Έχω πια σιχαθεί το ίδιο μου το σπίτι. Πόσο ν’ αντέξεις, άλλωστε, κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους; Ακόμη κι ο ύπνος μου είναι ανήσυχος πλέον, γιομάτος ανατριχίλες και παράξενα όνειρα. Εχθές ξύπνησα χαράματα πάλι, κάθιδρος και ξαφνιασμένος· νιώθοντας πως δεν με χωράει ο τόπος. Ύστερα, πήγα στο μπάνιο να απολυμανθώ κι ένιωσα απευθείας κάπως καλύτερα. Λίγο αργότερα, βέβαια, απολύμανα και πάλι τα χέρια μου, υπακούοντας σε κάποιο ανυπέρβλητο της εμμονής, λάκτισμα. Κι όταν κάθισα στον καναπέ, αποστειρωμένος κι ασφαλής, άρχισα να κουτουλώ απ’ την έλλειψη ύπνου. Ενώ ένιωθα τα μάτια μου να φλέγονται, τα μηνίγγια μου να πονούν και τ’ αυτιά να βουίζουν.
Μεγαλώνει η αλληλεγγύη στον Ibrahim Gökçek και στο Grup Yorum! Πάνω από 350 -για την ακρίβεια 368- υπογραφές καλλιτεχνών μέχρι τώρα! Καλούμε
τους/τις συναδέλφους/ισσες καλλιτέχνες/ιδες να υπογράψουν το κείμενο
αλληλεγγύης, στέλνοντας mail (ονοματεπώνυμο - ιδιότητα, καλλιτεχνική
ομάδα ή μουσικό συγκρότημα) στο: Gr.Musicians.for.Grup.Yorum@gmail.com
# # # # # #
Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Ibrahim Gökçek!
Ο Ibrahim Gökçek, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum, κάνει απεργία πείνας μέχρι θανάτου, έχοντας ξεπεράσει πλέον τις 300 ημέρες αγώνα. Στις 3 του Απρίλη, η σύντροφός του Helin Bölek έπεσε μάρτυρας ύστερα από 288 ημέρες απεργίας πείνας. Ο Ibrahim Gökçek συνεχίζει αλύγιστος την απεργία πείνας, διεκδικώντας:
- Να επιτραπούν οι συναυλίες τους στην Τουρκία! - Να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του Grup Yorum και να αποσυρθούν οι δικαστικές διώξεις εναντίον τους! - Nα σταματήσουν οι έφοδοι της αστυνομίας στο Πολιτιστικό τους Κέντρο Idil και στα γραφεία τους! - Να αφαιρεθούν
από τη λίστα επικήρυξης της τουρκικής «αντιτρομοκρατικής» τα μέλη του
συγκροτήματος και να ακυρωθούν τα εντάλματα σύλληψης τους!
Οι
Grup Yorum, είναι κάτι περισσότερο από μια μπάντα: πρόκειται για ένα
σύμβολο των λαϊκών αγώνων ενάντια στην καταπίεση του αστικού τουρκικού
καθεστώτος. Αντιφασίστες, αντι-ιμπεριαλιστές, οι Grup Yorum είναι εδώ
και τέσσερις δεκαετίες, η φωνή των φτωχών, των διωκόμενων και των
αγωνιζομένων. Μια μαχητική φωνή ελευθερίας και πολιτισμού! Από το 2015
μέχρι και σήμερα οι συναυλίες του συγκροτήματος απαγορεύονται, τα μέλη
του επικηρύσσονται και φυλακίζονται, τα πολιτιστικά του κέντρα δέχονται
επιθέσεις από το τουρκικό καθεστώς. Οι Grup Yorum δίνουν έναν
ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στη φίμωση που τους επιβάλλεται.
«Ένας καλλιτέχνης που δεν μπορεί να τραγουδήσει για τον λαό του, που δεν μπορεί να κάνει συναυλίες, θεωρείται ήδη νεκρός».
İbrahim Gökçek – Helin Bölek
Οι καλλιτέχνες και οι καλλιτέχνιδες στην Ελλάδα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, στον απεργό πείνας Ibrahim Gökçek! Ο Ibrahim Gökçek να ζήσει! Helin Bölek, Αθάνατη! Αλληλεγγύη στους αγωνιστές του Grup Yorum!
Σήμερα πέθανε ο Μουσταφά Κοτσέκ, ύστερα από 297 μέρες απεργία πείνας στη
φυλακή. Ο Μουσταφά ήταν 28 χρονών...
Το τουρκικό κράτος προσπάθησε να τον κάνει πληροφοριοδότη βασανίζοντάς
τον, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Τον απείλησαν πως θα βιάσουν την
αδερφή του, και πάλι δεν συνεργάστηκε. Κι έτσι
δεν βγήκε ποτέ από την φυλακή. Πέθανε μέσα στη φυλακή, μετά από 297 ημέρες
αγώνα, με αίτημα μια δίκαιη δίκη και τον τερματισμό των διώξεων.
Τώρα που
οι ρινόκεροι φόρεσαν
στρατιωτικές αρβύλες, άνεμος
μολυσμένος. Η Helin Bolek,
λένε,
δεν είναι πια εδώ.
Το τρένο
της μεγάλης φυγής, λένε,
έχει φύγει ανεπιστρεπτί.
Κόκκαλα στα κόκκαλα,
αίμα πάνω στο αίμα,
οι χασάπηδες
του
κόσμου
τρομοκρατούν,
βιάζουν,
μακελεύουν,
μα
κι αυτοί
ακόμη,
πεθαίνουν. Το Grup
Yorum, λένε,
δεν θα ξανατραγουδήσει,
δεν
θα γράψει ποτέ
ξανά ρίμες.
