λιγότερο που μπορούμε σήμερα, είναι να αφιερώσουμε τούτη τη βραδιά, τα τραγούδια που διαλέξαμε και τα τραγούδια που φτιάχνουμε, στη μνήμη του δολοφονημένου μαθητή και στους χτυπημένους και διωκόμενους, για την κοινωνική τους δράση, αγωνιστές. Είναι να ενώσουμε τις φωνές μας με τους εργαζόμενους που έχουν κάθε λόγο να αντιστέκονται και να παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού. Εργαζόμενοι και εμείς, θα σταθούμε με όλες τις δυνάμεις μας στο πλευρό τους, αλληλέγγυοι στους αγώνες τους.

Όπως σε παλιότερους δύσκολους καιρούς, έτσι και σήμερα, τα ακόλουθα λόγια του Μπρεχτ γίνονται επίκαιρα, αγγίζοντας τον πυρήνα του πραγματικού:

«ΑΚΟΥ ΛΟΙΠΟΝ:

ΕΙΤΕ ΦΤΑΙΣ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, ΣΑΝ ΔΕΝ

ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙΣ

ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ». Μ. Μπρεχτ

30 Δεκέμβρη 2008

ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ

Συμμετέχουμε στην καλλιτεχνική συλλογικότητα

«Τέχνη εν Κινήσει» ( Τ.Ε.Κ ).

«Για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων μεταξύ των καλλιτεχνών,

αλλά και της σχέσης τέχνης - κοινωνίας, μέσα από τη συλλογική

δράση και ενάντια στη λογική της αγοράς».

Αισθητική της Μουσικής- Από την περιχαράκωση στον αναλφαβητισμό.

Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί με αφορμή τη συζήτηση για την ανεξάρτητη δισκογραφία στο φεστιβάλ αναιρέσεις 2009. Όταν μετά τις εισηγήσεις των προσκεκλημένων η συζήτηση άνοιξε και προς το ακροατήριο, ακούστηκαν πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις. Οι προεκτάσεις αυτής της συζήτησης είναι πολύ μεγάλες και οι ρίζες των προβλημάτων που προσεγγίστηκαν βαθύτατες. 

του Νίκου Κ. Νικολούδια

Παρακάτω, θα γίνει μια προσωπική προσπάθεια να αναδειχθούν και να φωτιστούν σκοτεινές και μη πλευρές αυτών των προβλημάτων. Ένας καλλιτέχνης είναι σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Παρατηρεί την πραγματικότητα, γύρω του. Τη φύση, τον άνθρωπο, την κοινωνία, τη σχέση όλων αυτών μεταξύ τους. Αυτό που τον διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους είναι η αυξημένη ευαισθησία του. Αυτή τον οδηγεί στην εμμονή της παρατήρησης των όσων συμβαίνουν ολόγυρά του. Τον διακρίνει η προσκόλληση στην κάθε λεπτομέρεια που τον εντυπωσιάζει. Πιθανόν να μην τον ενδιαφέρει η φύση ή η προέλευση ή ο καθορισμός της κατάστασης του αντικειμένου της παρατήρησής του, όπως ίσως θα ενδιέφερε έναν επιστήμονα. 

Σχέδιο Ιδρυτικής Διακήρυξης

Τέχνη Εν Κινήσει

Σχέδιο Ιδρυτικής Διακήρυξης

1.  Εισαγωγή

Στην εποχή που διανύουμε, η κοινωνία φαίνεται να έχει χάσει την όποια συνεκτικότητα που μπορεί να είχε τις προηγούμενες δεκαετίες και διαμόρφωνε  ένα σημαντικό πλαίσιο στο οποίο ολοκληρωνόταν συλλογικά ο άνθρωπος. Αντίθετα σήμερα κυριαρχεί ο κατακερματισμός σε χιλιάδες αδιέξοδες ατομικότητες. Τα μεγάλα όνειρα και τα πολιτικά οράματα για μια καλύτερη κοινωνία, έχουν δώσει τη θέση τους στο εγωιστικό μικροσυμφέρον και στην εφήμερη προσπάθεια επιβίωσης. Η όποια απάντηση στα θέματα που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο φαίνεται να προσεγγίζεται από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας περισσότερο με λογικές της προσκόλλησης στον «ισχυρό» (συνήθως στην κρατική, τοπική ή/και εργοδοτική εξουσία).

2ο Φεστιβάλ εν Κινήσει -εφημερίδα "Ενημέρωση" Βύρωνα -Καισαριανής.

Εναλλακτική τέχνη στο Βύρωνα.

Τη νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου έπεσε η αυλαία του 2ου Φεστιβάλ εν Κινήσει. Πολύς κόσμος συνέρρευσε στο Στέκι Νεολαίας στις διήμερες μουσικές εμφανίσεις, που φιλοξένησε η πόλη μας. Στις 28/12 συμμετείχαν οι ΤΗΕ MIGHTY SHAKERS, MAGIC DE SPELL, GRAIN, KILLING GRANNIES ενώ τη δεύτερη μέρα το "παρών" έδωσαν οι TRANSISTOR, COMMON I και LADY VANISHES. Η Τέχνη εν Κινήσει (ΤΕΚ) είναι οργανισμός που αντιστέκεται στη λογική της εμπορευματοποίησης της τέχνης και αποσκοπεί μεταξύ άλλων στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνικών σχημάτων. Στο πλαίσιο αυτής της φιλοσοφίας, η ελεύθερη είσοδος – με προαιρετική οικονομική ενίσχυση- και οι ισόχρονες εμφανίσεις των μουσικών συγκροτημάτων χαρακτήρισαν το φεστιβάλ.

Ιστορία καλλιτεχνικών συλλογικοτήτων.

Α.Ε.ΤΑ.-(ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ).

Ένωση καλλιτεχνών-κατά κύριο λόγο μουσικών συγκροτημάτων- που έδρασε σχεδόν τρία χρόνια (Απρίλιος 1986-Φεβρουάριος 1989).

Διακήρυξη.
Καταληκτική ανακοίνωση.