Μαζί τους, του Κώστα Σβόλη

rednotebooks

Θεωρητικά ο ουρανός θα έπρεπε να είναι έναστρος αυτή τη γλυκιά βραδιά, όμως τα άστρα τα επισκίαζαν τα φώτα τις πόλης, και ο θόρυβος από τα αμάξια δεν σ” άφηνε να γαληνέψεις ούτε αργά την νύχτα. Περπάταγε χαλαρά, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, κοιτώντας εδώ και κει στις γωνίες του δρόμου  και σε κανένα καλάθι σκουπιδιών στις κολόνες για τίποτα που να αξίζει τον κόπο, βασικά για κάτι που να τρώγεται. Όχι πως ήταν τελείως νηστικός, κάπως είχε καταφέρει να ξεγελάσει την πείνα του και σήμερα, έστω και με κάτι μισοσάπια φρούτα που βρήκε μετά το τέλος μιας λαϊκής κι ένα μισογεμάτο σακουλάκι πατατάκια στην στάση ενός λεωφορείου.  Ανέβηκε  στην μικρή πεζογέφυρα για να περάσει απέναντι τις γραμμές, στάθηκε  όμως πρώτα λίγο πάνω της και, ακουμπώντας στην κουπαστή, χάζεψε ένα τρένο που έτυχε να περνάει εκείνη την ώρα. 

Νέλλη Ψαρρού: "ΣΤαγώνες", ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα

 "ΣΤαγώνες" της Νέλλης Ψαρρού / "WAteRdrops" by Nelly Psarrou

Ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα' 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ. Ταξιδεύοντας σε πέντε περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο) θα δούμε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια και σήμερα χτυπά τις πόρτες όλων μας.

 

 

«NON OMNIS MORIAR» "Δεν θα πεθάνω ολάκερος". Καταγράφοντας...το μέλλον. Ντοκιμαντέρ από την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία

To Περιοδικό 

του Γρηγόρη Τραγγανίδα

«Πιο ανθεκτικό κι από μπρούντζο ένα μνημείο τέλειωσα

Πιο ψηλό κι απ” τον βασιλικό τόπο των πυραμίδων

που ούτε μπόρες, ούτε ο βόρειος άνεμος

δεν μπορούν να φθείρουν, ούτε η ατέλειωτη

αλυσίδα των ετών και το φευγιό του χρόνου

Δεν θα πεθάνω ολάκερος, κι ένα μεγάλο μου κομμάτι τον τάφο θα ξεφύγει

Διαρκώς μες στα μελλούμενα η δόξα μου εκ νέου θα θεριεύει» 

(Οράτιος, Ωδές, Βιβλίο ΙΙΙ)

Αυτοί οι στίχοι «παίρνουν» από το «χέρι» το θεατή για να τον «συνοδεύσουν» στο ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» («Δεν θα πεθάνω ολάκερος») της κινηματογραφικής ομάδας «Λοκομοτίβα», σε σκηνοθεσία Θεοδοσίας Γραμματικού, με θέμα τη συγκλονιστική απεργία των χαλυβουργών που ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2011 και επί εννέα μήνες αποτέλεσε τη σημαία της ελληνικής εργατικής τάξης, μέσα σε συνθήκες άγριας καπιταλιστικής κρίσης και επίθεσης σε ό,τι απέμεινε από δικαιώματα και με ένα εργατικό κίνημα που προσπαθεί ακόμα να βρει το βήμα του.

LOKOMOTIVA: «NON OMNIS MORIAR» Ένα ντοκιμαντέρ για την απεργία στη «Χαλυβουργία Ελλάδος»

Νοέμβρης 2011: Εργοστάσιο Χαλυβουργίας Ελλάδος. 

Ο ήχος των μηχανών πλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δύο προτάσεις τίθενται: Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών; Επιλέγουν: Τίποτα από τα δυο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία.

• Κανείς δε περίμενε να κρατήσει τόσο.
• Κανείς δεν περίμενε τόση αλληλεγγύη από τον κόσμο.
• Κανείς δε περίμενε ότι θα έβγαινε πιο δυνατός από αυτή τη μάχη.
• Σχεδόν όλοι όμως αισθάνθηκαν απολυμένοι.
• Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν πάλευαν μόνο για τον εαυτό τους, για τα αιτήματα τους στο εργοστάσιο, αλλά για όλη την εργατική τάξη.

Και η πύλη της ελληνικής χαλυβουργίας για τους επόμενους εννιά μήνες που θα κράταγε η απεργία τους θα γινόταν φάρος. Η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν αυτή που τους έδινε δύναμη μέχρι το τέλος. 

Μετά από δυο χρόνια προσπάθειας ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» από την κολεκτίβα «Λοκομοτίβα»,  σε σκηνοθεσία της Θεοδοσίας Γραμματικού. Στο ντοκιμαντέρ φωτίζονται, πτυχές που έκαναν  αυτόν τον αγώνα τόσο ξεχωριστό. Ο τίτλος του «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατινική έκφραση και σημαίνει δεν θα πεθάνω ολόκληρος, (κάτι θα μείνει από εμένα). Αυτό θέλει να αναδείξει το ντοκιμαντέρ. Βασιζόμενο στον χρόνο ακολουθεί την εξέλιξη της απεργίας. 