Σε σαπισμένα κελιά
κατακρεουργούν ανάσες – αυτός ο κόσμος
ΛΕΝΕ
όμορφος είναι
και
ο επίγειος παράδεισος μία ουτοπία, ένα ψέμα.
Η πόλη του Nazim
φορά μαύρο πέπλο. Τοξικά απόβλητα
τοξικά σκοτώνουν.
Η πόλη του Nazim πνιγμένη στο
πένθος. Πόδια κομμένα,
κεφάλια πολτοποιημένα,
χέρια
σαπισμένα,
οι τοίχοι βαπτισμένοι
σε αθώο αίμα. Η Helin Bolek,
λένε,
δεν είναι πια εδώ.
Στο ικρίωμα η φωνή
σπαρταράει, βουλιάζει και ξεψυχάει κι όμως, δεν
παραδίνεται, δεν δειλιάζει, δεν προδίδει, στη νηνεμία αντάρα δίνει:
Η οικουμένη κοιμάται! Είναι μέχρι
να έρθει και
η δική της ώρα για να πεθάνει.
Η Helin Bolek, λέω,
είναι πάντα εδώ.
Το λευκό κελί
με τα δάχτυλά της
έκανε πηλό
και με μια της
κίνηση
το σμίλεψε,
μορφή τού έδωσε
ενός καινούργιου ανθρώπου.
Η Helin Bolek, λέω, θα είναι για
πάντα εδώ. Μακελάρηδες,
αφέντες του πλανήτη,
χασάπηδες
των ονείρων,
δήμιοι του κόσμου, η Helin Bolek, είναι εδώ.
Κρατά στο ένα χέρι τον Ibrahim Gokcek
και με το άλλο,
τη φλόγα της ελευθερίας
σταθερά
κραδαίνει, ενώ στους
τοίχους, τα graffiti αντικαθιστά. Εκείνοι τα έγραψαν με
αίμα αθώων,
αυτή τα ξαναγράφει: με τη φωτιά,
με την επιθυμία για ζωή,
για έρωτα, για ειρήνη,
για το καλό,
για όλες τις γενιές, για όλους τους
“ελεύθερους” για όλους τους
φυλακισμένους. Ο Ibrahim
Gokcek, λέω,
για πάντα θα τραγουδάει
την
επανάστασή του. Σε τροχοφόρα
άχρωμα
θα ζωγραφίζει
σκοπούς και στόχους.
Σε μηχανές
άμορφες,
καρδιές θα βάζει,
καθώς το ύψος του,
τους μιναρέδες
θα ξεπερνάει, τα λόγια του,
θα δραπετεύουν
απ’ τις σελίδες, οι μελωδίες του θα διαμελίζουν
τις νότες.
elvelia | Το βίντεο αυτό δεν κυκλοφόρησε δημόσια για να απαιτήσουμε / ζητήσουμε το
επίδομα που προβλέπεται λόγω κορονοϊού. Έχουμε την αίσθηση πως αφού η
Πολιτεία αποφάσισε να εντάξει τους καλλιτέχνες και του τεχνικούς του
κλάδου "Θέαμα και Ακρόαμα", θα το πραγματοποιήσει.
Το βίντεο αυτό έγινε για να ενώσει τις φωνές όσο το δυνατόν περισσότερων
ανθρώπων του χώρου μας για πρώτη φορά. Να ενώσει τα περισσότερα
επαγγέλματα του κλάδου μαζί συλλογικά, όσων είναι μπροστά από τις
κάμερες, επώνυμων και μη, αλλά και όσων εργάζονται πίσω από αυτές, όσων
είναι πάνω στη σκηνή αλλά και στα παρασκήνια.
Δεν ζητάμε φιλανθρωπία, δεν ζητιανεύουμε το επίδομα, ζητάμε να
αναγνωρίζεται το έργο μας / η δημιουργία μας ως επάγγελμα. Ζητάμε την
δίκαιη αντιμετώπισή μας ως εργαζόμενοι.
Ζητάμε αυτό που δικαιούμαστε ως εργαζόμενοι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο
όπως δικαιούνται όλοι οι εργαζόμενοι.
Είμαστε μια φωνή που στόχο έχει τον σεβασμό των καλλιτεχνών. Οι
καλλιτέχνες και οι τεχνικοί του κλάδου δεν είναι άνθρωποι δεύτερης
κατηγορίας. Είναι άνθρωποι που αξίζουν να ζουν, να δρουν και να
προσφέρουν στην κοινωνία αξιοπρεπώς. Τίποτα περισσότερο, τίποτα
λιγότερο...
Ευχαριστούμε θερμά τους: Ερρίκο Μηλιάρη, Κωστή Καπελώνη, Θοδωρή Παράβα,
Ανδρέα Σαββίδη, Μερόπη Βεργή, Μαρία Λαϊνά, Δημήτρη Μπαρνιά και Πόλυ
Κυριάκου για την πολύτιμη βοήθειά τους για να γίνει αυτό το βίντεο και
πιο πολύ τον Zan Tot (Θανάση Τότσικα) που εργάστηκε αφιλοκερδώς για να
μοντάρει αυτό το βίντεο.
Η ανταπόκριση στο κάλεσμα γι' αυτό το συλλογικό βίντεο ήταν συγκινητικά
μεγάλη και σας ευχαριστούμε από καρδιάς!
Να είστε όλοι καλά!
Edit: ZanTot,
Music: Dimitris Barnias