9 μήνες απεργία, 9 μήνες καταγραφής. Δείτε το Trailer:

Square films – Πλατεία Πολιτισμού: «Η ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ»

Ένα ντοκιμαντέρ για τα θύματα του «οικονομικού πειράματος», που πραγματοποιείται στη χώρα μας. Για τα θύματα της κοινωνικής ανισότητας και της αδικίας. Μια ταινία που για να μπορέσει να ολοκληρωθεί χρειάζεται την στήριξη και την οικονομική χορηγία από εσάς τους απλούς πολίτες. Στην Ελλάδα της κρίσης, πίσω από τους τίτλους των ειδήσεων και τα εξώφυλλα του τύπου, πίσω από τις οικονομικές αναλύσεις και τις δηλώσεις των ειδικών, υπάρχει η θλιβερή πραγματικότητα των μεγάλων χαμένων αυτής της κρίσης, των από κάτω. Των πολιτών που βιώνουν καθημερινά έναν κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό, που βλέπουν τη ζωή τους να υποβαθμίζεται και να καταρρέει. Στρατιές ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχοι, νέοι χωρίς παρόν και μέλλον, μη προνομιούχοι πολίτες θυσιάζονται στο βωμό οικονομικών συμφερόντων, του χρήματος και των αγορών. Το κυνήγι των κερδών μπαίνει πάνω από τις ανθρώπινες αξίες και την αξιοπρέπεια.

Χριστουγεννιάτικη κάρτα από τον Banksy

infowar

Χρόνια καλά και αγωνιστικά σε όλους και όλες!

Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: "Ο καπιταλισμός, η πηγή του κακού"

HotDoc

Αυτή η κρίση που ζούμε είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού και καμιά ευθύνη δεν έχουν τα φτωχότερα πλάσματα, οι ξένοι μετανάστες ή κάποιοι άλλοι μη έχοντες, άνεργοι, άστεγοι απόκληροι δηλαδή, οι οποίοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της ιστορίας.  Πρέπει να τα βάλουμε με τους πραγματικούς υπαίτιους. Τους καπιταλιστές. Τους τραπεζίτες. Τους πολιτικούς. Ο καπιταλισμός είναι η βάση του κακού. Αυτός είναι που δημιουργεί τέτοιου είδους ρήξεις και συγκρούσεις σε όλο τον πλανήτη. Στο όνομα του γίνονται τα συνήθη εγκλήματα. Οπου υπάρχουν λ.χ., πετρέλαια, θα δημιουργήσει πολέμους, εσωτερικές κρίσεις στα καθεστώτα όταν κάτι δεν πάει καλά και δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του, εμφύλιους. 

Οι φτωχότεροι που θέλουν να επιβιώσουν, αναγκάζονται να φύγουν για μια καλύτερη μοίρα, με τις γνωστές σκηνές φρίκης των πτωμάτων στα πέλαγα. Ή την κατάληξη σε ένα πορνείο. Ή τη ζητιανιά σε κάποια μεγαλούπολη της Δύσης. Η απληστία κάποιων λίγων τα γεννάει αυτά και εκείνοι που την πληρώνουν τελικά, είναι οι φτωχότεροι και περισσότερο εξαθλιωμένοι.

Φώντας Λάδης: Τέχνη, πολιτική, πολιτικό τραγούδι*

left.gr 

*Διαβάστηκε στην  παρουσίαση του βιβλίου «Καθημερινός Φασισμός» (εκδόσεις Μετρονόμος), που έγινε στην «Αλκυονίδα» την Τετάρτη,  10 Δεκεμβρίου 2014.

Λέμε συχνά «πολιτικό τραγούδι» ή «πολιτική τέχνη»: Έχει δικαίωμα η πολιτική να παρεμβαίνει στην τέχνη ή το αντίστροφο; Έχει δικαίωμα ο καλλιτέχνης, ο συγγραφέας -ο δημιουργός- να επηρεάζεται από τις στενές ή ευρείες πολιτικές του απόψεις και να τις μεταγγίζει στο έργο του, με σκοπό να επηρεάσει ανάλογα τους ακροατές, τους θεατές, τους αναγνώστες του; Αλίμονο, αν δεν το κάνει. 

Δελτίο Τύπου: "ΨΥΧΩΣΗ!" (4.48 psychosis) της Sarah Kane από το +Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών. Kάθε Πεμ./Παρ./Σαββ. στο θέατρο Παραμυθίας

+ To Iνστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών]

παρουσιάζει για δεύτερη συνεχή χρονιά την εξαιρετικά επιτυχημένη παράσταση
"ΨΥΧΩΣΗ!" [4.48 psychosis] της SARAH KANE 

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ:  Πρώτα κατέρρευσαν οι ελπίδες, μετά χάθηκε η κοινότητα, στο τέλος κατέρρευσαν  οι άνθρωποι. Εκατομμύρια άνθρωποι αυτή την στιγμή βρίσκονται αποκλεισμένοι στην εμπόλεμη ζώνη που βρίσκεται ανάμεσα στην καθημερινότητα τους και τις αληθινές τους επιθυμίες. Καθώς όλες οι ανθρώπινες ανάγκες και οι επιθυμίες γίνονται εμπορεύσιμες οι άνθρωποι μετατρέπονται σε εμπορεύματα και αριθμητικές μονάδες.  Η λογική των αριθμών παράγει τραγικές ιστορίες καταστροφής, ψυχικές ασθένειες  και εξαθλίωση με την συνεπή λειτουργία μιας μηχανής.